อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/4 วันที่ 15 มี.ค. 56
โจรกระชากแขนน้อยกลับมา น้อยเจ็บ ร้องเสียงหลง นวลกระทืบเท้าโจร วิ่งจะเข้าไปหาน้อย แต่โจรอีกคนดึงนวลและจับนวลเหวี่ยงออกไป นวลล้มลงหัวไปกระแทกพื้นอย่างแรง น้อยเห็นตะโกนลั่น“แม่นวล..แม่นวล!”
นวลสลบ มีเลือดออกที่โคนผม เกลียวตกใจมาก
“จับมัน 2 คนไปมัดไว้ในกระท่อม”
ชายทั้ง 2 ลากนวลกับน้อยผ่านหน้าเกลียวที่รู้สึกสับสน เข้ากระท่อมไป
ภายในห้องนอน อัฐหลับพับอยู่บนเตียง แก้วน้ำมะตูมเหลือเพียงเสี้ยว จวงโผล่หน้ามามองอัฐในระยะใกล้ๆ และใช้มือตบหน้าเบาๆเรียกอัฐ
“คุณอัฐคะ คุณอัฐ...”
“เสร็จจวง!”
รำพึงก้าวเข้ามามองลูกชาย
“รับรองยาขนานนี้คุณอัฐหลับเป็นตาย ว่าแต่คุณรำพึงให้จวงวางยาคุณอัฐทำไมเจ้าคะ”
“ข้าจะปล่อยให้ตาอัฐไปขวางทางตายของนังชุ่มไม่ได้”
“ทูนหัวของบ่าวนี้แค้นนังชุ่มฝังในจริงๆนะเจ้าคะ”
“นังชุ่มมันแย่งหัวใจข้าไป ที่ข้าอยู่ได้ทุกวันนี้ก็แค่มีลมหายใจแต่ไร้ความรู้สึก ไม่มีวันที่ข้าปล่อยให้มันได้เสวยสุขบนความทุกข์ของข้า!”
รำพึงสีหน้าหมายมั่น
“เอ็งดูตาอัฐไว้ อย่าให้ไปเรือนคุณพระเกิดได้”
“เจ้าค่ะทูนหัวของบ่าว”
รำพึงเดินออกจากห้องไป จวงถอนใจมองอัฐที่นอนสลบไสล
ที่ห้องทัดในเรือนคุณพระเกิด ทัดลุกจากเตียงมาเปิดประตูห้อง คนใช้สองคนถือถาดอาหารตรงมาที่ทัดแล้วพูดกัน
“คุณพระไม่น่าโชคร้ายเลย ไม่รู้จะเป็นอะไรมากรึเปล่า”
“ฉันน่ะสงสารก็แต่คุณนวลพอได้ข่าวคุณพระถูกโจรทำร้ายก็หน้าถอดสีเลย”
“สาธุ ขอให้คุณๆปลอดภัยด้วยเถอะ”
ทัดรีบออกมาตรงไปที่คนใช้ทั้งสองคน
“คุณนวลกับคุณน้อยอยู่ไหน”
ทัดเขย่าแขนคนใช้จนถาดข้าวหล่นกระจาย
“ข้าถามว่าคุณนวลกับคุณน้อยไปไหน”
“คุณนวลกับคุณน้อยตามคุณเกลียวไปดูคุณพระน่ะ”
“เกลียว”
ทัดวิ่งออกมาที่หน้าเรือน หน้าตาตกใจ ทัดไม่อยากเชื่อสายตาคือ คุณพระเกิดเดินกลับเข้ามาในเรือน ทัดงง!
“คุณพระ!ทำไมคุณพระอยู่ที่นี่”
คุณพระเกิดแปลกใจ
“นายทัดพูดอะไร”
“คุณพระไม่ได้โดนโจรทำร้ายเหรอครับ”
“โจรที่ไหน นี่นายทัดไข้กลับหรือเปล่า”
“คุณนวลกับคุณน้อยตกอยู่ในอันตรายขอรับ เรารีบออกตามหาคุณทั้งสองกันเถอะ”
คุณพระเกิดกับทัดรีบออกไป
ในกระท่อม น้อยกับนวลถูกมัดมือกับขาไพล่หลัง นวลนอนสลบอยู่ น้อยร้องไห้
“แม่นวล ฟื้นสิจ๊ะ...แม่นวล”
นวลเลือดไหลออกจากหน้าผากนิ่งไม่ไหวติง
“แม่นวลอย่าตายนะ ช่วยด้วย น้าเกลียวช่วยพวกเราด้วย น้อยขอร้อง”
ทางด้านนอก เกลียวเดินกลับไปกลับมาอย่างร้อนรน เกลียวนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา
เกลียวพาทัดมาขอความช่วยเหลือ เกลียวพาทัดที่หน้าตาปูดบวมลงนั่งที่หน้าบ้าน
“คุณพระเกิด คุณพระเกิดคะ”
นวลกับน้อยออกมาจากในเรือน
“คุณนวล ช่วยพี่ทัดด้วยค่ะ”
“ลุงทัด !”
น้อยกับนวลรีบวิ่งลงบันไดมาดูทัด
เกลียวมือกำมือแน่น ตัดสินใจพูดกับโจร
“ปล่อยคุณน้อย กับคุณนวลเถอะ”
“เพ้อเจ้ออะไร”
“ฉันขอร้องปล่อยพวกเขาเถอะ ฉันจะให้ค่าจ้าง 2 เท่าเลย”
ลูกน้องมองหน้ากัน แต่เป็นจังหวะที่รำพึงก้าวเข้ามา
“ใครปล่อยพวกมันข้าเอาตาย!”
รำพึงหันขวับไปมองเกลียว
“เกิดบ้าอะไรขึ้นมา ไหนว่าอยากกำจัดนังนวลมันนักหนาไง”
“ฉัน...ฉันทำไม่ลง ความริษยามันทำให้ฉันตาบอด แต่ตอนนี้ฉันได้สติแล้ว ฉันฆ่าพวกเขาไม่ได้”
รำพึงตบหน้าเกลียว เพี๊ยะ เกลียวหน้าหัน
“อย่ามาน้ำเน่า ใส่ฉัน!”
เกลียวมองรำพึงอย่างโกรธ!!
“ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำอะไรพวกเขา”
กลียวจะวิ่งเข้าไปในกระท่อม รำพึงสั่งลูกน้องเสียงเข้ม
“จับมัน!”
ลูกน้องคนหนึ่งเข้ารวบเกลียว
“ปล่อยข้า นะ ปล่อย! โอ้ย”
เกลียวดิ้นลูกน้องคนที่สองชกท้องเกลียวสองที จนเกลียวจุกตัวงอ สลบไป
“นังโง่ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ จับมันไปมัดรวมไว้ในกระท่อม”
ลูกน้องลากเกลียวไป
“ไม่มีใครหน้าไหนขวางข้าได้ทั้งนั้น”
ดวงตารำพึงวาวโรจน์
“เผาพวกมันซะ!”
ที่ตลาด ทัดถามคนที่เดินผ่านมา ว่าเห็นนวลกับน้อยหรือไม่ คุณพระเกิดจับไหล่ ผู้หญิงคนหนึ่งให้หันกลับมาเพราะเข้าใจว่าเป็นนวล
ทางเดินในป่า ทัดกับคุณพระเกิด ชี้ว่าตัวเองจะไปดูทางไหน และแยกกันไป ณ จุดเดิม ทั้งคู่วิ่งกลับมาเจอกันและส่ายหัวว่าไม่มี ทั้งทัดกับคุณพระเกิดมีสีหน้าเป็นห่วง แววตากังวล เดินตรงเข้าหา
ด้านในกระท่อม ควันไฟเริ่มเข้ามาในกระท่อม น้อยเห็นควันรีบตะโกนเรียกนวลกับเกลียวที่สลบอยู่
“แม่นวลจ๋า น้าเกลียวฟื้นเร็ว...ไฟไหม้”
น้อยพยายามตะเกียกตะกายไปเขย่าตัวเกลียว เกลียวค่อยๆฟื้นลืมตา สำลักควัน
“แม่น้อย!”
เกลียวมองไปรอบๆเห็นควันไฟมากมาย และเห็นนวลสลบ
“แม่นวล ฟื้นสิ...แม่นวล”
เกลียวเห็นสภาพตัวเองและนวลกับน้อยก็ร้องไห้ ได้แต่บอกว่า
“แม่น้อย น้าขอโทษ น้าขอโทษ”
น้อยกับเกลียวสำลักควันไฟ
ที่ด้านนอก รำพึงยื่นถุงเงินให้นักเลง 2 คน
“งานหมูๆแบบนี้ถ้ามีอีก ก็เรียกใช้พวกเราได้นะ”
ลูกน้องสองคนรับเงินเสร็จแล้วเดินไป รำพึงหันกลับไปมองเปลวไฟที่ลุกโชน
“อย่าหวังว่าจะหนีไฟแค้นของข้าพ้น นังชุ่ม”
ชุ่มยังนอนสลบไม่ไหวติง
คุณพระเกิดกับทัดเดินเข้ามาในป่า ท่าทางร้อนใจหนัก
“ทำไมคุณเกลียวต้องปองร้ายเมียกับลูกฉันด้วย”
ทัดได้คิด
“ในสายตาของพี่ฉันทำอะไรก็ผิดใช่มั้ย ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน”
“ต่างสิ เพราะชุ่มเป็นเมียพี่ เป็นคนที่พี่รัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะเขาจำพี่ไม่ได้ พี่จะรอจนกว่าชุ่มจะจำพี่ได้ ถึงจะต้องรอไปตลอดชีวิต...พี่ก็จะรอ”
ทัดร้อนใจ
“เกลียว...เอ็งอย่าทำอะไรโง่ๆนะ”
ที่มุมหนึ่งมีเปลวไฟพวยพุ่งขึ้นมา ที่คุณพระเกิดเห็น
“นั่น!”
ทัดหันขวับกลับมามองคุณพระเกิด ทั้งสองรีบมุ่งไปที่ทิศทางของไฟอย่างรวดเร็ว
อีกมุมหนึ่ง คุณพระไวกับขบวนเดินมาตามทาง สายตาของคุณพระไวเหลือบไปเห็นควันไฟกลุ่มใหญ่ลอยขึ้นมา คุณพระไวบอกให้ขบวนหยุด
“หยุดก่อน! นั่นควันอะไร”
ลูกน้องเข้ามารายงาน
“พวกออกหาของป่า อาจจะพักแรมอยู่แถวนี้ก็ได้ขอรับ”
“แต่กลุ่มควันใหญ่ขนาดนั้น ไม่น่าจะแค่พักแรม ไปดูสิ เผื่อใครจะต้องการความช่วยเหลือ”
“ขอรับ”
กลุ่มของคุณพระไวเดินมุ่งไปตามทางของควันไฟ
ทัดกับคุณพระเกิดวิ่งมาถึงที่หน้ากระท่อม ไฟโหมกระหน่ำ แต่เสียงที่ทำให้ทัดและคุณพระเกิดต้องช็อคคือเสียงน้อยร้องเรียกคนช่วย
“ช่วยด้วย แม่นวลจ๋า ฟื้นสิ”
คุณพระเกิดเป็นห่วงลูก
“ยัยน้อย!”
ไม่ทันขาดคำ ทัดก็วิ่งฝ่ากองไฟเข้าไป คุณพระเกิดเห็นรีบวิ่งตามเข้าไป ภายในกระท่อม น้อย กับเกลียว สำลักควันจนน้ำหูน้ำตาไหลทัดถีบประตูที่ไหม้ไฟออกมา
“ลุงทัด!”
“พี่ทัด!”
“ลุงทัดช่วยแม่นวลด้วย ลุงทัด”
ทัดวิ่งเข้าไปประคองนวล แต่ลูกไฟตกมาใกล้ๆ ทัดใช้ตัวบังไฟให้นวล เป็นจังหวะที่คุณพระเกิดตามเข้ามาเห็น น้อยตะโกนเรียก
“คุณพ่อ!”
“ยัยน้อย!”
คุณพระเกิดวิ่งเข้าไปหาน้อย คุณพระเกิดอุ้มน้อยขึ้นมา ทัดบอกคุณพระเกิด
“คุณพระพาคุณน้อยออกไปก่อนขอรับ”
คุณพระเกิดฝ่าไฟพาน้อยออกไป ทัดหันมองเกลียวที่สำลักควันไฟ
“พี่ทัดฉันขอโทษ ฉันขอโทษ”
ทัดใช้แขนของเขาพยายามจะพยุงเกลียว แต่ลูกไฟอีกลูกก็หล่นมาขวาง
“พี่ช่วยคุณนวลออกไปก่อนเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน อยู่แบบนี้จะตายกันหมด”
“เกลียว...พี่จะกลับมาช่วยเอ็ง”
“รีบไปเถอะพี่!”
ทัดอุ้มนวลที่สลบฝ่าไฟออกไป เกลียวมองตามหลังผู้ชายที่รัก
“คนอย่างฉันมันสมควรตายแล้วที่ทำแบบนี้กับพี่”
ทางด้านนอก คุณพระเกิดอุ้มน้อยมานั่งลง หน้าน้อยเต็มไปด้วยเขม่าและน้ำตา
“คุณพ่อ แล้วแม่นวล…”
คุณพระเกิดกำลังจะเข้าไปช่วยนวลในกระท่อม จังหวะนั้น ทัดก็อุ้มนวลออกมาจากกองไฟ
ทัดตรงมาที่กลุ่มคุณพระไว
“แม่นวล!”
“นวล!”
ทัดส่งนวลให้กับคุณพระเกิด
“กระผมต้องเข้าไปช่วยเกลียว”
ทัดกลับหลังหันจะเข้าไป แต่กระท่อมก็พังโครมลงมาต่อหน้าต่อตา ทัดช็อก
“เกลียว!”
คุณพระเกิดประคองลูกและเมียอยู่ในอ้อมแขน ทัดทรุดตัวลงกับพื้น คุณพระไวยืนดูเหตุการณ์ ยืนช็อกอยู่!
“ไอ้พิทักษ์”
คุณพระไวกัดกรามกำหมัดแน่น ก่อนที่จะหันไปมองนวลที่อยู่ในอ้อมกอดของคุณพระเกิด
“นังชุ่ม”
คุณพระไวตะลึงงัน
เรือนหมอไสย์ในเวลากลางคืน ระพีนั่งอยู่ต่อหน้าหมอไสย์ที่หัวเราะเสียงลั่น!!
“ฉลาดมากที่เจ้าเลือกข้า!”
“จะทำอะไรก็รีบทำ อย่าพูดมาก!”
“ข้าจะลงมนต์ให้เอ็ง กายของเอ็งจะเป็นทอง ชายที่เอ็งหมายปองจะตะเกียกตะกายกลับมาหาเอ็ง”
ระพีกระหยิ่มที่เทิดจะตกอยู่ในกำมือเธอ!
ระพีใส่ผ้าแถบ หมอไสย์บริกรรมคาถาลูบไล้ทองตามแผ่นหลังของระพี ระพีสีหน้าตาขยะแขยง หมอไสย์ลืมตา ภาพเก่าซ้อนเข้ามา เมื่อครั้งที่รำพึงลงทองที่แผ่นหลัง
“ถึงเวลาที่ข้าจะได้ชำระแค้นกับพวกเอ็ง อีรำพึง!”
หมอไสย์ลูบมาถึงแขนระพี หมอไสย์จับหมับเข้าที่แขน ระพีลืมตาตกใจ
“แกจะทำอะไร”
อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/4 วันที่ 15 มี.ค. 56
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียาละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager