อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/2 วันที่ 14 มี.ค. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/2 วันที่ 14 มี.ค. 56

กรวิกยิ่งโกรธ
“ฉันเหมือนผู้ชายตรงไหนห้ะ!”
“ไม่ครับ ไม่เหมือน! เพียงแต่ผมรู้สึกคุ้นเคยกับคุณ เหมือนคุณเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง...”
กรวิกค้อน คณิต กลบเกลื่อน
“ไหนๆไอ้กร้าวก็ไม่อยู่ ให้เพื่อนคนนี้เลี้ยงข้าวซักมื้อนะครับ”
กรวิกเอือมๆ แต่ไม่อยากจะเอาเรื่อง

กรวิกนั่งกินข้าวกับคณิตอยู่ในร้านอาหาร กรวิกนึกถึงกร้าวแล้วแค้นอนุชขึ้นมา
“แต่ก็ถูกอย่างที่คุณพูดนะ...ป่านนี้ยัยนุชคงรั้งตัวอากร้าวไว้ ไม่ให้มาเจอฉัน”

“ว่าไปนั่น คุณนุชจะทำอย่างนั้นทำไม”
“ก็แม่นั่นชอบแย่งของคนอื่น เป็นนิสัยอันถาวรอยู่แล้ว”
“ถามจริงๆเหอะ ที่ผ่านมา ที่พวกคุณเคยเป็นเพื่อนกัน คุณนุชเขาเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ”
กรวิกอึกอัก ที่ผ่านมาอนุชเป็นเพื่อนที่ดี แต่ตอนนี้เธอแค้นใจเกินกว่าจะไปคิดถึง
“ความจริง ที่คุณนุชต้องมาพัวพันกับไอ้กร้าว...เป็นเพราะแผนของไอ้กร้าวมันต่างหาก”
กรวิกแปลกใจ
“แผนของอากร้าว”
คณิตพยักหน้า ตัดสินใจเล่าเรื่องของกร้าวที่เกิดขึ้นให้กรวิกฟัง...กรวิกรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็อึ้งไป
“ที่แท้อากร้าวแต่งงานกับนุชเพราะต้องการจะแก้แค้นที่พ่อนุชเคยโกงพ่ออากร้าว...ทำไมเรื่องมันซับซ้อนอย่างนี้”
“ทีนี้เข้าใจรึยังล่ะครับว่าจริงๆ แล้วคุณนุชต่างหากที่ตกเป็นเหยื่อการแก้แค้นของไอ้กร้าว...คุณนุชน่าสงสารมากนะครับ”
กรวิกเริ่มสงสารอนุช แต่ก็ทำใจแข็งขึ้นมา
“แต่ยัยนุชก็สมควรโดนแล้ว”
คณิตหน้าเหวอ
“อ้าว!”
“ก็ถ้ายัยนุชอยู่ดีๆ ไม่มายุ่งกับอากร้าว ไม่ทรยศเพื่อน แย่งอากร้าวไปจากฉัน ยัยนุชก็ไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้”
“เป็นงั้นไป”

คณิตได้แต่ถอนใจ ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
คณิตเข็นรถชาติเข้ามาในบ้าน กร้าวออกมาเจอ ยกมือไหว้

“ลุงครับ...”
ชาติมองหน้า
“ชนะแล้วใช่ไหม”
กร้าวชะงัก
“เมื่อไหร่ถึงจะหยุด”
กร้าวทำใจแข็ง
“ก็จนกว่าพวกนั้นจะชดใช้ให้ครบ...จนผมพอใจ”
คณิตปราม
“ไอ้กร้าว...”
กร้าวสวน
“แกไม่ต้องพูด แกเป็นหมอที่รู้จักแต่ความเจ็บปวดภายนอก ไม่ใช่ความเจ็บปวดข้างใน”
ชาติถอนใจ
“แต่การแก้แค้น มันไม่ทำให้หายเจ็บหรอกนะกร้าว!”
กร้าวรู้ว่าจริง พูดไม่ออก
“ที่กร้าวทำ มันจะยิ่งสร้างความเจ็บแค้นในใจเราเอง เพราะมันจะคอยเตือนไม่ให้ลืม เป็นไฟที่เผาใจไม่รู้จักจบสิ้น...หยุดแค่นี้เถอะ ลุงขอร้อง”
กร้าวสลดลง ได้แต่ถอนใจ
“ลุงครับ... ผมมาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับได้อีกแล้ว”
อนุชเข้ามา กร้าวมองอนุช แล้วใจแข็งเดินหนีไป อนุชเข้ามากราบที่ตักชาติ

อนุชเข็นรถชาติเดินเล่นในสวน แต่เธอแอบร้องไห้ ชาติรู้สึกได้ จับมือเธอดึงจากแฮนด์รถเข็นให้มาตรงหน้า อนุชมาคุกเข่าตรงหน้าเขา ชาติมีสีหน้าเจ็บปวดไม่ต่างจากอนุช
“นุช...ป๋าขอโทษที่ปกป้องนุชไม่ได้ ยกโทษให้ป๋าด้วยนะ”
อนุชส่ายหน้า
“ป๋าอย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ป๋าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“แต่ป๋าน่าจะห้ามเจ้ากร้าวได้”
“นุชรู้ค่ะ ว่าป๋าพยายามเต็มที่แล้วที่จะช่วยนุช” เธอไหว้ผู้มีพระคุณที่ตัก “นุชขอบพระคุณค่ะ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับนุช”
ชาติส่ายหน้า
“ไม่...ไม่พอหรอก ป๋าควรจะทำอะไรได้มากกว่านี้”
“ป๋าทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ทั้งหมดมันเกิดจากไฟแค้นในใจคุณกร้าว แล้วก็ไม่มีใครที่จะดับมันลงได้ค่ะ”
อนุชซบหน้าลง ร้องไห้กับตัก ชาติได้แต่ลูบหัวปลอบอย่างสงสารเห็นใจที่สุด

ค่ำนั้น ชายธงนั่งซึมอยู่ในบ้าน ธารินเข้ามามองอย่างเป็นห่วง ตัดสินใจยิ้มร่าเริงเข้าไปหา
“พี่ชายธง...”
ชายธงเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะลุกหนี ธารินรีบเข้ามาดักทางไว้
“พี่ชายธง...ฟังรินก่อนสิคะ รินไม่เกี่ยวกับที่ตำรวจไปจับพี่ชายธงที่บ้านนายกร้าวนั่นจริงๆนะคะ”
ชายธงไม่คุยด้วย เดินหนีไป ธารินจ๋อย
“พี่ชายธง...”
ธารินมาคุยกับเธียร
“ทำยังไงดีคะคุณลุง พี่ชายธงไม่ยอมกินข้าวมาหลายวันแล้วนะคะ”
“มันหิวก็มากินเองล่ะ หนูรินไม่ต้องห่วงมันหรอก ทีมันยังไม่ห่วงหนูรินเลย”
“แต่รินไม่สบายใจที่พี่ชายธงทรมานตัวเองแบบนี้”
“เชื่อลุง ปล่อยมันไว้อย่างนี้แหละ ต้องใช้ไม้แข็งดัดนิสัยมันบ้าง!”
เธียรเดินออกไป ธารินไม่สบายใจ

วันใหม่ ธารินมาที่บ้านกร้าว เธอส่งเงินให้ลูกน้องของกร้าว ลูกน้องตาวาว ลังเล ธารินยิ้มพอใจ...อนุชโดนขังอยู่ในห้องตามเคย นั่งกอดเข่าจ๋อยๆ ขณะเดียวกันนั้นมีเสียงประตูเปิด ปรากฏว่าธารินเข้ามา อนุชแปลกใจ
“คุณธาริน...”
ธารินรีบเข้ามาพูดใกล้อนุช ลดเสียงลง
“พี่ชายธงเป็นห่วงเธอมาก”
“คุณมาหาฉันเพราะเรื่องนี้เหรอ”
ธารินถอนใจ
“บางครั้งคนเราก็ต้องฝืนใจทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก...ฉันทนเห็นพี่ชายธงเจ็บปวดไม่ไหว...ถ้าพี่ชายธงต้องเจ็บ ฉันขอเป็นคนเจ็บเองดีกว่า”
“ขอบคุณนะ คุณธาริน”
“ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ ฉันทำเพื่อพี่ชายธง”
อนุชยิ้ม
“คุณจะทำเพื่อใครก็แล้วแต่ แต่ในเมื่ออานิสงส์มาถึงฉัน ฉันก็ต้องขอบคุณคุณ”
ธารินเผลอยิ้มไปด้วย แต่นึกได้ว่าอนุชเป็นศัตรูหัวใจก็รีบตีหน้าขรึม

“เอาล่ะ ตอนนี้เรามาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าเธอจะออกไปจากที่นี่ด้วยวิธีไหนได้บ้าง”
ค่ำนั้น...ธารินมาหาชายธงที่บ้านเธอยื่นกระดาษโน้ตให้

“จดหมายจากอนุช”
ชายธงรับมาดูแล้วหน้าตื่น
“ลายมือนุชจริงๆ!” เขาเงยหน้าถาม “รินไปเจอนุชมาได้ยังไง”
ธารินยิ้ม
“รินซะอย่าง”
ชายธงพลอยยิ้มไปด้วย ธารินจริงจัง
“รินอยากพิสูจน์ว่ารินไม่ได้เกี่ยวข้องกับการที่คุณลุงให้ตำรวจไปจับพี่ชายธง”
ชายธงลูบหัวธารินอย่างอารมณ์ดี
“พี่เชื่อแล้ว ขอบใจรินมาก”
ธารินยิ้มดีใจ

เช้าวันใหม่...กร้าวกับอนุชนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันในห้องอาหาร อนุชท่าทางมึนตึง กร้าวแอบเป็นห่วง
“อยากออกไปไหนบ้างรึเปล่า”
อนุชไม่มองหน้า
“ถามทำไม”
“ก็เห็นอยู่แต่ในบ้าน เผื่อว่าจะเบื่อ อยากออกไปไหน”
อนุชวางช้อน
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่ไอ้ที่ฉันต้องติดอยู่ในบ้านทั้งวันทั้งคืนแบบเนี้ย ลืมแล้วเหรอว่าฝีมือใคร”
“ผมถามคุณดีๆนะ”
“ถ้าฝืนใจนัก ไม่ต้องมาดีกับฉันก็ได้”
กร้าวระอา รวบช้อน ลุกออกไป อนุชแอบเหลือบมอง

รถกร้าวแล่นออกไปจากบ้าน อนุชมองอยู่ ยิ้มสมใจ เธอแกล้งปวดท้องจนตัวงอ
“โอ๊ย...”
ขำเข้ามาเห็นเข้าก็ตกใจ
“คุณนุช เป็นอะไรคะ”
กร้าวขับรถอยู่ มือถือดังขึ้น เขากดรับสายแล้วตกใจมาก
“ว่าไงนะ คุณนุชอยู่โรงพยาบาล!”

บุรุษพยาบาลเข็นเตียงคนป่วยที่มีอนุชนอนปวดท้องอยู่ โดยมีลูกน้องกร้าวตามไม่ห่าง พยาบาลเข้ามา
“ญาติคนไข้เชิญทางนี้ค่ะ”
ลูกน้องเงอะงะ ทำอะไรไม่ถูก ตามพยาบาลไป อนุชซึ่งนอนปวดท้องอยู่ เห็นลูกน้องออกไปก็รีบลุกขึ้น
บุรุษพยาบาลตกใจ
“อ้าวคุณ ระวังนะครับ!”
อนุชยิ้มให้
“ฉันหายปวดท้องแล้วค่ะ”
อนุชกระโดดลงจากเตียง วิ่งหนีไป ปล่อยให้บุรุษพยาบาลมองงงอยู่ตรงนั้น

อนุชหนีมาที่โทรศัพท์สาธารณะในโรงพยาบาล โทรหาชายธง
“ชายธง มาถึงรึยัง!”
ชายธงยืนรออยู่ข้างรถที่ลานจอดรถโรงพยาบาลคุยมือถือกับอนุช
“ถึงนานแล้ว เรารอนุชอยู่ที่ลานจอดรถชั้นสาม!”
“ชายธงรอนุชเดี๋ยวนะ จะรีบไปเดี๋ยวเนี้ย!”
ขณะเดียวกัน กร้าววิ่งมาด้วยความเป็นห่วงอนุช แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคืออนุชลุกเดินเองได้ ไม่ได้เป็นอะไร กร้าวรู้ว่าโดนหลอก เจ็บใจ แต่ยังไม่เข้าไปหา อนุชไม่เห็นกร้าว พอวางสายก็รีบออกไป

อนุชวิ่งออกมาที่ลานจอดรถ มองลงไปชั้นล่างเห็นชายธงยืนรออยู่ด้วยความกระวนกระวาย อนุชยิ้มดีใจ จะรีบวิ่งไปหาชายธง ทันใดนั้น กร้าวเข้ามาข้างหลังอนุช ล็อคตัว เอามือปิดปากไว้ อนุชตกใจ แต่กรีดร้องไม่ได้ กร้าวลากอนุชกลับเข้าไปในโรงพยาบาล ชายธงยืนดูนาฬิกาอย่างร้อนใจ หันไปมองที่ทางออกด้านบนแต่ไม่เห็นใคร

กร้าวลากอนุชกลับเข้ามาในโรงพยาบาล
“เจ้าเล่ห์นัก...พวกวิชเวทย์!”
“อย่ามาก้าวล่วงถึงตระกูลฉันนะ!”
“รึไม่จริง!”
“ตัวเองคงดีเลิศมากสินะ จับผู้หญิงไม่มีทางสู้ขังไว้ในบ้าน”
กร้าวกระชากอนุชเข้ามาใกล้
“อย่าคิดว่าที่นี่โรงพยาบาลแล้ว ผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณนะ”
อนุชเจ็บใจ ได้ทีกระทืบใส่เท้าเขา
“โอ๊ย!!”
กร้าวเผลอปล่อยมือ อนุชวิ่งหนีไปทันที

อนุชวิ่งหนีมากดลิฟต์ รอลิฟต์อย่างกระวนกระวาย กร้าววิ่งตามมา
“อนุช!”
อนุชตกใจ วิ่งหนี กร้าวตามมาจับตัวอนุชไว้ได้
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย!”
พอดีชายหญิงคู่หนึ่งเดินผ่านมา อนุชรีบร้องขอความช่วยเหลือ
“ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย เขาจับตัวฉันมา!”
ชายหญิงทั้งสองสีหน้าตกใจ กร้าวรีบบอก
“ไม่มีอะไรครับ เธอเป็นภรรยาผมเอง”
“เขาไม่ใช่สามีฉันค่ะ!”
“ภรรยาผมไม่ค่อยสบายครับ ผมกำลังจะพาเธอไปแผนกจิตเวทย์”
“ฉันไม่ได้บ้านะคะ เขาไม่ใช่สามีฉัน...”
กร้าวจับอนุชด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างล้วงกระเป๋าเงินออกมาเปิดให้ดูรูปแต่งงานของเขากับอนุช อนุชอ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง ชายหญิงเห็นรูปแต่งงาน เชื่อที่กร้าวพูด มองอนุชอย่างกลัวๆแหยงๆ อนุชเผลอเสียงดังใส่
“นี่คุณ ฉันไม่ได้บ้านะ!”

ชายหญิงตกใจ ชักชวนกันเผ่นหนีไป
กร้าวดึงอนุชกลับมาที่ลิฟต์

“ปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ!”
กร้าวอมยิ้ม อนุช ยิ่งแค้น
“แล้วคุณจะบ้าเหรอ พกรูปแต่งงานทำไม!”
“คนจะได้รู้ไง ว่าผมแต่งงานแล้ว...”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 13/2 วันที่ 14 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager