อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 7/4 วันที่ 17 ก.ค. 57
“แล้วเหรียญที่อยู่กับคุณพิมพ์อรกับคุณอยุทธ์ล่ะคะ ฉันจะชำระได้ยังไง”“ปัญหานี้ เธอคงต้องใช้สติปัญญาคิดหาทางด้วยตัวเธอเอง เพราะฉันคงช่วยเธอได้เท่านี้นี้”
เจติยาคิดตามฉายาอยู่ครู่นึง ก่อนจะมีสีหน้าที่ขรึมลง “ฉันมีปัญหาจะถามอีกข้อนึงค่ะ ความฝันแปลกๆของฉัน เกี่ยวกับอดีตของฉัน คุณต้น แล้วก็คุณพิมพ์อร มันเป็นเพราะอำนาจของเหรียญ หรือว่ามันเป็นความจริงในอดีตของเราทั้งสามคนกันแน่คะ” เจติยามีสีหน้าสงสัยอยากรู้
“ถ้าอรถาม คุณพ่อก็คงไม่ยอมให้อรทำ” พิมพ์อรคุกเข่าจับมือบิดา “แต่คุณพ่อรู้มั้ยคะ ว่าคุณพ่อคือคนที่อรรักมากที่สุด” พิมพ์อรน้ำตารื้นท่วมตา “รักมากกว่าชีวิตของอรเองด้วยซ้ำ อรรู้ว่าสิ่งที่อรทำมันผิดมหันต์แล้วก็เห็นแก่ตัวที่สุด แต่ถ้าไม่มีคุณพ่ออรก็ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมเหมือนกัน”
หญิงสาวน้ำตาไหลซึมออกมา เธอจับมือของพ่อมาแนบที่แก้ม ด้วยความรักเคารพถึงที่สุด วนันต์รู้ถึงความรักและความปรารถนาของลูกสาวก็พูดไม่ออก
“แต่กล่องรากบุญไม่สามารถทำให้ใครเป็นอมตะได้นะพี่อร ลุงทวีบอกว่าคุณสารัชก็เคยขอพรให้หายป่วย เหมือนกัน แต่พอหมดอายุขัย เค้าก็ต้องตายอยู่ดี”
พิมพ์อรสวนเสียงแข็ง “นั่นเป็นเรื่องในอนาคต ตอนนี้พี่รู้แต่ว่าพี่ต้องช่วยคุณพ่อเท่านั้น ถ้าเธอไม่ได้รักคุณพ่ออย่างที่พี่รัก เธอก็อย่าขัดขวางพี่” พิมพ์อรจ้องหน้าน้องชาย “พี่ขอแค่นี้ได้มั้ยอยุทธ์”
อยุทธ์ได้แต่อึ้งไปถึงจะรู้ว่าพี่ทำไม่ถูก แต่ตนก็ไม่สามารถทนดูพ่อเป็นอะไรได้เหมือนกัน วนันต์น้ำตาคลอเบ้าด้วยความเสียใจที่ความรักที่ลูกมีต่อตน ทำให้ลูกต้องเดินทางผิด โดยที่ตนช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย
ทางด้านฉายาอธิบายในสิ่งที่เจติยาสงสัยในเรื่องความฝัน
“มันคืออดีตชาติของพวกเธอทั้ง 3 คน เพราะกรรมเก่าที่ทั้งสามคนเคยมีต่อกัน เลยทำให้ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้งในชาตินี้”
เจติยาหน้าเสีย “นี่คุณพิมพ์อรเป็นพี่สาวต่างแม่ของฉัน แล้วฉันก็เป็นคนแย่ง... เอ่อ คุณต้นมา...”
“มันคืออดีตชาติ ในภพภูมินี้ เธอกับพิมพ์อรไม่ได้มีสถานะอะไรแบบนั้นอีกแล้ว อย่าเอาชาติภพก่อนมาคิดให้เกิดทุกข์อีกเลย”
เจติยาไม่สบายใจสุดๆ “แต่ถ้าฉันแย่งคุณต้นมาจริง ฉัน..” เจติยาพูดไม่ออก ทั้งกลัวและกังวลสับสนไปหมด
“เธอรู้สึกผิด แต่อีกใจก็กลัวจะสูญเสียลาภิณกลับไปให้พิมพ์อรใช่มั้ยล่ะ”
เจติยาจ๋อยลง “ค่ะ”
“มองตาฉันสิ ฉันจะทำให้เธอได้เห็นทุกอย่างเอง”
เจติยามองไปที่ตาของฉายา ตาของฉายาเปลี่ยนจากตาธรรมดาเป็นสีดำสนิท ไม่มีทั้งตาดำ ตาขาว มีแต่สีดำสนิทราวกับความมืดมิดเท่านั้น
ที่บ้านลาภิณ เจติยากำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง พร้อมกับจิบนมสดไปด้วย โดยมีลาภิณคอยดูแล
อยู่ใกล้ๆ เจติยาดื่มนมเสร็จ ก็ส่งแก้วคืนให้ลาภิณ
ลาภิณเป็นห่วง “เจแน่ใจนะ ว่าจะไม่ไปหาหมอจริงๆ”
“ค่ะ” เจติยาแก้ตัว ไม่กล้าสู้ตา ไม่อยากเล่าให้ลาภิณไม่สบายใจ “เจแค่พักผ่อนน้อยจนหน้ามืดไปเท่านั้นเอง”
“แต่ไปหาซะหน่อยก็ดีนะ” ลาภิณแอบมีความหวัง “ อาการคุ้นๆ บางทีต้นน้อยอาจจะกำลังมาเกิดก็ได้”
เจติยาขำ “ไม่ใช่หรอกค่ะ”
“ดูถูกพ่อพันธุ์ดีกรีแชมป์เกินไปแล้ว” ลาภิณเกร็งซิคแพคโชว์
เจติยาหัวเราะออกมาก่อนผลักลาภิณดันออกไป “หิวแล้ว ไปหาอะไรมาให้กินหน่อยสิคะ”
“นั่นไง ลูกผมหิวเลย”
“ประสาท เร็วๆ เลย เดี๋ยวโมโหหิวนะ”
“รอเดี๋ยวนะครับว่าที่คุณแม่” ลาภิณหอมแก้มเจติยาแล้วออกไป
เจติยายิ้มๆส่ายหน้า มองตามลาภิณไป ก่อนจะหน้าขรึมลงพูดพึมพำกับตัวเอง “คุณพิมพ์อร ฉันไม่มีวันยอมแพ้คุณอีกแล้ว...”
เจติยาเดินสะพายเป้เข้าห้องแต่งศพมาในเช้าวันใหม่ พอเข้ามา ก็เห็นโอ้เอ้กำลังแต่งศพอยู่
“โห พี่ตาฝาดไปรึเปล่าเนี่ย มาทำงานก่อนพี่อีกนะโอ้เอ้”
“ก็ต้องมีบ้างล่ะครับพี่เจ เอ่อ พี่เจครับ ผมแต่งศพแบบนี้ใช้ได้รึยังครับ”
เจติยาล้างมือกับน้ำยาฆ่าเชื้อโรค “ไหนดูซิ”
เจติยาเดินเข้าไปดูศพ แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อพบว่าศพบนเตียงคือโอ้เอ้นั่นเอง เจติยาผงะถอยออกมาชนเข้ากับคนๆหนึ่ง เจติยาร้องตกใจออกมา
“ลุงเองหนูเจ”
เจติยายังตกใจไม่หาย กวาดตามองไปรอบๆ ไม่มีศพโอ้เอ้ ไม่มีวิญญาณโอ้เอ้อยู่ตรงนั้นแล้ว
“ลุงทวีคะ โอ้เอ้...”
ทวีพูดขัดขึ้น “ลุงโทรไปด่ามันให้แล้ว”
“อะไรนะคะ”
“หนูจะบอกเรื่องเจ้าโอ้เอ้มันอู้งานใช่มั้ยล่ะ ลุงโทรไปเฉ่งมันมาแล้ว มันบอกว่ารถมอเตอร์ไซค์ล้มก็เลยขอลาหยุด หนอย พูดจนปากจะฉีก ถึงรูหูแล้ว ว่าให้ใส่หมวกกันน็อค มันก็ไม่ฟัง ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้ามันดี ก็เลยด่ามันแทนซะเลย”
เจติยางงเป็นไก่ตาแตก ถ้าลุงทวีโทรไปด่าโอ้เอ้แล้ววิญญาณที่ตนเจอเป็นของใคร
ทันใดนั้นเองมือโอ้เอ้จับหมับที่ข้อมือเจติยา วิญญาณโอ้เอ้หน้าซีดเผือด ยืนจ้องเจติยาเขม็งอยู่ข้างๆ “บอกความจริง”
ที่อพาร์ทเม้นท์โอเอ้ โอ้เอ้รินน้ำใส่แก้วแล้วเดินเอามาให้เจติยาที่นั่งรออยู่ ด้วยท่าทางตุ้งติ้งเหมือนผู้หญิง โดยมีวิญญาณของโอ้เอ้นั่งหน้าหงิกอยู่ใกล้ๆ จริงๆแล้วโอ้เอ้ถูกวิญญาณพริตตี้สาวที่เพิ่งตายมาแย่งร่างไปทำให้วิญญาณกลับเข้าร่างไม่ได้
“ดื่มน้ำก่อนสิคะ เอ่อ ครับ”
“ขอบใจจ้ะ” เจติยาจิบน้ำ ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงดี มีเธอคนเดียวที่เห็นโอ้เอ้ ส่วนวิญญาณในร่างโอเอ้กลับไม่เห็น กริยาอาการท่าทางการพูดของโอ้เอ้ดูเป็นผู้หญิงจริงๆ
โอ้เอ้ทนไม่ไหว “โอ๊ย ไปพูดดีกับมันทำไมพี่เจ มันแย่งร่างผมไปนะ” โอเอ้ออกแอคชั่นเต็มที่ “เอาหวายลงอาคมเฆี่ยนๆๆ หรือไม่ก็เอาข้าวสารเสกไล่มันออกไปซิพี่ ผมจะได้กลับเข้าร่างซะที”
เจติยาปราม พูดเบาๆ “ฉันไม่ใช่หมอผีนะ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้แปลกใจ “มีอะไรเหรอครับ”
“เอ่อ เปล่าจ้ะ” เจติยาปั้นยิ้ม “ได้ข่าวว่ามอเตอร์ไซค์โอ้เอ้ล้มเหรอ เป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ไม่เป็นไรแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับที่เป็นห่วง”
“ถ้าหายแล้ว ก็กลับไปทำงานได้แล้วสิ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้หน้าเสียมีทีท่าอึกๆอักๆ “ค่ะ เอ๊ย ครับ... แล้วปกติ หนู เอ๊ย ผมทำงานอะไรเหรอครับ”
เจติยาตีหน้าตาย “จำไม่ได้เหรอ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้ตกใจ รีบแก้ตัว “เปล่า เปล่าครับ ผมหมายความว่า ผมทำงานเป็นยังไงบ้างน่ะครับ”
เจติยามองโอ้เอ้ยิ้มๆ รู้ดีว่าพริตตี้ในร่างโอ้เอ้จะเลียบๆเคียงๆถาม “ทำได้ดีเลยล่ะจ้ะถึงโอ้เอ้จะเป็นผู้ชาย แต่ก็ตกแต่งใบหน้าได้เก่งไม่แพ้ใครเลยนะ”
พริตตี้ในร่างโอเอ้พูดเบาๆ “เมคอัพอาร์ตติส” หญิงสาวดีใจมาก “รอดแล้วเรา ทำได้แน่”
ผีโอ้เอ้โมโห ตะคอกใส่หน้าร่างตัวเอง “แต่งหน้าศพโว้ย ไม่ใช่ช่างแต่งหน้า คืนร่างฉันมาได้แล้ว ไอ้ผีขี้ขโมย”
ผีโอ้เอ้ผลักร่างโอ้เอ้ แต่ก็ทะลุไป ไม่สามารถจับต้องได้แม้แต่น้อย แถมโอ้เอ้ก็ไม่รู้สึกตัวอีกด้วย
ผีโอ้เอ้เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ หันไปพูดกับเจติยา “พี่เจ ช่วยผมหน่อยสิ ใครเห็นผมตุ้งติ้งยังงี้ต้องคิดว่าผมกลายพันธุ์แน่ๆ”
เจติยาคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง “โอ้เอ้พอจะจำได้มั้ย ว่ารถมอเตอร์ไซค์ล้มตอนกี่โมง”
โอ้เอ้ / ผีโอ้เอ้ตอบพร้อมๆกัน “หกโมงเช้าค่ะ / ครับ”
พริตตี้ในร่างโอ้เอ้รีบไอกลบเกลื่อนที่ตนพูดผิด..ผีโอ้เอ้เหล่มอง สีหน้าแววตาไม่พอใจมากๆ
เจติยานิ่งคิด เก็บข้อมูลเต็มที่
นวัชกำลังคุยอยู่กับเจติยา โดยมีนิษฐานั่งเล่นสมาร์ทโฟนอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับทานอาหารเที่ยงไปด้วย
“เจอยากได้ประวัติผู้หญิงที่ตายตอนหกโมงเช้าวันนี้ไปทำไมเหรอ”
นิษฐาชักรู้งาน “ไม่น่าถาม ก็ช่วยวิญญาณคนตายอีกน่ะสิ”
“แชทของเธอไปเถอะย่ะ ไม่ต้องมาพูดมาก เอาแค่ย่านนี้ก็พอค่ะพี่ผู้กอง” เจติยายื่นกระดาษจดรายละเอียดให้นวัช
นวัชรับกระดาษมาดู “เดี๋ยวพี่ได้เรื่องยังไง แล้วจะโทรบอกแล้วกันนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
นิษฐาเหล่ๆมองเพื่อนด้วยสีหน้าบึ้งตึง อดพูดออกมาไม่ได้ “อย่ามัวแต่ยุ่งเรื่องคนตาย จนลืมคนเป็นซะล่ะเจ”
เจติยาได้แต่มองนิษฐาแบบงงๆ “อะไรของแก”
“ฐา ไม่เอาน่ะ” นวัชกลัวเรื่องบานปลาย
นิษฐาเสียงเข้ม “ไม่ได้ค่ะ เรื่องนี้ ยังไงก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง อ้ะ ดูซะ แกจะได้ตาสว่าง” นิษฐาเปิดรูปในสมาร์ทโฟนให้เจติยาดู ในมือถือนิษฐามีภาพลาภิณ กับพิมพ์อรออกงานคู่กัน
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 7/4 วันที่ 17 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ