อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 12/3 วันที่ 13 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 12/3 วันที่ 13 มี.ค. 56

กร้าวเข้ามานั่งในห้องรับแขก อนุชเดินมากับขำ เธอเป็นคนไปปล่อยขำออกมา
“ขอโทษนะขำ”
ขำพยักหน้าและยิ้มให้อย่างเข้าใจ แล้วออกไป อนุชหันมามองกร้าว เดินเข้าไปหา
“คุณกร้าว ฉันขอร้อง อย่าเอาเรื่องชายธงเลยนะ”

กร้าวหันมองอนุชอย่างไม่พอใจ แล้วหันกลับไป อนุชยิ่งร้อนใจ เข้ามาขอร้องอีก
“ชายธงทำไปเพราะเป็นห่วงฉันเท่านั้นเอง อย่าให้เขาต้องเดือดร้อนเพราะฉันเลยนะคุณกร้าว”

กร้าวยิ่งหึงหวงโดยไม่รู้ตัว
“ดูเหมือนมันจะเต็มใจเดือดร้อนเพราะคุณนะ”
“ขอร้องล่ะคุณกร้าว ถอนแจ้งความเถอะนะ แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้”
กร้าวจ้องหน้าอนุช ทั้งโกรธทั้งรัก
“ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ”
อนุชชะงัก ชักนึกหวั่น กร้าวชี้ที่ปาก
“จูบผมก่อน”
อนุชทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ เพราะเขาทำเหมือนเธอไม่มีหัวใจจะบังคับให้ทำอะไรก็ได้
“ตกลงจะทำไหม หรือจะให้ชายธงนอนในคุกซักคืน”
อนุชเจ็บใจ แต่ต้องยอมเข้ามา ยื่นหน้าเข้ามา ใกล้จะจูบ แต่น้ำตาร่วงเผาะ กร้าวฉุน ผละออกไป
“ถ้าฝืนใจนักก็ไม่ต้อง”
อนุชรีบดึงมือกร้าวไว้ กลัวเขาจะไม่ยอมช่วยชายธง
“คุณกร้าว...”
กร้าวใจอ่อนยวบแล้ว แต่ก็ยังตีหน้ายักษ์ ดึงมืออนุชออกมาหยุดยืน แล้วหยิบมือถือออกมา
“ครับหมวด... ผมอยากจะขอถอนแจ้งความนายชายธง...ช่างมันเถอะครับ เป็นเรื่องเข้าใจผิด...ขอบคุณมากครับ”
กร้าววางสาย หันมองอนุชแล้วหันออกไป

ค่ำนั้น กร้าวนั่งอ่านเอกสารงาน หน้าเคร่งเครียด อนุชถือถาดใส่ชามขนม กับน้ำส้มคั้นเข้ามามอง แล้วยกมาให้
“ฉันทำผลไม้ลอยแก้วมาให้ พักทานก่อนนะคะ”
กร้าวมองอย่างสงสัย
“มีแผนอะไรอีก”
อนุชถอนใจ
“ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันอยากขอบคุณ ที่คุณไม่เอาเรื่องชายธง”
กร้าวได้ยินว่าอนุชทำเพื่อชายธงยิ่งไม่พอใจ ก้มหน้าดูงานต่อ
“ยกออกไป ผมไม่กิน”
อนุชหน้าเสียพยายามง้อ
“งั้นดื่มน้ำส้มหน่อยนะ ฉันเพิ่งคั้นมา”
กร้าวเงยหน้ามองอย่างเย็นชา
“อย่าพยายามทำอะไรตอบแทนผมอีกเลย เพราะมันยิ่งทำให้รู้ว่าคุณเห็นชายธงสำคัญกว่าผม ซึ่งเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย!”
อนุชชักโมโห
“ที่เราต้องแต่งงานกันเป็นเพราะอะไรคุณก็น่าจะรู้ดี ความจริงเราต่างก็ไม่ได้รักกัน อย่าลืมว่าคุณเป็นคนพูดเองว่าเห็นฉันเป็นแค่นางบำเรอ!”
“นางบำเรอ...ก็ใช่...”
กร้าวลุกขึ้นมา ย่างสามขุมเข้าหา อนุชเห็นท่าทีเขาก็ชักกลัวขยับถอยหลัง
“งั้นคุณก็น่าจะรู้หน้าที่...เพราะมันไม่ใช่การทำขนมหรือคั้นน้ำส้มแน่นอน”
กร้าวเดินเข้าหาอย่างรุกราน จนอนุชหลังชนกำแพง ไม่สามารถหนีไปได้อีก เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ เธอได้แต่มองอย่างกลัวๆ พอดีขำเข้ามาเห็นเข้า ก็ร้องอย่างตกใจ
“ว้าย!”
กร้าวผละออก ขำยิ้มแหยๆ
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ...ขำยังไม่ชินซะที ลืมไปว่าอยู่ในบ้านคู่รักข้าวใหม่ปลามัน”

อนุชสบโอกาส รีบชิ่งหลบออกไปทันที
วันต่อมา พอลลิตาโทร.เช็คอาการอสิตกับทางโรงพยาบาล แล้วก็ต้องตกใจ

“ว่าไงนะ คุณอสิตพ้นขีดอันตรายแล้ว”
ลลิตาวางสาย กังวลร้อนรนไปหมด
“ทำไมมันไม่ตายๆ ไป!”
ลลิตากังวล คิดหาทางเอาตัวรอด

ลลิตาตรงดิ่งมาหากร้าวที่บริษัท พูดจาออดอ้อน
“คุณกร้าวขา ตอนนี้คุณได้ทุกอย่างของวิชเวทย์ตามที่คุณต้องการแล้ว เราไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ”
กร้าวสงสัย เพราะยังไม่รู้ว่าลลิตา กรอกยา หวังฆ่าอสิต
“ทำไมต้องไปจากที่นี่ มีอะไรรึเปล่า”
ลลิตาท่าทางมีพิรุธอึกอัก
“ปละ เปล่า ไม่มีอะไรค่ะ ลิต้าแค่อยากอยู่กับคุณ อยากไปที่ๆ มีแค่เราสองคน”
ลลิตาออดอ้อน กร้าวมองนิ่งๆ แต่พอมองออกว่าต้องมีอะไรผิดปกติ ลลิตาจะจูบ กร้าวนิ่ง เหมือนจะยอม จนเธอเข้ามาใกล้
“นะคะคุณกร้าว ไปจากที่นี่ ไปที่ๆ มีแค่เราสองคน”
จู่ๆ กร้าวก็ผลักเธอออก เขย่าตัวลลิตาคาดคั้น
“คุณก่อเรื่องอะไรไว้ บอกผมมาเดี๋ยวนี้!”
ลลิตาหน้าเสีย

กร้าวตกใจมากพอรู้เรื่อง
“อสิตเข้าโรงพยาบาล” เขานึกรู้ “ฝีมือคุณใช่มั้ย คุณทำอะไรเขา”
ลลิตายืนยันเสียงแข็ง
“ลิต้าไม่ได้ทำ...สิตเขารู้เรื่องทุกอย่างแล้ว ทั้งเรื่องที่เราจะขายบริษัทรัตนกิจกับคฤหาสน์มโนรมย์และเรื่องหนี้ร้อยล้าน ก็เลยกินยาฆ่าตัวตาย”
กร้าวอึ้ง
“คุณก็รู้ว่าสิตเป็นคนอ่อนแอ”
กร้าวเครียด
“แล้วเขาเป็นอะไรรึเปล่า”
“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ แต่ยังไม่ฟื้น”
กร้าวเครียด มองหน้าลลิตา
“แน่ใจนะว่าไม่ใช่ฝีมือคุณ”
“ลิต้าไม่รู้เรื่องจริงๆ สิตไล่คนของคุณกลับบ้าน ไล่ลิต้าออกจากห้องแล้วเขาก็...”
ลลิตาบีบน้ำตา ออดอ้อน
“ลิต้ากลัวว่าจะมีความผิดไปด้วย ไหนๆ พรุ่งนี้จะเซ็นสัญญาขายหุ้นรัตนกิจแล้ว เรารีบขายมโนรมย์ แล้วไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ”

กร้าวมีสีหน้าเครียดเคร่ง ไม่สบายใจที่เรื่องบานปลายเกินควบคุม
เย็นนั้นพอกร้าวกลับเข้าบ้านมา ก็เดินตรงเข้าไปในห้องนอน อนุชเห็นหน้าก็งอนที่ขังตนไว้ในห้อง เธอจะเดินหนีออกจากห้อง กร้าวดึงแขนรั้งไว้

“จะไปไหน”
“คุณบอกเองว่าถ้าคุณไม่อยู่บ้าน ฉันต้องอยู่แต่ในห้อง ตอนนี้คุณกลับมาแล้ว ฉันจะไปยืดเส้นยืดสายบ้าง”
อนุชจะออกไป กร้าวดึงมากอดไว้ เพราะรู้สึกผิดต่อเธอที่ทำให้เกือบสูญเสียพี่ชายไป อนุชงง คิดว่าเขาจะล่วงเกินอีก เลยผลักไสออก
“คุณจะทำอะไร”
“ช่วยอยู่นิ่งๆ สักครู่ได้มั้ย”
กร้าวกอดนิ่งๆ อนุชอึ้ง เลิกขัดขืน ยืนนิ่งให้เขากอดโดยดี
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ”
กร้าวพูดไม่ได้ จำต้องโกหก
“เปล่า ไม่มีอะไร”
กร้าวไม่สบายใจ อนุชงง ไม่เข้าใจว่าเขามาอารมณ์ไหน

เช้าวันใหม่อนุชออกมาจากห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้ว ออกมาเจอกร้าวยืนหน้าเข้ม รออยู่หน้าห้องน้ำ เขาแต่งชุดสูท อนุชตกใจ
“คุณกร้าว”
กร้าวสั่งนิ่งๆ
“เปลี่ยนเสื้อซะ”
กร้าวก้าวเข้ามาใกล้ อนุชถอยหนี ระแวง
“คุณจะทำอะไร”
“ให้คุณทำหน้าที่ภรรยาไง”
อนุชคิดว่ากร้าวจะปลุกปล้ำอีก
“อย่าเข้ามานะ”
“อะไรของคุณ ผมแค่บอกให้คุณเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้ผมจะพาคุณไปข้างนอก คุณคิดว่าผมจะทำอะไร”
อนุชหน้าแตก กร้าวขำนิดๆ แล้วออกจากห้องไป อนุชดีใจที่จะได้ออกจากบ้าน

อรชาและปรารภเดินคุยกันมา ปรารภถือถุงของกินของใช้ที่เพิ่งไปซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต โทรศัพท์ดังขึ้น อรชารับสายดีใจ
“ว่าไงนะคะ พี่สิตฟื้นแล้ว”
อรชายิ้มกับปรารภ

อรชาเข้ามากอดอสิตที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอร้องไห้ออกมา
“ตอนที่พาพี่สิตออกมาจากบ้าน อรคิดว่าจะต้องเสียพี่สิตไปแล้ว”
อสิตลูบหัวน้องสาวปลอบอ่อนโยน
“พี่ก็หายแล้วไง จะร้องไห้ทำไม”
ปรารภถามอย่างสงสัย
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ”
อสิตชะงัก สีหน้าเจ็บปวด อรชากลัวคำตอบ มองหน้ากับปรารภ
“ลิต้าใช่ไหมครับ”
อสิตพยักหน้ารับน้ำตารื้น
“เขาหมดรักพี่แล้ว เลยคิดกำจัดพี่ให้พ้นทาง จะได้รักกับคุณกร้าวได้อย่างเปิดเผย”
อรชาแย้ง
“คุณกร้าวไม่ได้รักพี่ลิต้าค่ะ แต่ที่เขาทำทั้งหมดเพราะต้องการแก้แค้นวิชเวทย์”
อสิตแปลกใจ
“แก้แค้นวิชเวทย์”
“ค่ะ คุณกร้าว...”
อรชาจะเล่า แต่ทนายโทร.เข้ามือถืออรชาพอดี เธอกดรับสาย
“อะไรนะคะ!”
อรชารีบบอกอสิตในท่าทีตื่นตกใจ

“คุณกร้าวเชิญผู้ถือหุ้นมาเป็นสักขีพยานการในขายรัตนกิจ!”
กร้าวพาอนุชมาที่บริษัทรัตนกิจ อนุชสงสัย

“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“ไปดูให้เห็นกับตาตัวเองเลยดีกว่า”
อนุชระแวง ไม่สบายใจ...กร้าวพาอนุชเข้ามาในห้องประชุม มีคนรออยู่เต็มไปหมด ทั้งผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ในบริษัท และผู้ที่จะมาซื้อหุ้นจากลลิตา ซึ่งเป็นหุ้นใหญ่ของวิชเวทย์ ลลิตาเขม่น ไม่พอใจอนุช กร้าวแนะนำ
“คุณอนุช วิชเวทย์ ภรรยาของผมครับ”
อนุชมองเขาด้วยความสงสัยว่าเขาจะทำอะไรกันแน่ ลลิตาไม่พอใจ แต่จำต้องยิ้มแย้มทักทายอนุช
“นุชจ๋า นั่งนี่สิจ๊ะ”
อนุชจึงนั่งลงข้างลลิตา ใต้โต๊ะ ลลิตาแกล้งเหยียบเท้าอนุชด้วยรองเท้าส้นเข็ม อนุชเจ็บ ลลิตายิ้มร้าย ทำนิ่งๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลลิตาขยี้เท้าเต็มแรง อนุชเจ็บ พยายามจะขยับเท้าหนี แต่ทำไม่ได้ เลยแกล้งยกเท้าอีกข้างเตะเท้าลลิตาจนรองเท้าลลิตากระเด็นไปโดนผู้ถือหุ้นคนหนึ่ง
“ว้าย” ลลิตาตกใจ
ผู้ถือหุ้นเก็บรองเท้ามาคืนให้ ลลิตาหน้าเสีย
“ขอโทษค่ะ”
ลลิตาเสียหน้า โกรธจัด อนุชยิ้มเย้ย กร้าวตัดบท
“มากันพร้อมแล้ว เชิญลงนามในสัญญาได้เลยครับ”
อนุชสงสัย
“ลงนามอะไรคะ”
ลลิตายิ้มเย้ย
“อะไรกัน ไม่รู้เหรอ วันนี้เราจะเซ็นสัญญาขายรัตนกิจ”
อนุชตกใจมาก
“ขายรัตนกิจ!”
“ใช่ ฉันได้รับมอบอำนาจให้ดำเนินการแทนอสิตในการทำธุรกรรมทุกอย่างของรัตนกิจ ส่วนเธอก็มาร่วมลงชื่อเป็นพยานในฐานะวิชเวทย์คนหนึ่ง”
อนุชโกรธ ผุดลุกขึ้น
“นุชไม่เชื่อว่าพี่สิตจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ นุชจะคุยกับพี่สิต!”
“ไม่มีประโยชน์ เราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เซ็นสัญญาเท่านั้น”
อนุชทำอะไรไม่ได้ มองกร้าวอย่างขอคำอธิบาย กร้าวจำต้องนิ่ง อนุชเสียใจและโกรธหนีออกจากห้องไป ทุกคนในที่ประชุมต่างแปลกใจ
“ขอตัวสักครู่นะครับ”
กร้าวตามอนุชไป ลลิตาไม่พอใจอนุช

กร้าวตามมาดึงไว้ อนุชพยายามสะบัด
“ปล่อยฉัน”
แต่กร้าวไม่ปล่อย
“กลับเข้าไปเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! ฉันไม่ยอมให้คุณทำลายรัตนกิจที่คุณพ่อของฉันสร้างมากับมือ”
กร้าวโกรธ
“สร้างมากับมืองั้นเหรอ ถ้าไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า”
“ทำไม ฉันไม่รู้อะไร”

กร้าวไม่ตอบ แต่ฉุดกระชากลากถูเธอออกไป
กร้าวฉุดลากอนุชมาที่มุมหนึ่งในบริษัท

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 12/3 วันที่ 13 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager