อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18/4 วันที่ 25 มี.ค. 56
“ผมยังแปลกใจไม่หาย คุณซื้อบ้านกลับคืนให้พวกวิชเวทย์ในราคาสูงกว่าเดิมตั้งเท่าตัว แต่กลับไม่ให้บอกพวกนั้น จะปิดทองหลังพระไปทำไม”“ผมซื้อเป็นของขวัญคืนให้อนุช แต่กลัวว่าเขาจะไม่รับ”
“ชักอยากรู้ว่านอกจากยิ้มสวยๆ น้องสาวคนเล็กของวิชเวทย์มีอะไรดี นักธุรกิจอย่างคุณถึงยอมทุ่มเงินขนาดนี้...ใช้เสร็จส่งต่อบ้างนะ” เสี่ยยศปากเปราะ
กร้าวโมโหลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อเสี่ยยศ ลูกน้องเสี่ยดาหน้าเข้ามาทันที
กร้าวระงับอารมณ์
“ที่พูดถึงนั่นเมียผม ให้เกียรติกันบ้าง” กร้าวสะบัดเสี่ยยศออกหยิบเช็คปาให้ “เอาไป แล้วอย่ามายุ่งกับครอบครัวนั้นอีก”
เสี่ยยศยิ้มอย่างไม่แคร์ จัดคอเสื้อตัวเองแล้วหยิบเช็คเดินกร่างออกไป ลูกน้องตามติด กร้าวมองตาม หัวเสียสุดๆ ที่เสี่ยปากเปราะพูดไม่ให้เกียรติอนุช
“เสี่ยยศบอกว่าการซื้อขายเป็นโมฆะไปแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ...ทำไมเหรอคะคุณรภ”
“ทนายผมเพิ่งโทร.มาบอกว่าเอกสารมีปัญหา เลยยังไม่ส่งฟ้อง...แล้วทำไมเสี่ยยศบอกว่าศาลตัดสินเป็นโมฆะไปแล้ว”
อนุชแปลกใจ
“คดียังไม่ส่งฟ้อง”
ปรารภพยักหน้ารับ อรชาครุ่นคิด
“หรือว่าจะมีใครเล่นตลกอะไรอีก”
อนุชคิดไปถึงกร้าวรำพึงกับตัวเอง
“คุณกร้าวงั้นเหรอ...”
ขณะเดียวกัน 2 พ่อลูก อยู่ที่คฤหาสน์ เธียรวางแฟ้มงานกองใหญ่ตรงหน้าชายธงโครมใหญ่ พูดสำทับ
“อ่านซะ พรุ่งนี้แกต้องเข้าประชุมที่บริษัท”
ชายธงหน้าตื่น “อ่านทั้งหมดเนี่ยนะครับ”
“ก็ใช่น่ะสิวะ ไม่งั้นแกจะรู้รายละเอียดโครงการได้ยังไง หรือจะนั่งทางใน”
“ให้ผมเตรียมตัวก่อนไม่ได้เหรอ ผมเลื่อนไปเข้าประชุมคราวหน้าได้ไหม” ชายธงต่อรอง
เธียรเสียงแข็ง “ไม่ได้! อย่างแกให้เวลาเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เอาเวลาไปหาแม่อนุชนั่นหมด”
ชายธงส่งเสียงระอาผู้เป็นพ่อสุดๆ “พ่อ...”
“อ่านไป! แล้วเข้าประชุมพรุ่งนี้ด้วย”
เธียรออกไป ชายธงส่ายหน้า หงุดหงิดมาก แต่ก็จำต้องเปิดแฟ้มเอกสารอ่าน โดยไม่รู้ว่าธารินแวะมาหา และมาแอบดูอยู่อย่างเป็นห่วง
ตกตอนกลางคืน ชายธงยังนั่งอ่านเอกสารมาทมั้งวัน ท่าทางอ่อนล้าและง่วงนอน
ชายธงดูกองเอกสารแล้วทอดถอนใจ “ยังเหลืออีกตั้งเยอะ”
ระหว่างนั้นสาวใช้นำกาแฟและขนมมาเสิร์ฟให้
“คุณชายธงคะ กาแฟค่ะ”
“รู้ใจมากเลย กำลังอยากได้กาแฟ”
ชายธงดื่มกาแฟ ขณะที่สาวใช้วางจานขนมบนโต๊ะ ธารินแอบมองเข้ามา ยิ้มชื่นใจ
“หือ อร่อยด้วยนะเนี่ย ไปหัดชงได้อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
สาวใช้อึกอัก “ซื้อ ซื้อมาค่ะ”
“ไปซื้อร้านไหนมา”
“เอ่อ... ร้านเดียวกับขนมเนี่ยค่ะ”
“ก็ร้านไหนล่ะ” ชายธงคาดคั้น
“ไม่ทราบค่ะ มีคนให้มา” สาวใช้บอก
ธารินหน้าตื่นกลัวความแตก
“ใครให้มา”
สาวใช้อึกอัก เหลือบไปมองทางที่ธารินแอบอยู่ ธารินรีบส่ายหน้า โบกไม้โบกมือ
“คุณเธียรซื้อมาค่ะ ให้หนูเอามาให้คุณชายธง”
ชายธงอึ้งๆ “พ่อมีแอบใจดีเหมือนกันเหรอเนี่ย”
ชายธงไม่ติดใจสงสัย ดื่มกาแฟกินขนมไป ธารินที่แอบอยู่ถอนหายใจโล่งอก
ไม่นานต่อมาชายธงเดินมาเจอเธียร
“ชายธง อ่านรายละเอียดโครงการหมดรึยัง”
“เกือบแล้วครับ...” ชายธงนึกถึงกาแฟกับขนม “เออ พ่อ... ขอบคุณนะครับ”
“ขอบคุณอะไรของแก” ผู้เป็นพ่องวยงง
“ก็...”
ชายธงไม่ทันได้บอก เธียรขัดขึ้นก่อน “เออ แกเจอหนูรินไหม เขาเข้าไปทักแกมั่งรึเปล่า”
“รินมาเหรอครับ ผมไม่เจอเลย” ชายธงแปลกใจ
“นั่นไง เขายังโกรธแกอยู่...ไอ้ชายธงเอ๊ย ผู้หญิงดีๆ ปล่อยให้หลุดมือแต่กลับไปหลงผู้หญิงที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างอนุช”
ชายธงฉุนกึก “พ่อจะใส่ร้ายอะไรนุชอีก”
“ฉันใส่ร้ายที่ไหน เขาพูดกันในแวดวงนักธุรกิจว่านายกร้าว ศุภกาญจน์ถูกพวกวิชเวทย์จับจนอยู่หมัด ถึงกับขายบ้านแล้วให้นายกร้าวซื้อคืนให้แล้วอัพราคาเป็นสองเท่าของที่ขายไปเลยนะ แกคิดดู”
ชายธงฟังแล้วครุ่นคิดหน้าเครียดไป
อนุชรู้เรื่องจากชายธงที่แวะมาหาที่บ้านมโนรมย์แต่เช้า
“แน่ใจนะชายธง ว่าเป็นคุณกร้าว”
ชายธงพยักหน้ารับ “มันไม่ได้เอาเรื่องนี้มาต่อรองกับนุชเหรอ”
อนุชส่ายหน้า “เขาให้คนที่ซื้อบ้านโกหกพวกเราด้วยซ้ำว่าการซื้อขายเป็นโมฆะตั้งแต่แรก” อนุชคาใจนัก คิดไปมา “คุณกร้าวกำลังจะทำอะไร”
“ไม่ว่ามันจะทำอะไร เจตนามันไม่บริสุทธิ์แน่ นุชระวังตัวไว้ด้วย”
อนุชพยักหน้ารับ แล้วครุ่นคิดต่อไป
ตอนสาย กรวิกยกแก้วน้ำมาให้ เห็นกร้าวใจลอย
“อากร้าวยังไม่ได้ดูเอกสารเสนอโปรเจ็คท์ใหม่เลยเหรอคะ”
กร้าวรู้สึกตัว
“กำลังจะดู... มีอะไรด่วนรึเปล่า”
“ตอนนี้ไม่ด่วนหรอกค่ะ แต่ถ้าทิ้งไว้นานเป็นดินพอกหางหมูเดี๋ยวจะทำอะไรไม่ทัน... เหมือนคนเรา เวลามีอะไรในใจไม่ยอมบอกออกมา ปล่อยให้พอกไว้ก็หนักใจเปล่าๆ”
กร้าวฉงน “นกจะพูดอะไร”
กรวิกยังไม่ทันตอบ จู่ๆ อนุชก้าวพรวดเข้ามา พูดเสียงแข็ง
“คุณกร้าว ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
กร้าวดีใจ แต่เห็นกรวิกอยู่เลยเก็บอาการ “นก ออกไปก่อน”
“ค่ะ อากร้าว... มีอะไรก็พูดกันดีๆ นะคะ”
กรวิกออกไป อนุชมองหน้ากร้าวอย่างเย็นชา
ครั้นพอกร้าวเห็นกรวิกออกไปแล้วก็เข้ามาจับแขนอนุชอย่างเป็นห่วง อนุชเฉยชา คุยได้ไม่กี่คำก็ทะเลาะกัน จนได้
“นุช คุณหายดีแล้วใช่ไหม ไม่เป็นอะไรแล้วนะ”
อนุชสะบัดออก “คุณทำแบบนี้ทำไม... คุณซื้อบ้านคืนให้พวกเราทำไม”
“มันเป็นของคุณ คุณควรได้รับกลับคืน”
“ใช่ แต่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ ของของพวกฉัน ฉันหาวิธีอาคืนมาเองได้”
“คุณจะเอาคืนมาได้ยังไง เงินก็ไม่มี ไอ้เสี่ยยศก็โก่งราคาเป็นสองเท่าหรือจะเอาตัวเข้าแลก”
อนุชตบกร้าว “คุณดูถูกฉันมากเกินไปแล้ว!”
“แต่ผมก็ดูไม่ผิดไม่ใช่เหรอ พวกคุณไม่มีปัญญาจะซื้อบ้านคืน ทำไมต้องทำเป็นหยิ่งด้วย”
“เพราะฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอย่างคุณ คุณต้องการอะไรคุณกร้าว สร้างบุญคุณความแค้นไม่รู้จักจบจักสิ้น หรือจะเหยียบกันให้จมดินถึงจะสาแก่ใจคุณ”
กรวิกแอบมามองอยู่มุมหนึ่ง ลุ้นให้กร้าวบอกรักอนุช
“พูดสิคะอากร้าว...บอกนุชไปสิคะ”
อนุชผลักอกกร้าวทุบกร้าวพัลวัน “คุณบอกมาสิว่าคุณต้องการอะไรกันแน่ จะเอายังไงกับพวกฉันอีก พูดมาสิ”
กร้าวไม่พูด ไม่ตอบโต้ กรวิกทนไม่ไหว เข้ามาขวาง
“พอแล้วนุช!” กรวิกบอกกับกร้าว “อากร้าวบอกนุชไปสิคะ ว่าอากร้าวรู้สึกยังไง”
ต่อหน้าอนุชแค่สองคนกร้าวยังพูดไม่ออก ยิ่งกรวิกเข้ามา กร้าวยิ่งไม่พูดใหญ่
อนุชหันมาจ้องหน้ากร้าวตาแข็งกร้าว
“ฉันไม่ได้อยากรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง ฉันอยากรู้ว่าคุณต้องการอะไรจากพวกฉันอีก เมื่อไหร่เรื่องนี้มันจะจบ
กรวิกบอกอนุช “มันจะไม่จบหรอกนุช เพราะอากร้าว ร...” กรวิกจะบอกเองว่ากร้าวรักอนุช
แต่กร้าวสวนขึ้นก่อนเสียงเข้ม “เกลียดพวกวิชเวทย์...ถ้าผมญาติดีกับพวกคุณ พ่อกับแม่ผมคงไม่ให้อภัย”
อนุชเข้าใจผิดไปใหญ่ และรู้สึกผิดหวัง “ฉันว่าไม่แน่หรอก บางทีพ่อกับแม่คุณอาจจะให้อภัยคนอื่นได้ดีกว่าคนอย่างคุณ!
อนุชเดินออกไป กร้าวเป็นห่วงจิตใจอนุช อยากจะตามไป แต่สุดท้ายก็ชะงักไว้ กรวิกขัดใจนัก
กร้าวเดินหัวเสียออกมา กรวิกตามมาต่อว่า
“อากร้าวไปพูดอย่างนั้นทำไมคะ รักแล้วทำไมถึงบอกว่าเกลียด”
“นก อย่าบีบคั้นอาได้ไหม”
“นกไม่อยากเห็นอากร้าวเป็นแบบนี้นี่คะ...” กรวิกทอดถอนใจ “นุชยิ่งโกรธอากร้าวเรื่องรัตนกิจโดนทุบเป็นคอนโดอยู่แล้วด้วย อากร้าวจะให้นุชเกลียดอากร้าวไปตลอดชีวิตเหรอคะ”
กร้าวคิดถึงเรื่องนี้ก็เครียดขึ้นมาอีก
ค่ำนั้น อสิตกับอรชารู้เรื่องจากอนุช อสิตแค้นๆ
“ไอ้กร้าวมันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริงๆ”
อรชาหันมาถามอนุช
“เขาต้องอะไรกันแน่”
“นุชก็ไม่รู้ค่ะ...ก็คงเรื่องบุญคุณความแค้นที่ไม่รู้จักจบสิ้นของเขา”
“ถ้ามันจะเอาให้ได้...จะจองล้างจองผลาญกันทั้งชาติพี่ก็จะจัดให้มัน”
อนุชกับอรชาเห็นท่าทีของอสิตก็หวั่นใจ
กรวิกนำเช็คห้าร้อยล้านใส่แฟ้มเอกสารมาให้กร้าวเซ็น
“เช็คที่อากร้าวสั่งให้นกทำค่ะ
กร้าวรับแฟ้มไปเปิดดู
กรวิกหนักใจ “ห้าร้อยล้านมันไม่มากเกินไปเหรอคะอากร้าว เงินจำนวนนี้เราต้องใช้หมุนในบริษัท บริษัทเราจะมีปัญหาสภาพคล่องได้นะคะ”
“ไม่เป็นไรนก... ถ้าเกิดปัญหาขึ้นจริงๆ ค่อยหาทางแก้กัน”
กร้าวเซ็นเช็ค กรวิกมีสีหน้าหนักใจ
ทางด้านอรชาเดินออกมาจากในบ้าน แหวนพากร้าวเข้ามา
“คุณอรคะ...คุณกร้าวมาค่ะ”
อรชาเห็นกร้าวก็ชะงักไป
“คุณกร้าว...คุณมาที่นี่ทำไม คุณต้องการอะไร”
กร้าวมองหน้าอรชา อย่างหนักใจ
กร้าวนั่งคุยกับอรชาในห้องรับแขก
“ผมไม่ได้ต้องการอะไร” เขาหยิบเช็คออกมาวาง เลื่อนไปตรงหน้าอรชา “แค่อยากให้คุณรับนี่ไว้”
อรชาหยิบเช็คมาดูก็ตกใจ
“นี่ หมายความว่าไงคะคุณกร้าว”
อสิตกับอนุชออกมาพอดี อนุชตกใจ
“คุณกร้าว...”
กร้าวหันมาเห็นอนุช ทั้งสองสบตากัน ต่างก็รักและคิดถึงกัน แต่ก็ไม่มีใครยอมรับ อสิตเห็นหน้ากร้าวก็โมโห ตรงรี่เข้าหา
“ไอ้กร้าว แกต้องการอะไร”
อรชารีบลุกขึ้น นำเช็คไปให้อสิตดู
“พี่สิตคะ...คุณกร้าวให้เช็คนี่กับอร”
อสิตกับอนุชเห็นตัวเลขในเช็คก็ตกใจ
“ห้าร้อยล้าน...แกต้องการอะไร”
กร้าวพยายามใจเย็น
“ผมอยากแสดงความเสียใจ เรื่องรัตนกิจ”
“แกจะเสียใจทำไม สมใจแกแล้วไม่ใช่เหรอ ที่บริษัทของฉันมันพังทลายไม่เป็นท่าอย่างนั้น”
“ผมคิดว่าเช็คนั่นชดเชยค่าเสียหายทั้งหมดได้”
“ชดเชยงั้นเหรอ มันไม่มีอะไรชดเชยสิ่งที่แกทำกับพวกฉันได้หรอก”
อสิตเอาเช็คมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กร้าวอึ้งไป คาดไม่ถึง
“ตอนนี้มันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าครอบครัวของฉันแล้ว”
“คุณอสิต เช็คใบนั้นเพียงพอให้คุณเริ่มต้นใหม่ ทำไมต้องทำลายโอกาสตัวเอง”
อนุชสวนทันที
“คุณจะแคร์ทำไม อย่าบอกนะว่าคุณจะมาสำนึกผิดเอาตอนนี้”
กร้าวนิ่งไป พูดไม่ออก อสิตมองหน้ากร้าว
“สำนึกผิดเหรอ...ถ้าสำนึกจริงก็กราบขอขมาฉันสิ”
กร้าวหมดความอดทน
“จะให้ขอขมา แล้วพวกคุณเคยคิดจะขอขมาครอบครัวผมรึเปล่า”
“มันเป็นเรื่องของรุ่นพ่อรุ่นแม่ ฉันกับน้องไม่เกี่ยว ไม่ขอรับรู้อะไรทั้งนั้น”
“ทีทำกับคนอื่นบอกว่าไม่ขอรับรู้ พอคนอื่นเอาคืน จะให้ขอขมา”
“อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ขอร้องให้แกมาชดใช้”
“ไม่มีปัญญารักษาสมบัติของตัวเองแล้วยังทำเป็นหยิ่งแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้”
อสิตโกรธ
“ไอ้กร้าว”
อสิตพุ่งเข้าต่อยจนกร้าวเสียหลักล้มไป อรชารีบห้าม
“พี่สิต อย่า”
อนุชโผเข้าประคองกร้าวอย่างเป็นห่วง
“คุณกร้าว...”
ทั้งสองสบตากัน ก่อนที่อนุชจะรู้สึกตัว ผละออกมา อสิตชี้นิ้วไล่
“แกออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ออกไป”
กร้าวมองอนุช เธอเบือนหน้าหนี เขาจำต้องออกไป อนุชหันกลับมา มองตามเขาไปอย่างเป็นห่วง
คืนนั้น กร้าวมาหาชาติที่บ้านทานตะวัน พอเจอหน้ากร้าวโผเข้ากอดชาติเหมือนคนขวัญเสีย ชาติตกใจมาก
กร้าวพูดด้วยความเสียใจ “ลุงครับ...”
“กร้าว เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”
“ผมพยายามแล้ว แต่ผมทำไม่ได้ ผมไม่เข้าใจว่าการเป็นคนดี เป็นคนใจเย็น ทำไมมันถึงยากอย่างนี้ ทำไมการให้อภัยคนอื่นมันถึงยากอย่างนี้”
ชาติลูบหัวพูดปลอบเสียงอ่อนโยน “อย่าเพิ่งหมดหวังสิกร้าว กร้าวทำอะไรตั้งหลายอย่างที่แสดงว่ากร้าวยกโทษให้วิชเวทย์แล้ว ทั้งซื้อบ้านคืน หรือค่าเสียหายห้าร้อยล้านนั่น”
“แต่เขาก็ไม่รับ” กร้าวสะท้อนใจ
“นั่นเป็นส่วนของเขาที่เราไปบังคับไม่ได้ แต่ในส่วนของเรา เราค่อยๆลดความโกรธความเกลียดเขา เท่านี้ใจเราก็จะสบายขึ้น” ชาติว่า
“ผมไม่รู้ว่าความพยายามของผมจะมีแค่ไหน ผมทำแล้วตั้งหลายอย่าง แต่นุชก็ไม่เข้าใจซะที”
ชาติถอนใจ พยายามชี้ทางออก “เรื่องนี้ลุงก็ไม่รู้จะช่วยกร้าวยังไง...บางทีอะไรที่ง่ายๆ อย่างพูดคำว่ารัก มันก็แก้ปัญหาได้ทั้งหมดโดยที่กร้าวไม่ต้องไปทุ่มเทเงินทองอะไรเลย”
กร้าวหนักใจ พูดคำว่ารักไม่ได้จริงๆ
ส่วนอนุชอยู่ที่บ้านมโนรมย์ เดินเข้ามาในห้องนอน ทอดถอนใจ
“คุณกร้าว...คุณทำอย่างนี้ทำไม คุณต้องการอะไรกันแน่”
อนุชเองก็คิดหนัก ด้วยไม่เข้าใจการกระทำของกร้าวเอาเลย ไม่รู้ซาตานร้ายจะมาไม้ไหน?
อสิตนึกถึงคำของกร้าวที่พูดจี้ใจดำว่าไม่มีปัญญารักษาสมบัติแล้วยังหยิ่งที่ไม่รับความช่วยเหลือจากเขา อสิตคิดแล้วแค้น ทุบโต๊ะ
“ไอ้กร้าว เป็นเพราะแกฉันถึงต้องอยู่ในสภาพนี้”
อสิตคิดหาทางเล่นงานกร้าวแล้วนึกแผนได้ โทรหาทนาย
“ผมจะฟ้องไอ้กร้าว ศุภกาญจน์ คุณช่วยจัดเตรียมเอกสารไว้ด้วย”
อสิตแค้น
ค่ำนั้น กร้าวเดินออกจากบริษัท นักข่าวกลุ่มหนึ่งที่ดักรออยู่กรูกันเข้าไปสัมภาษณ์และถ่ายรูปรัวทั้งแฟลชและคำถาม กร้าวตกใจ ไม่ทันตั้งตัว
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 18/4 วันที่ 25 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager