อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 13 วันที่ 23 ก.ค. 57
เจติยาสะดุ้งตกใจลุกขึ้นนั่ง ท่ามกลางความงุนงงของลาภิณ เจติยาหันไปมองตามเสียงก็เห็นหลินยืนมองเธออยู่ที่มุมห้องด้วยสายตาถมึงทึงน่าสะพรึงกลัวลาภิณรู้เลยว่ามีวิญญาณมาติดต่อกับเจติยาจึงทำสีหน้าท่าทางเหวี่ยงๆ เล็กน้อยที่มาขัดจังหวะ “บอกเค้าไป วันนี้ไม่รับลูกค้า”
เจติยาตีแขนลาภิณเบาๆ แล้วปรามด้วยสีหน้าดุเล็กน้อย “คุณต้น”
เจติยาหันมองไปทางหลินด้วยสีหน้าแววตาหนักใจ
บุญช่วยกำลังหงุดหงิดใส่เจติยาและลาภิณอยู่ในห้องพักคนไข้ของโรงพยาบาล
“ผมไม่สบายนะคุณ พวกคุณยังจะมาพูดเรื่องบ้าๆ อะไรให้ผมฟังอีก”
“เรารู้ค่ะ ว่ามันเหลือเชื่อ แต่ฉันมาที่นี่ตามความต้องการของคุณหลินจริงๆ”
บุญช่วยหงุดหงิด “หลินตายไปแล้ว ผมเองก็เสียใจเรื่องนี้ คุณเอาหลินมาอ้าง ต้องการอะไรกันแน่”
ลาภิณหยิบไดอารี่ของหลินมาวางพร้อมกับกล่องเล็กๆ ลายน่ารักใบหนึ่งเพื่อให้บุญช่วยดู
บุญช่วยมองดูด้วยความสงสัย “อะไร”
“ท่านเองก็น่าจะรู้ไม่ใช่เหรอครับ ว่ามันเป็นของใช้ส่วนตัวของคุณหลิน”
บุญช่วยทำหน้าบึ้งตึง “ผมเคยเห็นไดอารี่เล่มนี้ หลินเค้าเขียนเป็นประจำทุกวัน แต่มันอยู่ที่คอนโดของหลินไม่ใช่เหรอ พวกคุณเอามาได้ยังไง”
“วิญญาณคุณหลินบอกที่เก็บกุญแจสำรองให้เรารู้ครับ ท่านลองเปิดกล่องดูสิครับ”
บุญช่วยเปิดกล่องออก ข้างในกล่องมีแต่ของจุกจิกเต็มไปหมด เช่น ตั๋วคอนเสิร์ต ภาพถ่ายของเขากับหลิน ส.ค.ส. และของที่ระลึกอื่นๆ แต่ไม่มีของมีค่าอะไรเลย
บุญช่วยหยิบรูปถ่ายของตัวเองกับหลินขึ้นมาดูก่อนจะหยิบของอย่างอื่นขึ้นมาดูบ้าง เขาจำได้ลางๆว่าเป็นของที่เกี่ยวข้องกับตนและหลินทั้งนั้น
“คุณหลินต้องการบอกท่านว่า...เธอรักท่านมาก” เจติยาว่า
วิญญาณของหลินยืนมองบุญช่วยอยู่ด้วยสายตาเศร้าสร้อย
หลินพูดหน้าเศร้า “หลินรักท่านค่ะ ถึงหลินจะเป็นแค่เมียเก็บ ไม่มีศักดิ์ศรีอะไร แต่หลินก็รักท่านจริงๆ นะคะ”
เจติยาถ่ายทอดคำพูดตามที่หลินบอก “ถึงจะเป็นแค่เมียเก็บ คุณหลินก็รักท่านจริงๆ”
บุญช่วยหน้าขรึมลง เขามองหน้าเจติยา “ผมเป็นคนเจ้าชู้ ก่อนผมจะเจอกับหลิน ผมก็มีผู้หญิงอื่นมาไม่รู้กี่คนแล้ว แถมอายุเรายังห่างกันจนจะเป็นพ่อลูกกันได้ แล้วเค้าจะมารักผมจริงๆ เหรอ” บุญช่วยถอนใจออกมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“ตอนแรกที่คุณหลินตกลงอยู่กับท่าน เค้าก็ไม่ได้รักท่านแบบนี้หรอกค่ะ แต่หลังจากอยู่ด้วยกันนานๆ...หลินก็ผูกพันกับท่านมากขึ้นจนกลายเป็นความรักไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
วิญญาณหลินเดินเข้ามาหาบุญช่วยพร้อมพูด
“หลินรู้ตัวค่ะว่าถึงท่านจะไม่ได้แต่งงาน ท่านก็ไม่ยกหลินขึ้นมาเป็นเมียออกหน้าออกตาอยู่แล้ว แต่หลินก็หวงท่านไม่ต้องการให้ท่านมีผู้หญิงคนอื่นอีก หลินอยากเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของท่านค่ะ” หลินมองบุญช่วยด้วยสายตารักใคร่
เจติยาชำเลืองมองหลินเล็กน้อย “เรื่องที่หลินเค้าอยากจะบอกท่าน ก็มีแค่นี้ล่ะค่ะ ถ้าท่านมีเวลา ก็ลองอ่านไดอารี่ของคุณหลินดูบ้างนะคะ เผื่อจะเข้าใจอะไรมากขึ้น”
บุญช่วยหยิบไดอารี่ขึ้นมามอง
“ผมเดาว่าท่านเองก็คงชอบคุณหลินอยู่มากเหมือนกัน ไม่อย่างงั้น ท่านคงไม่เสียใจกับการตายของเธอ จนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้หรอกครับ”
หลินมองหน้าบุญช่วยเพื่อรอฟังคำตอบ บุญช่วยหน้าขรึมลง แม้ไม่ตอบแต่ก็เหมือนยอมรับว่าลาภิณพูดถูก ลาภิณและเจติยาสบตากันเล็กน้อย บุญช่วยเลี่ยงที่จะเปิดไดอารี่ของหลินออกอ่านแทนพร้อมถอนใจยาวออกมา วิญญาณหลินมองบุญช่วยแล้วยิ้มทั้งน้ำตา เธอดีใจที่ในที่สุดบุญช่วยก็รู้ความในใจของตน
หลินหันมาพูดกับเจติยา “ขอบใจมาก”
เจติยายิ้มตอบหลิน
ลาภิณเดินจูงมือเจติยาคุยกันมาตามทางเดินในโรงพยาบาล
“นี่ดีนะ ที่เราสองคนมีอะไรก็พูดกันตรงๆ ถ้าต้องพูดความในใจกันตอนตายไปแล้ว คงเศร้าน่าดู” ลาภิณว่า
“ที่ต้องพูดกันตอนตาย” เจติยาเหล่ลาภิณ “ก็เพราะความเจ้าชู้ของผู้ชายไม่ใช่เหรอคะ”
ลาภิณพูดหน้าตาย “ไม่รู้สิ ผมรักเดียวใจเดียว”
เจติยาเหยียดปากหมั่นไส้ ขณะนั้นเองเธอก็หยุดเดิน
ลาภิณสังเกตสีหน้าภรรยา “มีอะไรเหรอเจ”
“วิญญาณคุณหลินเค้ายืนอยู่หน้าเราค่ะ”
วิญญาณหลินยืนขวางทางทั้งคู่อยู่
“เอ่อ คุณต้นไปรอที่รถก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเจตามไป” เจติยาบอก
ลาภิณยิ้มรับก่อนจะเดินเลี่ยงไป
“มีอะไรจะให้ฉันช่วยอีกมั้ยคะ”
“ไม่มีแล้วล่ะ”
“แล้วคุณไม่คิดแก้แค้นแล้วเหรอ”
หลินทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะตวาดใส่ “ก็เธอไม่ยอมช่วยฉันฆ่ายัยนั่นนี่ แล้วฉันก็สู้มันไม่ได้ด้วย จะไม่ยอมได้ยังไงล่ะ”
เจติยายิ้มเจื่อนๆ
หลินหน้าขรึมลงและสงบลง “แล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน ก็คือเรื่องท่าน หมดเรื่องนี้ไปแล้ว เรื่องอื่นฉันยอมปล่อยไปก็ได้”
เจติยายิ้มรับด้วยความดีใจที่หลินปล่อยวางได้
“ในฐานะที่เธอช่วยฉันไว้ ฉันจะบอกอะไรเธออย่างนึง”
เจติยามีสีหน้าสนใจฟัง
“สร้างกล่องรากบุญขึ้นมาใหม่ซะเถอะ” หลินบอก
เจติยาตกใจมาก “นี่คุณรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ”
หลินยิ้มเล็กน้อย
เจติยาส่ายหน้า “ฉันสร้างมันขึ้นมาอีกไม่ได้หรอก ฉันสู้ เพื่อที่จะทำลายมัน แล้วจะให้สร้างมันขึ้นมาใหม่ได้ยังไง”
“แต่มีแต่กล่องรากบุญเท่านั้น ที่จะช่วยแม่เธอได้ อำนาจจากเหรียญเพียงแค่ยับยั้งอาการป่วยชั่วคราวเท่านั้น แต่รักษาแม่ของเธอไม่ได้หรอก ถ้าเธอไม่ใช้กล่องรากบุญ เธอก็ต้องทำใจ”
เจติยาหน้าเครียดขึ้นมาทันทีเพราะเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เธอกังวลมาตลอดเช่นกัน
วันต่อมา เจติยากับนทีกำลังช่วยกันประคองมยุรีเข้าบ้าน
“ไม่ต้องล้อมหน้าล้อมหลังกันขนาดนี้ก็ได้ แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว แม่เดินเองได้” มยุรีว่า
“ดูสิพี่เจ พอออกจากโรงพยาบาลได้ก็เป็นงี้อีกแล้ว เมื่อไหร่แม่จะเลิกดื้อซะทีนะ”
“เดี๋ยวเถอะเจ้าทีมาว่าแม่ดื้อได้ยังไง”
เจติยาขำ “นที ขึ้นไปทำความสะอาดห้อง แล้วก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้แม่ไป เดี๋ยวพี่ดูแลแม่เอง”
“โอเค”
นทีเดินเลี่ยงไป
มยุรีมองตามนทีก่อนจะหันมาพูดกับลูกสาว “มีอะไรจะพูดกับแม่รึเปล่าเจ”
เจติยาหน้าขรึมลง เพราะแม่รู้ทันเธอเลยพูดได้ง่ายหน่อย “เจกลัวว่าอาการของแม่จะกำเริบอีกน่ะค่ะ ถ้า...”
มยุรีตัดบท “อย่าขอพรจากเหรียญอีกเด็ดขาด”
เจติยาหน้าจ๋อยไป
“เจเคยรับปากแม่แล้ว จำได้มั้ย”
เจติยาทั้งห่วงทั้งรักแม่ที่สุด “เจขอโทษค่ะ ตอนแรก เจก็คิดว่าจะปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามวัฏจักรเกิดแก่เจ็บตาย แต่พอเห็นแม่อาการทรุดกับตา เจก็ทนไม่ได้”
“แม่รู้ แต่เจคิดว่าจะช่วยแม่ได้ซักกี่ครั้งกันล่ะลูก คุณพ่อของคุณต้นมีกล่องรากบุญอยู่กับตัวแท้ๆ แต่เมื่อหมดอายุขัยเค้าก็ต้องตาย ถึงเจจะยื้อต่อไป แม่ก็หนีไม่พ้นอยู่ดี แล้วเราก็ต้องแลกกับชีวิตผู้บริสุทธิ์อีกไม่รู้เท่าไหร่ เจอยากให้แม่มีบาปติดตัวไปด้วยรึไง”
เจติยาน้ำตาคลอก่อนจะเข้าไปกอดแม่ด้วยความอัดอั้นตันใจ สองแม่ลูกกอดกันด้วยความรักความห่วงใยระหว่างแม่ลูก
มยุรีลูบหัวลูกสาว “ถ้าเจรักแม่จริง ปล่อยให้แม่ตายไปตามเวลาที่ถูกที่ควรเถอะนะ แค่นี้ชีวิตแม่ก็ถือว่าได้กำไรมากแล้ว”
เจติยาตัดใจ “ค่ะแม่” เจติยาน้ำตาไหลซึมออกมา เธอรีบปาดน้ำตาออกเพราะไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ
พิมพ์อรเดินเข้ามาหาเลขาฯของบุญช่วยเพื่อจะพรีเซ้นต์งานให้บุญช่วยดู
“ฉันพิมพ์อรจากบริษัทเอ็ตต้าค่ะ นัดเอาไว้แล้ว”
“รอซักครู่นะคะ”
เลขาฯเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเช็คดู
เลขาฯ หน้าเสีย “ขอโทษนะคะ ท่านให้ยกเลิกนัดค่ะ”
พิมพ์อรตกใจ “ทำไมล่ะคะ”
ทันใดนั้น สิทธิพรก็เดินหอบแฟ้มเอกสารออกมาจากห้องทำงานของบุญช่วยหลังจากพรีเซ้นต์งานแล้ว
สิทธิพรยิ้มเยาะ “อ้าว คุณพิมพ์อร สวัสดีครับ”
พิมพ์อรนึกไม่ถึง “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“คงมาเรื่องเดียวกับคุณมั้งครับ เสียใจด้วยนะ ใครใช้ให้เลขาฯ คุณพัวพันการตายคนของท่านล่ะ” สิทธิพรดูนาฬิกาข้อมือ “ขอโทษนะครับ ผมมีธุระคงต้องรีบไป บางที เราอาจจะได้เจอกันอีกนะครับ”
สิทธิพรมองเย้ยก่อนจะเดินเลี่ยงไป
พิมพ์อรมองตามด้วยความเกลียดชังสุดๆ ก่อนจะพูดเบาๆ “ฉันจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว”
ทันใดนั้น เสียงกสิณหัวเราะก้องกังวาลอย่างสาแก่ใจฟังดูน่าสะพรึงกลัวก็ดังไปทั่ว
ฝนกำลังตกอยู่ที่หน้ามูลนิธิเพื่อนแท้ สิทธิพรเดินถือร่มออกมาจากมูลนิธิ โดยมีนวัช นิษฐา เดินตามออกมาส่ง
“ฝนตกอย่างนี้ คุณฐาน่าจะให้ผมไปส่งที่บ้านนะครับ หรือไม่ ก็ไปหาอะไรกินกันก่อน” สิทธิพรยิ้ม “ฉลองที่ผมได้งานโปรเจ็คต์ใหญ่มาไงครับ”
นวัชไม่พอใจและหึงหวง “ผมไปส่งฐาเองได้ ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”
สิทธิพรลอยหน้าลอยตาพูดกวนๆ “ผู้กองพูดเหมือนกันท่าเลยนะครับ”
นวัชโมโห “คุณ...”
นิษฐารีบดึงแขนนวัชไว้แล้วปราม “พี่คะ”
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 13 วันที่ 23 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ