อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 7/5 วันที่ 17 ก.ค. 57
นิษฐาเสียงเข้ม “ไม่ได้ค่ะ เรื่องนี้ ยังไงก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง อ้ะ ดูซะ แกจะได้ตาสว่าง” นิษฐาเปิดรูปในสมาร์ทโฟนให้เจติยาดู ในมือถือนิษฐามีภาพลาภิณ กับพิมพ์อรออกงานคู่กันเจติยาหน้าเสีย แต่ก็รีบทำเหมือนไม่มีอะไร “นี่มันรูปตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะมีอะไรเลย”
“เหรอ..แกรู้มั้ย ว่าตอนนี้ข่าวซุบซิบในแวดวงไฮโซเรื่องคุณต้นกับยัยคุณพิมพ์อรอะไรเนี่ย แพร่สะพัดไปขนาดไหนแล้ว ฉันว่าถึงเวลาที่แกต้องโผล่หน้าออกจากห้องแต่งศพแล้วไปออกงานออกการคู่กับคุณต้นได้แล้ว ก่อนที่จะถูกยัยนั่นยึดสามีไปไม่รู้ตัว”
เจติยาหน้าเสียไปเล็กน้อยเมื่อเพื่อนพูดแทงใจดำทุกคำ รีบปั้นยิ้มกลบเกลื่อน “แกก็พูดไปเรื่อย ใครแชร์อะไรมาให้อ่านอีกล่ะ แล้วนี่ทำไมผู้บริจาครายใหญ่ของมูลนิธิแกไม่มาซะทีล่ะเนี่ย ฉันรอดูหน้าตั้งนานแล้วนะ”
ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงสิทธิพรดังขึ้น “ได้สิครับ”
ทุกคนหันไปมองตาม เห็นสิทธิพรยืนยิ้มอยู่ เจติยาเห็นก็จำได้ว่าเป็นเพื่อนลาภิณ “คุณสิทธิพร”
นิษฐานึกไม่ถึงว่าทั้งคู่จะรู้จักกันมาก่อน “อ้าว รู้จักกันด้วยเหรอคะ”
“ผมเป็นเพื่อนสนิทกับต้นครับ แล้วผมก็รู้เรื่องเกี่ยวกับพิมพ์อรดี ดีมากซะด้วย” สิทธิพรหันไปพูดกับเจติยา “คุณเจรับฟังไว้บ้างก็ดีนะครับ คุณจะประมาทผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เด็ดขาด”
สิทธิพรพูดสีหน้าจริงจังเจติยาอดที่จะหน้าเครียดขึ้นมาทันทีไม่ได้ ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ แต่กลับมาเจอสิทธิพรที่พร้อมจะพูดและรู้ลึกมากอีกต่างหาก
พิมพ์อรกำลังดูข้อมูลจากไอแพดอยู่ โดยมีชาครคอยอธิบาย
“นายกัมปนาทนี่จัดได้ว่าเป็นมาเฟียในคราบนักธุรกิจ ทำธุรกิจทั้งที่ถูกกฎหมาย ผิดกฎหมาย รวมทั้งก้ำกึ่งเต็มไปหมด แต่ที่ใหญ่ที่สุด ก็คงเป็นโครงการกาสิโนซิตี้นี่ล่ะครับ”
“เธอเตรียมเรื่องการประมูลสร้างกาสิโนได้เลยชาคร หาข้อมูลมาให้พร้อมนะ”
“แต่คู่แข่งในการประมูลโปรเจคนี้หินๆทั้งนั้นเลยนะครับ โดยเฉพาะนายสิทธิพร”
พิมพ์อรหน้าบึ้ง “ถ้าเล่นกันตรงๆ ฉันไม่กลัวหรอก เบื่อแต่พวกลอบกัด” พูดแล้วก็ต้องถอนใจออกมา “นี่สิทธิพรยังชอบเอาเรื่องฉันไป นินทาให้พวกนักธุรกิจคนอื่นๆฟังอยู่อีกรึเปล่า”
“เหมือนเดิมล่ะครับ อะไรที่จิกกัดคุณอรได้ ไอ้หมอนี่ไม่เคยพลาด โดยเฉพาะ” ชาครหน้าขรึมลง “เรื่องสาเหตุที่คุณอรเป็นหม้าย”
พิมพ์อรสายตาแข็งกร้าวนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็ปลุกความเกลียดชังขึ้นมาทุกที
หลายปีก่อน พิมพ์อรพลั้งมือฆ่าสามีตาย หลังจากถูกสามีที่เป็นซาดิสม์ตบตีจนทนไม่ไหว
สามีพิมพ์อรนอนตายตาเหลือกค้าง ในขณะที่พิมพ์อรนั่งตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว ในมือถือที่เขี่ยบุหรี่ที่ทำจากหินอ่อนซึ่งเป็นอาวุธที่ใช้ฆ่าสามีจนตาย
ขณะนั้นเอง วนันต์ก็ใช้ไม้เท้าพยุงตัวเดินเข้ามาในห้อง “เสียงอะไรน่ะลูกอร..” วนันต์ต้องตกใจที่เห็นสามีพิมพ์อรนอนตายอยู่บนพื้น
พิมพ์อรรีบทิ้งที่เขี่ยบุหรี่แล้วเข้าไปหาพ่อ “คุณพ่อ ช่วยอรด้วย อร อรไม่ได้ตั้งใจ เค้าตบตีอร จนอรทนไม่ไหว แต่อรไม่ได้ตั้งใจ ฆ่าเค้าจริงๆนะคะ”
วนันต์ตั้งสติ ใบหน้าเงียบขรึมลงลูบผมลูกด้วยความรักเต็มเปี่ยม “ไม่ต้องกลัวลูกอร ลูกบอบช้ำมามากพอแล้ว พ่อจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกสาวพ่อได้อีก”
วนันต์หยิบเหรียญของตนออกมา “ได้ยินฉันมั้ยกสิณ กลบเกลื่อนเรื่องนี้ เดี๋ยวนี้”
ขาดคำก็มีเงาดำรูปคน นัยน์ตาสีแดงฉานออกมาจากเหรียญ แล้วขยายตัวจนใหญ่เต็มห้องไปหมด
พิมพ์อรตกใจสุดขีด เป็นครั้งแรกที่ตนได้เห็นกสิณและอำนาจของเหรียญ
พิมพ์อรมีสีหน้าชิงชังเมื่อนึกถึงสิทธิพร “ปล่อยมันไป ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้หรอก ทุกคนก็คบกันที่ผลประโยชน์ทั้งนั้นแหละ”
ชาครขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ “แต่ยังไงเราก็ควรให้บทเรียนนายสิทธิพรบ้างนะครับ ตอนแรก มันก็เข้ามาจีบคุณอร แต่พอคุณอรรู้ทันว่ามันหวังเดินทางลัด ก็เลยหน้าแตก พาลเอาคุณอรไปนินทาเสียๆหายๆตลอด ไม่ใช่ลูกผู้ชายเอาซะเลย”
“ใจเย็นๆ ชาคร เรื่องบทเรียน ฉันต้องให้แน่ แต่คนอย่างมัน ต้องได้รับอย่างเจ็บปวด แล้วก็ทรมานที่สุด”
สิทธิพรเดินคุยมากับนิษฐาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสออกมาจากร้านอาหาร โดยมีเจติยา และนวัช เดินตามออกมา
“นี่ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณสิทธิพร ฉันไม่เชื่อเลยนะคะว่าคนสวยๆ อย่างนั้น จะมีเบื้องลึกเบื้องลับอะไรขนาดนี้”
“ยังมีมากกว่านี้อีกครับ ผมพยายามเตือนต้นอ้อมๆหลายครั้งแล้ว แต่เห็นต้นมันไม่สนใจ ก็เลยไม่กล้าพูดอะไรมาก” ทั้งนิษฐาและสิทธิพรเดินคุยกันไปอย่างสนิทสนม
นวัชมองตามด้วยใบหน้าหงิกงอ แอบหึง “พี่ว่าเพื่อนคุณต้นคนนี้ชักจะสนิทกับฐามากไปแล้วนะ เพิ่งเจอกันครั้งแรก ทำยังกะรู้จักกันมาซักสิบปี”
“หึงเหรอคะ”
“อย่าแซวพี่น่ะเจ พี่ซีเรียสนะ บริจาคเงินเข้ามูลนิธิทีเป็นแสนๆ แล้วยังหาสถานที่จัดงานให้อีกทำบุญบังหน้ารึเปล่าก็ไม่รู้” นวัชเดินหน้าหงิก ตามนิษฐาไป
เจติยามองตามแล้วยิ้มขำๆ นวัชหึงขนาดนี้แปลว่ารักเพื่อนตนมากเช่นกัน แต่พอเหลือตัวคนเดียว เจติยาก็มีสีหน้านิ่งขรึมลงเมื่อนึกถึงเรื่องของตนกับลาภิณและพิมพ์อร!
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้นุ่งกระโจมอก สวมหมวกอาบน้ำ เดินออกมาจากในห้องน้ำ ด้วยท่าทางตุ้งติ้ง ลงนั่งหน้ากระจก แล้วใช้ผ้าจนหนูเช็ดตัวอย่างทะนุถนอม
ผีโอ้เอ้ยืนมองดูร่างตนด้วยความคับแค้นใจ สุดจะทานทน “โอ๊ย ไม่ไหวแล้วโว้ย ฉันเป็นแมนนะโว้ย แมนเต็มร้อย แกทำอะไรกับร่างฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
ผีโอ้เอ้เข้าไปกระชากร่างของตน แต่ก็ทะลุผ่านไป แถมร่างโอ้เอ้ก็ไม่เห็น ไม่ได้ยินแม้แต่น้อย
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้หยิบน้ำหอมมาฉีดพรมไปที่ซอกคอ ข้อมือ ใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข ผีโอ้เอ้ยิ่งดูยิ่งแค้น เจ้าไปบีบคอ แต่ก็ทะลุออกไปอีก จนผีโอ้เอ้ท้อแท้ใจ ไม่รู้จะทำยังไง
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้เดินนวยนาดไปที่ตู้เย็น แล้วหยิบขนมหวานสารพัดชนิดออกมา พลางเลียริมฝีปากอยากกิน มองขนมหวานด้วยสายตาหวานเยิ้ม ก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง แล้วหยิบขนมหวานกินด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มมีความสุข
ผีโอ้เอ้เห็นร่างกายตัวเองแล้วก็ท้อแท้สุดๆ “อยากตาย อยากตายโว้ย เอ๊ะ” ผีโอเอ้มองดูตัวเอง “แล้วอย่างงี้ถือว่าตายแล้วรึยังวะ งงโว้ย”
ขณะนั้นเอง เสียงมือถือของโอ้เอ้ก็ดังขึ้น พริตตี้ในร่างโอ้เอ้รีบวางขนมหวาน แล้วเดินไปรับโทรศัพท์ทันที “สวัสดีครับ ตอนนี้เลยเหรอครับ ครับ ได้ครับ... โอ๊ย นังชะนีนี่ มารคอหอยจริงๆ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้ลุกเดินสะบัดสะบิ้งไปเปิดตู้เสื้อผ้า ผีโอ้เอ้มองร่างโอ้เอ้ด้วยความแปลกใจ ว่าคุยกับใคร
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้กรี๊ดลั่น วิ่งแต๋วแตกหนีออกจากห้องแต่งศพด้วยความตกใจสุดขีด ก่อนจะล้มหน้าห้องแต่งศพ ตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว เจติยา และทวี เดินตามออกมา
เจติยายิ้ม “หนีมาทำไมล่ะโอ้เอ้ นี่มันงานของเธอนะ ไม่ทำงานแล้วเหรอ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้ตัวสั่น ด้วยความกลัวศพ “ไม่ค่ะ หนูไม่ทำแล้วค่ะ หนูไม่ทำแล้ว”
“แหม เรียกตัวเองว่าหนู แล้วยังพูดคะขาอีกนะ นี่หนูเจ เจ้าโอ้เอ้มันอยู่แถวนี้รึเปล่า อยากให้มันได้เห็นจริงจิ๊ง”
ขาดคำผีโอ้เอ้ก็เดินทะลุกำแพงออกมา มองด้วยความเซ็ง “ไม่ต้องเยาะเย้ยผมเลยลุง วิญญาณลุงไม่ออกจากร่างมั่งให้มันรู้ไป”
“โอ้เอ้เค้าคงเห็นมาทั้งวันแล้วล่ะค่ะลุง อย่าไปแซวเค้าเลย” เจติยาหันไปพูดกับพริตตี้ “น้องชื่อหลิวใช่มั้ยคะ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้ตกใจ “พี่รู้ได้ไง”
“พี่ให้เพื่อนที่เป็นตำรวจลองสืบดู เวลาที่รถมอเตอร์ไซค์โอ้เอ้ล้มละแวกนั้นมีคนเสียชีวิตพอดี ชื่อหลิวทำงานเป็นพริตตี้ ถูกมั้ยคะ”
ร่างโอเอ้ เปลี่ยนเป็นพริตตี้สาว “ค่ะ หนูยอมรับว่าหนูตายตอนนั้นพอดี แต่หนูไม่ได้มีเจตนาจะแย่งร่างพี่เค้าเลยนะคะ มันเกิดขึ้นได้ยังไง หนูก็ยังไม่รู้เลย”
โอ้เอ้จับตามองร่างตัวเองที่ถูกวิญญาณพริตตี้สิงอยู่ด้วยสีหน้าสงสัยอยากรู้ความจริง
ย้อนไปเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น รถมอเตอร์ไซค์ของโอ้เอ้ล้มลง ตัวโอ้เอ้ล้มลงกระแทกพื้น เพราะไม่ใส่หมวกกันน็อค เลยสลบเหมือดไป ทันใดนั้น ก็มีแสงสว่างพุ่งวาบเข้าสู่ร่างโอ้เอ้ พร้อมกับวิญญาณโอ้เอ้ที่ถูกผลักออกจากร่างมา ผีโอ้เอ้งงๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พอหันไปมองร่างตัวเองก็ต้องตกใจ เมื่อร่างของตนลุกขึ้นยืน ด้วยท่าทางตุ้งติ้ง สีหน้ามึนงงว่าเกิดอะไรขึ้น
เจติยา ทวี กำลังคุยกับวิญญาณพริตตี้ โดยมีผีโอ้เอ้โวยวายอยู่ใกล้ๆ
“แก้ตัวน่ะสิไม่ว่า ถ้าไม่รู้ไม่เห็นจริงๆ ทำไมไม่คืนร่างให้ฉันล่ะ”
เจติยาปราม “ใจเย็นๆน่าโอ้เอ้ ฟังน้องเค้าพูดก่อน”
“วิญญาณพี่เค้าอยู่แถวนี้เหรอคะ” พริตตี้พนมมือไหว้ด้วยความกลัว
“จ้ะ เค้าไม่เชื่อที่น้องพูด ก็เลยโมโหนิดหน่อย เค้าบอกว่าถ้ามันบังเอิญจริง น้องก็น่าจะคืนร่างให้เค้าได้ตั้งนานแล้ว”
“หนูไม่ได้โกหกนะคะ” พริตตี้หน้าจ๋อย “แต่ที่หนูยังไม่คืน เพราะหนูอยากจะอยู่ในร่างนี้ต่ออีกนิดน่ะค่ะ”
ทวีหัวเราะ “ฮ๊า นี่ชอบร่างอวบๆ ของเจ้าโอ้เอ้มันเรอะ”
พริตตี้สาวเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นโอ้เอ้ ทำหน้าเศร้าๆ พูดด้วยเสียงพริตตี้ กริยาอาการแบบผู้หญิงคล่อง กรีดกราย “ลุงรู้มั้ยคะ ว่าหนูตายเพราะอะไร หนูตายเพราะกินยาลดความอ้วนมากเกินไปค่ะ อาชีพพริตตี้เงินดีก็จริง แต่ไม่สบายหรอกนะคะ ทั้งฉีดทั้งกินยาสารพัด แถมต้องศัลยกรรมอีกตะหาก ไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะในวงการมีเด็กสาวๆสวยๆ เกิดใหม่แทบทุกวัน แต่ละคนขาววิ๊งๆ เด้งหน้าเด้งหลังกันทั้งนั้น”
ทวีเห็นใจ “ก็เข้าใจหรอกนะหนู แต่มันเกี่ยวอะไรกับอยากจะอยู่ร่างเจ้าโอ้เอ้ด้วยล่ะ”
“หนูจะได้ไม่ต้องทรมานดูแลตัวเองอีกไงคะ อยากกินอะไรก็ได้กิน แต่งตัวตามสบายยังไงก็ได้ เพราะรูปร่างหน้าตาพี่เค้าก็แย่เป็นทุนอยู่แล้ว” ผีโอ้เอ้ชะงักไป สีหน้าเจ็บใจ “คงแย่ไปกว่านี้อีกไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”
ผีโอ้เอ้ฟังแล้วของขึ้น “โห ปากเหรอเนี่ย ตอนแรกก็ว่าจะสงสารหรอกนะ แต่มาด่ากันยังงี้ รีบไสหัวออกจากร่างฉันเลย ไป”
เจติยาปราม “ไม่เอาน่าโอ้เอ้ น้องเค้าเป็นผู้หญิงนะ” เจติยาหันไปพูดกับพริตตี้ “พี่เข้าใจหลิวนะ แต่ถึงยังไงร่างนี้ก็ไม่ใช่ของหลิว การที่หลิวยึดเอาไว้มันไม่ถูกต้อง”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้พยักหน้า พูดจ๋อยๆ “หนูทราบค่ะ ยังไงหนูก็ต้องคืนร่างให้พี่เค้าอยู่แล้ว ขืนไม่คืน หนูก็ต้องกลับไปทำงานแต่งหน้าศพต่อสิคะ” หญิงสาวท่าทางขนลุกขนพอง “หนูไม่เอาหรอกค่ะ หนูกลัว”
ผีโอ้เอ้หน้าหงิก หมั่นไส้ “แม่ขาวกลูต้า ซีดซะยิ่งกว่าศพ จะกลัวศพไปทำไมจ๊ะ”
เจติยาปราม “โอ้เอ้”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้ปาดน้ำตา “ฝากขอบคุณแล้วก็ขอโทษพี่เค้าด้วยนะคะ ถึงจะแค่วันเดียว แต่หนูก็มีความสุขมากเลยค่ะ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้หลับตาลง รวบรวมสมาธิ เพียงครู่เดียว วิญญาณพริตตี้ก็ออกจากร่าง ในขณะที่วิญญาณโอ้เอ้ถูกดูดกลับเข้าไปในร่างแทนทันที วิญญาณพริตตี้หันไปยิ้มให้เจติยา ก่อนจะมีแสงระยิบระยับขึ้นรอบตัว แล้วเลือนหายไป
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 7/5 วันที่ 17 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ