อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/3 วันที่ 29 ก.ค. 57
โคจิพูดพลางหยิบเข็มกับด้ายขึ้นมา พยายามจะสอดด้ายเข้าไปในรูเข็ม แต่พยายามเพ่งยังไงก็มองไม่ค่อยเห็น ทำไม่ได้สักที ทาโร่ขำ ๆ มองโคจิที่เริ่มฮึดฮัด ไม่ได้ดั่งใจ“ผมเชื่อว่าพ่อทำได้ แต่เมื่อไหร่จะเสร็จก็ไม่รู้ ให้ผมทำเองเถอะครับ”
ทาโร่คว้าเข็มกับด้ายไปจากมือโคจิ แล้วสอดด้ายเข้ารูเข็มได้อย่างง่ายดาย รวดเร็ว พลางหันไปยิ้มเย้ยให้โคจิ อารมณ์อบอุ่นน่ารักของพ่อลูก ทาโร่เย็บกระดุมไป โดยมีโคจิลอบมองด้วยสายตาทึ่งแต่พอทาโร่หันมา โคจิก็ทำเป็นเมินทางอื่น ไม่อยากสนใจ
ทาโร่เย็บกระดุมเสื้อเสร็จ จึงเก็บอุปกรณ์การเย็บกลับใส่กล่องไว้เรียบร้อย โคจิยกชาเข้ามาวางใกล้ ๆลูกชายก่อนจะเทชาใส่ถ้วยชาทั้งสองถ้วย ถ้วยหนึ่งถือไว้เอง ก่อนยื่นอีกถ้วยให้
“ขอบคุณครับ”
ทาโร่ก้มศีรษะขอบคุณ แล้วรับถ้วยชาจากพ่อเข้ามาสูดกลิ่นหอมกรุ่นของชาลึก ๆ จนเต็มปอด อารมณ์สุนทรีย์ แต่แล้วทั้งสองก็ต่างคนต่างชะงัก เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังทำท่าทางเหมือนกัน ก่อนหลุดขำตัวเองพร้อมกัน
“ตั้งแต่เด็กจนโต แกยังชอบดมกลิ่นชาก่อนดื่มเหมือนเดิม”
“เป็นมรดกทางพันธุกรรมครับ”
สองพ่อลูกอมยิ้ม บรรยากาศอบอุ่นขณะจิบชาร่วมกัน โคจิวางถ้วยชา นึกขึ้นได้
“ป่านนี้ คัตสึ เซกิ คงถึงบ้านมิซาว่าแล้ว”
“โซเรียวน่าจะให้คนของเรารออยู่บ้านมิซาว่าด้วยเลย”
“โซเรียวตั้งใจอยู่ที่นั่นคนเดียว เพราะต้องการให้พวกมิซาว่าไม่ระวังตัวมากเกินไป”
โคจิพูดพลางทอดถอนใจ สีหน้าเป็นกังวล
“หวังว่าการเสี่ยงอันตราย จะทำให้ได้ข้อมูลที่เราต้องการ”
“ถ้ามีหลักฐานยืนยันว่าซะโต้กับมิซาว่าเกี่ยวข้องกัน โอะนิซึกะก็พร้อมจะเล่นงานพวกมันใช่มั้ยครับ”
“ถ้ามันเป็นพวกเดียวกัน...เท่ากับเป็นภัยร้ายแรงของบ้านเมืองเรา การกำจัดพวกมันจะส่งผลให้บ้านเมืองสงบสุขด้วย”
ทาโร่คิดตามโคจิ สีหน้าเคร่งเครียดไปด้วย
หน้าบ้านมิซาว่ายามเย็น...ไอโกะอ้อนทาเคชิอย่างอาลัยอาวรณ์ เมื่อเขากำลังจะกลับ โดยมีคัตสึกับเซกิ ยืนรออยู่ข้างรถ
“ทาเคชิกลับเร็วจัง”
“มีงานหลายอย่างต้องกลับไปจัดการ”
“อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“วันนี้อยู่กับไอโกะทั้งวันแล้วนี่”
ไอโกะก้มหน้าเศร้า น้อยใจ
“ขอโทษค่ะ...ไอโกะคงเรียกร้องมากไป”
“พรุ่งนี้จะมาเยี่ยมอีก”
ไอโกะเงยหน้าขึ้นมาดีใจ
“จริงเหรอคะ”
“ผมเคยผิดคำพูดเหรอ”
“ทาเคชิน่ารักที่สุด”
ไอโกะโผเข้ากอดทาเคชิแนบแน่น ด้วยความดีใจ จนเขาไม่ทันตั้งตัว เธอแอบจุมพิตที่ชายคอเสื้อของเขา จนปรากฏเป็นรอยลิปติกสีสด โดยที่ทาเคชิไม่ทันสังเกตเห็น
“พรุ่งนี้ไอโกะจะรอทานมื้อเช้าพร้อมทาเคชินะคะ”
ทาเคชิยิ้มรับ ไม่ตอบ ค่อย ๆ ถอนตัวออก ไอโกะตีหน้าเศร้ามองทาเคชิหันหลังเดินไปขึ้นรถโดยมีเซกิวิ่งไปประจำที่คนขับ คัตสึคอยเปิด-ปิดประตูให้ แล้วขึ้นรถตามไปเป็นคนสุดท้าย รถทาเคชิค่อย ๆ เคลื่อนออกจากบ้านมิซาว่า จนลับไป สีหน้าไอโกะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มร้าย มีเลศนัย
ในครัวบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาววุ่นกับการเตรียมอาหารมื้อเย็นมากมายหลายเมนูในครัว กับอายะโกะและฟุมิโกะ หม้อต้มซุปเดือดจนควันคลุ้ง แพรวดาวจึงรีบปรี่ ใช้ไม้พายค่อย ๆ คนซุป
“ซุปได้ที่แล้ว อีกสักพักโซเรียวก็คงจะกลับพอดี”
ทันใดนั้นเสียงทาเคชิดังขึ้น
“อื้ม...หอม น่าทาน”
แพรวดาวสะดุ้งตกใจเล็กน้อย เมื่อทาเคชิสวมกอดเธอจากด้านหลัง โน้มหน้าเข้ามาสูดกลิ่นแก้มเธออย่างชื่นใจ
“อุ๊ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ผมไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ในใจคิมิที่รักตลอดเวลา”
อายะโกะกับฟุมิโกะสะกิดกัน ทำเสียงฮือฮาแซวด้วยความอิจฉา แพรวดาวเขิน ๆ พยายามดันทาเคชิที่พยายามจะหอมเธอให้ออกห่าง
“อย่าค่ะ ตัวฉันมีแต่กลิ่นกับข้าวเต็มไปหมด”
“กลิ่นอะไรก็ปกปิดความหอมที่ตัวคุณไม่ได้”
แพรวดาวยิ้มเขิน
“รีบไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ จะได้มาทานมื้อเย็นด้วยกัน”
“ขอหนึ่งจุ๊บก่อนไป”
แพรวดาวทำท่าคิด ทาเคชิจึงยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บแพรวดาวทันที อย่างไม่รอคำตอบ
“คิดนานแปลว่าอนุญาต”
แพรวดาวเขินมาก ตีแขนทาเคชิเบาๆ
“ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวฉันเอาชุดไปเปลี่ยนให้”
“เร็ว ๆ นะ...ผมคิดถึง”
ทาเคชิทำสายตาออดอ้อน ก่อนเดินผละไป ยิ่งทำให้อายะโกะกับฟุมิโกะคิกคัก กิ๊วก๊าวแซวแพรวดาว
“ว้าย...ไม่คิดว่าโซเรียวจะหวานหยดจนมดยังกลัวได้ขนาดนี้”
“ป้าเลี้ยงโซเรียวมาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเห็นโซเรียวร่าเริงตั้งแต่มีโอคุซังนี่แหละ”
ฟุมิโกะยิ้มล้อ
“ความรักเปลี่ยนแปลงทุกสรรพสิ่ง...อีกไม่นานคงมีทายาทน้อย ๆ วิ่งเต็มบ้านนะคะ”
ฟุมิโกะกับอายะโกะหัวเราะดีใจด้วยกับแพรวดาว
“ฟุมิโกะ...พูดอะไรน่ะ”
แพรวดาวเสหันไปเตรียมอาหารด้วยความเขิน ทำไป ยิ้มไปอย่างมีความสุข
แพรวดาวช่วยสวมชุดยูกาตะให้ ทาเคชิยื่นมือไปโอบเอวรั้งร่างเธอเข้ามากอดไว้ด้วยความเสน่หา
“ทำไมวันนี้ผมคิดถึงคุณเป็นพิเศษ”
“เท่าที่จำได้ ไม่มีสักวันที่คุณไม่คิดถึงฉัน”
ทาเคชิโน้มแก้มตัวเองเข้ามาคลอเคลียหน้าผากนวลของแพรวดาว แผ่วเบา คลายเหนื่อยล้า
“คิมิที่รัก...แค่มีคุณ โลกใบนี้ก็น่าอยู่สำหรับผม”
“ความรักของคุณ ก็ทำให้ฉันรู้จักโลกอีกมุมที่ไม่เคยสัมผัสเช่นกันค่ะ”
แพรวดาวยิ้มหวาน สุขใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดทาเคชิ แพรวดาวนึกได้
“คุณริวรอทานข้าวอยู่ รีบลงไปเถอะค่ะ”
“ไปสิ”
ทาเคชิจับมือแพรวดาวจะเดินไปด้วยกัน แต่เธอขืนตัวเล็กน้อย
“คุณลงไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วจะรีบลงไป”
ทาเคชิยิ้มรับคำ ก่อนหันหลังเดินออกไป แพรวดาวจึงเก็บเสื้อผ้าของเขาชุดที่ใส่กลับมาจากบ้านมิซาว่าที่พาดอยู่บนราว มาใส่ตะกร้าให้เรียบร้อย แพรวดาว เห็นชายคอเสื้อของเขามีรอยลิปสติกติดอยู่ แพรวดาวมองรอยลิปสติกบนเสื้อทาเคชิ อึ้ง ๆ
มุมทานอาหารบ้านโอะนิซึกะยามเย็น...ทาเคชิคุยกับริวอย่างผิดหวังเล็กน้อย
“ฉันเกือบจะได้เอกสารฉบับนั้นมาแล้ว...เสียดายจริง ๆ”
“ท่าทางลุงริกิสงสัยแกบ้างไหม”
“ก็คงสงสัย”
“ต้องระวังตัวให้มาก ๆ ตอนนี้เราไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น”
ทาเคชิพยักหน้ารับรู้ ริวหันไปเห็นแพรวดาวนั่งเหม่อ หน้าตาเครียด ๆ
“โอคุซังเป็นอะไรหรือเปล่า”
“คะ”
แพรวดาวรู้สึกตัว เห็นทาเคชิกับริวมองเธอด้วยความเป็นห่วง
“ใจลอยไปไหนแล้วคิมิที่รัก”
“เปล่าค่ะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมของหวานให้นะคะ”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/3 วันที่ 29 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ