อ่านละคร ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 5 วันที่ 21 ก.ค. 57
จันทรกานต์ผสมโรงบอกว่าตนเลือกภรรยาคนนี้เพราะเธอปรนเปรอความสุขให้ตนได้จริงๆ แล้วดึงดาริกาเข้าไปกอด พิชญายิ่งคลั่ง ก็พอดีจักรพัฒน์เข้ามาตวาดว่าเธอทำอะไร ที่ผ่านมายังขายหน้าไม่พอหรือ ขอโทษดาริกากับอิงฟ้าก่อนลากพิชญาออกไป อิงฟ้าทั้งขำทั้งงง จันทรกานต์บอกว่าดาริกากุเรื่องเพื่อช่วยตนกับเธอ อิงฟ้าหัวเราะขำๆกับเรื่องตื่นเต้นนี้ทั้งสี่พากันเข้าไปดินเนอร์ในห้องอาหารโรงแรม ดาริกาเล่าเรื่องพิชญาอย่างออกรส และคุยกับอิงฟ้าอย่างถูกคอ สองหนุ่มต่างมองคนที่ตัวเองพอใจ แต่พอสาวมองมาก็หลบตาวูบ
ส่วนจักรพัฒน์พาพิชญากลับไปในสภาพเมามาก พอกลับไปพิชญาถามว่าตนกลับบ้านมาได้ยังไง
ทั้งสองคุยกันไม่รู้เรื่อง พิชญาพูดใส่หน้าเขาว่า ตนไม่ได้แต่งงานกับเขาเพราะความรัก บอกว่าไม่มีวันที่เขาจะแทนที่จันทรกานต์ได้และท้าให้หย่ากันเสีย จักร–พัฒน์นิ่งงันด้วยความผิดหวังเสียใจอย่างที่สุด
ooooooo
หลังดินเนอร์ จันทรกานต์กับดาริกากลับด้วยกัน พอถึงคอนโดเขาชมว่าวันนี้เธอทำหน้าที่ได้ดีมาก ทั้งช่วยงานครูตุ้ย จัดการกับพิชญา ปกป้องอิงฟ้ารวมถึงปกป้องตนด้วย ดาริกาบอกว่าตนปกป้องอิงฟ้าต่างหาก
“คุณอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ว่าคุณเป็นห่วงผมอย่างมาก” จันทรกานต์พูดเป็นนัย ดาริกาบอกว่าช่วยเขาตนมีแต่เสีย เพราะเดี๋ยวถูกหาว่าเป็นเมียเก็บ เป็นทอมดี้ในสายตาคุณแม่เขา จันทรกานต์ถามว่าอยากให้แก้ข่าวไหมล่ะ เธอถามว่าทำยังไง “มาทำงานกับผมไง...รับใช้ผมส่วนตัว”
“น่าเอย...น่าขัน...จันทร์เจ้าขา” ดาริการ้องเป็นเพลง จันทรกานต์หัวเราะถามว่าเพลงอะไร เธอบอกว่าเป็นเพลงรุ่นคุณทวด แล้วร้องลิเก “หยุดเพ้อเจ้อได้แล้วค่ะคุณหม่อม ขึ้นทมได้แล้วนะเพคะ ทูนหัวของบ่าว หม่อมฉันทูลลา เตรงเตรง...เตร่งเตร๊งงงง” แล้วเธอก็รำลิเกเข้าห้องไป
จันทรกานต์มองยิ้มๆ รู้สึกว่าอยู่กับเธอแล้วสบายใจทุกครั้ง...
ooooooo
รุ่งขึ้นจันทรกานต์ปรารภกับวิวิทธิ์ว่ากลัวพิชญาจะบุกเข้ามาในห้อง วิวิทธิ์บอกว่าวันนี้เธอลา แนะเขาว่าน่าจะบอกนายให้ไล่เธอออกไปเลย จันทรกานต์ติงว่าเรื่องนี้ให้คุณพ่อคุณแม่รู้ไม่ได้
วิวิทธิ์เสนอให้เขาจ้างสาวสวยลุยๆอย่างดาริกามาเป็นเลขาอีกสักคน คุณพ่อคุณแม่เขาจะได้ไม่สงสัย
“ความคิดเข้าท่า เห็นด้วย คุณวางแผนเจรจาว่าจ้างให้ผมเลย” วิวิทธิ์ถามว่าจะจ้างใคร “ดาริกาไง” จันทรกานต์ตอบทันที ทำเอาวิวิทธิ์อึ้ง
คืนนี้จันทรกานต์จึงชวนดาริกาไปดินเนอร์กันที่ห้องตน บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เธอไปในชุดสบายๆ ไปนั่งที่โต๊ะอาหารหรู มีนายช้างคอยดูแลรับใช้อย่างเป็นแบบแผน จนเธอเขินจะไปเปลี่ยนชุดใหม่ เขาหยอกว่าน่าจะเปลี่ยนตั้งแต่แรกแล้ว เธอเลยเปลี่ยนใจดินเนอร์มันทั้งชุดผ้าขี้ริ้วอย่างนี้แหละ
ดินเนอร์กันพอสมควรแล้ว ดาริกาบอกให้คุยรื่องของเขาได้เลย จันทรกานต์มีข้อแม้ว่าเมื่อตนพูดห้ามเธอเอะอะโวยวาย ห้ามอุทานอะไรไม่ไพเราะ เธอสัญญาว่าจะสำรวมอย่างที่สุดเลย
“ผมอยากชวนคุณไปทำงานด้วย” จันทรกานต์เอ่ย เธอทำหน้ามึนขอให้พูดใหม่อีกที “ผมต้องการจ้างคุณไปทำงานกับผม”
“จะบ้าเหรอ! ตาหม่อมลวงโลก!”
ooooooo
ดาริกาโวยวายจนจันทรกานต์หน้าตึงถามว่า ไหนว่าจะสำรวมไง เธอโต้ว่าเรื่องแบบนี้สำรวมไม่ได้อยู่แล้ว ถามว่าจะให้ตนไปเป็นขี้ข้าส่วนตัวหรือ?!
“เลขาครับ ไม่ใช่ขี้ข้า เลขาส่วนตัว” เธอถามอีกว่าส่วนตัวขนาดไหน “ก็...ส่วนตัวที่อยู่ใกล้ชิดผมตลอด ดูแลผมทุกขณะจิต”
จันทรกานต์ตอบเสียจนดาริการ้องยี้ ถามว่าเขามีวิวิทธิ์อยู่แล้วยังจะต้องการชะนีอย่างตนไปทำไม และตอนนี้ตนก็มีงานทำอยู่แล้ว มั่นคงเสียด้วย
“ในเมื่อคุณร้อนเงิน ผมให้เงินเดือนคุณสองเท่าหรืออาจจะสามเท่า”
ดาริกาถามว่ารู้ได้ไงว่าตนร้อนเงิน เขาอ้างว่าเธอเขียนไว้ที่กระดานดำที่บ้านในโครงการ “เพื่อบ้านใหม่” ดาริกาพูดอย่างอหังการว่าคนอย่างตนเงินซื้อไม่ได้
ดาริกาไม่ได้มีไว้ขาย เขาเลยเปลี่ยนเป็นอ้อนว่า งั้นถือว่าสงเคราะห์ก็แล้วกัน เพราะเธอเป็นคนเดียวที่จะจัดการกับพิชญาได้ เธอโวยอีกว่าจะเอาตนไปเป็นไม้กันหมางั้นหรือ
“ไม่ใช่ คุณมีความสามารถมากกว่านั้น ความสามารถที่คนอื่นไม่มี คือ...คุณทำให้ผมสบายใจ เอ่อ...หมายถึงคุณจัดการปัญหาเฉพาะหน้าได้เก่ง ผมเจอปัญหาหนักๆ คุณช่วยได้หมดทุกครั้ง ทำให้ผมสบายใจน่ะ นี่แหละความสามารถพิเศษของคุณ”
จันทรกานต์โน้มน้าวหว่านล้อมแล้วเห็นเธอนิ่งเขาถามว่าตกลงไหม เธอตอบทันทีว่า “ไม่ค่ะ” เขาขอเหตุผล เธอแจกแจงถึงความแตกต่างสุดขั้วระหว่างเขากับตน ทั้งฐานะ นิสัยส่วนตัว ที่มีเหมือนกันอย่างเดียวเท่านั้นคือชอบผู้ชายเหมือนกัน เธอพูดจนจันทรกานต์เซ็งแล้วลุกขึ้นจะกลับ เขาติงว่าเธอเพิ่งทานไปได้ไม่กี่คำเอง
“ใช่...จะทิ้งรึเปล่า?” เขาบอกว่าก็คงทิ้ง “งั้นขอไปกินต่อที่ห้อง เดี๋ยวเอาจานมาคืน”
ช้างกุลีกุจอมาห่อฟอยล์ให้ เธอขอน้ำจิ้มด้วย จันทรกานต์ยิ้มๆ ทั้งขำทั้งเอ็นดูแต่ยังมองเธออย่างไม่ละความพยายาม
ooooooo
เมื่อดาริกาไปเล่าให้วรางค์ฟังที่ออฟฟิศ วรางค์ถามว่าแล้วเธอว่าอย่างไร พอดาริกาบอกว่าลังเลอยู่เท่านั้น วรางค์ก็ร้องไห้ฮือๆหาว่าดาริกาทรยศ เห็นแก่เงิน
“พี่ตี้ เจ้แกไปกันใหญ่แล้ว” ดาริกาบ่น อาร์ตี้รีบไปปลอบเหมือนโอ๋เด็กบอกว่าดาวยังไม่ได้พูดเลยว่าจะลาออก วรางค์ร้องไห้ไปพูดไปว่าถึงไม่พูดมันก็คิด ดาริกายืนยันว่า “หนูไม่เคยคิดทรยศพี่ หนูไม่มีวันลาออก เข้าใจไหมคะ”
“แน่นะ แกไม่ออกแน่นะ”
“ค่ะ...ที่ไหนจะอบอุ่นเหมือนบ้านเท่าที่นี่ล่ะคะพี่ หนูมีพี่วรางค์ มีพี่ตี้ มีบ๊วย มีอาร์ท มีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ หนูไม่ไปไหนหรอกค่ะ” วรางค์ให้เธอสัญญา พอดาริกาสัญญา วรางค์ดึงเธอเข้าไปกอด พูดยิ้มทั้งน้ำตาว่า
“เราเป็นทีมเวิร์กเดียวกันนะดาว เราแทบจะเป็นคนเดียวกันแล้ว คิดเหมือนกัน หายใจร่วมกัน พอปากฉันพูดตูดแกก็สบถ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ค่ะ...เท่านี้หนูก็ซึ้งใจจะแย่แล้ว ไม่ร้องนะคะ...ไม่ร้อง...”
ทั้งอาร์ตี้และดาริกาช่วยกันโอ๋จนวรางค์ยิ้มออก วรางค์ให้น้องชายคือป๊อบมาฝึกงานที่บริษัท บ๊วยที่ปกติเป็นม้าเร็วที่ถูกพี่ๆใช้ทำโน่นทำนี่ซื้อนั่นซื้อนี่ พอป๊อบมา บ๊วยก็เลื่อนฐานะตัวเองใช้ป๊อบแทน
บ๊วยทดสอบความจำป๊อบ สั่งไปซื้อกาแฟและเครื่องดื่มของพี่ๆแต่ละคนยาวเหยียด ปรากฏว่าป๊อบซื้อมาผิดหมด บ๊วยเลยสั่งไปซื้ออาหาร สั่งยาวเหยียดตามเคย จนป๊อบมองหน้าเหวอจำไม่ได้
ooooooo
จันทรกานต์ปรึกษาคุณชายเรื่องอยากได้ดาริกามาเป็นเลขา ขณะกำลังคุยกัน ดารารายก็เข้ามาถามเรื่อง อิงฟ้าว่าเป็นอย่างไร มีเค้าอะไรกันบ้างหรือยัง พอจันทรกานต์บอกว่าน้องเขาไม่ได้ชอบตนแบบแฟน ดารารายก็แนะว่า
“มันอยู่ที่ตัวลูกจ้ะ ลูกต้องแสนดี อบอุ่น น่ารัก เอาอกเอาใจเขามากๆ เท่านี้น้องฟ้าก็พร้อมเข้ามาพักพิงในใจของลูกแล้วล่ะ ฮิๆ แหม...ลูกแม่หล่อเสียขนาดนี้ สาวๆที่ไหนจะปฏิเสธลง”
คุณชายดูอาการของดารารายแล้วคิดอะไรบางอย่าง แกล้งถามคุณจันทร์ว่าเรื่องคุณสมบัติของเลขาว่ายังไง ดารารายหูผึ่งถามว่าคุณสมบัติเลขาอะไร??
“คุณสมบัติเลขาที่ดี คุณจันทร์เพิ่งไปเจอเลขาสาวคนนึงเข้า เขามีดีอะไรนะ”
ดารารายถามว่าสาวที่ไหน คุณจันทร์แทบแก้เกมไม่ทัน ดีที่นึกได้เลยบอกว่า
“ที่บริษัทไอทีของเพื่อนเลขาเขาเก่งมาก เขาแก้ปัญหาให้เจ้านายได้ทุกเรื่อง เขามีมุมมองดีๆในการทำงานและการใช้ชีวิต ซื่อสัตย์ มีอารมณ์ขัน อยู่ด้วยแล้วสบายใจน่ะครับ”
ทั้งหมดที่คุณจันทร์บรรยายเป็นคุณสมบัติของดาริกา ดารารายชอบใจบอกว่านั่นคือเลขาในฝันเลยแหละ ให้รีบจ้างมาเลย เพราะตนหาคนแบบนี้มานานแล้ว คุณจันทร์ยิ้มให้คุณชายอย่างรู้กัน
ooooooo
เมื่อคุยกับดาริกาโดยตรงไม่สำเร็จ จันทรกานต์จึงเข้าทางวรางค์ เขาไปพบวรางค์กับอาร์ตี้ เสนอโครงการที่ทั้งสองเห็นตัวเลขแล้วตาโต แต่ต้องแลกกับการที่ดาริกาไปเป็นเลขาส่วนตัวของตน
พอดาริการู้ว่าจันทรกานต์คุยอยู่กับวรางค์และอาร์ตี้ เธอเข้าไปขัดจังหวะถามว่าบุกมาถึงนี่เลยหรือ เรียกให้ออกไปคุยกับตนเลยดีกว่า วรางค์กับอาร์ตี้ปล่อยให้ดาริกาพาจันทรกานต์ออกไปเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับตัวเลขรายได้ในโครงการดาริกาเรียกจันทรกานต์ออกไปด่าตนอยู่ที่นี่มีความสุขดีแล้ว อย่ามาให้ตนต้องไปปวดหัวกับคุณหนูไฮโซ เอาแต่ใจตัวเอง คนแวดล้อมเขาก็ไม่ใช่คนที่จริงใจอย่างสังคมที่ตนอยู่ หน้าซื่อใจคดกันทั้งนั้น ย้ำว่า
“งานหนักฉันไม่ห่วงหรอกค่ะ แต่กับคนไม่จริงใจนี่แหละ ที่น่ากลัวที่สุด”
“เท่านี้เองหรือคือเหตุผลของคุณ เฮ้อ...ผิดคาด แฮะ นึกว่าคุณสู้กว่านี้เสียอีก ที่แท้คุณมันก็ขี้ขลาดกว่าที่ผมคิดเยอะ ไม่เป็นไร เฮ้อ...ผมคิดจะว่าจ้างคุณแค่สองปีเท่านั้นเองนะ เท่านี้ก็กลัวเกินกว่าเหตุเสียแล้ว”
พอได้ยินว่าจะจ้างแค่สองปี ดาริกาก็สนใจขึ้นมา จันทรกานต์อ่อยย้ำว่า
“แค่สองปี เงินเดือนสามเท่าของที่นี่ สวัสดิการเพียบ อีกอย่างที่คุณกลัวเรื่องคน คุณคิดว่าผมในฐานะนายจ้างคุณจะไม่ปกป้องคุณเชียวหรือ ไม่แน่ ถ้าคุณทำงานถูกใจผม ผมอาจจะช่วยซื้อทั้งบ้านทั้งที่ดินให้คุณฟรีๆเป็นค่าตอบแทนอีกต่างหาก อ้อ...ไม่ต้องช็อปของเซลล์ด้วยนะครับ ได้ของแบรนด์ใหม่เอี่ยมใช้ฟรีให้สมฐานะเลขาส่วนตัวของผม”
ระหว่างนั้นจัสตินกับป๊อบทำทีมาปรึกษาอะไรกับอาร์ทและบ๊วย แอบฟังกันหูผึ่ง ได้ฟังข้อเสนอของจันทรกานต์ก็อุทานกันฮือฮา ดาริกาจับได้ด่าว่า จะแอบฟังก็ให้มันเนียนกว่านี้หน่อย พวกนั้นเลยแตกฮือไปคนละทางจันทรกานต์อ่อยไปมากมายแล้วถาม “ว่าไงครับ” ดาริกาตอบอย่างผยองว่าคนอย่างตนเงินซื้อไม่ได้ บอกให้เขากลับไปเสีย กระนั้นจันทรกานต์ก็ยังตื๊อ บอกเธอว่า “ผมยังรอคำตอบอยู่นะครับ”
ooooooo
เพชรกับยุพายังหาทางบั่นทอนความน่าเชื่อถือในการทำงานของจันทรกานต์ไม่ลดละ
พอรู้ว่าข้าวตอก ดอกไม้ กับข้าวตู โดยเฉพาะข้าวตอกอดีตเป็นเด็กล้วงกระเป๋ามือฉมัง ทั้งสองจึงคิดวางแผนให้ล้วงเครื่องเพชรของใครสักคนที่มางานให้เป็นเรื่องขึ้นมา พิชญามาได้ยินจึงขอร่วมแผนด้วยคน
จังหวะเหมาะเมื่อหญิงน้อยกับหญิงใหญ่รู้ว่าวันนี้สื่อมามาก ก็เข้าห้องน้ำเพื่อเติมหน้าโดยฝากกระเป๋าไว้กับป้าแมว เป็นเวลาที่ข้าวตอก ดอกไม้ กับข้าวตูร้องเพลงและแสดงโชว์เสร็จพากันวิ่งจะไปหาอะไรกินที่สวนอาหารทั้งที่ครูห้ามออกมากัน เพชรเห็นเข้าสั่งยามให้ไล่จับเด็กทั้งสามหนีไปทางห้องน้ำ วิวิทธิ์ออกจากแกลเลอรี่พอดีเขามองอย่างสังเกตสงสัย
ทีแรกเพชรสั่งยามให้จับเด็กพวกนี้ให้ได้ พอเห็นเด็กวิ่งไปทางห้องน้ำหญิงก็พอใจเหมือนต้อนเด็กเข้าแผนได้สำเร็จ สั่งยามว่าไม่ต้องตามแล้ว
ยุพาคอยทีอยู่ในห้องน้ำ ไล่จับเด็กจะให้ออกไป เด็กทั้งสามวิ่งหนีไปทั่วห้อง ชนเอากระเป๋าของหญิงน้อยกับหญิงใหญ่ร่วง เครื่องเพชรในกระเป๋าตกกระจาย ดอกไม้วิ่งมาล้มตรงนั้นพอดี
ป้าแมวตกใจร้องเรียกให้ช่วยกันเก็บเครื่องเพชรก่อนที่หญิงน้อยกับหญิงใหญ่จะออกมาเห็น ป้าแมวเก็บไปบ่นไปว่า
“เครื่องเพชรทั้งนั้น ไม่รู้ของใครเป็นของใคร อย่าบอกคุณหญิงน้อยหญิงใหญ่นะคะว่าเครื่องเพชรเธอหล่นกระจายแบบนี้” ยุพาที่มาช่วยเก็บเครื่องเพชรกระหนาบเด็กทั้งสามห้ามพูดเรื่องนี้ออกไปเด็ดขาด พิชญาบอกยุพาให้พาเด็กออกไป พอยุพาลากเด็กออกไป หญิงน้อยกับหญิงใหญ่ก็ออกมาพอดี หญิงใหญ่ถามว่าเอะอะอะไรกัน ป้าแมวบอกว่าเด็กเข้ามาวิ่งเล่นแต่เอาออกไปแล้วหญิงน้อยกับหญิงใหญ่เอาเครื่องเพชรมาใส่เพิ่มหญิงน้อยเอะอะว่าแหวนเพชรหาย ป้าแมวตกใจหน้า ซีดเผือด
ooooooo
จันทรกานต์กล่อมดาริกาไม่สำเร็จกำลังจะกลับ ได้รับโทรศัพท์จากวิวิทธิ์ฟังปลายสายแล้วเขาอุทาน
“อะไรนะวิวิทธิ์ เด็กขโมยเพชรคุณนายในงาน! ครับ ผมกลับออฟฟิศเดี๋ยวนี้” ดาริกาถามว่ามีเรื่องอะไรหรือ “แหวนคุณนายเพื่อนคุณหญิงอรชรหายไป เธอโทษเด็กๆของคุณอิงฟ้า ข้าวตอก ดอกไม้กับข้าวตู”
ดาริกาขอตามไปด้วย บอกว่าตนเป็นห่วงครูตุ้ยกับครูอิงฟ้าที่ห้องรับรองของออฟฟิศ กำลังมีการซักถามกันว่าแหวนเพชรหายไปได้อย่างไร ต้องมีการวางแผนกันไว้แน่ๆ
“ไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเด็กจะก่อเรื่องแบบนี้”
พิชญาตีหน้าตาย หญิงใหญ่บอกว่ายังไงทางมูลนิธิก็ต้องรับผิดชอบ อรชรในฐานะที่เป็นคนเชิญทั้งสองมางาน ขอรับผิดชอบทั้งหมด คุณชายจันทรยืนยันว่าใครผิดก็ต้องว่ากันไปตามผิด
วิวิทธิ์กับอิงฟ้าอยู่ที่แกลเลอรี่ อิงฟ้ามั่นใจว่าเด็กไม่ได้ขโมย ส่วนข้าวตอกที่เคยขโมยกระเป๋าสตางค์ของวิวิทธิ์คราวนั้นก็กำลังปรับพฤติกรรมอยู่ ตนเชื่อว่า
ข้าวตอกเลิกขโมยแล้ว อีกมุมหนึ่งครูตุ้ยค้นเจอแหวนอยู่ในกระเป๋าเสื้อของดอกไม้ ถามว่าเอามาจากไหน ดอกไม้ร้องไห้บอกว่าตนไม่รู้ ตนไม่ได้ขโมย
อิงฟ้าเชื่อว่าต้องมีคนแกล้งเด็กๆแน่ พอดีอรชรมาบอกว่าหญิงน้อยกับหญิงใหญ่จะเอาเรื่องเด็ก ถ้าหาแหวนไม่เจอก็จะเรียกตำรวจมา อิงฟ้าบอกว่าตนจะรับผิดชอบด้วยการยุติโครงการนี้
“ดี...เดี๋ยวแกจะต้องไปรายงานตามนี้ให้ทุกคนทราบ และต้องกราบขอโทษคุณชายจันทรกับคุณดารารายเสียด้วย บ้านเด็กดีที่มีแต่เด็กเลวของแกก็ล้มเลิกเสียที ฉันขายขี้หน้าเขาจะแย่อยู่แล้ว นี่...เรียกครูตุ้ยของแกไปขอโทษด้วยนะ”
ในภาวะนี้ อิงฟ้ารับคำทุกอย่าง วิวิทธิ์ถามว่าตัดสินใจดีแล้วหรือ?
“ฉันไม่มีทางเลือก ทางเราต้องบอกความจริงว่าเพชรอยู่ที่ดอกไม้ ทางมูลนิธิต้องรับผิดชอบค่ะ”
“อย่าเพิ่งครับ บอกครูตุ้ยกับทุกคนนะครับว่าอย่าเพิ่งบอกว่าดอกไม้ขโมยและอย่าเพิ่งคืนเพชรให้คุณหญิง
ผมเชื่อตามคุณ เด็กโดนแกล้งแน่ๆ” วิวิทธิ์มั่นใจ อิงฟ้ามองเขาอย่างสงสัย
ooooooo
เมื่อเอากล้องวงจรปิดมาดู เห็นเพชรกับยุพาอยู่ในห้องน้ำด้วย วิวิทธิ์ที่เห็นเหตุการณ์แต่ต้นบอกว่า เพชรเป็นคนไล่ต้อนเด็กพวกนั้นเข้าไปในห้องน้ำที่ยุพากับพิชญารออยู่ในนั้นแล้วอย่างผิดสังเกต
ภาพมาถึงตอนที่ดอกไม้ล้มลงตรงที่พิชญากำลังเก็บเครื่องเพชร ทุกคนจึงเห็นว่าพิชญาที่หันหลังให้กล้องนั้นหยิบอะไรใส่ในกระเป๋าเสื้อของดอกไม้ ดาริกาถามว่าพวกเขาทำอย่างนี้เพื่ออะไร
“นายเพชรต้องการให้ผมล้มเหลวในทุกๆโปรเจกต์ที่ผมทำขึ้น ส่วนคุณพิชญาคงต้องการกำจัดคุณอิงฟ้านั่นแหละครับ” จันทรกานต์ฟันธง
วิวิทธิ์ถามว่าจะแก้เกมอย่างไรดี จันทรกานต์ถามว่าตอนนี้แหวนอยู่ที่ใคร วิวิทธิ์บอกว่าอยู่ที่อิงฟ้า
“งั้นเราก็ต้องทำให้โปรเจกต์นี้และคุณอิงฟ้าได้อยู่ต่อไป” จันทรกานต์วางแผนแก้เกมอย่างมั่นใจ
จันทรกานต์ วิวิทธิ์และดาริการีบเดินออกจากออฟฟิศ เจอเพชรกับยุพากำลังเดินอ้าวไปที่ห้องรับรองบอกว่าจะไปดูเด็กโจรสารภาพผิด จันทรกานต์ถามว่า หมายความว่าอย่างไร
“ได้ยินมาว่าครูตุ้ยและครูอิงฟ้าพาเด็กไปสารภาพกับทางคุณหญิงน้อยแล้วค่ะ” ยุพาบอกยิ้มในหน้า แล้วผ่านไป
จันทรกานต์สั่งเปลี่ยนแผนใหม่ทันที บอกวิวิทธิ์ให้รีบไปห้ามอิงฟ้าไว้ก่อน พอวิวิทธิ์วิ่งไป เขาหันมาทางดาริกา
“ดาริกา ช่วยผมหน่อย”
“ว่ามาเลยค่ะ”
ooooooo
วิวิทธิ์เข้าไปในห้องแกลเลอรี่ อิงฟ้ากำลังกล่าวแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและขอรับผิดชอบด้วยการยุติโครงการนี้ทั้งหมด และจะคืนรายได้ให้กับทางแกรนด์ทั้งหมดด้วย
คุณชายจันทรบอกว่าไม่ต้องคืนหรอก อรชรย้ำว่าแต่แหวนเพชรราคาเรือนแสนต้องคืน เพชรถามอย่างจงใจย้ำความผิดว่า ตกลงพบเพชรในตัวเด็กไหม ครูตุ้ยพยักหน้าให้อิงฟ้าพูด อิงฟ้าเอ่ยขึ้นว่า “ค่ะ...เราพบเพชร...”
“เราพบว่าเพชรไม่ได้อยู่ในตัวเด็กครับ” วิวิทธิ์พูดต่อแก้เกมได้ทันกาล เพชรติงว่าดูไม่ชอบมาพากล เสนอให้ค้นเด็กทั้งสามคน ดาริกาแอบกระซิบกับข้าวตอกและข้าวตูให้ทำตามที่ตนบอก
ดาริกาล้วงกระเป๋ากางเกงข้าวตอกกับข้าวตูออกมาปรากฏว่าไม่พบอะไร พิชญาค้นดอกไม้ไม่พบอะไรเหมือนกัน หญิงน้อยไม่เชื่อคาดคั้นดอกไม้ว่าเอาแหวนไปซ่อนไว้ที่ไหน ถ้าไม่ยอมรับจะจับส่งตำรวจ เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็เข้าขยุ้มคอ
“หยุดนะ! คุณไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเด็กแบบนี้” อิงฟ้าสะอึกเข้าขวาง
อ่านละคร ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 5 วันที่ 21 ก.ค. 57
ละครเรื่องดาวเคียงเดือนบทประพันธ์โดย รอมแพงละครเรื่องดาวเคียงเดือน บทโทรทัศน์โดย นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
ละครเรื่องดาวเคียงเดือน กำกับการแสดงโดย ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ดาวเคียงเดือน ละครแนว รักตลกโรแมนติก ดราม่าคอเมดี้
ละครเรื่องดาวเคียงเดือน ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทยเทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่องดาวเคียงเดือนควบคุมการผลิตโดย คุณอรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่องดาวเคียงเดือนออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์และวันอาทิตย์ เวลา 20.15-22.45 น.
ละครเรื่องดาวเคียงเดือน เริ่มออกอากาศตอนแรก วันศุกร์ 18 ก.ค.นี้ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา ไทยรัฐ