อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11 วันที่ 7 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11 วันที่ 7 มี.ค. 56

กร้าวแปลกใจ
“แล้วอนุชรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”
ลลิตานึกได้ถึงตอนที่ตัวเองหลุดปากพูดออกไป อึกอัก กลัวกร้าวจะรู้ความจริง
“จะไปรู้ได้ยังไง พวกมันเจ้าเล่ห์จะตายไป หรือไม่คนของคุณก็ปากพล่อยบอกมัน”
“ผมประมาทเอง”

กร้าวเจ็บใจ
อนุชเดินลงมาจากข้างบน เห็นชายสามคนที่กร้าวจ้างมา โดยคนที่เป็นหัวหน้ากำลังยืนสั่งงานลูกน้องอีกสองคน อนุชตกใจ

“พวกคุณเป็นใคร”
ทั้งสามไม่ตอบอะไร กร้าวเดินเข้ามาพอดี
“ผมจ้างพวกเขามาดูแลคุณ” กร้าวหันไปบอกลูกน้อง “ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากผม ห้ามคุณอนุชออกไปไหนเด็ดขาด...ตัดสายโทรศัพท์รวมทั้งเก็บอุปกรณ์สื่อสารออกไปให้หมด และอย่าให้คนนอกเข้ามาได้”
พวกลูกน้องรับคำสั่ง แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง กร้าวเดินหนีไป อนุชที่อยู่ในอาการงงงวย ตั้งสติได้ ตามกร้าวไป

อนุชตามมาต่อว่ากร้าวด้วยความไม่พอใจ
“ทำอย่างนี้มันขังกันชัดๆ”
กร้าวกวน
“แล้วแต่คุณจะคิด”
อนุชโกรธ
“ทำอย่างนี้เกินไปแล้วนะคุณกร้าว”
กร้าวหันมาประจันหน้า น้ำเสียงจริงจังดุดัน
“ผมทำทั้งหมดเพื่อความปลอดภัยของคุณ”
“เพื่อความปลอดภัยของฉันงั้นเหรอ”
“ใช่ เพราะถ้าคุณลุกมาทำเรื่องบ้าๆ เหมือนเมื่อวาน ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะทนใจเย็นกับคุณได้อีกนานแค่ไหน”
กร้าวพูดจบเดินไป อนุชขัดใจ ไม่พอใจเขาอย่างรุนแรง

มุมหนึ่งในบ้านวิชเวทย์...อรชากดวางสายโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะหันไปบอกปรารภที่รอฟังข่าวอยู่ ด้วยความร้อนใจ
“ทั้งเบอร์มือถือ เบอร์บ้านติดต่อยัยนุชไม่ได้เลย ไม่รู้คุณกร้าวจะทำอะไรยัยนุชหรือเปล่า”
“ผมว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ลองให้พี่สิตช่วยคุยดีกว่ามั้ยครับ เผื่อคุณกร้าวจะเกรงใจ”
ปรารภออกความเห็น

อรชากับปรารภออกมาจากบ้าน กำลังจะไปหาอสิต ลลิตาเข้ามา โดยมีชายคนหนึ่งเข็นรถอสิตมา โดยสา ที่ถูกจ้างมาดูแลอสิตตามมาด้วย ทั้งสองคน เป็นคนของกร้าวที่จัดมาคุมอสิต
“พี่สิตออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อไร” อรชาแปลกใจ
“คุณหมอให้กลับมาพักที่บ้านได้ คุณกร้าวก็จัดหาคนมาช่วยดูแลสิต”
อรชาและปรารภไม่ไว้ใจกร้าว
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ อรดูแลพี่สิตเองได้”
“ยังจะมาทำเป็นพูดดีอีก อรทำให้พี่ผิดหวังมาก”
อรชางง
“เรื่องอะไรคะ”
ลลิตาลอยหน้าลอยทำเป็นคนดี
“ขอโทษด้วยนะอร พี่บอกความจริงสิตหมดแล้ว ว่าเธอยุให้ยัยนุชเป็นชู้กับชายธง เพราะต้องการมีอะไรกับคุณกร้าวซะเอง”
อรชาจะร้องไห้พยายามอธิบายกับอสิต
“ไม่จริงนะคะพี่สิต พี่ลลิต้าโกหก”
ลลิตาลอยหน้าลอยตาสวน
“แล้วพี่จะทำอย่างนั้นทำไม”
อรชาโพล่งออกไปด้วยความโกรธ
“เพราะพี่ชอบคุณกร้าว”
เข้าทาง ลลิตาแกล้งทำเป็นตกใจ
“นี่เธอหึงพี่อีกคนเหรออร” ลลิตาแกล้งบีบน้ำตา “มิน่าเธอถึงพยายามยุสิตให้เกลียดพี่”
“ไม่จริงนะคะพี่สิต พี่ลิต้าใส่ร้ายอร”
อสิตจ้องหน้าน้องสาว
“งั้นอรตอบพี่มาตรง ๆ ว่าอรไม่ได้คิดอะไรกับคุณกร้าว”
อรชาอึ้งน้ำตาคลอ
“อร...อร...”
อรชาพูดไม่ออกเพราะมีใจให้กร้าวจริงๆ อสิตโมโห
“ตอนยัยนุชแต่งงาน อรถึงกับเสียใจกินไม่ได้นอนไม่หลับ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้ว่าอรคิดยังไงกับคุณกร้าว”
อรชาปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ อสิตเห็นอย่างนั้นรู้สึกผิดหวัง ยิ่งมั่นใจว่าตัวเองเข้าใจถูก
“อรทำให้พี่ผิดหวัง หลีกไป พี่อยากพักผ่อน แล้วไม่ต้องมาให้พี่เห็นหน้าอีก”

สาเข็นรถอสิตเข้าบ้าน...ลลิตาเดินนำไปที่ห้องอสิต
อรชารีบวิ่งมาคุกเข่าดักหน้า กอดขาอสิต วิงวอนร้องขอความเห็นใจจากพี่ชาย

“พี่สิตฟังอรก่อน อรไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆนะคะ อรไม่ได้ทำ”
ปรารภเห็นท่าไม่ดีรีบเข้าไปช่วยอรชาพูด
“ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผมว่าต้องมีเรื่องเข้าใจอะไรผิดกันแน่”
อสิตสวนแรง
“นายก็คงจะโดนยัยอรปั่นหัวอีกคน”
ปรารภอึ้งไปอีกคน ลลิตาไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือ เข้าไปตีหน้าเศร้าทำเป็นผิดหวัง ให้อรชาดูแย่ในสายตาอสิตมากขึ้นไปอีก
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะกล้าทำเรื่องน่าบัดสีบัดเถลิงขนาดนี้ ฉันอับอายขายขี้หน้าแทนวิชเวทย์ทุกคนจริงๆ”
อสิตแกะมือน้องสาวออก อรชาพยายามวิงวอนร้องขอความเห็นใจจากพี่ชาย
“อรเปล่านะคะพี่สิต อรเปล่า ฟังอรก่อนนะคะพี่สิต พี่สิต”
ลลิตาแอบยิ้มเย้ยอรชาและปรารภ พยักหน้าให้สาเข็นรถอสิตเข้าห้องไป อรชาจะตามไป ชายคนนั้นรับหน้าที่เฝ้าหน้าห้องขวาง ไม่ให้เข้า ปรารภเข้ามากอดปลอบอรชา
“อย่าครับคุณอร”
อรชาซุกหน้าลงร้องไห้กับอกเขา ปรารภไม่พอใจลลิตา

ปรารภเข้ามาต่อว่าลลิตาด้วยความไม่พอใจ
“ทำกันอย่างนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ”
ลลิตาไม่พอใจ
“น้อยไปล่ะไม่ว่า แกเองก็เหมือนกัน ถ้ายังไม่เลิกรวมหัวกับพวกมัน ระวังตัวไว้ อย่าคิดว่าเป็นญาติกันแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรแกนะ”
ปรารภผิดหวัง
“ผมไม่คิดว่าแค่ผู้ชายคนเดียว จะทำให้ลิต้าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้”
ลลิตาโกรธ
“อย่ามาทำเป็นปากดีสั่งสอนฉัน แกก็เห็นคนอื่นดีกว่าฉัน ถ้าคิดจะเป็นศัตรูกับฉันก็เชิญ แต่ฉันจะบอกอะไรไว้อย่าง ฉันไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหน มาเป็นมารขวางความสุขฉันเด็ดขาด รวมทั้งแกด้วย”
ลลิตาพูดเสร็จเชิดหน้าเดินไป ปรารภส่ายหน้าระอาพฤติกรรมของลลิตา ที่ไปไกลสุดกู่แล้ว

วันใหม่...ชายธงเดินเข้ามาถามอรชา และปรารภที่ยืนหน้าเครียดอยู่
“เรื่องกลับตาลปัตรเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน” อรชากลุ้มใจ “พี่น่าจะเชื่อชายธงตั้งแต่แรก ไม่น่าเลย”
ปรารภปลอบ
“ไม่ใช่ความผิดของคุณอรหรอกครับ อย่าโทษตัวเองเลย”
“นายกร้าวกับพี่ลิต้าคงไม่หยุดเรื่องนี้ไว้แค่นี้แน่ๆ”ชายธงพูดอย่างกังวล

ลลิตากล่าวกับทุกคน ในที่ประชุมของ บริษัทรัตนกิจ
“ดิฉันในฐานะตัวแทนของรัตนกิจ มีความยินดีที่เซ็นสัญญาร่วมทุนกับศุภกาญจน์กรุ๊ป เพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืนของทั้งสองบริษัท”
ลลิตาลงนามในสัญญาร่วมลงทุน ตามด้วยกร้าว ทั้งสองจับมือถ่ายรูปร่วมกัน ท่ามกลางเสียงตบมือของเหล่าผู้บริหาร กร้าวและลลิตายิ้มอย่างยินดี

อสิตอยู่ในห้องนอน กดรีโมทแต่เปิดโทรทัศน์ไม่ได้
“ทำไมเปิดไม่ได้”
“ทีวีเสียค่ะ อ่านหนังสือแทนนะคะ”
สาหยิบหนังสือให้อสิตอ่านแทน อสิตหงุดหงิด แต่ก็อ่านหนังสือไป ไม่สงสัยอะไร

ในห้องนั่งเล่นบ้านกร้าว...อนุชนั่งดูรายการด้วยความหวั่นวิตก
“การร่วมทุนครั้งนี้ นอกจากจะทำให้สภาพคล่องของรัตนกิจพลิกฟื้นกลับมาได้แล้ว ยังช่วยสร้างความเชื่อมั่นให้แก่ผู้ถือหุ้นเดิมและผู้ถือหุ้นใหม่ ส่งผลให้ตลาดอสังหาริมทรัพย์กลับมาคึกคักอีกครั้ง”
อนุชพูดกับตัวเอง
“ร่วมทุนเวลานี้ เท่ากับยกรัตนกิจให้ศุภกาญจน์กรุ๊ป!”

อนุชร้อนใจ
ในขณะที่อนุชรีบร้อนจะออกจากบ้าน ลูกน้องกร้าวที่ยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูบ้าน ขวางทางไว้ ไม่ให้ออกไป

“หลีก” อนุชสั่งเสียงขุ่น
ลูกน้อง ยืนนิ่ง
“ฉันบอกให้หลีก”
ลูกน้อง ยังคงยืนนิ่ง อนุชผลักออก แต่ลูกน้องไม่ไปไหน
“คุณกร้าวสั่งไว้ ห้ามคุณนุชออกจากบ้าน!”
อนุชเจ็บใจ คิดหาทางออกจากบ้าน เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นด้านนอกก็มีลูกน้องกร้าวอีกสองคนยืนคุมอยู่ เธอคิดหนัก แล้วนึกแผนได้

เสียงแก้วแตกดังเพล้งพร้อมกับเสียงอนุชร้องดังขึ้น
“ช่วยด้วย”
ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ที่ประตูหน้าบ้านตกใจ รีบวิ่งไปห้องครัวเห็นที่พื้นมีแก้วแตก อนุชซึ่งหลบอยู่ ใช้กระทะฟาดท้ายทอยลูกน้องล้มลง อนุชรีบหนี แต่ลูกน้องดึงขาไว้
“ว้าย”
อนุชเหยียบมือลูกน้องแล้วรีบหนีออกไป พออนุชหนีจะออกประตูหน้าบ้าน แต่เจอลูกน้องอีกคนขวางอยู่และพยายามจะจับตัวเธอ อนุชจึงหนีเข้าห้องทำงานกร้าวปิดประตูล็อคกลอน เธอรีบร้อนไปที่หน้าต่าง แต่ชนโดนหนังสือบนชั้นหนังสือหล่นลงมาหลายเล่ม มีรูปถ่ายเก่าหล่นออกมาจากหนังสือเล่มหนึ่ง ในรูปมีประสิทธิ์ กาญจน์ ชื่นและลุงชาติถ่ายรวมกัน อนุชเห็นรูป ชะงัก หยิบมาดู
“คุณพ่อ!”
ลูกน้องพังประตูห้องเข้ามา อนุชตกใจ จะปีนหนีออกทางหน้าต่าง แต่ไม่ทัน โดนลูกน้องจับตัวไว้ได้ อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉันนะ”
ลูกน้องอีกคนซึ่งยังเจ็บอยู่ ตามมาช่วยจับไว้ อนุชดิ้นรน
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล๊อยย...”

เวลาเดียวกันลลิตานั่งซบข้างกร้าว ชนแก้วแชมเปญฉลองกันอยู่ในร้านอาหารหรู
“ดื่มให้กับความสำเร็จของเราค่ะ”
กร้าวดื่ม พอดีโทรศัพท์กร้าวดังขึ้น เขารับสาย ลูกน้องโทร.มารายงานเรื่องอนุช
“คุณนุชก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ เฝ้าไว้ให้ดี” กร้าววางสายหันมาบอกลลิตา “ผมมีธุระด่วน ต้องรีบกลับ”
กร้าววางเงินไว้แล้วลุกเดินหนีไป ลลิตาไม่พอใจ รีบตามไป

กร้าวรีบร้อนออกมาจากร้าน ลลิตาตามมาดึงไว้อย่างไม่พอใจ
“จะกลับไปหานังนุชเหรอ ลิต้าไม่ยอม!”
กร้าวพยายามใจเย็นอธิบาย ไม่อยากมีปัญหากับลลิตา เพราะต้องเก็บไว้ใช้งาน
“นุชพยายามจะหนี ผมแค่จะกลับไปดูให้แน่ใจว่านุชไม่ได้ติดต่อทางบ้าน ถ้าอสิตรู้เรื่อง สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดก็พัง”
“คนของคุณก็เฝ้าอยู่แล้วนี่ หรือว่าคุณรักมัน ทนคิดถึงมันไหว เลยหาเรื่องกลับไปหามัน” ลลิตาพูดด้วยความหึงหวง
กร้าวปากแข็ง
“ผมไม่มีวันรักนุช”
ลลิตายิ้มพอใจแล้วออดอ้อน
“งั้นก็อย่าเพิ่งรีบกลับสิคะ ลิต้าอยากฉลองกับคุณ”
ลลิตาออเซาะ ดึงเขากลับไป กร้าวขัดลลิตาไม่ได้ จำต้องตามไป

ลลิตาดึงกร้าวมานั่งตามเดิม ลลิตานั่งข้างกร้าว ออดอ้อนออเซาะ
“คุณรู้สึกผิดกับยายนุชบ้างรึเปล่าคะ”
กร้าวลืมตัว
“ทำไมผมต้องรู้สึกผิด ในเมื่อผมไม่ได้ทำผิด ผมก็มีสิทธิ์ในรัตนกิจเหมือนกัน”
ลลิตาไม่เข้าใจ
“หมายความว่าไงคะ”
กร้าวไม่บอกความจริง

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11 วันที่ 7 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager