อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 14/5 วันที่ 28 ก.ค. 57
“ท่านลุงริกิรักและหวงไอโกะมาก ไม่มีทางปล่อยให้ไอโกะสนิทสนมกับคนอย่างเคนอิจิแน่”ทาเคชิมองแพรวดาวอย่างสองจิตสองใจ ก่อนเอ่ยขึ้น
“ผมจะไปบ้านมิซาว่าเพื่อสืบความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่...”
“อะไรคะ”
ทาเคชิกังวล
“ผมไม่อยากให้คุณคิดมากเรื่องผมกับไอโกะ”
แพรวดาวกุมมือทาเคชิเพื่อให้เขาคลายความกังวล
ทาเคชิสบตาแพรวดาวอย่างไม่แน่ใจ
“ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ฉันมั่นใจว่าทั้งตัวและหัวใจคุณอยู่กับฉันหมดแล้ว”
“คิมิที่รัก...ผมรักคุณ เพราะหัวใจที่งดงามของคุณ”
“ฉันก็รักหัวใจที่ซื่อสัตย์ของคุณค่ะอะนะตะ”
แพรวดาวเอียงตัวเข้าไปซบอกทาเคชิ อย่างรู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นในตัวคนรัก ทาเคชิกอดแพรวดาวไว้แนบแน่น โล่งใจ
หน้าบ้านพักโคจิ...ทาโร่พรวนดินที่แปลงดอกดาวเรือง ครุ่นคิดถึงแพรวดาว ทาโร่พรวนดินไป ยิ้มไปคนเดียว พอเหลือบไปเห็นต้นดาวเรืองหลายต้นแห้งเฉาตาย จึงดึงออกมาทิ้งด้วยความเสียดาย โคจิยืนเงียบมองทาโร่อยู่มุมหนึ่ง ก่อนเอ่ยปากถาม
“ดึกแล้ว ทำไมยังไม่นอน”
“ผมไม่อยู่หลายวัน ดอกดาวเรืองเฉาตายไปหลายต้น ก็เลยแวะมาดูหน่อย”
“ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา...เราทำได้แค่ยอมรับ”
ทาโร่ทำไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตาถอนต้นดาวเรืองที่แห้งเฉาต่อไป โคจิปรี่เข้าไปปัดดอกดาวเรืองแห้งเฉาในมือทาโร่ทิ้ง แล้วกระชากตัวทาโร่ขึ้นมาอย่างสุดทน
“หัวใจแกกำลังเฉาตายเหมือนดอกไม้พวกนี้...รู้ตัวบ้างไหม”
“ผมมีความสุข และรู้หน้าที่ของตัวเอง”
“ไม่มีใครซ่อนความจริงได้ในแววตา...เอาหัวใจที่แฝงไว้ในหน้าที่ของแกออกมาก่อนจะสายเกินไป”
โคจิปล่อยมือจากตัวทาโร่ เดินผละจากไป ทาโร่มองดอกดาวเรือง ยิ้มเศร้า ไม่ยอมเปลี่ยนความคิด
วันใหม่...ไอโกะวางถ้วยซุปที่เพิ่งซดลงบนถาดข้างตัว โดยมีริกินั่งอยู่ข้าง ๆ
“หนูอิ่มแล้ว”
ไอโกะพูดเสียงเรียบ ใบหน้าซีดเซียว อมทุกข์ ริกิสงสาร สองจิตสองใจก่อนเอ่ยปาก
“พ่อจะให้แกดร็อปเรียน หลบไปคลอดลูกที่ฮาวาย”
ไอโกะหันขวับ ตกใจ
“ฮาวาย”
“คลอดเสร็จกลับมา พ่อจะรับเลี้ยงเด็กไว้ ไม่ให้ใครรู้ว่าแกมีลูก”
“ไม่ไป...ไอโกะจะอยู่กับทาเคชิ”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ไอโกะไม่ไป...ไม่...อ๊าย”
ไอโกะกรีดร้อง ทุบท้องตัวเองอีก ริกิรีบปรี่เข้าไปห้าม และล็อคตัวไอโกะมากอดไว้แน่ เพื่อไม่ให้ทำร้ายตัวเอง
“อย่าทำอย่างนี้ไอโกะ...พ่อขอร้อง”
ไอโกะร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำใจไม่ได้ จูโร่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาเหมือนมีเรื่องรายงาน แต่พอเห็นสภาพไอโกะ จึงไม่กล้าพูด ริกิหันไปถาม
“มีอะไร”
จูโร่อึกอัก
ทาเคชิเดินเข้ามาหน้าบ้านมิซาว่า โดยให้คัตสึกับเซกิ รออยู่ที่รถ ซาโตชิก้าวออกมาขวาง ยืนประจันหน้ากับทาเคชิ สายตาดุแค้น
“มาทำไม”
“มิซาว่าต้อนรับแขกแบบนี้เหรอ”
“เฉพาะกับบางคน”
“ทำใจหน่อย เพราะเราคงต้องเจอกันอีกนาน”
“ไอ้ทาเคชิ”
ซาโตชิกระชากคอเสื้อ ทาเคชิปัดมือซาโตชิทันที แล้วผลักจนซาโตชิแทบจะล้มคว่ำไป ทาเคชิกับซาโตชิ ต่างคนต่างยื้อดึงคอเสื้อกันไปมา อย่างไม่ยอมกัน คัตสึกับเซกิ รีบวิ่งเข้ามา แต่ไม่กล้าเข้าไปห้าม เสียงริกิตวาดดังขึ้น
“ซาโตชิ อย่าเสียมารยาท”
ทาเคชิกับซาโตชิชะงัก หันไปเห็นริกิประคองไอโกะที่ใบหน้าซีดเซียวเดินออกมา ทั้งสองรีบผลักมือออกจากกัน ไอโกะดีใจ รีบผละจากริกิเข้าไปหาทาเคชิทั้งที่ไม่ค่อยมีแรง
“ทาเคชิ”
ไอโกะเดินซวนเซเข้ามาทาเคชิ เสียหลักจะล้ม ซาโตชิตกใจ
“ไอโกะ”
ซาโตชิจะปรี่เข้าไปช่วยน้อง แต่ทาเคชิประคองรับไอโกะไว้ได้ทัน ซาโตชิเจ็บใจ ทาเคชิมองไอโกะยิ้มหน้าซีดในอ้อมกอด อึ้ง ๆ
โถงบ้านมิซาว่า...ไอโกะเอียงหน้าซบไหล่ กอดแขนทาเคชิด้วยความดีใจ หน้าตาสดชื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ไอโกะดีใจมากที่ทาเคชิมาหาถึงบ้าน”
“ผมไม่รู้ว่าไอโกะป่วย ขอโทษจริง ๆ”
ซาโตชิมองหยัน
“แกไม่เคยเห็นน้องฉันอยู่ในสายตาอยู่แล้ว”
ริกิส่งสายตาปราม จนซาโตชิจำเงียบทั้งที่มีท่าทางฮึดฮัด ไม่สบอารมณ์
“ไอโกะป่วยเป็นอะไรครับ”
ไอโกะหน้าเจื่อน สีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด ริกิกลัวไอโกะจะสติแตก รีบแก้ต่างแทน
“โรคกระเพาะ...ทานข้าวไม่ตรงเวลา”
ทาเคชิชำเลืองมองอาการ ไอโกะหลบสายตาไม่กล้าสู้หน้าเขา ริกิพูดอย่างนึกขึ้นได้
“ว่าที่คู่หมั้นน่าจะเจียดเวลามาดูแลกันบ้าง ไอโกะจะได้แข็งแรงเร็ว ๆ”
“ไอโกะอยากให้ทาเคชิมาทุกวันค่ะ”
“แต่ช่วงนี้งานผมยุ่งมาก”
“ไม่เป็นไร ลุงเข้าใจว่าโอะนิซึกะให้ความสำคัญมิซาว่าแค่ไหน”
น้ำเสียงริกิตึงขึ้น ทาเคชินิ่งไปสักพักก่อนจำใจตอบ
“ผมจะพยายามหาเวลามาเยี่ยมไอโกะครับ”
“งั้นเย็นนี้ทาเคชิอยู่ทานข้าวกับไอโกะก่อนนะคะ”
ไอโกะออดอ้อนทาเคชิ จนเขาพยักหน้ารับคำ ไอโกะดีใจมาก
“ทาเคชิน่ารักที่สุด”
ซาโตชิขบกรามแน่น อึดอัดมาก
ในห้องทำงาน...ซาโตชิต่อว่าริกิด้วยความไม่พอใจ
“พ่อไม่น่าให้ไอ้ทาเคชิมาวุ่นวายกับไอโกะ ถ้ามันรู้ว่าไอโกะท้อง”
“ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น”
ริกินิ่งขรึม แววตาร้ายลึก
“เก็บเพื่อนไว้ใกล้ตัว เก็บศัตรูไว้ใกล้ยิ่งกว่า...โอะนิซึกะโซเรียวอยู่ใกล้เรามากเท่าไหร่ โอกาสครองเมืองนี้ก็อยู่ไม่ไกล”
“หมายความว่าพ่อจะใช้ไอโกะเป็นเหยื่อล่อให้ไอ้ทาเคชิมาที่นี่”
“ทุกความแค้นของมิซาว่า ถึงเวลาทวงคืน”
สองพ่อลูกยิ้มเหี้ยม เจ้าเล่ห์มาก
เคนอิจิอยู่ในห้องทำงานสีหน้าเรียบนิ่ง ครุ่นคิด เมื่อได้รับรายงานจากยามะ
“จู่ ๆ ไอ้ทาเคชิไปบ้านมิซาว่าทำไม”
“คนของเราเห็นโอะนิซึกะโซเรียวอยู่ที่นั่นทั้งวัน”
โคเฮคิดตาม
“หรือมิซาว่าจะร่วมมือกับโอะนิซึกะมาเล่นงานเรา”
“ไม่มีทาง” เคนอิจิพูดอย่างมาดมั่น ใจเย็นมาก
ชินอิจิลอบมองท่าทางเคนอิจิด้วยความแปลกใจ
“โอะนิซึกะโซเรียวแทบไม่เคยไปเยือนถิ่นมิซาว่า...ไอ้ทาเคชิมันคิดจะทำอะไรกันแน่”
เคนอิจิสงสัย
มุมโต๊ะอาหาร บ้านโอะนิซึกะยามค่ำคืน...แพรวดาวนั่งมองอาหารมากมายหลายเมนูบนโต๊ะ และคอยชะเง้อมองออกไปนอกบ้าน รอรถทาเคชิกลับมา ทาโร่เตือนด้วยความเป็นห่วง
“เลยเวลามื้อเย็นมากแล้ว โอคุซังควรจะทานอะไรบ้างนะครับ”
“ทาเคชิกลับมาทานพร้อมฉันทุกวัน ฉันต้องรอเขา”
“โซเรียวอาจแวะทำธุระหลายที่ กว่าจะกลับคงดึก”
“ฉันเป็นห่วงทาเคชิ...”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 14/5 วันที่ 28 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ