อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 15/2 วันที่ 26 ก.ค. 57
พิมพ์อรพูดไปป้อนไป “ตอนเธอสลบไป ฉันนึกว่าสมองเธอจะได้รับความกระทบกระเทือนซะอีก นี่ยังดีนะ ที่ฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เป็นอะไรมาก”“ถือว่ายังโชคดีที่โดนแค่เฉี่ยว ถ้าโดนชนเต็มๆ ก็อาจจะไม่รอดหรอกครับ”
พิมพ์อรซึ้งใจ “แล้วนึกยังไง ถึงได้มารับเคราะห์แทนฉันยังงั้น ไม่ห่วงชีวิตตัวเองบ้างรึไง”
ชาครหน้าขรึมลง “ห่วงสิครับ” ชาครช้อนตามองหน้าพิมพ์อร “แต่ผมห่วงชีวิตคุณอรมากกว่า”
พิมพ์อรอึ้งไปครู่นึงก่อนจะสบตาชาครแล้วพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ “ไม่เคยมีใครพูดกับฉันยังงี้มาก่อนเลย”
ชาครมองพิมพ์อรด้วยสีหน้าเห็นใจ
พิมพ์อรเหลือบตามาสบตากับชาครอีกครั้ง “ขอบใจมากนะชาคร”
พิมพ์อรรีบหักห้ามความคิดก่อนจะตัดบทเพื่อสกัดความรู้สึก “ฉันลืมเอาน้ำให้เธอ รอเดี๋ยวนะ” พิมพ์อรรีบเดินเลี่ยงไป
ชาครกระอักกระอ่วนแต่ก็รีบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วชมพูนุช ที่ปรึกษาด้านการเงินของธนาคารก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกระเช้าดอกไม้
“ขอโทษนะคะ ดิฉันมาเยี่ยมคุณชาครน่ะค่ะ”
พิมพ์อรยิ้มตามมารยาท “เชิญค่ะ”
พิมพ์อรรับกระเช้าดอกไม้มาจากชมพูนุช
ชมพูนุชพูดกับพิมพ์อร “ขอบคุณค่ะ” ชมพูนุชเดินเข้าไปหาชาครด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คุณชาครเป็นยังไงบ้างคะ”
ชาครยิ้มให้ “ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะครับ ขอบคุณมากนะครับ”
ชมพูนุชหน้าเสีย “ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณชาคร เมื่อคืนนี้มันกะทันหัน ดิฉันเบรกไม่ทันจริงๆค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องค่ารักษาพยาบาล ดิฉันยินดีรับผิดชอบทั้งหมดค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของคุณ มันเป็นความผิดของฉันต่างหาก แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ”
ชมพูนุชยิ้มดีใจที่สามารถเคลียร์เรื่องทุกอย่างไปได้อย่างง่ายดายเกินคาด ทันใดนั้นเอง นวัชก็เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับตำรวจติดตาม
พิมพ์อรไม่พอใจ “นี่คุณอีกแล้วเหรอะ ถ้าจะสอบปากคำอะไรก็รอก่อนได้มั้ยคะ ชาครยังเจ็บอยู่เลย”
“ขอโทษนะครับ แต่ผมไม่ได้มาสอบปากคำคุณชาคร” นวัชหันไปพูดกับชมพูนุช “คุณชมพูนุชใช่มั้ยครับ”
ชมพูนุชแปลกใจ “ค่ะ มีอะไรเหรอคะ”
“คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยฆาตกรรมลูกชายตัวเอง ขอเชิญคุณไปให้ปากคำด้วยครับ”
ตำรวจเข้าไปควบคุมตัวชมพูนุชทันทีท่ามกลางความตกใจของทุกคน
ชมพูนุชกลัวมาก “คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่รู้เรื่องเลยนะคะ นี่จะพาฉันไปไหนคะ” ชมพูนุชถูกควบคุมตัวพาออกไป
พิมพ์อรและชาครมองตามอย่างคาดไม่ถึง เธอไม่อยากเชื่อว่าคนแต่งตัวดี พูดจาดีอย่างชมพูนุชจะฆ่าลูกชายของตัวเองได้ลงคอ
เหรียญกำลังลอยผ่านกรงขังเข้าไปหาลาภิณที่อยู่ในกรง เหรียญนี้เป็นของเจติยาซึ่งตอนนี้เป็นสีน้ำตาลอ่อนแล้ว
ลาภิณหยิบเหรียญมาดู “มันเป็นสีน้ำตาลอ่อนแล้วนี่เจ ไม่ใช่สีดำสนิทเหมือนตอนแรก”
“ค่ะ เจชำระมันหลายครั้ง จนมันดีขึ้นมากแล้ว เจว่าน่าจะไม่เกินสามครั้ง มันคงจะกลายเป็นสีขาว เมื่อถึงตอนนั้น ต่อให้รวมครบสามเหรียญก็จะใช้สร้างกล่องรากบุญอีกไม่ได้”
“แล้วเหรียญที่อยู่กับคุณอยุทธ์กับพี่อรล่ะ” ลาภิณภาม
“ที่อยู่กับคุณอยุทธ์ เจอาจจะขอมาชำระได้” เจติยาหน้าเครียดขึ้นมา “แต่ที่อยู่กับคุณพิมพ์อร คงต้องยอมตัดใจค่ะ ไม่มีวิธีที่ไหนที่จะแย่งมาได้แน่” เจติยายิ้มพอใจ “แต่แค่นี้ ก็น่าจะช่วยคุณต้นได้แล้วล่ะค่ะ”
ลาภิณแปลกใจ “ช่วยผมเหรอ”
“ค่ะ คดีของคุณเกิดจากอำนาจของกสิณ ถ้าเราชำระเหรียญจนพลังเค้าอ่อนลงได้ หลักฐานความจริงทุกอย่างต้องปรากฏขึ้นมาอย่างแน่นอน เหมือนตอนที่คุณโดนสะกดไว้ไงคะ”
“ก็อาจจะเป็นไปได้นะ” ลาภิณทำสีหน้าหนักใจเรื่องค้ำประกัน “เอ่อ เจ ผมมีเรื่องอยาก...”
ทันใดนั้น ตำรวจก็นำตัวชมพูนุชเข้ามาในห้องขัง โดยมี กอล์ฟ เด็กผู้ชายคนหนึ่งตามมาด้วย
กอล์ฟร้องไห้โวยวาย “อย่าจับแม่หนู แม่หนูไม่ผิด อย่าจับแม่หนู”
ชมพูนุชร้องไห้เพราะกลัวมาก “ฉันไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำจริงๆนะคะคุณตำรวจ”
กอล์ฟร้องไห้ด้วยความสงสารแม่ “ปล่อยแม่หนูนะ ปล่อยแม่หนู”
ตำรวจไม่สนใจเด็กแม้แต่น้อย เขาพาชมพูนุชเข้าห้องขัง กอล์ฟยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น
เจติยาสงสารเด็กจึงเข้าไปปลอบ “ไม่เป็นไรนะคะ คนเก่ง ไม่ต้องร้องไห้นะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะยิ่งไม่สบายใจนะคะ”
ขณะนั้น นวัชก็เดินเข้ามาหา
“อ้าวเจ มาเยี่ยมคุณต้นเหรอ” นวัชถาม
“ค่ะ พี่ผู้กองคะ ผู้หญิงที่พาเข้าห้องขังไปเมื่อกี๊ โดนข้อหาอะไรเหรอคะ”
“ฆ่าคนตาย” นวัชสลดใจ “ลูกในไส้ซะด้วย ไม่น่าทำได้ลงคอเลย”
เจติยาเอะใจจึงหันไปมองเด็กที่ตนกอดอยู่ กอล์ฟหันมามองเจติยาด้วยใบหน้าซีดขาว ตาขาวขุ่นเหมือนปลาตาย “บอกความจริง!!”
เจติยากำลังคุยกับกอล์ฟอยู่ที่มุมหนึ่งในโรงพัก
กอล์ฟพูดทั้งน้ำตา “แม่ไม่ได้ฆ่ากอล์ฟจริงๆนะครับ แม่ถูกใส่ร้าย พี่ต้องเชื่อผมนะครับ”
“พี่เชื่อจ้ะ แล้วน้องกอล์ฟพอจะรู้มั้ยคะ ว่าใครเป็นคนฆ่า” เจติยาถาม
“รู้ครับ...”
อยู่ๆ วิญญาณกอล์ฟก็หายวับไป
เจติยากวาดตามองหา “กอล์ฟ กอล์ฟอยู่ไหน”
วิญญาณกอล์ฟค่อยๆ ปรากฏขึ้นมายืนข้างๆ เจติยาในสภาพร่างบางเบา
“ผมอยู่นี่ พี่เห็นผมมั้ย”
เจติยาหันมองไปที่กอล์ฟ
“พี่เห็นแล้ว กอล์ฟบอกพี่ซิ ใครเป็นคนฆ่ากอล์ฟ”
กอล์ฟมีสีหน้าเศร้า “ป้าพลอยชมพูเป็นคนฆ่าผม”
เจติยาเก็บข้อมูลเต็มที่ “พลอยชมพู เค้าเป็นใคร แล้วหน้าตายังไง พอจะบอกพี่ได้มั้ยคะ
กอล์ฟมีท่าทางกลัวขึ้นมาทันทีที่นึกถึงพลอยชมพู เขานั่งตัวสั่นงันงก กำหมัดจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
แต่ก็ไม่กล้าบอก แล้ววิญญาณกอล์ฟก็จางหายไป
เจติยากวาดตามองหาไปรอบตัว “กอล์ฟ กอล์ฟ”
แต่ก็ไม่มีวี่แววกอล์ฟเลย
เจติยามองไปรอบๆ “ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ถ้านึกไม่ออกก็ไม่เป็นไร”
กอล์ฟพูดขึ้นมาแต่เสียงที่หวาดกลัวสุดๆ “ผมกลัวแล้ว ป้าอย่าตีผม ผมเป็นเด็กดี ผมจะเชื่อฟังป้าทุกอย่าง อย่าทำผม” กอล์ฟร้องลั่น “ผมกลัวแล้วป้า อย่าทำ ผม!!”
เจติยาหันไปมองรอบตัวก็ไม่เห็นวิญญาณกอล์ฟและติดต่อไม่ได้
เจติยามองหา “กอล์ฟ ได้ยินพี่มั้ย กอล์ฟ...”
ทุกอย่างเงียบกริบเพราะไม่สามารถติดต่อวิญญาณกอล์ฟได้อีก เธอหน้าเครียดขึ้นมากับข้อมูลใหม่ที่รู้จากคนตาย
นิษฐาเดินนำเจติยาเข้ามาในห้องรับแขก
นิษฐามีสีหน้าไม่สบายใจนัก “ฉันเห็นว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายหรอกนะ ปกติเค้าไม่ให้ดูข้อมูลคนที่มาขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิหรอก”
“แกเข้าใจว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายก็ดีแล้ว ยังไง ก็ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ ว่าที่คุณหญิงนักสังคมสงเคราะห์”
นิษฐาทิ้งค้อนแต่ก็หยิบไอแพดขึ้นมากดเข้าข้อมูลของมูลนิธิ นวัชเดินนำแก้วใส่น้ำเย็นๆเข้ามาให้ทั้งคู่
“แต่ถึงเจจะรู้ข้อมูลของเด็กที่ตายไป ผลมันก็ไม่เปลี่ยนหรอก คราวนี้หลักฐานชัดมาก ยังไงก็เป็นการฆาตกรรม” นวัชพูดเน้นด้วยสีหน้าแววตาสลดใจ “เป็นฝีมือแม่แท้ๆ ของเด็กเอง” นวัชถอนใจส่ายหน้า
นิษฐายื่นไอแพดให้เจติยา “อ้ะ ฉันกดพาสเวิร์ดให้ละ แกดูเองละกัน”
เจติยารับไอแพดมาอ่านเรื่องของกอล์ฟแล้วก็ตกใจ “โดนทำร้ายมาแปดครั้งเลยเหรอ”
“ใช่” นิษฐาตอบ “น้องกอล์ฟถูกแม่ตัวเองทำร้ายหลายครั้ง แต่กว่าชาวบ้านจะทนไม่ได้ แล้วแจ้งมาที่มูลนิธิ มันก็เป็นครั้งที่ห้าแล้ว นี่นับเฉพาะที่มีคนเห็นนะแก”
เจติยาหน้าเครียดทันทีเพราะรู้สึกสงสารเด็กคนนี้มาก
หลายเดือนก่อน กอล์ฟวิ่งออกมาจากบ้าน ชมพูนุชวิ่งตามมาจับไว้แล้วใช้เข็มขัดหนังตีกอล์ฟไม่ยั้ง ชมพูนุชโกรธมาก “จะทำอีกมั้ย”
กอล์ฟร้องลั่น “กอล์ฟเจ็บ โอ้ยๆ แม่พอแล้ว”
ชาวบ้านที่กลับมาจากตลาดเห็นชมพูนุชตีเด็กไม่ยั้งก็หยุดมองด้วยความสมเพชและเห็นใจ ชมพูนุชจ้องไปที่ชาวบ้านตาเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ชาวบ้านกลัวจนต้องรีบเดินหนีไป
เสียงนิษฐาอธิบายดังขึ้น
“แม่เด็กเป็นคนอารมณ์รุนแรง ถ้าเด็กดื้อหรือทำอะไรไม่ได้อย่างใจขึ้นมาก็จะทุบตีไม่ยั้ง ตอนที่ฉันตรวจร่างกายเด็ก มีแต่รอยแผลเต็มไปหมดเลย เห็นแล้วแทบร้องไห้นะแก”
ชมพูนุชเล่นกับลูกอยู่ที่หน้าบ้าน เธอซื้อของเล่นมาให้กอล์ฟและกิ๊บเต็มไปหมด โดยที่ตัวเองก็เล่นกับลูกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ชาวบ้านเดินผ่านมาเห็นแม่กับลูกเล่นกันก็มองด้วยความแปลกใจก่อนจะเดินเลี่ยงไป
เสียงนิษฐาอธิบาย
“แต่พอเวลาอารมณ์ดีก็รักลูกมาก ซื้อของเล่นให้ลูก เล่นกับลูกเหมือนเพื่อนวัยเดียวกันเลยนะแก อารมณ์เธอขึ้นลง แปรปรวนเดายากมาก”
เจติยากำลังใช้ความคิดตามที่นิษฐาพูด
เจติยามีสีหน้าติดใจสงสัย “มูลนิธิเพื่อนแท้ก็ตามเรื่องนี้มานานพอสมควรแล้ว ทำไมถึงยอมให้เด็กอยู่กับแม่อีกล่ะ”
นิษฐาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เพราะน้องกอล์ฟให้การว่าแม่ไม่ได้ทำน่ะสิ ฉันว่าน้องกอล์ฟอาจจะรักแม่มากแล้วก็คงกลัวว่าจะโดนตีซ้ำอีก ก็เลยพูดไปแบบนั้น แต่ในเมื่อเด็กยืนยันแบบนี้ เราก็เลยทำอะไรไม่ได้”
“แล้วพ่อเด็กล่ะ เค้าไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยเหรอ” เจติยาถาม
“ฉันเองก็ไม่เคยเจอตัวพ่อน้องกอล์ฟหรอกนะ รู้แต่ว่าหย่ากันนานแล้ว เค้าเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย รายได้ต่างกับแม่เด็กยังกะฟ้ากับเหว ก็เลยต้องจำใจให้ลูกอยู่กับแม่”
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 15/2 วันที่ 26 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ