อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 วันที่ 28 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 วันที่ 28 ก.ค. 57

“เลยเวลามื้อเย็นมากแล้ว โอคุซังควรจะทานอะไรบ้างนะครับ”
“ทาเคชิกลับมาทานพร้อมฉันทุกวัน ฉันต้องรอเขา”
“โซเรียวอาจแวะทำธุระหลายที่ กว่าจะกลับคงดึก”
“ฉันเป็นห่วงทาเคชิ...”

สีหน้าแพรวดาวเศร้า กังวลใจ ทาโร่เงียบไป รู้ว่าความห่วงใยของเขาไม่สามารถสู้ความผูกพันของแพรวดาวกับทาเคชิได้ เสียงรถทาเคชิแล่นเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แพรวดาวจำได้
“ทาเคชิกลับมาแล้ว”
แพรวดาวดีใจมาก รีบวิ่งออกไปหาทาเคชิทันที ทาโร่โล่งอก ที่เห็นแพรวดาวคลายกังวล

ทาเคชิเดินเข้ามาในโถงบ้านด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ แพรวดาวยิ้มหวานเข้ามาต้อนรับ ทาเคชิจึงพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ขอโทษที่กลับช้า”
“ท่าทางคุณเพลีย ๆ”
ทาเคชิยิ้มนิด ๆ แทนคำตอบ
“ไปอาบน้ำให้สบายตัว แล้วค่อยมาทานอาหารด้วยกันนะคะ ฉันให้ป้าอายะโกะเตรียมของโปรดไว้ให้คุณเยอะเลย”
ทาเคชิอึกอัก
“ผมทานมาแล้ว ขอตัวไปอาบน้ำเลยดีกว่า”
“เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้ค่ะ”
“ให้คัตสึ เซกิ ทำเถอะ คุณจะได้ไม่เหนื่อย”
แพรวดาวหน้าสลดลงเล็กน้อย ฝืนยิ้มอย่างเข้าใจ ทาเคชิไม่ทันเห็นสีหน้าของเธอ เดินเลี่ยงไป ริวหยุดยืนอยู่มุมหนึ่ง มองตามทาเคชิไปด้วยความสงสัย

ในห้องสำหรับอาบน้ำ บ้านโอะนิซึกะ...ทาเคชินั่งเอนตัวเอาผ้าขนหนูผืนเล็กปิดหน้าไว้ พิงคอตรงขอบอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ขณะแช่ตัวอยู่ในอ่างที่เต็มมีควันจากน้ำอุ่นจัดลอยขึ้น ทาเคชิถอนใจแรงราวกับต้องการระบายความอึดอัดภายในใจ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกเบา ๆ พร้อมเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาตรงอ่างอาบน้ำ ทาเคชิจึงเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังคงหลับตาผ่อนคลาย
“คราวหน้าผสมน้ำอุ่นจัดกว่านี้นะเซกิ”
เงียบ ไม่มีเสียงตอบ ทาเคชิเอะใจเปิดผ้าที่ปิดหน้าออกดู แต่ยังไม่ทันเห็นอะไร มือลึกลับก็กดหัวทาเคชิให้จมลงในอ่างน้ำอย่างรวดเร็ว ทาเคชิดิ้นสำลักน้ำ สองมือไขว่คว้าหาที่จับ ก่อนมือข้างหนึ่งคว้าข้อมือลึกลับได้ จึงกระชากข้อมือคน ๆ นั้น เข้ามาหาตัวเขาอย่างแรง ทาเคชิกำลังเงื้อมืออีกข้างเล่นงานคนลึกลับ ชะงัก เมื่อคนที่กระชากตัวมาได้คือริว
“ริว”

ริวยิ้มแหยเมื่อถูกจับได้
ในห้องเปลี่ยนเสื้อ...ทาเคชิยืนหันหลังสวมชุดเรียบร้อย หมุนตัวกลับมาบ่นริวที่ยืนมองเขาแต่งตัวอยู่
“คราวหน้าอย่าเล่นบ้า ๆ แบบนี้อีกนะ”
“ก็อยากสั่งสอนคนที่ทำร้ายจิตใจพี่สะใภ้ฉันนิดหน่อย”
“พูดอะไรของแก”
“แกไม่เคยละสายตาเสน่หาจากโอคุซัง แต่วันนี้กลับหมางเมิน ทั้ง ๆ ที่เธอเฝ้ารอแกกลับมาทานข้าวเย็นด้วยกัน”
ทาเคชิอึ้ง ๆ เมื่อรู้ว่าเขาทำร้ายแพรวดาวโดยไม่รู้ตัว
“เซโกะโกรธฉันไหม”
“เสียใจมากกว่ามั้ง”
ทาเคชิรู้สึกผิด
“ฉันอาจจะต้องไปดูแลไอโกะที่บ้านมิซาว่าอีกสักพัก เป็นโอกาสเหมาะที่จะเข้าไปหาหลักฐานเชื่อมโยงระหว่างมิซาว่ากับซะโต้”
“แกลำบากใจที่จะบอกโอคุซังเรื่องนี้”
“ฉันไม่อยากให้เซโกะคิดมาก แต่ก็ไม่รู้จะพูดกับเธอยังไง”
“พูดความจริง...ฉันเชื่อว่าโอคุซังเข้าใจ”
ริวแตะบ่าทาเคชิอย่างให้กำลังใจ ทาเคชิเครียด ลำบากใจ

สวนบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาวยืนเหม่อมองแสงดาวระยับบนท้องฟ้า แววตาเศร้า ลมพัดมาวูบหนึ่ง เธอกอดตัวเอง รู้สึกหนาว ทาเคชิก้าวเข้ามาเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมและสวมกอดเธอจากข้างหลังอย่างอบอุ่น แพรวดาวคลี่ยิ้ม สุขใจที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ทาเคชิแหงนมองดาวบนฟ้า นึกถึงกลอนที่แต่งให้แพรวดาว
“คืนเดือนแรมแซมดาวเพียงพราวพร่าง
หนึ่งกระจ่างกลางใจให้ใฝ่ฝัน
บนทางรักนักรบแห่งตะวัน
สว่างจันทร์ส่องใจในคืนเพ็ญ…”
ทาเคชิหันมาสบตาหวาน แพรวดาวยิ้มรับเขิน ๆ ต่อกลอนกับเขา
“คืนเดือนแรมแซมดาวสกาวฟ้า
หนึ่งดารากลางใจให้ห่วงหา
แม้นทางรักนักรบไร้จันทรา
ดาริกาพรายพร่างส่องทางใจ”
ทาเคชิหมุนตัวแพรวดาวให้หันหน้ามาสบตาเขา
“ผมเคยแต่งกลอนนี้อย่างไร้ความหวัง ไม่คิดว่าจะมีวันนี้...วันที่คุณรับรักผมทั้งตัวและหัวใจ”
“ฉันได้ยินเสียงหัวใจคุณ...เสียงดังแว่วแสนไกล จนกระจ่างชัดขึ้นในใจฉัน”
“เส้นทางนักรบอาจไม่ราบเรียบเหมือนทางทั่วไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากให้คุณหนักแน่นและเชื่อใจ”
“ฉันเชื่อหัวใจตัวเองเสมอค่ะอะนะตะ หัวใจคุณ หัวใจฉัน เราคือหัวใจดวงเดียวกัน”

ทั้งสองสบตาหวานซึ้ง กอดกันอย่างแนบแน่น ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักท่ามกลางท้องฟ้าที่ส่องแสงระยิบระยับของดวงดาว
บ้านมิซาว่าเช้าวันใหม่...ไอโกะนั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะแป้ง สีหน้าและแววตาเลื่อนลอย คราบน้ำตาปริ่มขอบตา สาวใช้เลื่อนประตูห้องเข้ามาโค้งตัว ก่อนรายงาน
“โอะนิซึกะโซเรียวมาแล้วค่ะ”
ไอโกะชะงักเล็กน้อย ก่อนหันมาด้วยสีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดีใจ สายตาเป็นประกายวาบ ต่างจากอารมณ์เศร้าก่อนหน้านี้ ไอโกะยิ้มอย่างหมายมาดบางอย่าง

มุมรับประทานอาหาร บ้านมิซาว่า...ทาเคชิเลื่อนถ้วยซุปมิโซะไว้ตรงหน้าไอโกะ ที่แสร้งตีสีหน้าเศร้าซึมเหมือนคนป่วย เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากทาเคชิ
“ป้าอายะโกะบอกว่าคนป่วยต้องทานซุปมิโซะร้อน ๆ จะช่วยให้ผ่อนคลายและหลับสบายขึ้น”
ไอโกะมองซุป รู้สึกคลื่นไส้ แต่พยายามเก็บอาการ
“ลองชิมสิ”
ทาเคชิชักชวนไอโกะ ยิ้มอบอุ่น ห่วงใย ไอโกะลังเล ก่อนทำทียื่นมือยกถ้วยซุปขึ้นมาอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง ทาเคชิจึงรีบช่วยประคองยกถ้วยซุปให้
“ผมช่วยป้อนแล้วกัน”
“จะดีเหรอคะ”
ไอโกะแสร้งทำเสียงอ่อน เกรงใจ ทาเคชิพยักหน้ายืนยัน ไอโกะจึงจำใจยอมให้เขาป้อนซุปอย่างเลี่ยงไม่ได้ สีหน้าไอโกะกระอักกระอ่วน อยากอาเจียน แต่สุดท้าย...ฝืนใจกลืนซุปลงคอไปอย่างผะอืดผะอม ทาเคชิสังเกตเห็น
“หน้าคุณซีดมาก ปวดท้องหรือเปล่า”
“แค่คลื่นไส้ เอ้อ...ท้องไส้ปั่นป่วนนิดหน่อยค่ะ”
“ไอโกะต้องทานอาหารและทานยาให้ตรงตามเวลา จะได้หายเร็ว ๆ”
“แค่ความห่วงใยของทาเคชิ ก็ทำให้ไอโกะหายป่วยแล้วค่ะ”
ไอโกะกุมมือทาเคชิ ยิ้มชื่น มีความสุข
“ขอบคุณที่มาดูแลไอโกะนะคะ”
ทาเคชิยิ้มรับ มองไอโกะด้วยสายตาอบอุ่น เสมือนพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น ริกิกับซาโตชิยืนมองทั้งสองอยู่มุมหนึ่ง ห่างออกไป ท่าทางริกินิ่งขรึม ผิดกับซาโตชิที่มีท่าทางหงุดหงิดมาก...ซาโตชิกระแทกเสียงอย่างอารมณ์เสีย ไม่ค่อยพอใจ
“ไอโกะเกลียดเต้าหู้ ไม่ชอบซุปมิโซะ แต่ยอมฝืนกินเพราะไอ้ทาเคชิ”
ริกินิ่งเงียบ ไม่ออกความเห็น จนซาโตชิรู้สึกขัดใจ
“พ่อไม่รู้สึกอะไรบ้างรึไง”
“คิดจะเป็นใหญ่ ต้องใช้สมอง ไม่ใช่อารมณ์”
ริกิหันมามองซาโตชิด้วยความเอือมระอา
“แต่เราเปลี่ยนแผน...จะจัดการเก็บไอ้ทาเคชิแล้ว”
“คิดแต่เรื่องทำร้ายทาเคชิ จนมองไม่เห็นความสุขของไอโกะเลยรึ”
ซาโตชิชักสีหน้าสงสัย ไม่เข้าใจ
“ไอโกะเริ่มดีขึ้นเวลาอยู่กับทาเคชิ รอให้ร่างกายและจิตใจของไอโกะแข็งแรงมากกว่านี้ เราค่อยลงมือเก็บทาเคชิทีหลังก็ได้”
ซาโตชิครุ่นคิดตามริกิ ก่อนยิ้มพราย เห็นด้วยในแผนการของผู้เป็นพ่อ

ระเบียงริมสวน บ้านโอะนิซึกะ...ริวนั่งนิ่งมองโคโตะตรงหน้า ราวกับกำลังทำสมาธิ ท่าทางมืออาชีพมาก คัตสึกับเซกิ นั่งอยู่ใกล้ ๆ รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ ไม่กล้าส่งเสียงรบกวนสมาธิ ริวยื่นมือทั้งสองไปที่โคโตะ เตรียมลงมือบรรเลง คัตสึกับเซกิ ลุ้น ๆ ตื่นเต้นที่จะได้ฟัง...ริวดีดโคโตะแป่ว... และรัว แป่ว ๆ มั่วไม่เป็นจังหวะ ริวหลับตาพริ้ม ตะบี้ตะบันดีดโคโตะรัวเร็ว ๆ อย่างใส่อารมณ์เต็มที่ มั่ว และไม่เป็นเพลง คัตสึกับเซกิ แทบหงายท้อง...ด้วยความอึ้ง ก่อนหัวเราะขำแข่งกับเสียงดีดโคโตะของริวอย่างสนุกสนาน จนริวต้องหยุดเล่นโคโตะ
“เล่นดนตรี ไม่ได้เล่นตลก”
“เล่นไม่เป็นเพลง ใครฟังก็ขำ ฮ่า ๆ” คัตสึหัวเราะ
เซกิขำมาก
“ฮ่า ๆ อ่อนซ้อม...ไอ้เราก็นึกว่าเซียน”
“มือใหม่หัดเล่น ได้แค่นี้ก็บุญแล้ว”
คัตสึกับเซกิ ยกมือไหว้ และพูดพร้อมกัน
“สา...ธุ”
“ทำบ้าอะไร” ริวดุ
“อ้าว ท่านริวบอกได้แค่นี้ก็บุญแล้ว พวกเราก็อยากได้บุญบ้าง”
เซกิหันไปหัวเราะกับคัตสึสนุกสนาน ริวชักยัวะ
“เอาบุญใหญ่เลยแล้วกัน เดี๋ยวจัดหนักให้”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 วันที่ 28 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ