อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/5 วันที่ 30 ก.ค. 57
“คุณหนูบอกท่านริกิว่าจะออกมาช้อปปิ้ง แล้วมาที่นี่ทำไมครับ”“ฉันแวะมาบ้านว่าที่คู่หมั้นไม่ได้รึไง”
“แต่โอะนิซึกะโซเรียวไม่อยู่นี่ครับ”
“หุบปาก แล้วรอฉันตรงนี้แหละ”
จูโร่จำต้องก้มศีรษะรับคำ ปล่อยให้ไอโกะเดินเข้าบ้านโอะนิซึกะไปคนเดียว
ไอโกะนั่งรออยู่ที่โถงบ้านโอะนิซึกะ เชิดคอมองฟุมิโกะเอาน้ำชาเข้ามาเสิร์ฟแล้วถอยตัวเลี่ยงออกไปอย่างหวั่นเกรงสายตาร้ายของไอโกะ แพรวดาวเข้ามาพร้อมทาโร่ โค้งตัวต่ำทักทายไอโกะตามมารยาท ทาโร่ก้มศีรษะเคารพไอโกะ และคอยดูแพรวดาวอย่างใกล้ชิด
“ไม่ทราบว่าคุณไอโกะจะมา เลยไม่ได้เตรียมตัวต้อนรับ ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
แพรวดาวยิ้มรับเจื่อน ๆ
“ท่าทางคุณไอโกะแข็งแรงขึ้นแล้วนะคะ”
“ต้องขอบคุณทาเคชิที่คอยดูแลเอาใจใส่ฉันเป็นอย่างดี”
แพรวดาวได้แต่ฝืนยิ้มรับตามมารยาท ทั้งที่ในใจเริ่มอึดอัด ไอโกะแสร้งกวาดสายตามองรอบ ๆ บ้าน ก่อนเอ่ยขึ้น
“เธอคงชอบอยู่กับบ้านมากสินะ มาทีไรก็เจอ”
“ใช่ค่ะ”
“ผู้ชายชอบผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนก็จริง แต่บางที...ผู้ชายก็ต้องการอะไรแปลกใหม่น่าค้นหา มากกว่าของเดิม ๆ จืดชืดที่เห็นกันอยู่ทุกวัน”
แพรวดาวสะดุดกึกกับคำพูดไอโกะ ไอโกะเห็นท่าทีแพรวดาว เริ่มรุกหนักขึ้น
“วันก่อนฉันเผลอทำลิปสติกเปื้อนคอเสื้อทาเคชิ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าตอนไหน” ไอโกะทำทีป้องปากยิ้ม อายๆ “ลิปสติกรุ่นนี้ราคาแพง ซักออกยาก ฉันก็เลยเป็นห่วง กลัวเธอซักออกไม่ได้”
“ป้าอายะโกะเป็นแม่บ้านที่เก่งมาก คงจัดการคราบเสื้อพวกนี้ได้ไม่ยากครับ”
ทาโร่แทรกขึ้นตั้งใจช่วยแพรวดาวอีกแรง ไอโกะจิกสายตาจ้องทาโร่อย่างไม่พอใจ
“งานบ้านง่าย ๆ แค่นี้ต้องพึ่งคนใช้ ไม่แปลก...ที่ได้เป็นแค่ภรรยารอง”
ไอโกะพูดพลางลุกขึ้น เตรียมตัวกลับ
“วันนี้ทาเคชิจะคุยกับคุณพ่อเรื่องกำหนดวันหมั้น ฉันคงต้องรีบกลับ...ไม่อยากปล่อยให้ทาเคชิหงุดหงิดที่รอนาน”
ไอโกะยิ้มเย้ย แล้วเดินสะบัดออกไปทันที แพรวดาวนิ่ง เครียด คิดมาก
ในสวนบ้านโอะนิซึกะ...ทาโร่เตือนแพรวดาวด้วยความเป็นห่วง
“โอคุซังควรจะถามโซเรียวตามตรงดีกว่านะครับ”
“ทาเคชิมีเรื่องต้องทำมากมาย ฉันไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ”
“ปล่อยทิ้งไว้ คนไม่สบายใจก็คือตัวโอคุซังเอง”
สีหน้าแพรวดาวสับสน ไม่สบายใจ
“ฉันไว้ใจทาเคชิ แต่ความร้ายกาจของไอโกะทำให้ฉันกลัว...”
“ผมมั่นใจว่าโซเรียวรักโอคุซังมากเกินกว่าจะเผลอใจให้ผู้หญิงอื่น”
“ไอโกะไม่ใช่คนอื่น เธอมีสิทธิ์ในตัวทาเคชิมากกว่าฉัน เธอคือว่าที่นายหญิงของโอะนิซึกะ”
“แต่หัวใจและชีวิตของโซเรียวมอบให้โอคุซังคนเดียว”
แพรวดาวทอดถอนใจ กลัดกลุ้ม ทาโร่เป็นห่วงแพรวดาว ครุ่นคิดหาทางทำให้เธอสบายใจ
“เมื่อวานผมเห็นต้นดาวเรืองเริ่มออกดอกตูมหลายต้น วันนี้คงกำลังบานสวย อยากไปดูไหมครับ”
แพรวดาวลังเล
แพรวดาวเดินตามทาโร่เข้ามาในแปลงดอกดาวเรือง ตื่นเต้นที่เห็นดอกดาวเรืองออกดอกบานสะพรั่ง เหลืองอร่าม
“ดอกดาวเรืองบานสวยเต็มไปหมดเลย”
“ดอกไม้เบิกบาน...เหมือนรอยยิ้มโอคุซังตอนนี้ไงครับ”
แพรวดาวยิ้มหวานให้ทาโร่ ก่อนเดินไปมองดอกดาวเรืองแต่ละมุม แล้วเด็ดดอกดาวเรืองดอกหนึ่งมาชื่นชมอย่างสบายใจ
“เห็นดอกดาวเรืองแล้วรู้สึกอบอุ่น เหมือนได้อยู่บ้านที่เมืองไทย”
“ที่นี่เป็นบ้านของโอคุซังเหมือนกัน”
“แค่ชั่วคราวเท่านั้นค่ะ...สุดท้ายฉันก็ต้องกลับไปยังที่ที่ฉันจากมา”
สีหน้าแพรวดาวสลดลงทันทีเมื่อคิดถึงวันที่ต้องลาจากทาเคชิ ทาโร่รีบก้มศีรษะขอโทษ อย่างรู้สึกผิด
“ผมขอโทษที่ทำให้ไม่สบายใจ”
“คุณทาโร่ไม่เคยทำอะไรผิด แต่ชอบขอโทษฉันอยู่เรื่อย”
ทาโร่ก้มศีรษะอีก
“ผมขอโทษครับ”
“แน่ะ เพิ่งจะว่าไปหยก ๆ”
ทาโร่ลืมตัว อ้าปากจะขอโทษอีก แต่ถูกแพรวดาวเอาดอกดาวเรืองแตะปากไม่ให้พูด
“นี่คือไม้กายสิทธิ์ของแม่มด...”
ทาโร่ชะงัก แปลกใจ
“ขอสาปให้คุณทาโร่หยุดขอโทษเดี๋ยวนี้”
“โอคุซังควรจะเป็นเจ้าหญิงมากกว่าแม่มด”
“ชีวิตไม่ใช่เทพนิยาย...ความจริงเรากำหนดไม่ได้ว่าอยากเป็นอะไร”
“เรากำหนดไม่ได้ แต่ฝันได้...วันนี้ผมฝันว่าได้เป็นอัศวินคอยดูแลแม่มด”
“งั้นแม่มดขอสาปให้อัศวินอยู่ข้าง ๆ คอยดูแลแม่มดตลอดไป”
ทาโร่แอบดีใจลึก ๆ รีบรับคำ
“อัศวินจะไม่ทิ้งแม่มดจนวันสุดท้ายของชีวิต...ผมสัญญา”
แพรวดาวยิ้มหวาน เพราะคิดว่ากำลังพูดเล่นกับทาโร่ ไม่ได้สงสัยนัยยะทางคำพูดของเขา โคจิแอบมองทาโร่กับแพรวดาวอยู่มุมหนึ่ง สีหน้าเครียด ไม่พอใจมาก
ในบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาวยื่นดอกดาวเรืองหลายดอกส่งให้อายะโกะ ก่อนบอก
“ป้าอายะโกะช่วยเตรียมแจกันให้หน่อยนะคะ หนูอยากจัดดอกไม้เอง”
“ได้ค่ะ”
แพรวดาวหันไปหาทาโร่ เห็นเขาสีหน้าสดชื่น อมยิ้มคนเดียว ทาโร่รู้สึกตัว เมื่อเห็นสายตาแพรวดาวจดจ้องอยู่
“ฉันไม่ค่อยเห็นคุณทาโร่ยิ้มมีความสุขแบบนี้”
“สุขทางใจ มันไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ ทุกวันครับ”
“ความสุขของคุณทาโร่ คงเกิดจากกุศลที่ช่วยทำให้ฉันสบายใจ...ขอบคุณมากนะคะ”
“อัศวินยินดีทำเพื่อแม่มดเสมอครับ”
“นาน ๆ จะเห็นคุณทาโร่ขี้เล่นนะคะ”
แพรวดาวอมยิ้ม ขำ ๆ ทาโร่ยิ้มชื่น นิ่งมาก แววตาเปี่ยมไปด้วยความสุข ที่ได้ทำเพื่อหญิงที่แอบรัก
ทาโร่เดินกลับมาบ้าน ยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข ก่อนชะงักเมื่อเห็นโคจิกำลังรื้อทำลายแปลงดอกดาวเรืองจนพังพินาศ และกำลังจะดึงต้นดาวเรืองกอสุดท้ายทิ้ง
“พ่อ อย่า...”
ทาโร่ตกใจ รีบวิ่งเข้าไปห้ามโคจิให้เร็วที่สุด
“อย่านะครับพ่อ...”
โคจิหันมาเห็นทาโร่ กระชากต้นดาวเรืองกอสุดท้ายทันที อย่างไม่ฟังเสียง ทาโร่อึ้ง เมื่อเห็นต้นดาวเรืองถูกรื้อทิ้งไปจนหมดแปลง ถึงกับเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงกับพื้น ราวกับทุกอย่างสูญสิ้นไปต่อหน้า
“ทำไมพ่อทำแบบนี้...”
“ฉันกำลังช่วยแก ไม่ให้ตายเพราะคำสาบานของตัวเอง”
โคจิตวาดทาโร่เสียงดัง ดุดัน ทาโร่เงยหน้ามองโคจิ สายตาเจ็บปวดมาก
“ดอกดาวเรืองคือเจ้าสาวของพระอาทิตย์ ไม่ใช่เจ้าสาวของแก...ความจริงมันเจ็บปวด และแกต้องยอมรับมันให้ได้”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15/5 วันที่ 30 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ