อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16/4 วันที่ 23 มี.ค. 56
“เรื่องราวมันไปไกลกว่าที่ลิต้าคิดจริงๆนะคะคุณกร้าว ลิต้าไม่เคยคิดจะให้นุชตาย”กร้าวมองหน้า
“แล้วที่จะเอาปืนไปยิงนุชล่ะ”
ลลิตาสะอึก
“เอ่อ...ลิต้าทำไมด้วยอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นเอง ถ้าคุณไม่ไล่ลิต้าไป มีเหรอคะ ลิต้าจะอาละวาดขนาดนั้น”
ชาติส่ายหน้าระอา
“ขาดสติถึงกับจะฆ่าจะแกงกันอย่างนั้นก็ไม่ไหวนะ”
ลลิตาแสร้งเข้ามาไหว้ชาติ
“ลิต้าผิดไปแล้วค่ะ ลิต้าเผลอทำร้ายคุณลุงด้วย ยกโทษให้ลิต้านะคะ”
ลลิตากอดขาชาติอ้อนวอน
“ลิต้าจะไม่ทำอย่างนั้นแล้ว ให้โอกาสลิต้าแก้ตัวนะคะ”
ชาติมองหน้ากร้าวว่าจะเอายังไง กร้าวถอนใจ
“ผมยกโทษให้คุณได้ แต่เรื่องนี้เป็นคดีอาญา ยังไงก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการ”
ลลิตาโผเข้ากอดขากร้าว
“คุณกร้าวจะให้ลิต้านอนคุกจริงๆเหรอคะ ช่วยประกันตัวลิต้าเถอะนะคะ”
กรวิกรีบห้าม
“อย่านะคะอากร้าว เขาสมควรไปนอนคิดในคุก ว่าสิ่งที่ทำมันผิด”
ลลิตาแอบทำหน้าเจ็บใจ แล้วแกล้งสำออยต่อ
“คุณกร้าวอย่าใจร้ายกับลิต้าเลยนะคะ ลิต้าสำนึกผิดแล้วจริงๆ”
กร้าวระอาใจ มองหน้ากับชาติอย่างตัดสินใจ
พออรชากับปรารภพาอนุชกลับมาถึงที่บ้าน อรชายิ้มแย้มบอกน้องสาว
“ขอต้อนรับกลับบ้านอีกครั้งจ้ะ น้องพี่...”
อนุชกอดอรชา
“ขอบคุณค่ะพี่อร...” อนุชหันไปหาปรารภ “ขอบคุณมากพี่รภที่ช่วยให้นุชได้กลับบ้านอีกครั้ง”
ทั้งหมดกำลังจะเดินเข้าบ้าน อสิตที่พยายามเดินออกมาโดย ใช้ไม้เท้าช่วยพยุง อนุชเห็นพี่เดินได้อีกครั้งก็ตื้นตัน
“พี่สิต...”
อนุชโผเข้ากอดพี่ชาย อสิตลูบหัวน้องอย่างรัก เอ็นดู
“นุช...ได้กลับบ้านซะทีนะ น้องพี่...”
“นุชคิดถึงพี่สิต คิดถึงพี่อร...คิดถึงบ้านของเรา”
อรชาเข้ามาใกล้
“ตอนนี้ก็ได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งแล้วไงจ๊ะ”
อนุชดึงอรชามากอดด้วย สามพี่น้องกอดกันอย่างยินดี ปรารภพลอยยินดีไปด้วย ชายธงเข้ามาเข้าไปกุมมืออนุช
“นุช...นุชกลับมาแล้วจริงๆ”
อนุชดีใจ
“จ้ะ...นุชได้กลับมาบ้านแล้วจริงๆ”
ปรารภยิ้มแย้มบอก
“ผมว่า งานนี้ต้องฉลองกันหน่อยนะครับ”
พวกสามพี่น้องยิ้มอย่างเห็นด้วย
กร้าวขับรถกลับกรุงเทพ นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เขากับอนุชบอกรักด้วยคำว่าเกลียดกัน
“ฉันเกลียดคุณ เกลียดท่าทางถือดี เกลียดรอยยิ้ม เกลียดเวลาที่คุณกอดฉัน เกลียดทุกครั้งที่คุณอ้อนฉัน เกลียดเวลาที่ทำให้ฉันใจอ่อน”
“ผมก็เกลียดคุณ เกลียดตั้งแต่แรกเห็น เกลียดหน้าคุณ ตาคุณ จมูกคุณ ปากคุณ เกลียดแก้มคุณ เกลียดเวลาที่ถูกคุณผลักไส เกลียดทุกครั้งเวลาที่คิดว่าจะเสียคุณไป เกลียดที่ทำยังไง ผมก็เกลียดคุณไม่ลงซักที”
“ฉันก็เกลียดคุณ”
เขาโน้มตัวลงจูบเธอ...กร้าวคิดถึงแล้วก็ไม่เข้าใจอนุช แล้วเขาก็นึกถึงตอนที่อนุชถามหาชายธง กร้าวทุบพวงมาลัย โกรธ ไม่พอใจ
เย็นนั้นสามพี่น้องกับสองหนุ่มจัดปาร์ตี้บาร์บีคิวกัน บรรยากาศสนุกสนาน ปรารภปิ้งบาร์บีคิว แล้วใส่จานที่อรชาส่งให้
“คุณอรเอาไปให้พี่สิตก่อนเลยครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
อนุชเตรียมเครื่องดื่มสำหรับทุกคน อรชานำบาร์บีคิวมาให้อสิต
“พี่สิตคะ ทานเยอะๆนะคะ”
ปรารภยกจานบาร์บีคิวมาเพิ่มให้ที่โต๊ะ
“นุช มากินได้แล้วจ้ะ”
อนุชนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ เห็นรอยยิ้มทุกคนแล้วก็สะท้อนใจ
“นุชอยากให้เราอยู่ด้วยกันที่นี่ แบบนี้ตลอดไป”
อสิตกับอรชาได้ยินก็สะท้อนใจเพราะบ้านโดนขายไปแล้ว ปรารภเห็นสีหน้าทุกคนก็เป็นห่วง
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้ผมปรึกษากับทนายอยู่ เรามีโอกาสร้องต่อศาลให้การขายบ้านของลิต้าเป็นโมฆะ”
อนุชเศร้าๆ
“ถ้าเราสามคนกลับมาเป็นเจ้าของบ้านที่แท้จริงอีกครั้ง จะเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดเลยค่ะ”
อรชาหันไปหาปรารภ
“ขอบคุณคุณรภมากจริงๆค่ะ”
อสิตซึ้งใจ
“นั่นสิ ไม่ได้รภ พวกเราสามพี่น้องคงลำบาก”
“อย่าคิดมากเลยครับ ผมอยากช่วยเท่าที่ทำได้”
เสียงเพลงสนุกๆดังขึ้น ทั้งสี่หันไปมอง ชายธงนำเครื่องเสียงออกมา
“ปาร์ตี้ทั้งที ไม่มีดนตรีได้ไงครับ”
ชายธงเดินตามจังหวะเพลงเข้ามา
“ชายธง นั่งก่อน เดี๋ยวนุชเอาเครื่องดื่มให้”
อนุชลุกไปเตรียม ยืนหันหลังให้ชายธง แต่พอหันมาก็เห็นชายธงยืนอยู่ข้างหลัง จับมือเธอเต้นตามจังหวะเพลง
“อะไร ชายธงนี่” อนุชหัวเราะ
“เร็วสินุช โชว์สเต็ปหน่อย…เร็ว”
ชายธงดึงอนุชเต้น จนอนุชยอมเต้นด้วย ทั้งที่ในมือยังถือแก้วเครื่องดื่ม
กร้าวขับรถเข้ามาที่หน้ารั้วบ้าน ลงมาดู ได้ยินเสียงเพลงดังออกมา นึกฉุน เปิดประตูรั้วเข้าไป...อสิตดันปรารภกับอรชาออกไปเต้นด้วย
“สองคนนี้จะดูอยู่เฉยๆทำไมเนี่ย ออกไปเต้นกับเขาสิ”
อรชามองหน้ากับปรารภแล้วยิ้มขำ ปรารภนึกสนุก ลุกมาโค้งให้อรชา ยื่นมือให้ อรชาแตะมือ เขาจับมือเธอออกไปเต้นบ้าง กร้าวเข้ามา หยุดมองอยู่มุมหนึ่งไกลๆ เห็นพวกสามพี่น้องกับสองหนุ่มสนุกสนานรื่นเริง...อนุชเต้นรำกับชายธงด้วยรอยยิ้ม กร้าวนึกฉุน ทั้งสี่คนสองคู่เต้นรำกันไป อรชาที่หันหลังให้อนุช ชนหลังอนุช เครื่องดื่มในมืออนุชหกใส่ชายธง
“อุ๊ย ชายธง นุชขอโทษ”
“อยากให้ถอดเสื้อเต้นก็ไม่บอก”
“แหวะ ใครจะอยากเห็น มานี่ นุชพาไปล้าง” อนุชหันไปบอกกับพวกพี่ๆ “เดี๋ยวนุชมานะคะ”
อนุชวางแก้วแล้วพาชายธงออกไป กร้าวเดินอ้อมตัวบ้านตามไป
อนุชกับชายธงเข้ามาในบ้าน
“ชายธงไปล้างในห้องน้ำ เดี๋ยวนุชจะไปเอาเครื่องดื่ม แล้วเดี๋ยวไปเจอกันข้างนอก”
“โอเคคร้าบ...”
ชายธงเดินแยกไปทางหนึ่ง อนุชมองตามยิ้มๆ แล้วหันกลับมา กร้าวเดินเข้ามาจากอีกด้านหนึ่งของบ้าน อนุชเห็นเขาก็ชะงัก
“คุณกร้าว...คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“เมียผมอยู่นี่ ทำไมผมจะมาไม่ได้”
“อย่าใช้คำนั้นกับฉัน จะหย่าเมื่อไหร่ นัดมาได้เลย”
“หย่าเพื่อให้คุณไปเสวยสุขกับชายธงน่ะเหรอ...เห็นผมเป็นคนใจดีอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แล้วคุณยังต้องการอะไรอีก”
“ผมยังอยากเก็บคุณไว้ดูเล่นอีกสักพัก...กลับบ้านกับผม”
กร้าวดึง อนุชสะบัด
“จะมากไปแล้วนะ ฉันไม่ใช่ลูกหมาลูกแมวที่คุณจะใช้เงินซื้อ”
“ผมก็ไม่ได้เห็นคุณเป็นลูกหมาลูกแมวซะหน่อย...ผมเห็นคุณเป็นภรรยา...หรือว่าหลังจากคืนนั้นแล้ว คุณไม่เห็นผมเป็นสามีบ้างเลย”
อนุชทั้งโกรธทั้งอาย
“อย่าพูดถึงคืนนั้นอีก ฉันไม่อยากได้ยิน”
“ทำไม คุณกลัวชายธงจะมาได้ยินเข้าเหรอ...หึ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ถ้ามันรู้ว่าผมกับคุณเป็นสามีภรรยากันแล้วทั้งนิตินัยและพฤตินัยมันจะว่ายังไง”
“นี่คุณคิดจะเอาเรื่องนี้มาขู่ฉันงั้นเหรอ”
“แล้วได้ผลไหมล่ะ”
อนุชพูดไม่ออก ได้แต่กัดฟัน เจ็บใจ
“ผมมีสิทธิในตัวคุณทุกอย่าง จะไปกับผมดีๆ หรืออยากให้มีเรื่องก่อน”
ชายธงล้างเสื้อเสร็จออกมา เอากระดาษเช็ดเสื้อไปพลาง
“นุช...เสร็จรึยัง...ให้ช่วยยกอะไรไหม”
ไม่มีเสียงตอบ ชายธงเดินไปดู แต่ไม่เห็นอนุช
อรชากับปรารภที่เต้นเสร็จก็เดินมานั่งกับอสิต กร้าวออกมาด้วยท่าทางกวนๆ
“สวัสดีครับ ทุกคน”
อสิตเห็นกร้าวก็ปรี๊ด จะลุกขึ้นไปต่อย
“ไอ้กร้าว ใครอนุญาตให้แกเข้ามา”
อรชากับปรารภต้องรีบห้ามอสิต
“พี่สิต ใจเย็นก่อนครับ”
อรชามองหน้ากร้าว
“คุณกร้าว คุณมาที่นี่อีกทำไม ต้องการอะไรอีก”
“ก็ไม่มีอะไรมาก...แค่มาพาเมียกลับบ้าน...”
อนุชหิ้วกระเป๋าใบเล็กๆออกมา อรชาอึ้ง
“นุช...”
ชายธงตามออกมา
“ไม่ได้ แกจะพานุชไปไหนอีกไม่ได้”
“ไม่ยักรู้ว่าแกก็มีสิทธิออกคำสั่ง”
อรชาไม่พอใจพูดเสียงกร้าว
“พวกเราที่นี่ไม่มีใครยอมให้คุณพานุชไป”
“ได้...งั้นก็คืนสินสอดร้อยล้าน ค่าตัวอนุชมา”
อสิตโกรธ
“แกกล้าเรียกว่าค่าสินสอดเหรอ ในเมื่อแกให้ลิต้าหลอกให้ฉันเซ็นสัญญากู้ยืม”
“กับคนอย่างพวกคุณ ผมก็ต้องมีหลักประกันบ้าง”
ชายธงจ้องหน้า
“หมายความว่าถ้าใช้หนี้ร้อยล้านเป็นอันจบใช่ไหม...ได้ งั้นฉันจะใช้หนี้แกเอง”
กร้าวมองหยัน
“แกจะเอาอะไรมาใช้หนี้ฉัน เงินพ่อแกงั้นเหรอ”
ชายธงโกรธจี๊ด
“ไอ้กร้าว”
ปรารภห้ามไว้
“ชายธง อย่า”
“หึ...ก็คนอย่างแกมันจะมีปัญญาอะไร เป็นแค่ไอ้กระจอกที่วันๆเอาแต่ตามเมียชาวบ้าน”
“แก...”
ชายธงสะบัดปรารภออก จะเข้าไปต่อยกร้าว แต่อนุชขวางไว้ ไม่อยากให้มีเรื่อง
“อย่า ชายธง อย่ามีเรื่องกันอีกเลย พี่สิต พี่อร...นุชจะไปกับเขาค่ะ”
อสิตอึ้ง
“นุช”
“ไม่ต้องห่วงนุชหรอกค่ะ...ถึงยังไงตอนนี้นุชก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว” อนุชหันไปหากร้าวถามเสียงแข็ง “จะไปได้รึยัง เลิกกวนประสาทคนอื่นซะที”
กร้าวยิ้มท้าทายทุกคน ก่อนจะเดินนำอนุชออกไป พวกที่เหลือต่างก็ใจหายที่อนุชต้องไปอีก อรชากับอสิตเรียกพร้อมกัน
“นุช...นุช...”
อนุชหันมองพวกพี่อย่างตัดใจ ก่อนจะหันตามกร้าวออกไป...กร้าวพาอนุชออกมาที่รถ อนุชมองกลับไปทางตัวบ้านอย่างเสียใจ อุตส่าห์คิดว่าจะอยู่กันครบสามพี่น้องแล้ว กร้าวเห็นอนุชอาลัยอาวรณ์คิดว่าอยากอยู่กับชายธง
“ขึ้นรถสิ ยังจะอาลัยอาวรณ์ไอ้ชายธงอยู่อีกรึไง”
อนุชประชด
“ใช่...ฉันอยากให้ชายธงใช้หนี้แทนฉัน ฉันกับคุณจะได้จบกันซะที”
“งั้นก็เสียใจด้วยที่คุณกับผมยังไม่จบง่ายๆ”
“ฉันไม่เข้าใจ คุณได้ทุกอย่างไปหมดแล้ว ยังต้องการอะไรอีก”
อนุชจ้องตากร้าวอย่างค้นหา กร้าวปากแข็ง ไม่ยอมบอกว่ารัก
“ผมไม่ชอบเห็นใครมีความสุข โดยเฉพาะพวกวิชเวทย์”
“คุณกร้าว...”
“เลิกทำตัวมีปัญหา แล้วก็ไปซะที” เขาดึงเธอไป “ขึ้นรถ”
อนุชมองกร้าวอย่างตัดพ้อ แต่ก็จำต้องขึ้นรถไป
งานจบลงอย่างกร่อยๆ อสิตทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ท่าทางหมดหวัง ชายธงหน้าเสีย
“ผมขอโทษ ที่ปกป้องนุชไม่ได้”
“ชายธงไม่เกี่ยวหรอก พี่ต่างหาก ที่ปกป้องน้องสาวตัวเองไม่ได้”
อรชาเข้ามาบีบไหล่อสิตปลอบโยน หน้าตาทุกคนสิ้นหวัง
กร้าวขับรถพาอนุชเข้ามาในรั้วบ้านของเขา พอรถจอด อนุชลงจากรถ ไม่พูดไม่จา เดินเข้าบ้านไป กร้าวลงจากรถ มองตามไปอย่างห่วงๆ
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16/4 วันที่ 23 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager