อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 16/3 วันที่ 30 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 16/3 วันที่ 30 ก.ค. 57

“ทาเคชิต้องรักไอโกะ...ไม่ใช่นังนั่น...ไม่จริง...อ๊าย”
ไอโกะกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง คลุ้มคลั่งจะทำร้ายตัวเอง
“เพราะแกทำลายชีวิตฉัน...เป็นเพราะแก”
“ไอโกะ...คุณทำอะไร”

ทาเคชิตกใจ รีบเข้าไปห้าม ริกิ ซาโตชิ จูโร่ วิ่งเข้ามา ตกใจที่เห็นไอโกะกำลังคลั่ง สติแตก
“จับตัวไอโกะไว้”
ซาโตชิกับจูโร่รีบเข้าไปช่วยจับตัวไอโกะที่ยังคงร้องไห้ และกรีดร้องด้วยความเสียใจ
“ปล่อย...ฉันจะอยู่กับทาเคชิ อ๊าย”

ริกิหันมาบอกทาเคชิ
“กลับไปก่อนเถอะ ทางนี้ลุงจัดการเอง”
ริกิรีบบอกให้ทาเคชิกลับ เพราะกลัวไอโกะไร้สติจนเปิดเผยความลับเรื่องเด็กในท้อง ทาเคชิมองไอโกะอย่างชั่งใจ ก่อนรับคำ แล้วจึงเลี่ยงออกไป ไอโกะตะโกนลั่น
“ทาเคชิอย่าไป... กลับมาก่อน”

ไอโกะร้องไห้สะอึกสะอื้น ก่อนทรุดเหมือนคนหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดซาโตชิ ริกิเครียด หนักใจ
โถงบ้านมิซาว่า...ริกิถอนใจแรง สีหน้าเคร่งเครียดมาก ซาโตชิเดินเข้ามา สีหน้าเครียดไม่ต่างกัน
“นี่คือสิ่งที่ไอ้ทาเคชิทำให้ไอโกะดีขึ้นใช่ไหม”
ริกินิ่ง ไม่เถียง
“ไอโกะเป็นยังไงบ้าง”
“เพิ่งหลับเพราะฤทธิ์ยา”
“เกือบไปแล้ว...”
“หมายถึงความลับเรื่องไอโกะท้อง หรือยาเสพติดที่มีคนเอามาซ่อนไว้ในบ้านมิซาว่า”
ซาโตชิพูดพร้อมยื่นห่อกระดาษใส่ยาเสพติดของริวให้ริกิ
“โชคดีที่จูโร่เอะใจ แอบไปค้นเจอก่อนท่านโอะซะมุ”
ริกิรับห่อกระดาษไปเปิดดู ข้างในห่อกระดาษเต็มไปด้วยผงสีขาวในซองเล็ก ๆ มากมาย ริกิกำห่อกระดาษแน่นจนมือสั่น แค้นมาก
“มันกล้าลูบคมมิซาว่า”
“ไอ้ทาเคชิเข้าออกบ้านเราทุกวัน ผมมั่นใจว่าเป็นมัน”
ริกิสบตาซาโตชิ นิ่ง คิดตาม

ในห้องทำงานโอะซะมุที่สำนักงานตำรวจ ริวยืนยันกับโอะซะมุอย่างมั่นใจ
“ผมเป็นคนวางห่อกระดาษไว้บนคานกับมือ มันจะหายไปได้ยังไง”
โอะซะมุหน้าเครียด
“พวกมิซาว่าคงไหวตัวทัน”
“เรารู้แล้วว่ามิซาว่ากับซะโต้ทำธุรกิจร่วมกันมาตลอด เสียดายที่เอาหลักฐานออกมาด้วยไม่ได้ เพราะตำรวจเอาตัวมิซาว่าโซเรียวกับพวกออกมาจากบ้านไม่ได้” ทาเคชิพูดอย่างเจ็บใจตัวเอง
“ได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้ ถือว่าเรามาถูกทางแล้ว”
“ขอบคุณท่านโอะซะมุที่ช่วยดึงความสนใจมิซาว่าโซเรียวไป”
“ความเสียสละของโอะนิซึกะยิ่งใหญ่มาก ถ้าไม่ติดขัดเบื้องบนที่เคนอิจิจ่ายเงินไว้ ตำรวจคงช่วยได้มากกว่านี้”
ริวแทรกขึ้น
“จัดการไอ้เคนอิจิได้ ก็เหมือนตัดท่อน้ำเลี้ยงเบื้องบน”
ริวเห็นทาเคชินิ่ง ครุ่นคิดบางอย่าง จึงยื่นมือไปแตะไหล่สะกิด
“คิดอะไร”
“ธุรกิจของมิซาว่าไม่จำเป็นต้องใช้สารเคมี แต่ทำไมมีการสั่ง ไนโตรกรีเซอรีน ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ เข้ามา”
โอะซะมุครุ่นคิด นึกขึ้นได้
“สารตั้งต้นผลิตระเบิด”
ทาเคชิกับริวมองโอะซะมุ ตกใจ
“ระเบิด” ทาเคชิอุทาน
“เป็นไปได้ไหมว่ามิซาว่าโซเรียว อยู่เบื้องหลังการระเบิดรถลุงอิจิโร่” ริวหน้าตื่น
“ถ้าไม่มีหลักฐาน เราเอาผิดเขาไม่ได้” โอะซะมุหน้าเครียด
“ถ้าผมกลับเข้าไปเอาหลักฐานที่บ้านมิซาว่าอีกครั้ง” ทาเคชิเสนอ
ริวขัดขึ้น
“โอกาสน้อยมาก...ทางเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือเร่งแผนจัดการ เคนอิจิ ซะโต้ในวันขนของล็อตใหญ่”
ทาเคชิหน้าเครียด ยังคงติดใจเรื่องสารเคมีไม่หาย

โถงบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาวนั่งจัดดอกไม้อย่างคล่องแคล่ว ข้างตัวมีดอกไม้ถูกจัดในแจกันเสร็จแล้ว สวยงามมาก ฟุมิโกะพามิโยะโกะเข้ามา มิโยะโกะยกนิ้วชี้แตะปากตัวเอง เป็นเชิงบอกให้ฟุมิโกะเงียบ ฟุมิโกะยิ้ม ๆ ก้มศีรษะรับคำ แล้วเลี่ยงออกไป มิโยะโกะย่องเงียบไปข้างหลังแพรวดาว โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่อง ยิ้มมองแพรวดาวจัดดอกไม้
“ฝีมือจัดดอกไม้ของโอคุซังสวยงามและดูอ่อนช้อย”
แพรวดาวจำน้ำเสียงได้ หันขวับมาเห็นมิโยะโกะยิ้มระรื่นอยู่
“มิโยะโกะ”
แพรวดาวโผกอดมิโยะโกะด้วยความดีใจ
“ฉันกำลังคิดถึงอยู่พอดี”
“คนอินเลิฟ...มีเวลาคิดถึงคนนอกโลกสีชมพูด้วยเหรอ”
“เจอหน้าก็แซวเลยนะ” แพรวดาวเขิน
“ขอแซวเป็นค่าจ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ได้หรือไง”
แพรวดาวแปลกใจ
“ค่าจ้างอะไร”

มิโยะโกะอมยิ้ม บอกนัยยะของจุดประสงค์ที่มา
ม้านั่งในสวน บ้านโอะนิซึกะ...มิโยะโกะยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้แพรวดาว
“ป้ามาซาโกะวานให้ฉันเอามาให้ และฝากความคิดถึงมาให้เธอด้วย”
แพรวดาวยิ้ม และรับจดหมายไปอ่านชื่อผู้ส่ง ตื่นเต้นมาก
“จดหมายจากเมืองไทย”
แพรวดาวรีบเปิดซองจดหมาย และดึงกระดาษจดหมายออกมาเปิดอ่านด้วยความดีใจข้อความในจดหมายเขียนด้วยลายมือของแม่ เป็นภาษาไทย
“สวัสดีจ้ะ...แพรวดาวลูกรัก...สบายดีหรือเปล่า พักนี้ลูกไม่ค่อยติดต่อมา ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง แต่คิดว่าลูกคงเรียนหนัก เพื่อเรียนให้จบภายในเวลาที่เหลืออีกไม่ถึงปี พ่อแม่และน้องชายตัวแสบ นับวันรอให้ลูกกลับเมืองไทย...กลับมาอยู่แผ่นดินเกิดของเรา...กลับมาอยู่บ้านของเรา...”
“บ้าน...”
แพรวดาวอึ้งไป สะท้อนใจถึงข้อความในจดหมาย ภาพในอดีตปรากฏขึ้นในความคิด

บ้านแพรวดาว ที่เชียงใหม่เป็นบ้านไทยในต่างจังหวัดทางเหนือ มีพื้นที่สำหรับปลูกผักสวนครัวและเลี้ยงไก่เลี้ยงหมู ไว้รับประทานในครัวเรือนตามวิถีไทย ในอดีต...แพรวดาวช่วยพ่อปลูกผัก พรวนดิน โดยมีน้องชายถือบัวรดน้ำ คอยรดน้ำตามแปลงผักต่าง ๆ
“เมืองไทยสมเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำจริง ๆ นะคะ”
“เพราะวิถีชีวิตดั้งเดิมของเรามาจากเกษตรกรรมตั้งแต่สมัยปู่ยาตายาย ต่อให้ไปอยู่ที่ไหน... เราก็ไม่มีวันลืมรากเหง้าเดิม” พ่อยิ้ม
แม่เด็ดมะเขือเทศ พริก มะนาว ที่ออกผล ใส่กระเช้าที่หิ้วมา หันมาเสริม
“ถึงเราจะไม่ร่ำรวยเงินทอง แต่เราก็ปลูกผักปลูกหญ้าพออยู่พอกิน สามารถพึ่งพาตัวเองได้อย่างไม่เดือดร้อนใคร”
“หนูดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกเกษตรกรอย่างพ่อกับแม่ค่ะ”
น้องชายพูดขึ้น
“แล้วก็ดีใจที่มีผมเป็นน้องชายแสนดีด้วยใช่ไหม”
“น้องชายตัวแสบต่างหาก” แพรวดาวเย้าหยอก
น้องชายแกล้งรดน้ำจากบัว กระเด็นโดนแพรวดาว
“หนอย...แกล้งพี่อีกแล้วนะ”
แพรวดาววิ่งเข้าไปแย่งบัวรดน้ำจากน้องชาย เพื่อจะทำให้น้องชายเปียกบ้าง ทั้งสองยื้อกันไปมา ต่างคนต่างเปียกทั้งคู่ พ่อแม่ยืนมองลูกทั้งสองหยอกแกล้งกัน บรรยากาศอบอุ่น

แม่ช่วยแพรวดาวเก็บกระเป๋าเดินทางเดินทางไปเรียนต่อ
“ได้ข่าวว่าเมืองนั้นอากาศหนาว อย่าลืมเอาเสื้อกันหนาวหนา ๆ ไปหลายตัว”
“หนูเตรียมหมดแล้วค่ะ”
“ของใช้ส่วนตัว ยา เตรียมไปให้ครบเลยนะ”
แพรวดาวพยักหน้ารับคำ มองแม่เศร้าที่จะต้องจากกัน แม่ลุกเข้าไปกอดแพรวดาวอย่างใจหายไม่แพ้กัน
“ผู้หญิงตัวคนเดียวไปเรียนต่างบ้านต่างเมือง ต้องระวังตัวไว้ให้ดีนะลูก คบเพื่อนก็ต้องระวัง อย่าไปสุงสิงกับคนที่ฐานะต่างจากเรามากเกินไป ตัดปัญหาเรื่องความแตกต่าง”
“แม่คิดมากไปหรือเปล่าคะ”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 16/3 วันที่ 30 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ