อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16/2 วันที่ 23 มี.ค. 56
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรครับ”เธียรไม่เชื่อ กระชากเสื้อชายธงเปิดออก เห็นแผลที่แขนก็ตกใจ
“นี่แกไปโดนอะไรมา”
ชายธงหน้าเครียดที่ความแตก...เธียรโกรธมาก
“แกเจ็บตัวเพราะไอ้พวกวิชเวทย์ใช่มั้ย”
ชายธงพูดไม่ออก
“แล้วที่ว่าไปหาเพื่อน จะไปหายายอนุชอีกใช่มั้ย”
ชายธงไม่ตอบ เธียรโกรธมากเพราะห่วงลูกมาก คว้าคอเสื้อ
“แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง หลงยายอนุชหัวปักหัวปำ ถึงกับเอาชีวิตเข้าแลก”
“นี่แกยังว่าเล็กน้อยอีกเหรอ แกต้องอยู่บ้าน ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น”
“ผมจะไป”
ชายธงจะออกไป เธียรตะโกน
“ใครอยู่แถวนี้ จับชายธงไว้”
คนงานชาย 2 คนของบ้านเข้ามาจับตัวไว้ ชายธงดิ้นรน
“ปล่อย”
เธียรค้นตัวลูกชายริบรีโมทรถกับกระเป๋าสตางค์ไป
“พ่อจะทำอะไร”
“ดูซิว่า ไม่มีรถ ไม่มีเงิน แกจะทำอะไรได้”
ชายธงโวยวาย
“เอาคืนมานะพ่อ”
เธียรสั่งคนงาน
“เฝ้าไว้ อย่าให้ออกไปไหนเด็ดขาด”
เธียรเดินหนีไป
“พ่อ”
ชายธงสะบัดจากคนงาน 2 คน ธารินมองอยู่มุมหนึ่ง สงสารเขามาก
ชายธงเดินกลับไปกลับมา กระวนกระวายอยู่มุมหนึ่งของบ้าน คนงานชาย 2 คนยังนั่งเฝ้าเขาไม่ให้คลาดสายตา ชายธงคิดหาทางออกไป แล้วนึกได้ เดินจะออกไป คนงาน 2 คนรีบตาม
“จะเข้าห้องน้ำ จะตามไปด้วยมั้ย”
คนงาน 2 คนเลยไม่กล้าตามไป ชายธงเข้าห้องน้ำไปแล้วเปิดหน้าต่างในห้องน้ำ ปีนหนีไป
ชายธงย่องเข้าในโรงรถไปที่มุมที่คนขับรถเก็บรีโมทรถคันอื่นๆ ในบ้านไว้ เขาหยิบรีโมทรถคันหนึ่ง แต่พอหันมาก็เจอเธียรกับคนงาน 2 คน ชายธงตกใจ
“พ่อ”
เธียรหน้าเข้ม เอาเรื่อง
คนงานจับตัวชายธงเข้ามาในห้องนอน เขาดิ้นรนขัดขืน
“พ่อไม่มีสิทธิ์ห้ามผม ผมจะไป”
“ฉันเป็นพ่อแก ให้รู้กันไปว่าฉันห้ามแกไม่ได้อยู่ในห้องนี้ไป จนกว่าแกจะหายบ้า”
เธียรออกจากห้องไป ชายธงหงุดหงิด...เธียรออกมาจากห้อง สั่งคนงาน 2 คนที่เฝ้าอยู่
“เฝ้าไว้ดีๆ ถ้าชายธงหนีไป ฉันจะไล่แกสองคนออก”
คนงานรับคำ ธารินมองอยู่ ไม่สบายใจ คิดหาทางช่วยชายธง
ค่ำนั้น กร้าวเคลียร์เอกสารกำลังจะเข้านอนกรวิกถือนมอุ่น ๆ เข้ามาในห้อง
“นกดีใจจังเลยที่อากร้าวจะหย่ากับนุช”
กร้าวเงยหน้าขึ้นมามองงงๆ
“เอาอะไรมาพูด”
กรวิกแกล้ง
“หูมั้งคะอากร้าว”
กร้าวจริงจัง
“ไม่ตลก”
“แหม อากร้าว นกล้อเล่นนิดเดียวเอง ก็นกได้ยินคุณลุงกับป้าพร้อมคุยกันว่าจะตามอากร้าวกับนุชกลับกรุงเทพไปด้วย จะไปจัดการเรื่องหย่ายัยนุชให้เรียบร้อย”
กร้าวเครียด
“นกได้ยินไม่ผิดแน่นะ”
“ไม่ผิดค่ะ เห็นป้าพร้อมสั่งขำเก็บของไว้แล้ว”
กร้าวครุ่นคิดหน้าเครียด กรวิกพล่ามต่อ
“นกดีใจนะคะที่อากร้าวตาสว่างซะที...ส่วนยัยนุชคงจะเกลียดขี้หน้าอากร้าวไปตลอดชีวิตแน่ ๆ สุดท้ายก็คงแต่งงานกับชายธงแหง ๆ”
กร้าวฟังกรวิกพูดด้วยความไม่พอใจ
อนุชอยู่ในห้อง เธอเก็บของใส่กระเป๋าเสื้อผ้าเสร็จจะยกไปวางรอไว้หน้าประตู กร้าวเดินเข้ามาพอดีพูดจาประชดประชัน
“คงจะดีใจมากสินะ ถึงได้รีบเก็บกระเป๋าตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันโห่”
อนุชงอน
“มาถึงก็เหวี่ยงใส่ เรื่องอะไรอีก”
กร้าวเข้าไปกระชากแขน
“เธอไปพูดกับลุงชาติเรื่องหย่าใช่มั้ย”
อนุชปัดแขนออก
“นี่ อยู่ ๆ ก็มีหาเรื่องกัน จะอะไรกันอีก”
“คงจะดีใจมากสินะที่จะได้กลับไปอยู่กับชายธง”
“แล้วจะให้ฉันดีใจที่ได้อยู่กับคุณหรือไง”
กร้าวโกรธ
“งั้นก็ไปเลย ผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีก”
“งั้นคุณก็ช่วยจำและรักษาคำพูดตัวเองไว้ด้วย”
“ผมเสียเงินค่าตัวคุณไปตั้ง 100 ล้าน คุณก็ควรรักษาคำพูดเหมือนกัน”
กร้าวเข้าไปรวบตัว อนุชดิ้นสู้
“จะทำอะไร ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย ปล่อย”
กร้าวปล้ำจูบ จนอนุชตัวติดผนัง เธอดิ้นสู้ ก่อนผลักเขาออกจะตบหน้า แต่เขาจับมือไว้ได้ทัน อนุชเจ็บใจ ใช้อีกมือตบแต่เขาก็จับไว้ทัน กร้าวถามด้วยความโกรธ
“ทำไม รังเกียจผมมากใช่มั้ย”
“ใช่ ฉันเกลียดผู้ชายชั่วช้าเลวทรามอย่างคุณที่สุด”
“ผมก็เกลียดผู้หญิงปากดีอวดเก่งอย่างคุณเหมือนกัน”
“คุณมันก็ดีแต่ใช้กำลัง ฉันเกลียดคุณ”
“คุณมันก็ดีแต่ใช้อารมณ์ เอะอะอะไรนิดอะไรหน่อยก็เอาแต่ร้องไห้ ผมเกลียดคุณ”
“ฉันก็เกลียดคุณ คุณมันเจ้าเล่ห์เพทุบาย”
“ผมก็เกลียดคุณ ที่ชอบรู้ทันผม”
คำพูดของกร้าวค่อย ๆ อ่อนโยนลง อนุชก็เช่นกัน
“ฉันเกลียดคุณ คุณมันพวกเอาชนะ”
“แต่ผมก็ไม่เคยชนะคุณซะที ผมเกลียดคุณ”
“ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่คุณชอบมาแกล้งทำดีกับฉัน”
“ผมก็เกลียดคุณ เกลียดเวลาที่คุณเห็นความสำคัญของคนอื่นมากกว่า”
“ฉันเกลียดคุณที่คุณไม่เคยรักษาคำพูดกับฉัน”
“ผมก็เกลียดคุณ ที่คุณชอบทวงสัญญาที่ผมให้ไม่ได้”
ความรักที่มีในใจคนทั้งสองท่วมท้นออกมาจนไม่อาจปฏิเสธ
“ฉันเกลียดคุณ เกลียดท่าทางถือดี เกลียดรอยยิ้ม เกลียดเวลาที่คุณกอดฉัน เกลียดทุกครั้งที่คุณอ้อนฉัน เกลียดเวลาที่ทำให้ฉันใจอ่อน”
“ผมก็เกลียดคุณ เกลียดตั้งแต่แรกเห็น เกลียดหน้าคุณ ตาคุณ จมูกคุณ ปากคุณ เกลียดแก้มคุณ เกลียดเวลาที่ถูกคุณผลักไส เกลียดทุกครั้งเวลาที่คิดว่าจะเสียคุณไป เกลียดที่ทำยังไง ผมก็เกลียดคุณไม่ลงซักที”
“ฉันก็เกลียดคุณ”
ทั้งสองพูดคำว่า เกลียด ได้หวานที่สุด ยิ่งกว่าคำว่ารักใดๆ เพราะมันออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ ที่ไม่ว่าไฟแค้น จะโหมกะพือแค่ไหน ก็มิอาจเผาผลาญมันได้ กร้าวโน้นตัวลงจูบอนุช ที่ยืนตัวสั่นน้ำตาคลออยู่ในอ้อมกอดของเขา มือไม้แข็งขืนในตอนแรกของอนุช ค่อยๆ โอนอ่อนผ่อนตาม จนกลายเป็นกอดตอบเขาในที่สุด
พระจันทร์ส่องกระจ่างอยู่นอกหน้าต่างเป็นพยานรักของคนทั้งสอง
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเห็นธารินเปิดเข้ามา ชายธงกำลังอารมณ์ไม่ดี
“พี่อยากอยู่คนเดียว ออกไปซะ”
“พี่ชายธง...”
ชายธงไม่ฟัง ดันไหล่ธารินให้ออกไปจากห้อง
“พี่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง”
“ฟังรินก่อนสิคะ รินจะช่วยพี่ชายธงเอง”
“รินจะช่วยยังไง ในเมื่อพ่อไม่ยอมให้พี่ออกจากบ้าน”
“ปล่อยเป็นหน้าที่รินเองค่ะ”
ธารินยิ้ม ชายธงแปลกใจ
ธารินหน้าตาตื่นเข้ามาหาเธียรซึ่งใส่ชุดนอนแล้ว คนงาน 2 คนประคองชายธงที่ร้องโอดโอยเข้ามา
“คุณลุงคะ แย่แล้วค่ะ พี่ชายธงแผลฉีก”
เธียรตกใจ
“รินจะพาพี่ชายธงไปโรงพยาบาลเองค่ะ”
เธียรไม่สบายใจ
“แต่ว่า...”
“คุณลุงไม่ต้องห่วงนะคะรับรองว่ารินจะเฝ้าพี่ชายธงไว้ไม่ให้คลาดสายตาเลยค่ะ”
เธียรพยักหน้าตามใจธาริน
“รินไปก่อนนะคะ”
ธารินรีบร้อนออกไป คนงาน 2 คนประคองชายธงตามไป เธียรเป็นห่วงชายธง
ธารินพาชายธงมาที่หน้าบ้านวิชเวทย์
“รินช่วยได้เท่านี้แหละค่ะ”
ชายธงเป็นห่วง
“แล้วรินจะไปบอกพ่อพี่ยังไง คุณพ่อต้องว่ารินแน่”
“ไม่ต้องห่วงรินหรอกค่ะ รินเอาตัวรอดได้ ยังไงคุณลุงก็คงไม่ใจร้ายกับรินหรอก”
ชายธงไม่เข้าใจ
“ทำไมรินถึงช่วยให้พี่ไปหานุช ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนรินไม่ชอบนุช คอยขัดขวางพี่กับนุชตลอดเวลา”
ธารินเศร้า
“รินรู้แล้วว่าความสุขของพี่ชายธงคืออะไร รินอยากให้พี่มีความสุขค่ะ”
ชายธงอึ้ง ซึ้งใจ ธารินเปิดกระเป๋าหยิบเงินใส่มือเขา
“ติดตัวไว้เผื่อต้องใช้นะคะ รินกลับก่อนนะ”
ธารินจะเดินหนี ชายธงห้ามไว้ เธอแปลกใจ ชายธงกอดไว้ ธารินอึ้ง ตะลึง ไม่คิดว่าจะโดนกอด
“ขอบใจนะ ขอบใจที่ช่วยพี่”
ชายธงกอดสักพัก จึงปล่อย
“พี่ชายธงระวังตัวด้วยนะคะ”
“พี่จะระวังตัว”
ชายธงออกไป ธารินมองตาม เจ็บปวดที่เขาไปหาอนุชแต่ต้องยอมเพื่อความสุขของคนที่เธอรัก
ธารินเข้ามาในห้องรับแขกบ้านเธียร แกล้งร้องไห้สะอึกสะอื้น
“รินขอโทษนะคะคุณลุง รินไม่ดีเองที่ปล่อยให้พี่ชายธงคลาดสายตา”
เธียรปลอบ
“หนูรินไม่ผิดหรอก เจ้าชายธงนี่มันดื้อจริงๆ”
ธารินแอบมองเธียร รู้สึกผิดที่ต้องโกหก เธียรโมโหลูกชาย
อรชานอนไม่หลับ ออกมาเดินเล่นในสวนเจอปรารภ
“คุณรภ นอนไม่หลับรึคะ พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้านะ”
“คงเพราะแปลกที่ครับ แล้วคุณอรล่ะครับ”
“อรไม่สบายใจค่ะ กลัวว่าพรุ่งนี้คุณกร้าวจะเปลี่ยนใจ ไม่ยอมปล่อยนุช”
ปรารภกุมมือ
“เรื่องของพรุ่งนี้ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้เถอะครับอย่ากังวลไปก่อน จะไม่สบายใจเปล่าๆ”
“ค่ะ”
“มานี่สิครับ”
ปรารภชวนออกไป อรชาแปลกใจ
ในห้องอาหาร...ปรารภใส่ผ้ากันเปื้อนน่ารัก ยกถ้วยนมอุ่นๆ สองถ้วยวางบนโต๊ะ
“ดื่มนมอุ่นๆ ก่อนนอน จะได้หลับสบายนะครับ”
เขายกถ้วยนมมาชนกับถ้วยของเธอ อรชาดื่มนมอุ่นๆ ปรารภมองแล้วยิ้มมีความสุข อรชาสังเกตเห็น
“ยิ้มอะไรเหรอคะ หน้าอรมีอะไรติดรึเปล่า”
“เปล่าครับ ผมไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้ดูแลคุณอรอย่างนี้ครับ”
“คุณรภรำคาญที่อรอ่อนแอรึเปล่าคะ”
“ไม่เลยครับ ผมมีความสุขที่ได้อยู่ข้างๆ ได้ดูแลคุณอรครับ”
อรชาสบตาเขารู้สึกดีที่เขาดีกับเธอ ปรารภเขินอาย ไม่กล้าสบตาอรชาเลยหันไปหยิบถ้วยใส่นมแก้เก้อ แต่กลับทำนมหกลวกมือ
“โอ๊ย”
อรชาตกใจ
“คุณรภ”
ทั้งสองมาในห้องรับแขก อรชาทายาให้ปรารภ
“แทนที่ผมจะดูแลคุณอร กลายเป็นภาระคุณอรซะอีก”
“คุณรภดูแลอรมาตลอด ถือว่าอรตอบแทนคุณรภนะคะ”
อรชายิ้มให้ปรารภ ทั้งสองสบตากันหวานๆเหมือนมีแรงดึงดูดทั้งสองเข้าใกล้กัน ปรารภค่อยๆ
ก้มหน้าเข้ามาใกล้ อรชาก็นิ่ง แต่เธอกลับนึกถึงตอนที่ กร้าวจูบเธอ อรชาตกใจ รีบผลัก ปรารภชะงัก
“อรขอโทษค่ะ”
ปรารภเศร้า
“ผมต่างหากครับ ที่ต้องขอโทษคุณอร ผมน่าจะรู้ตัวว่าสำหรับคุณอรแล้ว ผมเป็นได้แค่เพื่อน”
ปรารภเศร้า เดินหนีไป อรชาเสียใจ ตามไป
ปรารภเดินหนีมาในสวน อรชาตามมาจับแขนไว้
“คุณรภคะ อรขอโทษ อรก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงยังไม่ลืมคุณกร้าวทั้งๆ ที่เขาทำร้ายครอบครัวอร”
“คงเพราะคุณอรรักคุณกร้าวมาก”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 16/2 วันที่ 23 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager