อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนอวสาน วันที่ 4 มี.ค. 56
“ไม่ใช่นะคะ หยงมาที่นี่ เพื่อมาพบคุณ หยงอยากคุยกับคุณค่ะ”“คุยเรื่องอะไร เรายังต้องคุยอะไรกันอีก”
“ให้โอกาสหยงพูดซักครั้งนะคะ ถ้าหยงพูดจบแล้วน้าวี เอ่อ คุณไม่ให้อภัยหยงก็จะไป”
ปฐวีไม่ตอบ ตันหยงมองอย่างอ้อนวอน
“เพื่ออะไร คุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่หรือ”
ตันหยงส่ายหน้า
“ทำไม แล้วทำไมไม่แต่งงาน คุณมาที่นี่ทำไม”
ตันหยงอึดอัด เธอส่งไดอารี่ให้ปฐวี ปฐวีรับมา
“นี่ของผม มันไปอยู่กับคุณได้ยังไง” ปฐวีคิด “ไอ้เจ้าวิน”
“หยงกลับมาเพราะ หยงรู้สึกแบบเดียวกับคุณ แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกอย่างที่เขียนไว้ในสมุดนี้ หยงก็จะกลับไป”
ตันหยงหันหลังกลับ ปฐวีคว้าแขนเธอไว้
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป คุณยังไม่ได้ตอบว่า ทำไมคุณถึงไม่แต่งงาน”
“เพราะหยงต้องแต่งงานกับคนที่หยงรักเท่านั้น หยงไม่ได้รักพิราม แต่หยงรักน้าวี รู้มั้ยคะ หยงรักน้าวี”
ตันหยงกับปฐวีมองตากัน
“ผมรู้แล้ว” ปฐวียิ้ม
ตันหยงงง “รู้แล้ว”
ตันหยงตะลึง “อะไรนะ คุณทราบเรื่องหมดแล้วหรือ”
ปฐวียิ้ม “คุณพิรามบอกผมแล้ว”
ตันหยงงง “พิราม พิรามบอกคุณได้ไง”
ปฐวีเดินหนี
“เดี๋ยวก่อน น้าวี บอกมาเดี๋ยวนี้นะ น้าวีคุยอะไรกับพิราม”
พิรามกำลังเก็บเอกสารบนโต๊ะใส่กระเป๋า นุชเดินเข้ามาในห้องพร้อมแฟ้ม
“เอกสารที่ให้เตรียมค่ะ ทำไมคุณพิรามถึงเดินทางก่อนกำหนดล่ะคะ”
“ผมเปลี่ยนแผนนิดหน่อย” พิรามบอก
นุชเดินออกจากห้องไป พิรามหยิบรูปตันหยงขึ้นมาดู
“ขอให้คุณมีความสุขนะครับ หยง หมอปฐวีคงดูแลคุณเป็นอย่างดี”
พิรามยิ้มเศร้าก่อนจะวางรูปตันหยงลงแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไป
ปฐวีกับตันหยงนั่งคุยกันอยู่ ตันหยงหันมาพูด
“งั้นก็หมายความว่า....คุณรู้ทุกอย่างก่อนแล้ว”
ปฐวียิ้ม “ใช่ผมรู้แล้ว”
“แล้วคุณบังคับให้หยงพูดทำไม”
“ผมอยากฟังจากปากของคุณเอง ว่าคุณรักผม”
ตันหยงนึกได้ “คุณตั้งใจจะแกล้งหยงใช่มั้ย”
ตันหยงงอนแล้วจะไป ปฐวีจับมือตันหยงไว้แล้วยิ้ม
“เปล่า ผมไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น แต่มันเลยไปนิดนึง”
“น้าวีนะ แกล้งหยง” ตันหยงนึกได้ “แล้วหมอหนึ่งล่ะคะ”
“หมอหนึ่งมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“หมอหนึ่งรักคุณมากนะคะ”
“แล้วคุณล่ะ”
ปฐวีจ้องหน้าตันหยง ตันหยงหลบตาเพราะความเขิน
“คุณบอกว่ามาที่นี่อยากบอกอะไรกับผม ตอนนี้ทำไมไม่บอก”
ตันหยงอ้ำอึ้ง “ค่ะ ....”
“ค่ะ แปลว่าอะไร”
“ก็ คิดถึงคุณหมอปฐวีไงคะ”
“ไม่ได้ยินเลย ไหนพูดอีกทีซิ”
“หยงคิดถึงหมอวีค่ะ คิดถึงมากด้วย”
“จริงหรือ แล้วรักมากด้วยรึเปล่า”
ตันหยงเขิน ปฐวีดึงตันหยงมากอดไว้ ทั้งคู่กอดกัน ตันหยงและปฐวีมีความสุขมาก
ทันใดนั้นนาวินกับสุดนภาก็โผล่มา
“เห็นไหม บอกแล้ว ชั้นลงมือเอง ไม่มีวันไม่สำเร็จ” นาวินเอ่ยแซว
ตันหยงตกใจ “มากันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ร้ายนักนะแก เดี๋ยวนี้หัดเป็นขโมยเหรอ มานี่เลย” ปฐวีแกล้งฉุน
ปฐวีทำจะอัดนาวิน นาวินหนี
“อ้าว แทนที่จะขอบคุณ เขียนว่าอะไรนะ เดี๋ยวนึกก่อน ดาวเต็มท้องฟ้า” นาวินแซว
ปฐวีเขิน “ไอ้วิน” ปฐวีเข้าไปล็อคคอเพื่อน
“บี๋จำได้ค่ะ มีเด็กชื่อหยงมารักษา หมอวีตกใจ นึกว่าเป็นหยง” สุดนภาบอก
ตันหยงอาย “นี่แก ก็แอบอ่านหรือบี๋ บ้า”
ปฐวีอ้าปากค้างด้วยความเขินจึงจูงมือตันหยงเดินหนี นาวินจูงสุดนภาเดินตาม ทั้งสองคนวิ่งหนี อีกสองคนวิ่งตาม
พิรามเดินเข้าส่วนของ boarding pass ของสนามบิน พิรามคิดถึงตันหยงจึงยิ้มแล้วเดินต่อ
หนึ่งฤทัยกำลังนั่งเหม่ออยู่ในห้องตรวจ
“ต่อไปนี้ หนึ่งจะมองวีแบบเพื่อน และหนึ่งจะเป็นเพื่อนที่ดีของวีตลอดไป หนึ่งสัญญา” หนึ่งฤทัยกับปฐวีกอดกัน
หนึ่งฤทัยยิ้มเศร้า พยาบาลเปิดประตูเข้ามา
“หมอหนึ่งคะ คนไข้พร้อมแล้วค่ะ”
“ส่งตัวเข้ามาเลย หมอก็พร้อมแล้ว”
หนึ่งฤทัยยิ้มขยับตัวพร้อมรักษาคนไข้
ปฐวีกำลังตรวจคนไข้อยู่ในอนามัย เขามีสีหน้ายิ้มแย้ม โดยมีตันหยงคอยช่วยหยิบจับอยู่ข้างๆ สุดนภาถือของช่วยมาส่งให้ นาวินยืนกินขนมอยู่ใกล้ๆ สุดนภาดึงตัวไปช่วย
เวลาผ่านไป ตันหยงกับปฐวีเดินจูงมือกันเดินไปตามทาง ทั้งคู่ยิ้มให้กันแล้วชี้ชวนกันดูธรรมชาติ ทั้งคู่ยิ้มอย่างมีความสุข นาวินกับสุดนภาเดินงอนและแหย่กันตีกันไปตีกันมา
ปฐวีกับตันหยงเดินมาส่งสุดนภากับนาวินขึ้นรถกลับ ปฐวีตรวจคนไข้คนสุดท้ายจนเสร็จ ผู้ช่วยยิ้ม
“หมดแล้วครับหมอ” ผู้ช่วยบอก
“ทำไมวันนี้คนป่วยน้อยนักล่ะ”
“น้อยอะไรครับ หายป่วยเกือบทั้งหมู่บ้านแล้วครับหมอ”
“อ้าว งั้นหรือ” ปฐวีขำแล้วพยักหน้า “เวลาผ่านไปเร็วจังเลย”
ปฐวียิ้มอย่างมีความสุข
หลายวันผ่านไป ตันหยงกับปฐวียืนล่ำลาทุกคนที่หน้าสถานีอนามัยก่อนจะจูงมือกันเดินออกไป
นาวินนั่งทำงานอยู่ในห้องด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียดมาก สุดนภาเดินเข้ามาในห้อง
“เชิญนั่งครับ ครูบี๋”
สุดนภานั่งลงอย่างแปลกใจกับท่าทางจริงจังของนาวิน
“เรียกชั้นมามีธุระอะไร”
นาวินส่งแฟ้มให้สุดนภา
นาวินพูดไม่เงยหน้า “อ่านดู คุณมีความเห็นว่ายังไง”
สุดนภาเปิดแฟ้มด้วยหน้าตางงๆ แล้วค่อยๆยิ้ม
ในแฟ้มมีข้อความ “คุณพร้อมจะแต่งงานกับผมหรือยังครับ คุณบี๋ “
“ถ้ายิ้มหรือโวยวายแสดงว่า OK” นาวินบอก
สุดนภายิ้ม “บ้าๆๆๆ”
นาวินยิ้ม “งั้นแสดงว่าโอเคใช่มั้ย”
นาวินลุกขึ้นยิ้มส่งช่อดอกไม้ช๊อกโกแลตให้สุดนภา สุดนภายิ้มปลื้ม
“เห็นมั้ยผมรู้ใจคุณแล้ว แต่งเมื่อไหร่ดี”
“ให้คู่นั้นเค้าแต่งก่อนแล้วกัน เราสังเกตการณ์ไปก่อน”
“ก็ได้”
สุดนภายิ้มเขิน นาวินทำเนียนหอมแก้ม สุดนภาเขินจึงเอาศอกกระทุ้งจนนาวินจุก
ตันหยงกับปฐวีเดินจับมือกันเดินอยู่ท่ามกลางบรรยากาศสวยๆ ทั้งคู่สบตากัน
“ผมมีความสุขที่สุดเลยรู้มั้ย และผมมีความลับจะบอก”
“อะไรหรือคะ”
ปฐวียิ้ม “เชื่อมั้ยผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”
ปฐวีนึกถึงตอนที่เจอกับตันหยงเจอกันครั้งแรกที่สนามบิน ตอนที่ปฐวีกับตันหยงเจอกันที่ คลับ ตันหยงเมา ปฐวีนั่งมองตันหยงตั้งแต่บนเครื่องบิน
ปฐวียิ้ม
“รู้มั้ย ผมสับสนมากคิดว่าเป็นโรคจิต เพราะหลงรักหลานตัวเอง แต่พอรู้ความจริงว่า คุณคือตันหยงในร่างน้องเมย์ ผมแทบบ้า”
“คงเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราสองคนมาพบกัน”
ปฐวีจับมือตันหยงสบตากัน
“และมารักกัน ผมดีใจที่เรามีวันนี้ด้วยกัน”
“หยงก็ดีใจค่ะ”
ปฐวีค่อยๆบรรจงจูบหน้าผากตันหยง
“...แต่งงานกับผมนะ...”
ตันหยงยิ้ม “ตกลงค่ะ”
ปฐวีหอมแก้มตันหยงและดึงตันหยงมากอดอย่างรักใคร่
******อวสาน*******
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนอวสาน วันที่ 4 มี.ค. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56
ที่มา manager