อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 มี.ค. 56

ชาติโกรธมาก ตบหน้ากร้าวอย่างแรงจนหน้าหัน พร้อมตกใจ
“ว้าย คุณชาติ”
“ที่นุชต้องทำแบบนี้เป็นเพราะแก ทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายเขาทั้งกาย ทั้งใจ จนเขาทนไม่ไหว”
ชาติตบหน้ากร้าวอีก
“ขนาดเขากลับไปอยู่กับครอบครัวของเขาแล้ว แกก็ยังไปบังคับขู่เข็ญให้เขามาอยู่กับแกอีก ทางเดียวที่จะหนีคนอย่างแกได้ ก็มีแต่ตายเท่านั้น”
กร้าวเสียใจสับสน

“นุชฆ่าตัวตายเพราะผม ไม่จริงใช่มั้ยครับ”
“ถ้านุชเป็นอะไรไป ก็เพราะแก แกเป็นฆาตกร แกบีบให้เขาต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้”
ชาติน้ำตาคลอ เสียใจ กร้าวรู้สึกผิด เสียใจมาก บุรุษพยาบาลเข็นเตียงที่อนุชนอนไม่ได้สติเข้ามา
“นุช”
ชาติ กร้าว พร้อม ขำรีบเข้าไปดูอนุช ชาติเสียใจ
“นุช อย่าเป็นอะไรไปนะลูก ป๋าอยู่นี่แล้วนะนุช”
พร้อมเป็นห่วง
“คุณนุช”
หมอหันมาบอก
“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ จะย้ายคนไข้ไปที่ห้อง”
กร้าว ชาติ พร้อม ขำยิ้มออก ต่างดีใจที่อนุชปลอดภัย

ค่ำนั้น กร้าวคุยกับชาติที่หน้าห้องพัก
“ผมอยู่เฝ้านุชเองครับ ลุงไปพักเถอะ”
ชาติพยักหน้า...ชาติ พร้อมและขำต่างไม่สบายใจ ออกไป

กร้าวนั่งข้างเตียง มองอนุชที่นอนนิ่งไม่ได้สติด้วยความรู้สึกผิด เขากุมมือเธอมาจูบ
“ถ้าผมทำให้คุณเสียใจ ถ้าคุณโกรธ เกลียดผม ทำไมคุณไม่ทำร้ายผม ทำร้ายตัวเองทำไม”
กร้าวมองอนุชที่นอนหลับตานิ่ง
“ตื่นสินุช ตื่นมาทุบผม ตีผม คุณจะตบผม จะด่าว่าผมยังไง ผมยอมทุกอย่าง ขอแค่คุณอยู่กับผม อย่าทิ้งผมไปนะนุช”
กร้าวจับมืออนุชมาแนบแก้ม ร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เธอฆ่าตัวตาย

วันใหม่...กร้าวนำดอกไม้ใส่แจกันมาวางไว้ข้างเตียงอนุช
“กุหลาบขาวที่คุณชอบไงนุช ตื่นขึ้นมาคุยกับผมสิ ว่าผมสักคำก็ได้ อย่าเอาแต่นอนนิ่งแบบนี้”
กร้าวลูบผมอนุชอย่างอ่อนโยน จูบหน้าผากด้วยความรัก อนุชรู้สึกตัวตื่นขึ้น ตายังปรือๆ เพลียๆ ไม่มีแรง กร้าวดีใจมาก
“คุณฟื้นแล้ว”

หมอมาดูอาการอนุช
“ร่างกายคนไข้ยังอ่อนเพลียมาก ยังต้องพักฟื้นอีกสักพักใหญ่ๆ ช่วงนี้ให้พักผ่อนเยอะๆ นะครับ”
กร้าวยิ้มแย้ม ดีใจ
“ครับ ขอบคุณครับ”
หมอออกไป กร้าวห่วงใย
“เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า ถ้าคุณอยากได้อะไร บอกผม ผมจะหามาให้คุณทุกอย่าง”
อนุชมอง กร้าวกุมมือ
“รู้มั้ยว่าผมกลัวแค่ไหน ผมนึกว่าคุณจะทิ้งผมไปซะแล้ว ทีหลังอย่าทำแบบนี้นะนุช คุณทำร้ายผม
ผมยังไม่เจ็บเท่ากับเห็นคุณทำร้ายตัวเอง”
อนุชมองกร้าว เธอนึกถึงคำพูดของลลิตา
“เขาวางแผนให้แกรัก ให้แกยอมเป็นของเขา…ฉันก็เคยนอนกับคุณกร้าวเหมือนกัน แค่มีอะไรกันคืนเดียว ผูกมัดคุณกร้าวไม่ได้หรอก”
อนุชน้ำตาไหล เสียใจ เธอขยับมือหนีเขาไม่ให้จับ
“คุณโกรธผมเหรอ”
อนุชเบือนหน้าหนี ไม่อยากฟัง กร้าวเสียใจ
“ผมขอโทษในทุกสิ่งที่เคยทำไม่ดีกับคุณ ผมขอโทษ”

อนุชไม่ยอมสบตาเขา กร้าวเสียใจที่ทำไม่ดีกับเธอไว้มากมาย ทำให้เธอโกรธ
ชาติบอกกับพร้อมอย่างไม่สบายใจ

“น้องสาวเขาเป็นขนาดนี้ จะไม่บอกให้รู้เลยก็คงไม่ดีแน่”
ชาติโทรศัพท์หาอรชา

อรชารับสาย
“สวัสดีค่ะลุงชาติ อรว่าจะแวะไปหานุชที่บ้านคุณกร้าวอยู่พอดีค่ะ” เธอฟังแล้วตกใจมาก “ว่าไงนะคะ”
อรชามองปรารภ หน้าเสีย
“อรจะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

ในห้องทำงานบริษัทเธียร ชายธงทำงานอยู่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญครับ”
ธารินเข้ามา
“พี่ชายธง”
ชายธงยิ้ม
“คุณลุงบอกรินว่าพี่ชายธงไม่ยอมไปทานข้าวเที่ยง รินก็เลยซื้อมาให้ค่ะ ทานก่อนสิคะ เดี๋ยวค่อยทำต่อก็ได้”
“รินทานก่อนเถอะ พี่ขอทำงานอีกนิดหนึ่ง”
“รินรอทานพร้อมพี่ชายธงดีกว่า พี่ชายธงทำงานเถอะค่ะ รินรอได้”
ธารินนั่งรอ โทรศัพท์มือถือชายธงดังขึ้น เขารับสาย
“ครับพี่อร ว่าไงนะครับ นุชอยู่โรงพยาบาล”
ชายธงตกใจมาก ธารินได้ยินก็ตกใจไปด้วย

อรชารีบร้อนเข้ามาในห้องพักไข้กับปรารภ
“นุช”
อนุชมองอรชาและปรารภ ยิ้มบางๆ ดีใจที่เจอพี่สาว อรชาเห็นกร้าวก็โกรธมาก ผลักเขาออกห่างจากน้องสาว
“ออกไปห่างๆ จากน้องฉันเลยนะ คุณทำอะไรนุชอีก คุณทำร้ายนุชใช่มั้ย”
อนุชไม่สบายใจ แต่ยังไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับตัว อรชาทุบตีกร้าว
“คุณทำร้ายนุชจนนุชทนอยู่ต่อไปอีกไม่ได้ ออกไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉันอีก”
กร้าวเสียใจ
“ผมรู้ว่าคุณเกลียดผม แต่อย่าไล่ผมเลย ขอให้ผมอยู่กับนุช ผมอยากดูแลนุช”
อรชาไม่พอใจ
“ดูแลเหรอ คุณจะดูให้แน่ใจรึไงว่านุชตายสมใจคุณแล้วรึยัง”
อรชาผลักกร้าว
“ไปให้พ้นเลยนะ ห้ามเข้าใกล้นุชอีก ไม่งั้นฉันนี่แหละจะฆ่าคุณด้วยมือของฉันเอง”
อรชาใช้กระเป๋าสะพายฟาดกร้าว ปรารภห้าม
“พอเถอะครับคุณอร” ปรารภหันมาบอกกร้าวเสียงห้วน “คุณกลับไปก่อนเถอะ”

กร้าวไม่อยากห่างจากอนุชแม้วินาทีเดียว แต่ต้องออกไปเพราะไม่อยากมีเรื่อง อรชาร้องไห้ ในอ้อมกอดของปรารภ ขณะที่อนุชไม่สบายใจมาก
กร้าวออกมาจากห้องพักฟื้นของอนุชอย่างอาลัยอาวรณ์ ไม่อยากอยู่ห่างอนุช หันมาอีกทีเจอชายธงกับธาริน พอชายธงเห็นหน้ากร้าวก็บันดาลโทสะ ไม่พูดพล่ามทำเพลง ชกกร้าวจนเซไป

“ไอ้เลว! เก่งแต่รังแกผู้หญิง! แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
กร้าวไม่สู้ กำลังรู้สึกผิดอย่างหนัก
ชายธงกระชากเสื้อกร้าวมาชกอีก
ธารินตกใจมาก “อย่าค่ะพี่ชายธง”
ธารินพยายามดึงแขนชายธงไว้ ชายธงชกไม่ได้ แต่ยังถีบกร้าวจนได้
“แกไปให้พ้นเลยนะ อย่ามายุ่งกับนุชอีก ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่”
ธารินดึงชายธงเข้าห้องไป กร้าวเศร้า

ด้านลลิตาลอบเข้ามาในบ้านกร้าว มองหาปืนทุกจุดที่คิดว่าจะหล่น รื้อค้นหาหลายๆ มุม
“ปืนอยู่ไหนนะ”
ลลิตากุมขมับ หาปืนไม่เจอ ร้อนใจมาก
“น่าจะอยู่แถวนี้นี่นา”
เสียงกร้าวเข้ามาในบ้าน ลลิตาสะดุ้งตกใจสุดขีด

กร้าวเข้ามาในห้องโถงของบ้าน มองไปที่มุมหนึ่ง เห็นภาพอนุชขณะที่อนุชวิ่งหนีเขา แล้วกร้าววิ่งไล่จับ สวีทหวานกัน
กร้าวเศร้า คิดถึงและเป็นห่วงอนุชจับใจ

กร้าวนั่งเศร้าอยู่อย่างเดียวดายและอ้างว้าง
เสียงลลิตาดังเข้ามา “คุณกร้าว”
กร้าวชะงัก หันไปมอง แต่พอเห็นเป็นลลิตาก็ผิดหวัง
“ลิต้า”
กร้าวไม่สนใจ
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นคะ ท่าทางคุณเครียดจังเลย”
ลลิตามาด้านหลัง นวดไหล่ให้ แล้วก้มลงมาใกล้ๆ อย่างยั่วยวน กร้าวรำคาญ ลุกหนี
ลลิตาหน้าเกือบคะมำ
ลลิตาโกรธ “คุณกร้าว” แล้วรีบตามกร้าวไป

กร้าวเดินหนี ลลิตาตามไม่ลดละ
“คุณกร้าวจะไปไหน รอลิต้าด้วยสิคะ”
ลลิตาตามทันเกาะแขนกร้าวไว้
กรวิกโผล่เข้ามา ลลิตาชะงัก
“มาทำอะไรยะ”
กรวิกไม่สนใจลลิตา หันไปพูดกับกร้าว
“นกเห็นว่าวันนี้อากร้าวไม่ได้เข้าบริษัทก็เลยเอาเอกสารมาให้เซ็นค่ะ”
กร้าวบอกกับนก “ขอบใจนะนก” แล้วหันมาบอกลลิตา “คุณกลับไปได้แล้ว ผมไม่ว่าง”
ลลิตาไม่พอใจที่ถูกกร้าวไล่ กร้าวเดินหนีไป กรวิกเหยียดยิ้มพูดเย้ย
“เขาไล่แล้วก็รีบไปสิ”
“แก”
ลลิตาจะตบกรวิก
กรวิกหยิบคัตเตอร์ออกมาจากกระเป๋า ขู่ลลิตา
“อย่าดีกว่า วันนี้ฉันไม่ได้มามือเปล่า ขืนทะเล่อทะล่าเข้ามา ระวังจะเสียโฉม”
ลลิตากลัวเสียโฉม ไม่กล้าบุ่มบ่ามทำอะไร กรวิกยิ้มหยันลลิตา แล้วตามกร้าวไป

“อ๊าย” ลลิตาเจ็บใจกรี๊ดลั่น เต้นเร่าๆ
กร้าวรีบเซ็นเอกสาร หน้าตาท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ไม่ร่าเริง เซ็นเสร็จก็ยื่นแฟ้มคืนให้ กรวิกสังเกตเห็นก็มองอย่างเป็นห่วง

“อากร้าวเป็นอะไรคะ มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า แล้วนี่นุชไปไหนคะ”
กร้าวเสียใจ
“นุช...เขา...”
กร้าวเล่าเรื่องอนุชให้กรวิกฟัง ลลิตาแอบฟังอยู่...
“นุชฆ่าตัวตาย จริงเหรอคะเนี่ย อากร้าวไม่ได้ล้อนกเล่นใช่มั้ย” กรวิกตกใจมาก
กร้าวพยักหน้าเศร้าๆ แทนคำตอบ กรวิกไม่สบายใจ
“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
“โชคดีที่หมอล้างท้องทัน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”
กรวิกเห็นใจกุมมือกร้าว
“นกเสียใจด้วยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บอกตามตรงถ้าไม่ได้ยินจากปากอากร้าว นกคงไม่เชื่อว่าคนอย่างนุชจะคิดสั้น”
ลลิตาตกใจมากเมื่อรู้ว่าอนุชไม่ตาย เธอร้อนใจ กลัวความผิด พึมพำกับตัวเองเบาๆ
“นังนุชมันไม่ตายเหรอเนี่ย”
ลลิตาหวาดกลัว เครียดมาก

วันใหม่...อนุชนอนบนเตียง อรชาห่มผ้าให้
“พักผ่อนเยอะๆ นะนุช จะได้หายเร็วๆ”
อนุชนอนหลับ ปรารภหันมาถามอรชา
“คุณอรแน่ใจเหรอครับที่ไม่บอกพี่สิตเรื่องนุช”
“ถ้าพี่สิตรู้ว่าคุณกร้าวทำร้ายนุชขนาดนี้ คงไม่ปล่อยเขาไว้แน่ อรกลัวว่าเรื่องราวจะไปกันใหญ่ค่ะ”
“ผมว่าช้าเร็วยังไงพี่สิตก็ต้องรู้ เราปิดได้ไม่นานหรอกครับ”
อรชามองอนุชแล้วก็เศร้าใจ สงสารน้อง ปรารภจับมืออรชา ยิ้มให้ให้กำลังใจ อรชารู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น

กรวิกถือช่อดอกไม้เข้ามา แต่ลังเลไม่กล้าเอาไปให้อนุชด้วยตัวเอง เธอบอกกับพยาบาล
“ฝากดอกไม้ให้คนไข้ห้อง...ด้วยนะคะ”
คณิตพูดขึ้นด้านหลัง
“เอาไปให้ด้วยตัวเองไม่ดีกว่าเหรอครับ”
กรวิกหันไปเห็นคณิต

คณิตคุยกับกรวิกที่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล คณิตท่าทางกวนๆ
“ถามจริงๆ ที่มาเนี่ย จะมาดูว่าคุณนุชตายรึยังเหรอ”
กรวิกโมโห
“ตาบ้า ปากเสีย ฉันไม่ได้ใจยักษ์ใจมารขนาดนั้น”
“ก็เห็นปกติไม่ญาติดีกัน”
กรวิกซึมลง

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager