อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/2 วันที่ 1 ส.ค. 57
“ก็พูดในสิ่งที่ได้ยิน...มิซาว่าโซเรียวคือคนบงการฆ่าท่านลุงอิจิโร่ จนทำให้พ่อแม่ผมเสียชีวิตไปด้วย”“ไม่จริง คุณพ่อฉันไม่ได้ทำ”
ไอโกะปรี่เข้ามายืนเคียงข้างริกิเพื่อยืนยัน แพรวดาวกับทาโร่ตามเข้ามาสมทบกับพวกโอะนิซึกะเงียบ ๆ ทาเคชิสังเกตเห็นริกิหน้าแดงก่ำ ท่าทางตกตะลึงจนพูดไม่ออก ความจริงก็กระจ่างในใจ
“ในที่สุด...ท่านพ่อก็ต้องตายเพราะเพื่อนที่รักและไว้ใจที่สุด”
“บอกเขาไปสิคะว่าคุณพ่อไม่ได้ฆ่าลุงอิจิโร่”
ไอโกะถามริกิ ก่อนหันไปถามทาเคชิ
ทาเคชิมองไอโกะด้วยสายตาเย็นชา ก่อนตัดสินใจ
“ขอโทษด้วยไอโกะ...พ่อคุณบงการฆ่าครอบครัวผม การหมั้นของเรา สิ้นสุดแล้ว”
“ไม่...คุณพ่อไม่ได้ทำ ทาเคชิจะยกเลิกการหมั้นไม่ได้”
ไอโกะกรีดร้อง ขณะโผเข้าไปกอดรั้งทาเคชิ
“ปล่อยมือจากมันเดี๋ยวนี้ไอโกะ”
ริกิออกคำสั่ง แต่ไอโกะไม่ยอมฟัง
“เราไม่ได้ยกเลิกงานหมั้นใช่ไหม ทาเคชิโกหกใช่ไหมคะพ่อ”
“ต่อไปนี้...จะมีแต่วันล้างแค้นให้ซาโตชิเท่านั้น”
ทาเคชิโต้กลับอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด
“มิซาว่าโซเรียวออกทุกข์เมื่อไหร่ โอะนิซึกะพร้อมจะสะสางบัญชีแค้น”
“อ๊าย...ไม่จริง ไม่”
ไอโกะเต้นเร่า ๆ ก่อนสติสัมปชัญญะดับวูบ ร่างบางกำลังจะล้มทรุดฮวบกับพื้น ทาเคชิจะเข้าไปช่วยประคอง แต่ริกิปราดเข้าไปรับร่างไอโกะไว้แทน ตวาดเสียงเหี้ยม
“แกไม่มีสิทธิ์แตะต้องคนของมิซาว่า...ออกไปจากบ้านฉัน”
ทาเคชิกัดฟันข่มความโกรธ เดินนำพวกโอะนิซึกะออกไป ริกิมองไอโกะที่ไม่ได้สติในอ้อมแขน เคียดแค้น อาฆาตทาเคชิมาก
ภายในรถ แพรวดาวนั่งอยู่เบาะด้านหลังกับทาเคชิที่มีสีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลา โดยมีคัตสึเป็นคนขับรถ เซกินั่งข้างคนขับ แพรวดาวยื่นมือไปแตะแขนทาเคชิเบา ๆ เป็นการให้กำลังใจ เมื่อเห็นสีหน้าของเขา
“นับจากวันนี้ โอะนิซึกะกับมิซาว่าจะเผชิญหน้ากันในฐานะศัตรู...ถึงเป็นการทำลายความสัมพันธ์ที่มีมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ผมก็ต้องทำ”
“คุณจะยอมให้ความแค้น ทำลายมิตรภาพทั้งหมดเหรอคะ”
“ผมทำเพื่อความถูกต้อง”
ทาเคชิสบตาแพรวดาว
“ถ้าปล่อยให้มิซาว่ากับซะโต้ร่วมมือกัน แผ่นดินจะร้อนเป็นไฟ ชาวเมืองจะอยู่อย่างหวาดผวา ไม่มีวันสงบสุข”
สีหน้าทาเคชิมุ่งมั่นมาก แพรวดาวหวั่นวิตก ไม่สบายใจ
ห้องทำงานเคนอิจิวันใหม่...ประตูห้องถูกกระแทกเปิดดังปัง ขณะยามะ โคเฮ กำลังทำแผลตามตัวให้เคนอิจิ ริกิก้าวเข้าประตูมาพร้อมจูโร่และลูกน้อง หน้าตาถมึงทึงเอาเรื่อง
“ไอ้ทาเคชิกับไอ้ริวรู้เรื่องการตายของพ่อแม่มันได้ยังไง”
ริกิจ้องตาเคนอิจิอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ เคนอิจิรีบแก้ตัว
“โอะนิซึกะมีสายตั้งเยอะแยะ ไม่แปลกที่จะรู้”
ริกิจ้องหน้าเคนอิจิอย่างไม่ไว้ใจ รู้ทันความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี
“ฉันประกาศสงครามกับโอะนิซึกะไปแล้ว มีมิซาว่าก็ต้องไม่มีโอะนิซึกะ”
“ซะโต้ยินดีให้ความร่วมมือกับมิซาว่าทุกอย่าง”
เคนอิจิพูดพร้อมทวงสัญญา
“หวังว่าคุณพ่อตาจะไม่ลืมสัญญาของเรา”
ริกิอึ้งไปนิดด้วยความรังเกียจ แต่ยังฝืนหัวเราะเบา ๆ
“โค่นโอะนิซึกะได้เมื่อไหร่ แกจะได้แต่งงานกับไอโกะทันที”
เคนอิจิยิ้มอย่างพอใจ รอคอยเวลาที่จะได้แต่งงานกับไอโกะ
หลายวันผ่านไป...แพรวดาววางดอกไม้ลง อย่างไม่สมาธิ อายะโกะละมือจากการจัดดอกไม้ หันมาถามแพรวดาวด้วยความเป็นห่วง
“ความอึดอัดใจจะทำให้เราสูญเสียสมาธิ”
แพรวดาวมองอายะโกะอย่างสองจิตสองใจ ก่อนระบายความในใจออกมา
“ท่าทางทาเคชิแปลกไปตั้งแต่ประกาศสงครามกับมิซาว่า เหมือนมีแผนบางอย่างแต่ไม่ยอมบอกฉัน”
“โซเรียวคงเป็นห่วง ไม่อยากให้โอคุซังเครียดไปด้วย อย่าคิดมากเลยนะคะ”
แพรวดาวยังคงกลัดกลุ้ม ไม่สบายใจ ฟุมิโกะเข้ามา ก้มศีรษะก่อนรายงานแพรวดาว
“เย็นนี้โซเรียวจะพาโอคุซังออกไปดินเนอร์ข้างนอก ฝากกำชับให้โอคุซังแต่งตัวสวยรอด้วยค่ะ”
“แหม...เหมือนรู้ว่าภรรยากำลังไม่สบายใจ ถึงได้รีบมาเอาใจ”
อายะโกะพูดแซว ยิ้ม ๆ กับฟุมิโกะ แพรวดาวนึกแปลกใจว่าทาเคชิจะพาไปไหน
ท่าเรือโอะนิซึกะยามเย็น...เรือมากมายหลายชนิดจอดเทียบท่าอยู่ขบวนรถหรูของทาเคชิแล่นเข้ามาจอดบริเวณท่าเรือ ทาโร่วิ่งลงมาเปิดประตูให้ ทาเคชิก้าวลงมาจากรถในชุดสูทสุดเท่ และแพรวดาวตามลงมาในชุดสวย สง่า ทาเคชิยิ้มมองแพรวดาวอย่างพึงพอใจ
“คิมิที่รักของผม งดงามที่สุด”
แพรวดาวหลบสายตาทาเคชิ เขิน ๆ ทาโร่แอบมองแพรวดาวด้วยสายตาชื่นชม ก่อนรายงานทาเคชิ
“เรือพร้อมแล้วครับ”
ทาโร่ผายมือไปยังเรือยอร์ชสีขาวที่จอดอยู่ตรงปลายสะพาน ได้รับการเช็ดถูสะอาดเอี่ยมจนเงาวับ แพรวดาวอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น
“เรือสวยจังเลยค่ะ”
“ป้าอายะโกะบอกว่าคุณเครียดจนหน้ามืดและเวียนหัวบ่อย ผมก็เลยอยากพาคุณมาเปลี่ยนบรรยากาศ”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะคะ”
ทาเคชิยิ้ม แล้วประคองมือแพรวดาวเดินไปลงเรือด้วยกัน โดยมีทาโร่ คัตสึ เซกิ ตามไปคอยดูแลด้วย
บนเรือยอร์ชยามเย็น...ทาเคชิประคองกอดแพรวดาวเดินสำรวจไปทั่วเรือ คุยกัน หยอกล้อกันอย่างมีความสุข แพรวดาวยืนมองวิวจากบนเรืออย่างสบายใจ ก่อนรู้สึกหนาว เพราะลมแรง ทาเคชิเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมให้ และกอดไว้แนบแน่น ทั้งสองหันมาสบตากัน ยิ้มหวาน ราวกับโลกนี้มีเพียงสองคน
คัตสึ เซกิ คอยสลับกันควบคุมเรือและบริการ แอบสะกิดกันด้วยความอิจฉาเจ้านาย ทาโร่มองแพรวดาวกับทาเคชิหวานต่อกัน เศร้า ๆ เจียมตัว จึงเลี่ยงหลบไปทางด้านหลังเรือ
ทาโร่ยืนอยู่ท้ายเรือ มือกำราวจับไว้แน่นแล้ว พยายามควบคุมความรู้สึกของตัวเอง เขานึกถึงคำสาบานต่อหน้าป้ายบรรพบุรุษ ตามคำสั่งพ่อ
“ผม ทาโร่ ซาซากิ ขอสาบาน...จะจงรักภักดีต่อโอะนิซึกะโอะยะบุนด้วยชีวิต วิญญาณ หัวใจ และจะไม่มีวันทรยศหักหลังโอะยะบุน ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต”
ทาโร่นึกถึงตอนที่โคจิรื้อแปลงดอกดาวเรืองทิ้ง เพราะอยากให้เขาตัดใจ
“ดอกดาวเรืองคือเจ้าสาวของพระอาทิตย์ ไม่ใช่เจ้าสาวของแก...ความจริงมันเจ็บปวด และแกต้องยอมรับมันให้ได้”
ทาโร่มองแหวนประจำตระกูลของตัวเอง สีหน้าเศร้า และพยายามตัดใจ เขาพึมพำคนเดียว
“โอคุซังคือเจ้าสาวของพระอาทิตย์ ไม่ใช่ของเรา...”
ดาดฟ้าเรือยามค่ำคืน ทาเคชิยื่นแก้วไวน์แก้วหนึ่งให้แพรวดาว และถืออีกแก้วของเขาชนแก้วไวน์กับแพรวดาวเบา ๆ ยกขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดี ท่ามกลางบรรยากาศวิวดาดฟ้าเรือยามค่ำคืน
“ฉันคิดว่าคุณชอบดื่มแต่สาเก”
“ผมชอบไวน์มากกว่า...เคยฝันอยากมีบ้านในหุบเขาที่ปลูกแต่องุ่น และมีโรงบ่มไวน์”
ทาเคชิขยับเข้าแนบชิดแพรวดาว
“ยิ่งมีคุณอยู่เคียงข้าง ชีวิตผมก็สุขที่สุดแล้ว”
แพรวดาวพิงศีรษะลงบนไหล่เขา เหม่อมองออกไปยังท้องฟ้ามืดมิด มีเพียงแสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า ทาเคชิรับแก้วไวน์จากมือแพรวดาว มาวางไว้บนโต๊ะพร้อมแก้วไวน์ของเขา แล้วโอบวงแขนกระชับกอดเธอจากด้านหลัง ยืนดูดาวคู่กัน
“กลางคืนมืดมิดเพราะไร้แสงตะวัน โชคดีที่มีแสงดาวสุกสว่างบนท้องฟ้า เหมือนชีวิตนักรบอย่างผม ที่มีแสงดาวอย่างคุณนำทาง”
“แต่แสงดาวไม่สว่างพอที่จะทำให้เห็นอะไรชัดเจน”
“คุณเห็นดาวดวงนั้นไหม”
ทาเคชิใช้มือข้างซ้ายจับมือข้างซ้ายแพรวดาวขึ้นทาบท้องฟ้า ราวกับกำลังจับดาวดวงหนึ่งที่ส่องแสงเจิดจ้าไว้
“ดาวศุกร์...เป็นดาวเคราะห์ที่สว่างที่สุดถ้ามองจากโลก แต่ผมใช้หัวใจมองจึงเห็นแสงเจิดจ้าที่ซ่อนอยู่ในตัวคุณ”
มืออีกอีกข้างของทาเคชิ ถือแหวนเพชรเม็ดงามสะท้อนแสงไฟวาว วาดเข้ามาหามือข้างซ้ายของแพรวดาว เขาบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
“นักรบแห่งตะวันจะเคียงคู่แสงดาวตลอดไป...แต่งงานกับผมนะคิมิที่รัก ผมจะรักและเทิดทูนคุณเพียงคนเดียวตลอดไป”
แพรวดาวอึ้ง ตะลึง มองแหวนในมือด้วยความสับสน เธอนึกถึงภาพบรรยากาศในงานศพซาโตชิ ที่อึมครึมและโศกเศร้า ภาพที่เธอเห็นทาเคชิโศกเศร้าในงานศพอิจิโร่ ภาพในฝันที่พ่อกับแม่เตือนเธอ
“ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน หรือหลงอยู่ในโลกของความฝันชั่วเวลาหนึ่ง แต่สุดท้ายเราก็ต้องตื่นมาอยู่ในโลกที่แท้จริง...นั่นก็คือการยอมรับความจริง” แม่พูดเตือนสติ
“ผู้หญิงของนักรบ คือจุดอ่อนที่สำคัญที่สุดของนักรบ...ถ้าลูกรักทาเคชิ ลูกก็ต้องตัดใจจากเขา” พ่อชี้แนะ
ปัจจุบัน...ทาเคชิยิ้มรอคำตอบจากแพรวดาว แต่เธอเงยหน้ามองเขาน้ำตาค่อย ๆ เอ่อล้นคลอเบ้า ตัดสินใจ
“ฉันขอโทษค่ะ...ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้”
ทาเคชิอึ้ง ไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบนี้จากแพรวดาว เขากระซิบเสียงแผ่ว
“หรือคุณไม่ได้รักผม”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/2 วันที่ 1 ส.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ