อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/5 วันที่ 19 มี.ค. 56
กร้าวไม่อยากปล่อยให้อนุชคลาดสายตา แต่ต้องตามคนงานออกไป ลลิตารีบตามไป“คุณกร้าว รอลิต้าด้วย”
อนุชดีใจมองเข้าไปในบ้าน เห็นชาติ พร้อมและขำส่งสัญญาณให้เธอรีบไป อนุชนึกรู้ว่าเป็นแผนของชาติ พร้อมและขำ ดีใจ รีบออกไป
อนุชวิ่งลัดเลาะ คอยหลบคนงานในไร่เป็นระยะๆ ขณะที่อรชา ปรารภและชายธงกังวลใจ
“เย็นมากแล้ว นุชคงไม่มาแล้ว เรากลับกันก่อนดีมั้ย ครับเดี๋ยวมืดแล้วจะกลับลำบาก” ปรารภดูนาฬิกา
อรชาเป็นห่วงน้องสาว
ชายธงเห็นด้วย
“นั่นสิครับ นุชอาจกำลังมาก็ได้”
ปรารภกังวล
“แต่ผมว่าเราไม่ชินทางแถวนี้ มันอันตราย วันนี้เรากลับกันก่อนแล้วค่อยหาทางติดต่อนุชอีกครั้ง”
อรชาและชายธงหมดหวัง คล้อยตามปรารภ ทั้งสามออกไป
อนุชวิ่งเข้ามา มองหา ไม่เจออรชา ปรารภและชายธง
“พี่อร...พี่อรอยู่ที่ไหนคะ พี่อร นุชมาแล้ว”
ด้านหลังอนุช มือหนึ่งมาแตะไหล่ อนุชตกใจ หันมาเจอทั้ง 3 คน
“พี่อร”
อนุชดีใจมาก โผเข้ากอดพี่สาว อรชาก็ห่วงน้องมาก ชายธงถามทันที
“นายกร้าวทำอะไรนุชรึเปล่า”
“นุชไม่เป็นไร แล้วพี่อรล่ะคะ นุชห่วงพี่สิตกับพี่อรแทบแย่”
“ไม่ต้องห่วงพี่ พี่จะพานุชไปจากที่นี่ พี่ไม่ไว้ใจคุณกร้าว พี่กลัวเขาจะทำร้ายนุช” อรชาบอกอย่างมุ่งมั่น
คนงานเปิดเครื่องแต่เครื่องไม่ทำงาน ลลิตาเบื่อ
“ยังซ่อมไม่เสร็จอีกเหรอ ลิต้ารอนานแล้วนะ”
กร้าวสงสัยเปิดดูตรงถังน้ำมัน คนงานฮือฮา กร้าวส่ายหน้าเซ็ง
“น้ำมันหมดนี่เอง”
กร้าวดูนาฬิกา รีบออกไป ลลิตาตาม
กร้าวมาที่รถ แต่ยางรถแบน โดนปล่อยลม ลลิตาหน้าเสีย
“ยางแบนอย่างนี้ จะกลับกันยังไงล่ะคะ”
กร้าวเริ่มเอะใจ
“แค่นี้ห้ามผมไม่ได้หรอก”
กร้าวมองไปเห็นคนงานขับมอเตอร์ไซค์มา เขาโบกมือให้จอด
“ขอยืมรถก่อน”
คนงานลงจากรถ กร้าวสั่งคนงาน
“เปลี่ยนยางให้ด้วย”
แล้วเขาก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปเลย ลลิตาตามไม่ทัน วิ่งไล่
“เดี๋ยวสิคุณกร้าว รอลิต้าด้วย อ๊าย”
ลลิตากรี๊ดแตก ไม่พอใจที่โดนทิ้ง
ขณะเดียวกัน คณิตแอบมองอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง รีบโทร.รายงานชาติ
“ลุงครับ แผนหนึ่ง แผนสองไม่ได้ผลสักแผนเลยครับ เจ้ากร้าวกลับไปแล้ว”
คณิตวางสาย ไม่สบายใจ เขาหันมาเจอกรวิก เธอคาดคั้นเขาทันที
“คุณวางแผนอะไร”
คณิตตกใจ หน้าเครียด
กรวิกตกใจเมื่อได้ฟังเรื่องราวจากคณิต
“นี่พวกคุณกำลังวางแผนช่วยอนุชหนีงั้นเหรอ”
“ผมขอร้อง อย่าบอกกร้าวนะ”
กรวิกไม่สบายใจ
“จะให้ฉันโกหกอากร้าวเหรอ”
“ไม่ได้โกหก แค่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น”
กรวิกนิ่ง ยังไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ คณิตหน้าเครียด
“กร้าวทำร้ายคุณนุชกับครอบครัววิชเวทย์มากเกินพอแล้ว การแก้แค้นควรจะจบได้แล้ว แต่ไอ้เจ้ากร้าวก็ไม่ยอมจบ”
คณิตจับมือกรวิก
“ผมขอร้องล่ะ อย่างน้อยก็ขอให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของคุณกับคุณนุช”
กรวิกชักมือออก
“ฉันจะไม่บอกอากร้าว ไม่ใช่เพราะเห็นว่านุชเป็นเพื่อนหรอกนะ แต่ฉันอยากให้นุชไปให้พ้นจากชีวิตอากร้าวซะที”
กรวิกเดินหนีออกไป คณิตไม่สบายใจ รีบตามไป
กรวิกเดินหนีมา มุมหนึ่งในไร่องุ่น คณิตตามมา
“คุณยังโกรธคุณนุชอยู่อีกเหรอ”
กรวิกชะงัก คณิตถอนใจ
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณนุช ทุกสิ่งทุกอย่างกร้าวเป็นคนเริ่ม”
กรวิกไม่ตอบอะไร
“หรือคุณคิดว่าถ้าไม่มีคุณนุชแล้ว กร้าวมันจะหันมาชอบคุณ”
กรวิกโกรธ
“ฉันจะคิดยังไงก็เรื่องของฉัน”
กรวิกจะเดินหนี คณิตฉวยมือไว้
“ตัดใจจากกร้าวเถอะ มันเห็นคุณเป็นเหมือนญาติคนหนึ่ง ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้”
“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณ”
กรวิกสะบัดมือ แต่คณิตไม่ปล่อย กลับกุมมือเธอไว้แน่นกว่าเดิม
“ผมไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวดกับการรอคอยสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้ ตัดใจจากไอ้กร้าว แล้วให้โอกาสคนที่เขารักคุณบ้างเถอะ”
กรวิกมองตาคณิต รู้ความรู้สึกของเขา แต่ยังเร็วเกินไปที่จะเปลี่ยนใจจากคนหนึ่งมารักอีกคน เธอผลักเขา แล้ววิ่งหนีไป คณิตไม่สบายใจ
ชายธงกางแผนที่ไร่ทานตะวันที่วาดคร่าวๆ ชี้ให้ทุกคนดู
“ตรงที่เราอยู่นี้เป็นท้ายไร่ที่ปลอดคน พรุ่งนี้มาเจอกันที่นี่อีกครั้ง”
ปรารภหันมากำชับอนุช
“แต่นุชต้องหาทางเบี่ยงเบนความสนใจจากคุณกร้าว ต้องนานพอที่จะหนี อย่าให้เขาตามเราทัน”
ชายธงมองทุกคน
“เรามีโอกาสครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าพลาดก็จบ”
ชาติ พร้อม ขำกระวนกระวาย พร้อมกังวลใจ
“ทำไมคุณนุชไม่กลับมาซะที”
กร้าวมาถึง ชาติ พร้อมและขำยิ่งกังวล
“นุชอยู่ไหน”
ชาติหนักใจ พร้อมและขำอึกอัก กร้าวเดินผ่านสามคนไป พร้อมและขำรีบตามกร้าวออกไป
กร้าวจะขึ้นบันไดไปหาอนุชที่ห้องนอน พร้อมและขำมาขวาง
“เดี๋ยวค่ะคุณกร้าว”
“มีอะไร”
พร้อมหน้าเครียด ขำอึกอัก
“เอ่อ คือ...”
“ถ้าไม่มีก็หลีก”
กร้าวดึงดันจะขึ้นบันไดไป พร้อมไม่รู้จะทำยังไงเลยแกล้งเป็นลมต่อหน้าเขา ขำตกใจ
“ป้าพร้อม”
กร้าวประคองพร้อมไว้ เขาอยากจะขึ้นไปดูว่าอนุชอยู่หรือไม่ แต่ก็ห่วงพร้อม เลยไปไม่ได้
อนุชคุยแผนการกับชายธง ปรารภและอรชา อนุชพยักหน้ารับ
“ตกลงตามนี้ค่ะ”
อนุชดูนาฬิกาชายธง เห็นว่ามานานแล้วก็กังวล
“นุชต้องกลับแล้ว”
อนุชจะกลับ อรชาดึงไว้
“หนีไปด้วยกันวันนี้เลยไม่ได้เหรอ”
ปรารภรีบขัด
“ไม่ได้ครับคุณอร ตอนนี้คุณกร้าวอาจจะกำลังตามหานุชอยู่ก็ได้”
“แต่อรกลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้านุชอีก”
อรชากอดน้องสาวไว้ ไม่ยอมปล่อยให้กลับ อนุชไม่สบายใจ
คณิตรีบร้อนเข้ามาในห้องรับแขก
“ป้าพร้อมเป็นอะไรครับ”
พร้อมนอนอยู่บนโซฟา คณิตตรวจอาการ
“อาการทั่วไปก็ปกติ”
ชาติกระแอม คณิตนึกรู้
“เอ่อ น่าจะพาไปโรงพยาบาล”
กร้าวแปลกใจ
“ทำไมต้องไปโรงพยาบาล”
“ป้าพร้อมอายุมากแล้ว น่าจะตรวจให้ละเอียด”
ชาติรีบเออออ
“ดีเหมือนกัน กร้าวช่วยพาพร้อมไปโรงพยาบาลหน่อยเถอะ”
กร้าวสงสัย
“เดี๋ยว”
กร้าวไปค้นกระเป๋าคณิต คว้าเข็มฉีดยามา คณิตงงๆ
“แกจะทำอะไรไอ้กร้าว”
“ฉีดยาบำรุงสักเข็มน่าจะดีขึ้น”
“เฮ้ย แกไม่ใช่หมอนะ”
กร้าวคว้าแขนพร้อม แกล้งทำท่าจะฉีดยา พร้อมตกใจ รีบลุกขึ้น
“อย่าค่ะ”
“หายแล้วเหรอ”
“เอ้อ คือ ยังเวียนหัวอยู่ค่ะ”
กร้าวนึกรู้ ปล่อยพร้อม แล้วรีบออกไป
กร้าวเปิดประตูเข้าไปในห้องอนุช มองหาไม่เจอ พร้อมและขำตามมา กร้าวถามเสียงเข้ม
“นุชอยู่ที่ไหน”
พร้อมและขำอึกอัก กร้าวโกรธ
“นี่หมายความว่าทุกคนรวมหัวกันปล่อยอนุชหนีไปใช่มั้ย”
พร้อมและขำหลบตา กร้าวโกรธมาก
“ในเมื่อไว้ใจไม่ได้ ก็คงทำงานด้วยกันไม่ได้ ผมไล่ออกทั้งหมดทั้งหัวหงอกหัวดำ”
พร้อมและขำตกใจ ขำเข่าอ่อน ทรุดลงเกาะขาอ้อนวอน
“คุณกร้าวขา อย่าไล่ขำออกเลยนะคะ ขำไม่อยากตกงาน”
กร้าวใจแข็ง ไม่สนใจ ทันใดนั้นเสียงอนุชดังขึ้น
“อะไรกันคะ จะไล่ใครออก”
กร้าว พร้อมและขำหันไปมอง อนุชออกมาจากห้องน้ำในห้องนอน กร้าวตกใจ
“นุช”
พร้อมและขำดีใจ พูดออกมาพร้อมกัน
“คุณนุช”
“ขำไม่ตกงานแล้ว”
กร้าวจับผิด
“คุณหายไปไหนมา”
“ฉันไม่ได้หายไปไหน ฉันแค่เข้าห้องน้ำ”
กร้าวมองจับผิด อนุชจ้องตอบ ไม่กลัว
“คุณนี่ไม่มีเหตุผลเลย ถ้าฉันทำให้คุณไม่พอใจ ก็ไล่ฉันออกอย่าไปลงที่ป้าพร้อมกับขำ เพราะฉันก็อยากจะไปจากที่นี่เต็มทนแล้ว”
กร้าวไม่พอใจ กระชากแขนอนุช
“เสียใจ คุณต้องอยู่ที่นี่ ห้ามไม่ไปไหนทั้งนั้น แล้วจำไว้ อย่าคิดหนี เพราะคุณไม่วันหนีผมพ้น”
กร้าวออกไป อนุชโล่งอกที่กร้าวจับไม่ได้ พร้อมและขำกอดอนุช ดีใจที่ปลอดภัย
อนุชกราบชาติและพร้อม
“นุชขอโทษที่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนกันไปหมด”
“นุชขึ้นไปบนห้องตั้งแต่เมื่อไร ทำไมป๋าไม่เห็น”
“นุชปีนเข้าทางหน้าต่างในห้องน้ำค่ะป๋า”
พร้อมหน้าตื่น
“ตายจริง ทีหลังอย่าทำอีกนะคะคุณนุช เกิดพลาดพลั้งตกลงไปแข้งขาหักจะทำยังไง”
“ค่ะป้าพร้อม ตอนนั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ”
ค่ำนั้น...โทรศัพท์มือถือของธารินดังขึ้น เธอเห็นเป็นเบอร์เธียรโทรมาก็ตกใจคิดหนัก ในที่สุดก็ต้องรับสาย
“ค่ะ คุณลุง”
“ชายธงอยู่กับหนูรินรึเปล่า หายหน้าหายตาไปตั้งหลายวันแล้ว มือถือก็ติดต่อไม่ได้”
ธารินอึกอัก
“เอ่อ คือ รินกับพี่ชายธง...มาเที่ยวทะเลกันค่ะ”
“แล้วไป นึกว่าไปยุ่งกับพวกวิชเวทย์อีก ขอคุยกับชายธงหน่อยซิ”
ธารินหน้าเสีย
“เอ่อ คือ พี่ชายธงอยู่สปาค่ะ คุณลุงมีธุระอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่มีหรอก งั้นแค่นี้แหละ ขอบใจมากนะ”
เธียรวางสาย ยิ้มดีใจที่เห็นทั้งคู่สนิทกัน ธารินวางสาย รู้สึกผิดมากที่โกหก พนมมือไหว้โทรศัพท์
“รินขอโทษนะคะคุณลุง”
ธารินไม่สบายใจ
วันใหม่ อสิตอยู่ในสวนของบ้านคุยโทรศัพท์กับอรชา
“อรนัดกับนุชวันนี้เหรอ ระวังตัวด้วยนะอร นายกร้าวคงไม่ยอมง่ายๆ แน่”
อสิตวางสาย กังวลห่วงน้องสาว เขายันตัวลุกขึ้นยืน พยายามก้าวขาเดิน แต่ก็ล้มลง แหวนผ่านมา
“ว้าย คุณสิต”
แหวนมาช่วยประคอง อสิตผลัก
“ไปไกลๆ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”
แหวนขยับออกไปห่างๆ ไม่กล้ายุ่ง อสิตเสียใจบ่นกับแหวน
“ฉันเป็นพี่คนโต ฉันควรจะปกป้องน้องๆ ถึงจะถูกแต่นี่ฉันกลับต้องทนเห็นน้องมีอันตราย โดยที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย”
อสิตเจ็บใจตัวเอง
กร้าวจงใจสั่งคนงานให้อนุชได้ยิน
“จัดคนงานเฝ้าให้ทั่วไร่ แม้แต่หนูสักตัวก็อย่าให้เล็ดลอดเข้ามาได้ เห็นใครแปลกหน้า จับตัวมาให้ฉัน ถ้าจับเป็นไม่ได้ ฉันอนุญาตให้จับตาย”
อนุชตกใจ ที่กร้าวร้ายกาจขนาดนี้ คนงานรับคำแล้วออกไป
“ทำไมต้องถึงกับจะฆ่ากันด้วย”
กร้าวประชด
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/5 วันที่ 19 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager