อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/4 วันที่ 29 ก.ค. 57
แพรวดาวรู้สึกตัว เห็นทาเคชิกับริวมองเธอด้วยความเป็นห่วง“ใจลอยไปไหนแล้วคิมิที่รัก”
“เปล่าค่ะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมของหวานให้นะคะ”
แพรวดาวก้มศีรษะ แล้วรีบลุกออกไปอย่างรวดเร็ว ทาเคชิ กับริวมองตาม ก่อนหันมองกันด้วยความสงสัย
“โอคุซังอาจไม่สบายใจเรื่องที่เราคุยกัน”
ทาเคชินิ่ง คิดตามริว
ครัวบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาวเดินมาหยุดอยู่ตรงระเบียง สีหน้าและท่าทางว้าวุ่นใจมาก
“มันไม่มีอะไร...เราต้องเชื่อใจเขา”
แพรวดาวถอนใจแรงอย่างอึดอัด พยายามสลัดความคิดแย่ ๆ ในใจให้หลุดออกไป
โกดังเก็บสินค้าของมิซาว่ายามค่ำคืน...เคนอิจิเดินนำยามะ โคเฮ เข้ามาประจันหน้ากับริกิที่ยืนรออยู่กับกับจูโร่
“ของจะเข้ามาตามกำหนด เตรียมรอรับได้”
เคนอิจิพูดเป็นการเป็นงาน ไม่มีท่าทีล้อเล่น ริกิพอใจ
“แกจัดการดีมาก”
“ท่านคงไม่เรียกผมมาแค่เอ่ยปากชมแน่”
ริกิหัวเราะร่วนในลำคอ ก่อนปรับน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันมีข่าวดีที่จะทำให้เราร่วมมือกันโค่นโอะนิซึกะได้แน่นแฟ้นขึ้น”
เคนอิจิหรี่ตามองริกิ อย่างไม่ค่อยไว้ใจ
“ไอโกะท้องแล้ว”
เคนอิจิชะงักดีใจ
“จริงเหรอครับ...คุณหนูไอโกะท้องลูกของผม ท่านจะให้ผมแต่งงานเมื่อไหร่ ผมยินดีทำตามทุกอย่าง”
“ฉันมีข้อแม้”
เคนอิจิสะดุดกึก...เมื่อรู้ว่าริกิมีข้อต่อรอง
“แกจะได้แต่งงานกับไอโกะทันทีที่ฆ่าทาเคชิกับริวสำเร็จ”
“ผมอยากเจอว่าที่ภรรยาของผม”
“ตราบใดที่ทาเคชิกับริวยังไม่ตาย ฉากหน้าของแกกับฉันก็ต้องเป็นศัตรูกันต่อไป”
เคนอิจิจ้องริกิอย่างสะกดกลั้นความแค้น ที่ต้องเป็นฝ่ายจำยอม
เคนอิจิยืนนิ่งมองนักพนันมากมายในบ่อนผ่านกระจกใส ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต...ตอนนั้น ริกิตบโต๊ะปัง ยกนิ้วชี้หน้าด่าเคนอิจิ โกรธสุดขีด
“อย่าบังอาจพูดกับฉันแบบนี้ ถ้าฉันไม่เก็บแกมาเลี้ยง แกก็คงเป็นแค่ขอทานหรืออันธพาลข้างถนน”
เคนอิจิ ขบกรามแน่น สีหน้าเครียดขึ้น
ริมถนนหน้าตลาดแห่งหนึ่งในอดีต...ริกิเดินคุยมากับลูกน้อง สีหน้าเคร่ง ดุดัน
“ของล็อตก่อนเสียหายเยอะมาก รีบแจ้งให้คุณเคนชดใช้ค่าเสียหายด้วย”
ลูกน้องก้มศีรษะรับคำอย่างหนักแน่น ทันใดนั้นเสียงเด็กดังขึ้น
“ปล่อยสิวะ”
ร่างเคนอิจิวัย 10 ขวบถูกเหวี่ยงเซถลามากองอยู่ตรงเท้าริกิพอดี ลูกน้องซะโต้ขยับตัวจะเข้าหาเคนอิจิ แต่ริกิโบกมือห้าม เคนอิจิหอบเหนื่อย แต่ไม่ยอมแพ้ ฮึดลุกขึ้น วิ่งปรี่เข้าไปยื้อแย่งขนมในมือเด็กที่โตตนเองอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาของริกิและลูกน้องที่หยุดมอง
“เอาขนมฉันคืนมา”
“ไม่ให้โว้ย”
เคนอิจิโกรธมาก เงื้อหมัดต่อยเด็กที่โตกว่านัวเนีย ต้องการขนมคืน เด็กโตไม่ให้ ต่อสู้กับเคนอิจิอย่างมั่นใจ สุดท้าย...เคนอิจิปล่อยหมัดต่อยเปรี้ยงจนเด็กโตกว่าล้มคว่ำ โยนขนมทิ้งแล้ววิ่งหนีไป เคนอิจิจึงรีบคว้าขนมมากินอย่างหิวโหยและมูมมามมาก ริกิเห็นพฤติกรรมทั้งหมดของเคนอิจิ รู้สึกทึ่งและเกิดความคิดบางอย่าง จึงเดินเข้าไปหา พูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ไอ้หนู...ไปอยู่กับฉันไหม”
เคนอิจิเงยหน้าขึ้นมองริกิด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจ
โกดังเก็บของมิซาว่าในอดีต...ริกิยืนคุมลูกน้องกำลังยกลังใส่ของไปจัดเรียงไว้มุมหนึ่งในโกดัง โดยมีเคนอิจิช่วยยกของอย่างขะมักเขม้น ไอโกะวัย 8 ขวบวิ่งเข้ามากอดริกิ ยิ้มร่าเริงมาก
“คุณพ่อขา...”
“ไอโกะเข้ามาทำไม ในนี้มันสกปรก”
“ไอโกะคิดถึงคุณพ่อนี่คะ”
ริกิอุ้มไอโกะขึ้น ยิ้มมีความสุขอยู่กับลูกสาว
“พ่อก็คิดถึงลูกสาวสุดที่รักคนนี้เหมือนกัน”
เคนอิจินิ่งมองภาพความอบอุ่นของริกิกับไอโกะ อย่างโหยหาความอบอุ่นนั้นบ้าง ริกิหันมาเห็นเคนอิจิมองอยู่ จึงตวาดใส่เสียงดัง
“ทำงาน...อย่าอู้”
จูโร่รีบเดินเข้าไปส่งสายตาดุเคนอิจิอีกที เคนอิจิจึงต้องรีบก้มหน้าทำงานต่อ อย่างไม่ค่อยพอใจ
ปัจจุบัน...เคนอิจิสีหน้าและแววตาเคียดแค้น
“อีกไม่นาน...ฉันก็จะมีครอบครัวที่อบอุ่น ไอโกะ มิซาว่า...ผู้หญิงของฉัน”
เคนอิจิกระหยิ่มยิ้ม รอคอยเวลาแห่งความสุขที่ใกล้เข้ามาถึง
โถงบ้านมิซาว่าเช้าวันใหม่...จูโร่ก้มศีรษะทำความเคารพริกิ ก่อนรายงานอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ขณะสายตาไอโกะปราดมองมาราวกับสังหรณ์ใจบางอย่าง
“โอะนิซึกะโซเรียวติดธุระ เลยให้ลูกน้องมาบอกว่าจะเข้ามาเยี่ยมคุณหนู ไอโกะช่วงบ่ายครับ”
“ไม่ยอมนะ ทาเคชิรับปากจะมาทานมือเช้ากับไอโกะแล้ว กรี๊ด”
ริกิรีบเข้าไปกอดปลอบไอโกะ ไม่อยากให้อาละวาด
“โอะนิซึกะโซเรียวมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ไอโกะควรมีเหตุผลให้มากกว่านี้นะลูก”
“ถ้าเขาไม่มาล่ะค่ะ”
“เขาไม่กล้าผิดสัญญาหรอก”
ท่าทางไอโกะเริ่มอ่อนลง แต่ยังอาลัยอาวรณ์คิดถึงทาเคชิ ซาโตชิสบถขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ไม่พอใจทาเคชิ
“ธุระอะไรจะสำคัญมากกว่าความรู้สึกของน้องสาวฉัน”
ซาโตชิสงสัย
ในห้องทำงานโอะซะมุที่สำนักงานตำรวจ...ฮิโระ อาเบะ เปิดประตูให้ทาเคชิกับริว เดินเข้าไปในห้อง ก่อนปิดประตูเลี่ยงออกไป โอะซะมุหันมาทักทายทาเคชิกับริวอย่างคุ้นเคย
“ขอบใจที่สละเวลามาพบ”
ทาเคชิกับริวก้มศีรษะเคารพโอะซะมุ เสมือนญาติผู้ใหญ่ โอะซะมุออกปากทันทีโดยไม่เยิ่นเย้อ
“โอะนิซึกะคงไม่ปล่อยให้ซะโต้ลอยนวลใช่มั้ย น่าจะคิดทำอะไรอยู่”
“ความคืบหน้าการฆาตกรรมครอบครัวโอะนิซึกะ ไม่เห็นท่านรู้ไวอย่างนี้”
น้ำเสียงริวติดประชด แต่โอะซะมุไม่ถือสา
“พวกเราจำเป็นต้องลงมือเอง”
“ผมถึงได้เรียกคุณสองคนมาซักซ้อมความเข้าใจกันวันนี้”
ทาเคชิกับริวหันมองกัน งง ๆ ไม่เข้าใจความหมายของโอะซะมุ
“เคนอิจิจ่ายเงินให้เบื้องบน พวกมันจะขนของผ่านทางนั้นสะดวก ตำรวจทำอะไรไม่ถนัดแน่ๆ”
ทาเคชิกับริวยิ้มกริ่ม รู้ว่าโอะซะมุต้องการอะไร
“ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยตามที่ท่านต้องการ” ทาเคชิน้ำเสียงมุ่งมั่น
โอะซะมุพอใจ
“ขอให้พวกคุณทำสำเร็จ เพื่อความสงบสุขของเมืองนี้”
“ด้วยความยินดีครับ”
ทาเคชิรับคำโอะซะมุอย่างหนักแน่น จริงจัง
หน้าบ้านโอะนิซึกะ...จูโร่เปิดประตูให้ไอโกะก้าวลงมาจากรถอย่างเฉิดฉาย จูโร่มองไอโกะอย่างนึกหวั่น ถามด้วยความแปลกใจ
“คุณหนูบอกท่านริกิว่าจะออกมาช้อปปิ้ง แล้วมาที่นี่ทำไมครับ”
“ฉันแวะมาบ้านว่าที่คู่หมั้นไม่ได้รึไง”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/4 วันที่ 29 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ