อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 15 วันที่ 26 ก.ค. 57
ลูบหลังให้พี่สาวห่างๆ เล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น เจติยาบ้วนน้ำไปมา นทีไปดึงทิชชู่มาให้เจติยาเช็ดปาก“เป็นไงบ้างพี่”
เจติยาเพลีย “ผะอืดผะอม แล้วก็เวียนหัวนิดหน่อย”
นทีประคองเจติยาออกมาจากห้องน้ำ
“อาการพี่แปลกๆนะพี่เจ ทั้งเวียนหัวทั้งอ้วก” นทีพูดโพล่งออกมา “ท้องรึเปล่าเนี่ย”
เจติยาตกใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินนทีพูดเพราะเป็นสิ่งที่ตนเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน
นทีมีสีหน้าตัดสินใจ “นที ออกไปร้านขายยาให้พี่ทีสิ”
“รู้ผลรึยังพี่เจ”
เจติยายังเงียบ
“พี่เจ นานไปแล้ว ผมอยากรู้ผล ผมจะได้เป็นน้ามั้ย”
เจติยาเปิดประตูห้องน้ำออกมาสีหน้านิ่งๆ
นทีตื่นเต้น “ผลล่ะพี่ 2 ขีดรึเปล่า”
เจติยายื่นอุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์มาให้นทีดู นทีเห็นอุปกรณ์บอก 2 ขีด
นทีดีใจมาก “2 ขีดนี่พี่ พี่เจท้องแล้ว พี่เจท้องแล้ว” นทีเฮดีใจลั่นบ้านราวกับเป็นพ่อซะเอง สวมกอดเจติยาแทบจะอุ้ม
“เบาๆ”
นทีรีบปล่อยก่อนจะยิ้มแหยๆ “โทษทีพี่ ลืมตัวไปหน่อย”
เจติยายิ้มบางๆแล้วเอามือจับท้องตัวเองโดนอยากให้ลาภิณอยู่ด้วยในเวลาแบบนี้จริงๆ
ลาภิณนั่งเศร้าๆเครียดๆอยู่คนเดียวในห้องขัง โดยข้างนอกมีตำรวจเดินผ่านไปผ่านมาและมีตำรวจอีกคนที่นั่งดูรายงานสดผลบอลผ่านโทรศัพท์มือถืออยู่ ลาภิณเครียดหนักเพราะไม่เคยคิดว่าเพื่อนสนิทจะมาตาย และตนต้องตกเป็นผู้ต้องหาในคดีนี้อีกด้วย
ทันใดนั้นเอง ตำรวจที่นั่งดูรายงานผลบอลก็หลับไปทันทีชนิดไม่มีปี่มีขลุ่ย ตำรวจที่เดินผ่านไปมาก็ล้มลงหลับสนิทไป ลาภิณมองเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยความตกใจ ทันใดนั้นรอยเท้าดำๆคู่หนึ่งปรากฏขึ้นที่พื้น แล้วเดินช้าๆ เข้ามาหาลาภิณ ลาภิณมองรอยเท้าดำๆ ที่พื้นที่เคลื่อนหน้ามาหยุดตรงหน้ากรงขังแล้วปรากฏขึ้นมาเป็นร่างกสิณ
ลาภิณมองหน้ากสิณนิ่ง “แกคงคือกสิณสินะ”
กสิณยิ้มบางๆ “ฉลาด สมกับเป็นคู่ครองของเจติยา แล้วก็สมกับเป็นผู้ชายที่พิมพ์อรหลงรักด้วย” กสิณขำเยาะหยัน
ลาภิณจ้องหน้ากสิณ “ถ้าเค้าหลงรักฉันจริง เค้าคงไม่ยอมให้แกทำกับฉันแบบนี้หรอก”
“มันจำเป็น เพราะตอนนี้ชีวิตของวนันต์กำลังอยู่ในอันตรายพิมพ์อรเป็นลูกกตัญญู เค้าทนไม่ได้หรอก ที่จะเห็นชีวิตพ่อตัวเองต้องมีอันเป็นไป” กสิณมีสีหน้าเหยียดหยาม “ไม่ได้ใจร้ายใจดำเหมือนเมียนาย ที่ทนเห็นแม่ตัวเองต้องตายต่อหน้าต่อตา โดยไม่ยอมยื่นมือเข้าช่วยเหลือเลย”
ลาภิณยิ้มบางๆ “กตัญญูต่อพ่อ ด้วยการทำลายชีวิตของคนอื่นเนี่ยนะ มันไม่ใช่ความรักหรือความกตัญญูหรอก แต่มันเป็นความเห็นแก่ตัว”
กสิณไม่สนใจฟัง กสิณเดินทะลุกรงขังเข้ามาเลย ลาภิณผงะถอยห่างออกไปอย่างอดหวาดกลัวไม่ได้
“เราหยุดคุยเรื่องไร้สาระไม่เข้าท่าเถอะ ฉันฟังจากเมียนายมามากพอแล้ว” กสิณยิ้มบางๆ “เรามาคุยกันเรื่องคดีความของนายดีกว่า”
“ไม่เห็นมีอะไรต้องคุย อย่างมากก็ติดคุก” ลาภิณทำสีหน้าจริงจัง “ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้แกสร้างกล่องรากบุญขึ้นมาใหม่ได้เด็ดขาด”
“ติดคุก คิดว่ามันจะจบแค่นั้นจริงเหรอ” กสิณขำๆ เดินวนไปรอบๆลาภิณพร้อมพูด “ลืมไปแล้วรึไง ว่านายค้ำประกันสิทธิพรเอาไว้ แต่ตอนนี้เค้าตายแล้ว นายจะต้องชดใช้เงินทั้งหมดแทนสิทธิพร นั่นหมายถึง” กสิณเน้น “นิราลัย” กสิณจ้องหน้า “แล้วก็ทุกสิ่งทุกอย่างที่นายมี”
ลาภิณหน้าเครียดขึ้นมาทันทีเพราะมัวแต่คิดเรื่องสิทธิพรจนลืมเรื่องค้ำประกันไปสนิท กสิณเหล่มองลาภิณแล้วแสยะยิ้มอย่างพอใจ
พิมพ์อรเดินออกมาจากบริษัทตรงเข้ามาหาชาครที่จอดรถรออยู่ ชาครเปิดประตูหลังให้พิมพ์อรจะขึ้นไปนั่งแต่ก่อนที่พิมพ์อรจะนั่ง ชาครก็พูดขึ้นก่อน
“รู้ข่าวเรื่องคุณลาภิณกับคุณสิทธิพรรึยังครับ”
พิมพ์อรพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เธอสนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอ”
“คุณลาภิณ ไม่ใช่คนที่คุณอรรักแล้วเหรอครับ” ชาครซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้ภายใต้สีหน้า
พิมพ์อรหน้านิ่งไป “ไม่มีใครที่ฉันจะรักมากไปกว่าคุณพ่อหรอกนะชาคร รู้อย่างนี้แล้วต่อไปก็อย่าขวางทางฉันอีก”
พิมพ์อรจ้องหน้าชาครด้วยสายตาดุดัน
ชาครหลบสายตาไปเล็กน้อย พิมพ์อรเดินเข้าไปนั่งในรถ ชาครถอนใจพร้อมปิดประตูรถก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
ชาครขับวิ่งมาตามถนน พิมพ์อรนั่งอยู่เบาะหลังแล้วคอยเหล่ดูท่าทีของชาคร ชาครขับรถไปโดยไม่พูดจา พิมพ์อรกลับเป็นฝ่ายอึดอัดขึ้นมาแทน
พิมพ์อรทำหน้าบึ้งตึง “ไม่พอใจฉันเหรอ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
พิมพ์อรหงุดหงิด “รู้แล้วยังจะถามอีก”
ชาครมีสีหน้าขรึมลง “ถึงผมพูดไป ก็เปลี่ยนใจอะไรคุณอรไม่ได้อยู่ดี แล้วจะให้ผมพูดไปทำไมล่ะครับ”
พิมพ์อรโมโห “ก็ดี งั้นอย่าให้ฉันได้ยินเสียงนายอีกก็แล้วกัน”
พิมพ์อรทำหน้าบึ้งตึงเพราะหงุดหงิดชาคร
เสียงโทรศัพท์มือถือของพิมพ์อรดังขึ้น พิมพ์อรเปิดกระเป๋าสะพายเพื่อจะหยิบมือถือออกมา ทันใดนั้นก็มีมือผู้ชายโผล่ออกมาจากกระเป๋าแล้วมาจับข้อมือพิมพ์อรเอาไว้ทันที พิมพ์อรกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด
ชาครหันมอง “เป็นอะไรครับ”
รถเกือบจะเสียหลักข้ามเลน ชาครต้องรีบหักพวงมาลัยเข้าจอดข้างทางอย่างเร็ว
ลาภิณกำลังคุยกับกสิณอยู่
กสิณยุยง “ติดคุกแถมยังสิ้นเนื้อประดาตัวอีกนะ นายไม่เห็นจะต้องคิดตามเมียนายทุกเรื่องเลย จะมีหรือไม่มีกล่องรากบุญ ก็ไม่เกี่ยวกับนายอยู่แล้วนี่”
ลาภิณทำเป็นคิดตาม “ก็จริงนะ แกจะเอากล่องรากบุญไปทำอะไร ก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับฉัน”
กสิณยิ้มแย้มพอใจ “ใช่ ถ้ายังงั้น นายก็ไปคุยกับเจติยาให้ยกเหรียญให้พิมพ์อรซะสิ ทุกอย่างจะได้จบ”
ลาภิณยิ้มรับ “ขนาดตอนนี้ยังไม่มีกล่องรากบุญ ยังมีคนต้องเดือดร้อนเพราะพวกแกมากขนาดนี้” ลาภิณส่ายหน้า “ฉันไม่อยากคิดเลยถ้าพวกแกมีกล่องอยู่ในมือ มันจะเลวร้ายขนาดไหน”
กสิณหน้าเครียดขึ้นมา “แกมันโง่ ถึงแกไม่ช่วย แกก็หยุดฉันไม่ได้หรอก ฉันต้องหาวิธีอื่นจนได้”
ลาภิณยิ้มขำ “ถ้าแกมีวิธีอื่นจริง คงทำไปนานแล้ว ไม่เสียเวลามาหว่านล้อมฉันอยู่ยังงี้หรอก”
กสิณโมโหที่ลาภิณรู้ทันจึงจ้องหน้าลาภิณเขม็ง ทันใดนั้นเอง กสิณก็สัมผัสได้ถึงอันตรายของพิมพ์อร
กสิณหันไปอีกทางแล้วก็ตกใจมาก “แย่แล้ว!!”
พิมพ์อรกลัวสุดๆ จึงกรี๊ดลั่น เธอพยายามดึงมือที่โผล่จากกระเป๋ามาจับข้อมือตนไว้ไม่ให้หลุดออก ชาครที่จอดรถข้างทางแล้วหันมามองก็ไม่เห็นมือประหลาดจึงงง
พิมพ์อรกลัวมาก “ปล่อยฉัน ปล่อย”
ชาครทั้งตกใจทั้งเป็นห่วงพิมพ์อร “เกิดอะไรขึ้นครับคุณอร”
พิมพ์อรกรี๊ดลั่นก่อนจะดึงมือตัวเองหลุดมาได้แล้วขว้างกระเป๋าทิ้งไป ทันใดนั้น พิมพ์อรก็รู้สึกว่าสร้อยคอของตนกำลังเคลื่อนไหวได้ พอเหลือบมองพิมพ์อรก็เห็นสร้อยคอกลายเป็นงูกำลังเลื้อยอยู่รอบคอของตน โดยเห็นอยู่คนเดียว
พิมพ์อรกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ชาครและคนดูไม่เห็นงูอย่างที่พิมพ์อรเห็น พิมพ์อรร้องเอง ขยะแขยงเอง หวาดกลัวเองอยู่คนเดียว พิมพ์อรพยายามดึงสร้อยคอออกจากคอดิ้นรนทุรนทุรายคิดว่างู ชาครเห็นท่าไม่ดีก็รีบลงจากรถจะมาช่วย
พิมพ์อรดึงสร้อยออกจากคอแล้วเหวี่ยงทิ้งไปได้สำเร็จก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ แล้ววิ่งหนีด้วยความกลัวสุดๆ ทันใดนั้นก็มีรถคันหนึ่งแล่นสวนมา ไฟหน้ารถฉายไปที่พิมพ์อรพร้อมกับเสียงแตรดังสนั่น
ชาครรีบเปิดประตูลงมาด้วยอาการตกใจสุดๆ “คุณอร!!”
พิมพ์อรมัวแต่ช๊อกจนทำอะไรไม่ถูกจึงได้ยืนรอรถชนอย่างเดียว
ทันใดนั้น ชาครก็พุ่งตัวเข้ามาดึงพิมพ์อรหลบมาได้อย่างหวุดหวิด แต่กันชนรถก็เฉี่ยวกระแทกชาครกระเด็นไปก่อนจะล้มลงกับพื้น
พิมพ์อรเพิ่งตั้งสติได้ “ชาคร”
พิมพ์อรรีบวิ่งเข้าไปดูอาการชาครทันที ชาครโดนกระแทกจนสลบเหมือด รถที่ชนจอดนิ่งเปิดไฟฉุกเฉิน ชมพูนุชลงจากรถด้วยหน้าตาตกใจก่อนจะรีบกดมือถือเรียกรถพยาบาลทันที
พิมพ์อรหน้าซีดเพราะเป็นห่วงชาครมากเลยพยายามปลุก “ชาคร ฟื้นสิชาคร ชาคร” พิมพ์อรเขย่าตัวชาครไปมา
ชาครหมดสติไม่รู้เรื่อง
เจติยากำลังคุยกับสิทธิพรด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ที่หน้าบ้านลาภิณตอนกลางคืน
เจติยาไม่สบายใจ “คุณไม่ควรทำยังงี้เลย เห็นมั้ยคนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
สิทธิพรหน้าถมึงทึงเอาจริง “ผมรู้ แต่ถึงยังไงผมก็ต้องทำ เพราะตอนนั้น เป็นเวลาเดียวที่นังพิมพ์อรไม่มีไอ้ผีนรกนั่นคุ้มครองอยู่” สิทธิพรสายตาเคียดแค้นสุดๆ “เสียดาย ที่ผมทำได้แค่หลอกให้ตกใจเท่านั้น ถ้าผมหักคอนังนั่นกับมือได้ ผมทำไปแล้ว”
“เจเข้าใจนะคะว่าคุณแค้นเพราะต้องตายด้วยน้ำมือกสิณ แล้วเราก็คงไม่สามารถหาหลักฐานอะไรมาเอาผิดทางกฎหมายได้ แต่การที่คุณล้างแค้น โดยไม่สนใจคนรอบข้างแบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับที่กสิณกับคุณพิมพ์อรทำหรอกค่ะ”
สิทธิพรเครียดจนหัวเสีย “แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง”
“เจสัญญา ว่าจะชำระเหรียญของเจให้บริสุทธิ์ ไม่ให้พวกเค้าเอาไปสร้างกล่องรากบุญได้อีก เท่านี้ ก็เท่ากับทำลายความทะเยอทะยานทั้งหมดของพวกเค้าลงได้ คุณโอเคมั้ยล่ะ”
สิทธิพรทำหน้าบึ้งตึง “ไม่ จนกว่าผมจะเห็นอีปิศาจนั่นกับนังพิมพ์อรพินาศไปกับตา ผมไม่มีวันเลิกจองเวรพวกมันเด็ดขาด”
พูดจบวิญญาณของสิทธิพรก็เลือนหายไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
“เดี๋ยวสิคุณ...” เจติยาเรียก
สิทธิพรไม่ปรากฎตัวอีก เจติยาถอนใจเฮือกใหญ่แล้วส่ายหน้าเพราะถึงสิทธิพรจะเป็นเพื่อนที่ดีของลาภิณแต่ก็ไม่ใช่คนนิสัยดีซักเท่าไหร่
พิมพ์อรกำลังจัดอาหารของชาครแล้วยกมาให้ชาครที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง พิมพ์อรตักอาหารจะป้อนชาคร
ชาครเกรงใจ “ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับคุณอร ผมกินเองได้ครับ”
“ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง กินซะ จะได้กินยา” พิมพ์อรบอก
ชาครยอมกินอาหารที่พิมพ์อรป้อน แม้จะเกรงใจแต่ลึกๆ ก็อดดีใจไม่ได้
พิมพ์อรพูดไปป้อนไป “ตอนเธอสลบไป ฉันนึกว่าสมองเธอจะได้รับความกระทบกระเทือนซะอีก นี่ยังดีนะ ที่ฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เป็นอะไรมาก”
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 15 วันที่ 26 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ