อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 13/2 วันที่ 26 ก.ค. 57
“มันแย่งหัวใจคุณไปจากฉัน ฉันเกลียดมัน”“ผมยอมรับว่าสนใจเซโกะ แต่เซโกะขอร้องให้ผมเลิกยุ่งกับเธอหลังงานแต่งลูกสาวท่านโอะซะมุ เราตกลงจะไม่เจอกันอีก...จนเคนอิจิจับตัวเซโกะไป”
“คุณจะไม่เจอกันอีก”
ไอโกะอึ้งนิ่ง ช็อค เพราะตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้ทาเคชิกับแพรวดาวใกล้ชิดกันมากขึ้น นึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่เธอไปขอให้เคนอิจิจัดการแพรวดาว แล้วเคนอิจิปล้ำเธอ...ไอโกะเซถอยหลังแทบหมดแรง เพิ่งรู้ตัวว่าตกกับดักเคนอิจิ ทำให้แพรวดาวกับทาเคชิได้ใกล้ชิดกัน ไอโกะพูดเบาแผ่วเหมือนช็อค
“คุณเคยตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว”
ทาเคชิเห็นท่าทางไอโกะ เข้าใจว่าไอโกะเสียใจเรื่องเขากับแพรวดาว จึงพยายามอธิบาย
“ผมต้องปกป้องเซโกะ เพื่อรับผิดชอบที่ทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย ทันทีที่เรียนจบ เซโกะก็จะกลับเมืองไทย”
น้ำเสียงทาเคชิเศร้าลง เมื่อนึกถึงวันที่แพรวดาวเดินทางกลับ ไอโกะแทบไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายของทาเคชิ น้ำตาไหลนอง ร้องไห้ให้กับความโง่เขลาของตัวเอง เธอพูดเสียงเบาจนทาเคชิแทบไม่ได้ยิน
“เพราะฉัน...ฉันทำตัวเอง”
“คุณพูดอะไรนะ”
ทาเคชิมองไอโกะร้องไห้ คิดว่าเธอรับไม่ได้ในสิ่งที่เขาพูด จู่ ๆ ไอโกะก็คว้ากระเป๋าถือและกุญแจรถ ร้องไห้วิ่งออกไปจากห้อง
“ไอโกะ...”
ทาเคชิหนักใจ
เคนอิจิยิ้มกริ่ม มองพนักพนันมากมายในบ่อนผ่านกระจกใสในห้องรับรองวีไอพี อย่างอารมณ์ดี ไอโกะผลักประตูเข้ามาโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของชินอิจิ
“เดี๋ยวครับคุณหนูไอโกะ”
เคนอิจิหันมาเห็นไอโกะปรี่เข้ามายืนประจันหน้า สายตาไอโกะมองเคนอิจิด้วยความเกลียดชัง ชินอิจิรีบเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่
“ลมคิดถึงหอบเมียสุดรักมาเหรอจ้ะ”
“ไอ้ชั่ว”
ไอโกะฟาดฝ่ามือลงบนแก้มเคนอิจิฉาดใหญ่
“ไอ้คนหลอกลวง”
ไอโกะเงื้อมือจะตบเคนอิจิอีกครั้ง แต่ถูกเขาคว้ามือไว้ และบิดจนร่างเธอเซถลาเข้าอ้อมกอดเขา เคนอิจิโกรธมาก
“เป็นบ้าอะไรขึ้นมา”
“ไอ้คนเจ้าเล่ห์ แกใช้นังเซโกะเป็นเหยื่อล่อทาเคชิมาฆ่า เพราะแก...นังเซโกะถึงได้เป็นโอคุซังได้อยู่กับทาเคชิ”
ไอโกะตะโกนด่าทั้งน้ำตา
“แกหลอกให้ฉันมานอนกับแก แต่กลับส่งคนไปฆ่าทาเคชิ ไอ้เลว”
ไอโกะสะบัดตัวหลุดจากการเกาะกุมของเคนอิจิ จึงฟาดฝ่ามือลงบนแก้มเขาอีก เคนอิจิเงื้อมือฟาดกลับเข้าที่หน้าของเธอ จนล้มฟุบลงไปกองกับพื้น ไอโกะเงยหน้า กำลังจะยันตัวลุกแต่เคนอิจิก็ก้าวเข้ามาชี้หน้าเธออย่างกราดเกรี้ยว
“อย่ามาออกฤทธิ์ที่นี่ ผมไม่ใช่ลูกน้องคุณ”
ไอโกะสะอื้นไห้
“แก...แกตบฉัน”
“รีบไปฟ้องพ่อเธอสิ จะได้กระอักเลือดที่รู้ว่าได้ใครเป็นลูกเขย”
ไอโกะเลือดขึ้นหน้า ยันตัวลุกขึ้นพุ่งเข้าหาหมายจะสู้ เคนอิจิถอยหลบ ก่อนจะตบสวนจนร่างไอโกะล้มทรุดฮวบลงไปอีกครั้ง เคนอิจิก้าวเข้าหาท่าทีคุกคาม ไอโกะถอตัวถอยกรูด ด้วยความเจ็บปวด เลือดกบปากเสียงสั่น
“แกจะทำอะไร”
“สั่งสอนให้รู้ว่าใครเป็นใคร จะได้ไม่กล้าหือกับผัวอีก”
“อย่านะ...อย่า”
เคนอิจิกระชากตัวไอโกะโยนลงไปบนโซฟา ไอโกะพยายามพลิกตัวหลบ ถูกมือเคนอิจิคว้าคอเสื้อฉีกลงมาเป็นทางยาว
“อ๊าย...”
ไอโกะร้องโหยหวน พยายามผลักดันร่างเคนอิจิที่โถมทับเข้ามา ทั้งกัดทั้งข่วนสู้ เคนอิจิบีบขากรรไกรของเธอให้รับจูบหนักหน่วง ไอโกะน้ำตาริน...กรีดร้องในลำคอ
ไอโกะนอนคู้ตัวอยู่บนโซฟา เสื้อผ้าขาดลุ่ย ร้องไห้ด้วยความอับอายและอดสู เคนอิจิใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองเสร็จ จึงหันกลับมามองด้วยสายตาดุดัน
“จำไว้ ผมไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของคุณ”
ไอโกะสะอื้นฮักด้วยความหวาดกลัว พยายามดึงเสื้อมาปิดร่างตัวเอง ไม่กล้าสบตาเคนอิจิ
เรื่องทาเคชิถูกยิง ไม่ใช่ฝีมือผม กลับไปถามพ่อคุณเอง”
เคนอิจิเปิดประตูเดินออกไป ไอโกะตกใจ หวาดกลัว พยายามเก็บกลั้นอารมณ์แห่งความอัปยศนี้
รถไอโกะขับรถพุ่งมาในถนนเปลี่ยวด้วยความเร็ว จู่ ๆ ก็เบรกรถเสียงดังลั่น ไอโกะในสภาพเนื้อตัวฟกช้ำ เสื้อผ้าขาดรุ่ย พยายามคุมสติตัวเองด้วยการบีบพวงมาลัยแน่นขึ้นจนมือสั่น หน้าไอโกะที่ตื่นตระหนกและเจ็บปวด รับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ครู่หนึ่งเธอก็ปล่อยโฮออกมาอย่างหมดสภาพ เอามือทุบพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่ง และกรีดร้องราวกับต้องการระบายความเจ็บปวดภายในใจออกมา
“อ๊าย...”
ไอโกะก้มหน้าร้องไห้กับพวงมาลัย อย่างเจ็บปวดและทุกข์ทรมานใจที่สุด
บ้านโอะนิซึกะวันใหม่...อายะโกะรีบเข้ามาโค้งตัวต้อนรับทาเคชิด้วยความดีใจ
“ยินดีต้อนรับโซเรียวกลับบ้านค่ะ หายดีแล้วใช่ไหมคะ”
ริวชิงตอบตัดหน้า
“คนมันดื้อครับป้า ขู่หมอฟ่อ ๆ จะกลับบ้านให้ได้”
“ฉันหายแล้ว อยากกลับมาพักผ่อนที่บ้าน”
“อยากพักหรือทนคิดถึงสุดที่รักไม่ได้กันแน่”
ทาเคชิแปลกใจที่ไม่เห็นแพรวดาว จึงถามอายะโกะ
“เซโกะไม่อยู่เหรอ”
“คือ โอคุซัง...”
อายะโกะทำทีอึกอัก มองขึ้นไปบนห้อง ไม่กล้าพูด
“เซโกะไม่สบายหรือเปล่า”
ทาเคชิรีบเดินขึ้นไปบนห้องด้วยความเป็นห่วงแพรวดาว อายะโกะกับริวหันมายิ้มให้กัน เข้าแผน
ทาเคชิรีบเปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ
“เซโกะ”
ทาเคชิอึ้ง เมื่อในห้องนอนของเขา เต็มไปด้วยดาวกระดาษหลากสีหลากขนาด ถูกร้อยด้วยเชือกห้อยเป็นสายรุ้งมากมาย และปลายสายรุ้ง มีรูปแพรวดาวในอิริยาบถต่าง ๆที่ทาเคชิเคยแอบถ่ายไว้ในมหาวิทยาลัยห้อยอยู่ด้วย สวยงามมาก ทาเคชิตะลึง จนพูดไม่ออก
“นี่มัน...”
ทาเคชิเดินก้าวเข้ามาในห้อง มองดาวกระดาษ และหยิบรูปแพรวดาวเข้ามา ยิ้มอย่างจำได้ดี ทาเคชิเดินดูรูปของแพรวดาวแต่ละใบอย่างตื่นเต้น จนมาหยุดอยู่ที่กระดาษโน้ตสีชมพูอ่อน ที่ทาเคชิแอบสอดให้แพรวดาว ทาเคชิอมยิ้ม อ่านกลอนในกระดาษอย่างจำได้ขึ้นใจ
“คืนเดือนแรมแซมดาวเพียงพราวพร่าง
หนึ่งกระจ่างกลางใจให้ใฝ่ฝัน
บนทางรักนักรบแห่งตะวัน
สว่างจันทร์ส่องใจในคืนเพ็ญ…”
เสียงแพรวดาวดังขึ้น
“คืนเดือนแรมแซมดาวสกาวฟ้า
หนึ่งดารากลางใจให้ห่วงหา
แม้นทางรักนักรบไร้จันทรา
ดาริกาพรายพร่างส่องทางใจ”
ทาเคชิตื่นเต้น เมื่อได้ยินเสียงต่อกลอนของแพรวดาว แพรวดาวก้าวออกมาจากมุมหนึ่งในห้อง เดินเข้ามาหา
“ฉันเคยสงสัยมาตลอด ว่าใครคือเจ้าของดาวกระดาษปริศนา...ใจหนึ่งคิดว่าเป็นคนอื่น แต่อีกใจก็ภาวนาขอให้เป็นคุณ”
“คุณรู้”
แพรวดาวสบตาทาเคชิ หวานซึ้ง
“ฉันรู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้หลงรักฉันแค่ไหน”
“ผมรักคุณมากเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้ ถึงจะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ เพราะคุณมีเจ้าของหัวใจแล้ว”
แพรวดาวนิ่งไปสักพัก ก่อนตัดสินใจบอกความจริงกับทาเคชิ
“ไม่มีใครรอฉันอยู่เมืองไทยนอกจากพ่อแม่และน้องชายฉัน...ฉันเรียกคุณว่าอะนะตะ เพราะฉันอยากเรียกคุณว่าที่รัก ไม่ใช่เพราะคุณสั่ง”
ทาเคชิตาโต ดีใจมาก
“เซโกะ...”
“ฉันตั้งใจบอกความจริงว่าไม่เคยมีแฟนในคืนวันเกิด แต่คุณถูกยิงเสียก่อน ฉันรู้สึกผิดและละอายใจมาตลอดที่โกหกคุณ”
“ผมเฝ้าจีบคุณมาแรมเดือน แต่คุณก็ใจแข็งไม่ยอมรับรัก จนผมคิดว่าไม่มีวันเอาชนะผู้ชายคนนั้นได้”
“คุณไม่ต้องเอาชนะใคร เพราะคุณคือผู้ชายคนเดียวในหัวใจฉันค่ะอะนะตะ”
ทาเคชิดึงร่างแพรวดาวมากอดด้วยความดีใจ
“ผมดีใจที่ได้ยินคำนี้จากปากคุณ...คิมิที่รัก”
แพรวดาวกอดเอวทาเคชิ และเอียงศีรษะซบไหล่เขาอย่างสุขใจ ทั้งสองกอดกันแนบแน่น โล่งอก ด้วยรักที่เข้าใจกันและกัน
ริกิเคาะประตูห้องนอนไอโกะเรียกเบา ๆ
“ไอโกะ...เปิดประตูให้พ่อหน่อย”
เงียบไม่มีเสียงตอบ ริกิยิ่งสงสัย จึงเปิดประตูเข้าห้องไปโดยไม่รอเสียงตอบ ในห้องมีแต่แสงสลัว เพราะปิดผ้าม่านมิดชิดทั้งหมด ริกิเห็นไอโกะนอนหันหลังให้ ซุกหน้าอยู่กับหมอนบนเบาะนอน จึงถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่สบายหรือเปล่า”
ไอโกะตอบโดยไม่หันหลังกลับมา น้ำเสียงอู้อี้ ลอย ๆ
“หนูปวดหัว อยากนอนพัก”
“ทำไมไม่หาหมอ”
ไอโกะเงียบ พยายามกลั้นสะอื้นจนตัวสั่น ริกิสงสัย จึงจับไหล่ไอโกะให้หันมาเพื่อจะอังมือลงบนหน้าผาก แต่เธอฝืนตัวไม่ยอม ริกิจึงต้องใช้แรงดึงไหล่ให้หันมา ไอโกะหันมา ใบหน้าฟกช้ำ มีร่องรอยถูกทำร้ายตามตัว ริกิตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น...ใครทำอะไรลูก”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 13/2 วันที่ 26 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ