อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16 วันที่ 22 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16 วันที่ 22 มี.ค. 56

ชาติพยามห้าม
“ใจเย็น ๆ หนูนุช”
“หนูเย็นมามากพอแล้วค่ะป๋า...วันนี้คุณบ่ล่อยฉัน แต่วันหน้าคุณอาจจะทำร้ายคนอื่น ๆ อีก เพราะฉะนั้นจะฆ่าจะแกงจะทำอะไรฉันก็เชิญ เอาให้สาแก่ใจคุณเลย...”
อนุชเข้าไปผลักอกเขาท้าทาย

“ทำกับฉันเหมือนที่พ่อฉันทำกับแม่คุณ จะได้หมดเวรหมดกรรมกันซะที”

กร้าวโกรธ
“หยุดเดี๋ยวนี้นะอนุช”
“ฉันไม่หยุด ถ้าการแก้แค้นทำให้คุณมีชีวิตอยู่ได้ การให้อภัยคงทำให้คุณตายไปจากโลกนี้ เอาสิคะ” หญิงสาวอัดอั้นจนร้องไห้ออกมา “ฆ่าฉันให้ตายไปเลย เอาให้สาแก่ใจคุณเลย ทำกับฉันเหมือนที่พ่อฉันทำกับแม่คุณ คุณจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับพวกเราวิชเวทย์ซะที”
“อย่ามาท้าผมนะ”
“ฉันไม่ได้ท้า นอกจากคุณไม่กล้าจริง”
“จะเอาอย่างนั้นก็ได้”
กร้าวฉุดลากตัวอนุชเข้าบ้านไป ทุกคนตกใจ ชาติส่งเสียงห้าม
“จะทำอะไรหนูนุช...กร้าว”
พร้อมห้ามอีกคน
“อย่าทำอะไรคุณนุชนะคะ”
ทุกคนตามไปในบ้าน...กร้าวลากอนุชมาที่โถงบ้าน เขาปล้ำจูบ เธอปกป้องตัวเองทุบตีไปมาเพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรี
“ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย”
“ทำไมกลัวเหรอ...เมื่อกี๊ทำเป็นปากเก่ง”
“แต่คุณกำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีฉัน ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า”
“ทำไม มีอะไรกับผมมันเสียเกียรติมากหรือไง”
“ใช่”
“งั้นมีอะไรกับชายธงคงเหมือนจุดพลุฉลองนะสิ”
กร้าวพูดจบก็ปล้ำจูบ อนุชร้องไห้เหมือนกำลังถูกเขาดูถูกอย่างแรง
“เลิกเอาชายธงมาเกี่ยวข้องซะที ปล่อยฉันนะคุณกร้าว ฉันบอกให้ปล่อย ช่วย
ด้วย ช่วยด้วย”
ชาติ พร้อม ขำ คณิต และกรวิกเข้ามา อย่างร้อนใจ ชาติห้ามเสียงดัง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะกร้าว”
คณิตเข้าไปห้าม
“พอเถอะไอ้กร้าว”
กรวิกเข้าไปห้ามอีกคน
“หยุดเถอะค่ะอากร้าว นกขอร้อง”
กร้าวผลักอกคณิตออกไป
“ไม่ใช่เรื่องของทุกคนถอยไป”
กร้าวจะฉุดตัวอนุชขึ้นไปข้างบนห้อง ชาติเข็นรถเข้าไปยื้อยุดฉุดกระชากแขนกร้าวไว้ ชาติโกรธจนหน้าแดง
“หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หยุด หยุด...”
ทันใดนั้นนั้นชาติก็หน้ามืดไป อนุชเห็นก็ตกใจ
“ป๋า”
“คุณลุง”
คณิตรีบเข้าไปช่วยประคองชาติด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอ

กร้าวยืนตะลึงงันกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าชาติเป็นอะไร
ไม่นานต่อมาชาตินอนอยู่บนเตียง...คณิตใช้เครื่องวัดความดัน วัดให้ คนอื่น ๆ มองด้วยความเป็นห่วงโดยเฉพาะกร้าวที่รู้สึกผิด

“เป็นยังไงบ้างหมอ”
“ความดันขึ้น...ถ้าสูงไปมากกว่านี้เส้นเลือดในสมองอาจแตกได้”
ชาติอ่อนแรง
“ฉันยอมให้เป็นแบบนี้อีกไม่ได้ ยุติเรื่องทั้งหมดเถอะกร้าว”
กร้าวอ้ำอึ้ง
“หรือแกจะต้องให้ฉันตายไปก่อน แกถึงจะให้อภัยเป็น”
กร้าวหันมองหน้าอนุชที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะฮึดฮัดเดินออกไปด้วยความไม่พอใจ ทุกคนมองตามอย่างระอา

อสิตใช้วอกเกอร์ช่วยเดิน ค่อย ๆ สลับเปลี่ยนมาใช้ไม้เท้า อรชากับปรารภคอยยืนให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆ อสิตเดินได้ อรชากับปรารภดีใจ
“พี่สิตเดินได้แล้ว”
อสิตดีใจ
“พี่ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ พี่ขอบใจอรกับรภมากนะ ที่อยู่ดูแลกัน”
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะพี่สิต เราเป็นพี่น้องกันนะคะ”
อสิตซาบซึ้งน้ำตาคลอ
“พี่ปล่อยให้อรให้ยัยนุชลำบากมากแล้ว ถึงเวลาที่พี่จะกลับมากอบกู้วิชเวทย์ซะที”
“ถ้ายัยนุชอยู่คงดีใจไม่น้อย”
แล้วอรชาก็เศร้าเป็นห่วงน้อง
“ไม่รู้ป่านนี้ยัยนุชจะเป็นยังไงบ้าง...คงถูกคุณกร้าว...”
อรชาร้องไห้ออกมากลัวน้องจะโดนเหมือนที่ตัวเองโดน ปรารภปลอบ
“คุณนุชเป็นคนดีพระท่านจะคุ้มครอง”
ทันใดนั้นแหวนก็เข้ามา
“คุณอรคะ โทรศัพท์ค่ะ”
อรชารับโทรศัพท์มางง ...อรชาคุยโทรศัพท์กับพร้อมด้วยความดีใจ
“ว่าไงนะคะ จะให้อรไปรับนุชกลับบ้าน”
อสิตกับปรารภที่ฟังอยู่ด้วยดีใจ
“ใช่ค่ะ คุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ”
อรชากังวลเสียงอ่อนด้วยความกลัว
“แล้วคุณกร้าวล่ะคะ”
“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง คุณชาติให้มาบอกว่าสบายใจได้ ระหว่างนี้คุณชาติจะเป็นคนดูแลคุณนุชเอง”
“ฝากขอบคุณคุณลุงชาติด้วยนะคะ...สวัสดีค่ะ”
อรชาวางสายหันมาบอกอสิตกับปรารภที่ยืนรอฟังข่าวอยู่ ด้วยความตื่นเต้น
“คุณลุงชาติบอกให้เราไปรับยัยนุชพรุ่งนี้”
ปรารภยิ้มดีใจ อสิตสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ
“ไม่รู้มันจะไม้ไหนอีก”
อรชาแปลกใจ
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะพี่สิต”
“มันทำพวกเราเจ็บแสบมาก เจอกันก็ดี จะได้คิดบัญชีกัน”
อรชากับปรารภมองหน้าอสิตที่พูดถึงกร้าวด้วยความเคียดแค้นชิงชัง ก็หันมองหน้ากันรู้สึกกังวลใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ธารินกำลังช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ชายธง เธอกังวล
“ไม่รู้ว่ารินจะช่วยปิดคุณลุงได้นานแค่ไหน “
“ถึงตอนนั้นอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดพี่ไม่โทษรินหรอก”
ทันใดนั้นเสียงมือถือชายธงก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวรินไปรับให้นะคะ”
ชายธงพยักหน้ารับ ธารินเดินไปรับสายเห็นชื่อ อรชา โชว์หน้าจอ ก็หน้าเสียเหลือบมองชายธงที่กำลังแต่งตัวอยู่ เพราะรู้ว่าต้องโทรมาเพราะเรื่องอนุชแน่ ๆ ธารินกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ”
อรชางง
“เบอร์ชายธงหรือเปล่าคะ”
“ใช่ค่ะ...” ธารินโกหก “เป็นแม่บ้าน มีอะไรฝากไว้ได้นะคะ”
อรชาฟังผิด
“อ๋อ คุณแม่ของชายธงเหรอคะ”
ธารินหน้าเจื่อนไป จะปฏิเสธแต่ไม่ทัน เพราะอรชาพูดต่อเลย
“ฝากบอกชายธงด้วยนะคะว่าพรุ่งนี้คุณลุงชาตินัดให้ไปรับตัวยัยนุชที่ไร่ ไม่ต้องเป็นห่วงยัยนุชนะคะ”
ธารินอึ้ง ๆ
“ค่ะ”
ทันใดนั้นชายธงก็ตะโกนถามมา
“ใครโทรมาเหรอริน”
ธารินตกใจ จะบอกเรื่องกับชายธงดีหรือไม่ดี

เย็นนั้น อนุชกำลังเก็บเสื้อผ้า มีพร้อมและขำคอยช่วยอยู่ด้วย
“นุชขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง”
พร้อมยิ้มแย้ม
“ไม่ใช่ความผิดของคุณนุชหรอกค่ะ...”
“งั้นก็ขอบคุณนะคะที่ช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องทั้งหมดให้”
พร้อมกอดปลอบ
“ไม่ต้องเกรงใจป้าหรอกค่ะ คนที่คุณควรจะต้องขอบคุณ คุณชาติต่างหาก”

อนุชยิ้มอ่อนโยนเมื่อนึกถึงชาติ
อนุชจะเดินเข้ามาหาชาติที่ห้อง แต่ต้องชะงักไปเมื่อเห็นกร้าวอยู่ด้วย กร้าวประคองชาตินั่งรถเข็น ก่อนจะคุกเข่าลงประคองเท้าชาติวางลงบนแท่นวางเท้าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอาผ้ามาคลุมตักให้

ชาติพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างเอ็นดู
“ทีอย่างนี้ทำมาเป็นประจบ”
กร้าวรู้สึกผิดแต่ท่าทางทางยังแข็งขืนอยู่
“ผมไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้”
“อยากให้คนอื่นยกโทษให้ แล้วทำไมไม่หัดให้อภัยคนอื่นก่อน”
กร้าวเจ็บปวด
“ผมก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่หลับตามันก็ตามมาหลอกหลอนผม...จนผมแยกไม่ออกแล้วอันไหนเรื่องจริงอันไหนฝันร้าย...ผมไม่ไหวแล้วครับลุง”
กร้าวจะร้องไห้ อนุชที่แอบยืนดูอยู่ คิดไม่ถึงว่าเขาก็มีมุมแบบนี้เหมือนกัน...ชาติลูบหัวปลอบหลานชายอย่างเอ็นดู
“ถ้าไม่ไหว แล้วแบกมันไว้ทำไมล่ะ”
กร้าวร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก ๆ ด้วยความเจ็บปวด อนุชที่ยืนมองอยู่ รับรู้ได้ว่าเขาเองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากเธอ อนุชขยับตัวจะเดินไปปล่อยให้ลุงหลานอยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่ชาติเห็นเสียก่อน
“หนูนุช”
พอกร้าวได้ยินชื่ออนุช รีบเช็ดน้ำตา ทำเหมือนไม่มีอะไร หันหน้ากลับมาตะคอกถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา โหดร้าย อย่างที่เป็นมา
“จะมาเป่าหูอะไรลุงฉันอีก”
อนุชเซ็ง
“หัดมองคนอื่นในแง่ดีบ้าง”
“ถ้ามีดีก็เอาออกมาโชว์สิ”
อนุชโกรธ
“อย่ามากวนประสาทได้มั้ย หรือจะต้องให้ถูกด่าถึงจะมีความสุข”
กร้าวจะเข้าไปเอาเรื่อง ชาติปรามทั้งคู่
“เอาเถอะ ๆ” ชาติบอกกร้าว “ออกไปก่อน”
กร้าวเดินออกไปอย่างไม่พอใจ

อนุชเข็นรถชาติเข้ามาหยุดหน้าบ้าน
“หนูจะมาขอบคุณป๋า...ขอบคุณนะคะที่คอยช่วยเหลือหนูทุกอย่าง”
อนุชก้มกราบที่ตัก ชายชราลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู
“ป๋าไม่ดีเอง ตอนแรกป๋าอยากจะให้กร้าวเรียนรู้ด้วยตัวเอง แต่ไม่คิดว่า เรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตขนาดนี้ ป๋าขอโทษ”
“ไม่ใช่ความผิดของป๋าหรอกค่ะ เพราะแค่นี้ป๋าก็กรุณาหนูมามากพอแล้ว ถ้าไม่ได้ป๋าชีวิตหนูก็ไม่จะเป็นยังไง”
“มันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป...แต่มีอยู่เรื่องนึงที่ป๋าอยากรู้”
“เรื่องอะไรเหรอคะ”
“หนูคิดยังไงกับกร้าว”
อนุชอึ้งไป บอกไม่ถูกทั้งรักทั้งเกลียดไม่รู้จะพูดยังไง
“หนู...หนู...”
“รักเค้าบ้างหรือเปล่า”
อนุชรู้สึกว่าตัวเองถูกจี้รีบกลบเกลื่อน
“หนูเกลียดเค้า...เกลียดทุกอย่างที่เค้าทำไว้กับวิชเวทย์”
กร้าวที่แอบยืนฟังอยู่อีกมุม ได้ยินอย่างนั้นก็เดินจากไปด้วยความน้อยใจ ชาติถามต่อ
“แล้วสิ่งที่เค้าทำไว้กับหนูล่ะ”
อนุชเสียงอ่อยลง
“หนูสมควรให้อภัยเค้างั้นเหรอคะป๋า”
ชาติพยักหน้ารับรู้
“งั้นกลับไปก็หย่ากันซะให้เรียบร้อย จะได้ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”
อนุชตกใจ
“แล้วคุณกร้าวล่ะคะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ป๋าจัดการเอง” ชาติถอนหายใจเหนื่อยใจ “คนบางคนอาจจะทำบุญร่วมกัน แต่กับอีกคนอาจจะเกิดมาใช้เวรกัน อโหสิกรรมต่อกันนะ จะได้หมดเวรหมดกรรมกัน”
“ค่ะป๋า”
“เสียดาย ถ้าไม่มีเรื่องในอดีต ป๋าคงจะดีใจมากที่ได้หนูเป็นหลานสะใภ้”

อนุชรู้สึกเศร้าเสียใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ด้านชายธงกำลังแต่งตัวอย่างเศร้าๆ ธารินช่วยดึงแขนเสื้อมาปิดผ้าพันแผลที่ถูกยิงไว้ไม่ให้เธียรเห็น ชายธงเห็นธารินสีหน้าท่าทางไม่สบายใจเหมือนมีอะไรอยู่ในใจก็ถามอย่างสงสัย

“เป็นอะไรหรือเปล่าริน”
“ปละเปล่าค่ะ...รินแค่กลัวคุณลุงสงสัยที่รินมาขลุกอยู่กับพี่ทั้งวัน”
“เวลารินอ่อนโยนก็ดูน่ารักเหมือนกันนะ”
ชายธงพูดเสร็จขยี้หัวอย่างเอ็นดูแล้วเดินไป ธารินยิ่งรู้สึกผิด
“พี่ชายธงคะ”
ชายธงหันมา
“มีอะไรเหรอ”
ธารินลังเล
“เรื่องโทรศัพท์เมื่อกี๊...ที่รินบอกว่าเค้าต่อผิด...ความจริงเค้าโทรมาเรื่องนุช...”
ชายธงตกใจ
“นุชทำไม “
“คุณลุงชาตินักให้ไปรับนุชพรุ่งนี้ค่ะ บอกเคลียร์กับคุณกร้าวแล้ว”
ชายธงดีใจ
“จริงเหรอริน...พี่ขอบใจมากนะ... เดี่ยวพี่โทรไปนัดกับพี่อรก่อน”
ชายธงเดินออกไปอย่างลิงโลด ธารินรู้สึกเศร้าขึ้นมา

ชายธงรีบร้อนจะออกจากบ้าน เจอเธียรยืนอยู่
“จะไปไหน”
ชายธงตกใจอึกอัก
“ผมนัดเพื่อน ไปก่อนนะครับ”
ชายธงจะเดินหนี เธียรคว้าแขนลูกชายหมั่บ โดนตรงที่มีแผลพอดี
“เดี๋ยว”
ชายธงเจ็บร้องลั่น
“โอ๊ย”
เธียรสงสัย
“แกเป็นอะไร”
ชายธงมีพิรุธ
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรครับ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16 วันที่ 22 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager