อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/2 วันที่ 8 มี.ค. 56
“หมายความว่าไงคะ”กร้าวไม่บอกความจริง
“ผมหมายความว่า ในเมื่อวิชเวทย์ไม่สามารถบริหารงานได้ รัตนกิจก็ควรอยู่กับคนที่มีความสามารถ ซึ่งผมก็มีสิทธิ์”
“คุณไม่รู้สึกผิดก็ดีแล้วค่ะ เพราะถึงคุณเลิกกับยายนุช ก็มีคนรออยู่”
“ใคร”
ลลิตายุ ใส่ไฟอนุชกับชายธง
“นายชายธงไงคะ เดี๋ยวนี้เข้านอกออกในบ้านวิชเวทย์ ตีสนิทยายอร ถ้าคุณเลิกกับยายนุชเมื่อไร ยายนุชคงจะตีปีกไปหานายชายธงทันที”
กร้าวไม่พอใจ ดื่มแชมเปญหมดแก้ว ลลิตารีบเติมให้อีก
กร้าวดื่มหมดแก้วอีก ลลิตารีบเติม
“ดื่มค่ะดื่ม ฉลองกันให้เต็มที่เลย”
ลลิตาแอบยิ้มร้าย ตั้งใจจะมอมกร้าวเพื่อเผด็จศึกเต็มที่
ไม่นานต่อมา ภายในห้องพักของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง พนักงานชายช่วยประคองกร้าวมานอนบนเตียง ลลิตาให้ทิป พนักงานออกจากห้องไป ลลิตานั่งลงบนเตียง มองกร้าว ยิ้มร้ายสาสมใจ
“คุณต้องเป็นของลิต้าคนเดียว”
ลลิตาแกะกระดุมเสื้อกร้าวออกจนหมดแล้วจูบเขา ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลลิตาหงุดหงิด คิดว่าเป็นพนักงาน
“อะไรอีก”
ลลิตาแหวใส่ รีบร้อนเปิดประตูจะเอาเรื่อง เห็นกรวิกยืนอยู่ ลลิตาตกใจ
“แก!”
ลลิตาจะปิดประตู แต่ไม่ทัน กรวิกรีบผลักประตูเข้ามาอย่างแรง
“อ๊าย!”
กรวิกเข้ามามองหา เจอกร้าวเมาหลับอยู่บนเตียง
“อากร้าว!”
กรวิกโกรธมากที่ลลิตาคิดรวบรัด ลลิตาโวย
“คุณกร้าวกับฉันรักกัน เรากำลังจะมีความสุขกัน แกไม่เกี่ยว กลับไปซะ”
“โกหก หน้าด้าน ฉันสังหรณ์ใจตั้งแต่อากร้าวบอกให้ฉันจองร้านอาหารแล้ว ฉันเลยตามไป แล้วฉันก็เห็นแกจงใจมอมอากร้าว”
กรวิกรีบไปที่เตียงปลุกกร้าว
“อากร้าว ตื่นสิคะ อากร้าว”
ลลิตาตามมาจิกผมกรวิก
“พูดดีๆ ไม่รู้เรื่องอยากเจ็บตัวใช่มั้ย”
“โอ๊ย”
ลลิตาจิกผม กรวิกเจ็บ เลยดันลลิตาไปกระแทกผนังห้อง ลลิตาเจ็บจุก กรวิกสะบัดหลุด หันมาตบ ลลิตาโกรธ ตบกลับ กรวิกโดนตบล้มไปที่เตียงนอนเขย่าตัวกร้าว
“อากร้าวคะ อากร้าว”
ลลิตาตามมาจิกหัวกรวิกไปโขกผนัง
“จำไว้ ทีหลังอย่ามายุ่งกับฉัน”
กรวิกกระทืบเท้าลลิตา กร้าวรู้สึกตัวตื่นขึ้น ปวดศีรษะเห็นลลิตากับกรวิกยื้อยุดกันไปมา ก็รีบไปห้าม
“หยุดนะ ลิต้า นก หยุด”
กรวิกและลลิตาไม่ฟัง กร้าวหงุดหงิด รำคาญ
“ไม่หยุดใช่มั้ย งั้นผมกลับ!”
กร้าวเดินเซ ออกจากห้องไป กรวิกและลลิตาต่างตกใจ
“อากร้าว”
“คุณกร้าว รอลิต้าด้วย”
กรวิกและลลิตารีบตามไป แต่แย่งกันออกจากห้อง ต่างคนต่างผลักกัน ไม่ให้อีกคนออก แย่งกันออกก่อน แต่ในที่สุดก็ออกจากห้องไป...กร้าวออกมาหน้าโรงแรม ปวดศีรษะ เดินเซๆ มึนๆ มอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งผ่านมา กร้าวโบกเรียก แล้วขึ้นรถไป กรวิกและลลิตาวิ่งตามมา
“อากร้าว”
“คุณกร้าว”
ลลิตาเจ็บใจ
“เพราะแกคนเดียว”
กรวิกสะบัดหนีออกไป ลลิตากรี๊ด เจ็บใจที่โดนขัดขวาง
อนุชนั่งที่เตียงนอน ดูรูปถ่ายด้วยความสงสัย
“คุณพ่อรู้จักกับป๋า แล้วก็พ่อกับแม่ของคุณกร้าวด้วยเหรอเนี่ย”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น อนุชสะดุ้ง รีบซ่อนรูปถ่าย ก่อนจะไปเปิดประตู กร้าวเมาเข้ามา ซวนเซจะล้มจนมากอดเธอไว้ อนุชช่วยประคองได้กลิ่นเหล้าหึ่ง
“ว้าย นี่คุณดื่มมาเหรอ”
อนุชประคองไปที่เตียง กร้าวล้มลงนอนบนเตียง ดึงอนุชล้มลงไปนอนข้างๆ กัน กร้าวกอดไว้ อนุชทุบเขา
“นี่คุณ ปล่อยฉันนะ นิสัยไม่ดี ชอบฉวยโอกาส”
“อยู่เฉยๆ สิคุณ ผมปวดหัว ขอนอนนิ่งๆ สักครู่”
อนุชเลยนิ่งไป กร้าวนอนกอดอนุช หลับตาพริ้มยิ้มอย่างอบอุ่น และมีความสุข
“ฉันไม่ใช่ยาแก้แฮงค์นะคุณ ไปอาบน้ำสิ จะได้สบายตัวขึ้น” อนุชอาย
กร้าวยอมปล่อยและลุกไป เขามึนๆ เลยวางของพวกกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ นาฬิกาไว้บนโต๊ะเล็กข้างเตียง ถอดเสื้อออก อนุชโวย
“ไปถอดในห้องน้ำสิ”
กร้าวจึงเข้าห้องน้ำไป
กร้าวเปิดน้ำใส่อ่าง แล้วลงไปนอนแช่ในอ่างอาบน้ำหลับตา รู้สึกสบายตัวขึ้น อนุชเห็นโทรศัพท์มือถือ นึกแผนได้หยิบโทรศัพท์มือถือของกร้าวขึ้นมามอง คิดบางอย่าง
กร้าวนอนหลับตาแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์ ลืมตาขึ้น นึกได้ว่าวางโทรศัพท์มือถือไว้ เขาใส่เสื้อคลุม ออกมาจากห้องน้ำ มองหาอนุช แต่เธอไม่ได้อยู่ในห้อง กร้าวรีบไปดูที่โต๊ะเล็กข้างเตียง โทรศัพท์มือถือหายไปจริงๆ อย่างที่คิดไว้
อนุชแอบอยู่มุมหนึ่งในบ้านใช้มือถือถ่ายรูปและส่ง mms ไปให้อรชา และคอยมองอย่างระแวดระวัง กลัวกร้าวจับได้ อนุชพิมพ์ข้อความส่งไป
“นุชเจอรูปใบนี้ในบ้านคุณกร้าว สงสัยว่าคุณพ่อเกี่ยวข้องอะไรกับพ่อแม่ของคุณกร้าว”
กร้าวลงบันไดมา มองหา เจออนุชยืนหันหลังอยู่ เขาค่อยเดินเข้าไปอย่างเงียบกริบแล้วคว้าไหล่เธอ อนุชหันมา กำลังรินน้ำใส่แก้ว
“คุณทำอะไร”
อนุชทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันมาเทน้ำให้คุณ ดื่มซะหน่อยสิคะ”
“โทรศัพท์อยู่ไหน”
“โทรศัพท์อะไรคะ”
กร้าวไม่เชื่อ ปัดข้าวของบนโต๊ะหล่นพื้นเสียงดัง เพื่อจะหาโทรศัพท์ อนุชตกใจ ทำใจดีสู้เสือ
“คุณซ่อนไว้ที่ไหน”
“คุณพูดอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง คุณเมาแล้วทำหล่นหายรึเปล่า” อนุชาทำเป็นไม่รู้เรื่อง
อรชาอยู่ในห้องนอนเปิดดูข้อความ
“นุช!”
อรชาดีใจที่อนุชติดต่อมา รีบโทร.กลับ โทรศัพท์กร้าวที่อนุชซ่อนไว้ที่หนึ่ง มีสายเข้า แต่โชคดีที่อนุชปิดเสียงและปิดระบบสั่นด้วย จึงไม่มีเสียง กร้าวจ้องหน้าอนุช เธอจ้องตอบ ไม่กลัว กร้าวคิดหาทางแก้ปัญหาได้ ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ผมคงทำหล่นหายจริงๆ”
อนุชแอบโล่งอกที่เขาเชื่ออย่างนั้น
“ผมคงต้องโทร.ไประงับบริการ น่าสงสารคนที่เก็บได้ แต่ใช้ไม่ได้”
กร้าวออกไป อนุชเจ็บใจที่หมดหนทางติดต่อกับอรชา
อรชาโทร.กลับแต่อนุชไม่รับสาย เธอกดวางสาย ไม่สบายใจคิดหนัก แล้วนึกได้ โทร.หาปรารภ
“คุณรภเหรอคะ นุชส่งข้อความมาหาอร แต่พอโทร.กลับ นุชก็ไม่รับ อรไม่สบายใจเลย กลัวว่านุชจะมีอันตรายค่ะ”
อรชาไม่สบายใจมาก
วันใหม่...ลูกน้องหน้าตาตื่นมารายงานกร้าว
“คุณกร้าวครับ พี่สาวคุณนุชพาตำรวจมาครับ”
กร้าวตกใจ อนุชได้ยิน ดีใจ
“พี่อร! พี่อรมาช่วยนุชแล้ว!”
อนุชจะออกไปหาอรชา แต่กร้าวดึงไว้
“มานี่”
อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉันนะ”
กร้าวพาอนุชออกไป
“จะทำอะไร” อนุชตะโกน “พี่อร นุชอยู่นี่ ช่วยนุชด้วย”
กร้าวรีบปิดปาก อนุชดิ้นรน
“ถ้าคุณอยากไปจากบ้านนี้นัก ผมจะให้ไปแต่ผมไม่รับรองความปลอดภัยของพี่ชายคุณ”
อนุชสะบัดหลุดจากกร้าวตกใจ
“คุณจะทำอะไรพี่สิต”
“คนของผมดูแลคุณสิตอยู่ แค่ผมสั่งคำเดียว คุณจะไม่ได้เห็นหน้าพี่ชายคุณอีกเลย”
เจอกร้าวขู่เรื่องพี่ชาย อนุชอึ้ง สีหน้าเครียดเป็นกังวล เพราะห่วงอสิต
ขณะเดียวกัน อรชา ปรารภ ชายธงและตำรวจอีกนายหนึ่ง นั่งรออยู่ในห้องรับแขก อรชากระวนกระวายใจ ห่วงอนุช ปรารภจับมืออรชา ให้กำลังใจ ชายธงร้อนใจสุดๆ
สักครู่หนึ่งกร้าวและอนุชเข้ามาด้วยกัน กร้าวทักทายอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีครับคุณอร คุณรภ คุณชายธง วันนี้มากันพร้อมหน้าเชียว”
อรชา ปรารภและชายธงเห็นหน้าอนุชก็ดีใจ รีบมาหา
“นุช...นุชปลอดภัยดีรึเปล่า คุณกร้าวเขาทำอะไรนุชรึเปล่า”
“นุชปลอดภัยดีค่ะ”
ชายธงสงสัย
“ทำไมเราติดต่อนุชไม่ได้เลย”
อนุชมองกร้าวแวบหนึ่ง แล้วจึงตอบ
“โทรศัพท์นุชเสีย”
อรชาไม่เชื่อ
“พี่ไม่เชื่อ พี่จะพานุชกลับบ้านเรา”
อรชาดึงมืออนุชออกไปด้วยกัน ทุกคนรีบตามไป
อรชาดึงอนุชเข้ามามุมหนึ่งในบ้านกร้าว อนุชขืนตัวไว้ ทุกคนตามมา
“ไม่ค่ะพี่อร ปล่อยนุช”
“ทำไมล่ะนุช”
อนุชอึกอัก
“นุชแต่งงานแล้วก็ต้องอยู่กับสามีสิคะพี่อร”
“แต่ว่า...”
กร้าวโอบอนุชโชว์
“คุณอรคงคิดถึงน้อง ไม่ต้องห่วงนะครับ นุชอยู่ที่นี่ก็มีความสุขดี...ใช่มั้ยครับที่รัก”
อนุชจ้องกร้าวอย่างไม่พอใจ กัดฟันตอบ
“ค่ะ ที่รัก”
อรชา ปรารภและชายธงเห็นท่าทางอนุชก็ดูออก ชายธงผลักกร้าวออกไปห่างอนุช
“มันบังคับนุชใช่มั้ย นุชไม่ต้องกลัว ผมจะให้ตำรวจลากคอมันเข้าคุก”
“คุณตำรวจเป็นพยานนะครับ เขาเข้ามาทำร้ายผมถึงในบ้าน”
ชายธงโกรธ
“แก!”
ชายธงใจร้อน จะชกกร้าว ปรารภรีบห้าม
“อย่าครับคุณชายธง”
ชายธงดิ้นรนจะไปชกกร้าวให้ได้ อนุชห้ามเสียงดัง
“หยุดนะชายธง กลับไปได้แล้ว อย่ามาก่อเรื่องที่นี่”
ชายธงไม่เข้าใจ
“นุช”
อนุชเน้น
“ใครมีหน้าที่อะไรก็ไปทำหน้าที่ของตัวเอง กลับไปได้แล้ว ไปสิ!”
อรชาและชายธงไม่เข้าใจ ปรารภดึงอรชาและชายธงกลับ
“กลับกันเถอะครับ คุณอร คุณชายธง” ปรารภหันไปบอกตำรวจ “พวกเราเข้าใจผิดครับ เชิญครับ”
อรชา ปรารภและชายธงจำต้องกลับไป อนุชค้อนกร้าว โกรธ งอน สะบัดหนีไป...กร้าวคิดแล้วสงสัย โทรสั่งลูกน้อง
“จับตาดูอรชาไว้”
อรชา ปรารภและชายธงคุยกันในร้านอาหาร
“ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมนุชไม่ยอมมากับเรา” ชายธงหงุดหงิดมาก
“นุชอาจจะมีความจำเป็นก็ได้ถึงต้องทำแบบนี้” ปรารภหันมาถามอรชา “คุณอรบอกว่านุชส่งรูปมาให้ดูใช่มั้ยครับ”
อรชาเปิดรูปในไอโฟนให้ดู
“อรไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณพ่อรู้จักกับครอบครัวศุภกาญจน์ด้วย”
ปรารภคิดๆ
“ผมว่าไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ เรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับสิ่งที่คุณกร้าวกำลังทำ นุชเองก็คงอยากให้เราช่วยสืบเรื่องนี้”
ชายธงหนักใจ
“เราจะสืบยังไง คุณพ่อของพี่อรก็เสียไปแล้ว”
อรชาครุ่นคิด
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/2 วันที่ 8 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager