อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11/3 วันที่ 25 ก.ค. 57
“อ๊าย...ไอ้พี่ขี้อิจฉา พี่กลัวทาเคชิจะได้ดีกว่า ถึงได้เกลียดทาเคชิใช่มั้ย”“หยุดนะไอโกะ” ซาโตชิตวาด
“พี่นั่นแหละเลิกยุ่งเรื่องของฉันสักที ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องได้เป็นโอะคะมิซังของทาเคชิ”
ไอโกะเดินสะบัดหนีไปด้วยความไม่พอใจซาโตชิ
“ไอ้ทาเคชิ”
ซาโตชิขบกรามแน่น แค้นทาเคชิมาก
รถของทาเคชิและลูกน้องแล่นมาในบริเวณที่จอดรถใต้ดิน รถแล่นเข้ามาจอด ณ มุมๆ หนึ่งคัตสึกับเซกิ รีบลงจากรถ มาเปิดประตูให้ทาเคชิกับแพรวดาวก้าวลงมาด้วยกัน
“ร้านอาหารที่ผมกับพ่อชอบมาทานอยู่ทางด้านบน”
“จับตาดูรอบ ๆ ให้ดี ใครมีพิรุธให้รีบรายงานฉัน”
“ครับ”
ทาโร่ คัตสึ เซกิ ลูกน้องโอะนิซึกะ เดินประกบคุ้มกันทาเคชิกับแพรวดาวอย่างระแวดระวัง คนร้าย 2 คน เดินแอบอยู่ตรงตู้กดน้ำด้านหนึ่งของอุโมงค์ คอยแอบมองตามทาเคชิกับแพรวดาวสายตาร้าย อำมหิต
ในร้านอาหารจีนสุดหรูยามค่ำคืน...เจ้าของร้านเข้ามาต้อนรับและบริการทาเคชิด้วยตัวเอง
“ร้านเราจัดมุมพิเศษไว้ต้อนรับโซเรียวกับโอคุซังโดยเฉพาะ”
“ขอบคุณมากครับ”
เจ้าของร้านผายมือเชื้อเชิญให้ทาเคชิกับแพรวดาวนั่งมุมหนึ่งภายในร้านที่จัดไว้ให้เป็นพิเศษ
“อีกสักครู่อาหารจะเข้ามาเสิร์ฟนะครับ”
เด็กเสิร์ฟ 5 คน ทยอยยกอาหารทะเลหลากเมนูเข้ามาเสิร์ฟที่โต๊ะทาเคชิ เด็กเสิร์ฟคนสุดท้ายเป็นคนร้ายปลอมตัวมา แอบเอามีดพับออกมาจากชายพก ซ่อนไว้บนฝ่ามือที่ถือจานอาหาร สายตาจ้องเขม็ง เดินตรงไปยังโต๊ะที่ทาเคชิกับแพรวดาวนั่งอยู่ จู่ ๆ ทาโร่หันมามอง คนร้ายจึงรีบก้มหลบสายตา ทาโร่จับตามองเด็กเสิร์ฟทุกคนที่เข้าใกล้ทาเคชิและแพรวดาว เห็นทุกคนรีบวางจานอาหาร แล้วรีบเดินออกไป คนร้ายจำใจเดินหันหลังออกไป ก้มมองมีดพกที่กำซ่อนไว้ในมืออย่างเจ็บใจ ที่ไม่สำเร็จ ทาโร่มองตามคนร้าย รู้สึกไม่ไว้ใจ จึงเดินตามไป
ทาโร่เดินเข้ามาในครัวหลังร้าน เห็นพ่อครัวและผู้ช่วย กำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร ทาโร่กวาดสายตามองหาตัวคนร้าย จนทั่ว แต่ก็ไม่หาไม่เจอ
“ขอทางหน่อยครับ”
ผู้ช่วยกุ๊กก้มศีรษะขอทางทาโร่ ท่าทางรีบมาก ทาโร่โค้งตัวขอโทษ ก่อนจำใจเดินเลี่ยงออกไปจากครัว คนร้ายก้าวออกมาจากมุมชั้นวางของในครัว สายตามาดร้าย
ทาเคชิคีบอาหารหลายอย่างให้แพรวดาวอย่างเอาอกเอาใจ
“ทานเยอะ ๆ นะ ผมสั่งเมนูพิเศษมาให้คุณทั้งนั้น”
แพรวดาวยิ้มขอบคุณ ก่อนหันไปเห็นครอบครัวที่นั่งโต๊ะใกล้กัน เป็นพ่อ แม่ ลูกชาย 8 ขวบ ลูกสาว 10 ขวบ กำลังทานอาหาร ยิ้มแย้มให้กันอย่างอบอุ่น แพรวดาวนิ่งมองภาพครอบครัวตรงหน้า สลดลง เพราะคิดถึงครอบครัวตัวเองที่เมืองไทย ทาเคชิเห็นสายตาและสีหน้าแพรวดาว รู้สึกเป็นห่วง
“คิดถึงบ้านเหรอครับ”
“วันเกิดฉันทุกปี แม่จะอบขนมเค้กให้ ฉันกับน้องชายจะช่วยกันละเลงครีมบนหน้าเค้กตามใจเรา”
“ละเลงครีมเหรอ เคยได้ยินแต่แต่งหน้าเค้ก”
แพรวดาวยิ้มมีความสุข ขณะเล่า
“น้องชายฉันชอบแอบหยิบน้ำตาลดอกไม้หน้าเค้กไปทาน มีอยู่ปีนึง หน้าเค้กวันเกิดฉันโล่งมาก...”
ทาเคชิขำ
“น้องชายคุณแอบกินน้ำตาลดอกไม้หมดน่ะสิ”
แพรวดาวพยักหน้ารับ ขำ ๆ สักพักสีหน้าสลดลงอย่างนึกได้
“เสียดายปีนี้ฉันไม่ได้อยู่กับ พ่อ แม่ และน้องชาย”
“แต่คุณอยู่กับผม”
ทาเคชิดึงมือแพรวดาวมากุมไว้
“ตอนนี้...เวลานี้...ที่เมืองนี้...เราคือครอบครัวเดียวกันครับคิมิ”
“ขอบคุณค่ะอะนะตะ...คุณดีกับฉันเหลือเกิน”
“คุณคือหัวใจของผม...ผมต้องดูแลหัวใจให้ดีที่สุด แม้จะแลกด้วยชีวิต”
แพรวดาวรีบเอามือป้องปากทาเคชิด้วยความตกใจ
“ฉันบอกแล้วไงคะว่าอย่าพูดแบบนี้”
“ขอโทษครับ ผมชินปาก คุณจะลงโทษด้วยการจูบหรือหอมแก้มผมก็ได้นะ ผมยอมทุกอย่าง”
“นับวันจะปากหวานเหมือนคุณริว”
“ไม่เหมือน...ริวปากหวานกับผู้หญิงทุกคน แต่ผมปากหวานกับคุณคนเดียว”
ทาเคชิส่งสายตาหวาน อ้อน แพรวดาวยิ้มให้แต่สายตากลับมีแววกังวลใจ
ทางเดินในอุโมงค์ที่กลับมายังที่จอดรถ...ทาเคชิจูงมือแพรวดาว ทั้งสองยิ้มให้กันในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรัก ทาเคชิเอียงแก้มให้ แพรวดาวเอามือตัวเองดันแก้มเขาออกเบา ๆ ทั้งสองหัวเราะหยอกเย้ากันอย่างมีความสุข โดยมีลูกน้องเดินตามอารักขา ทาโร่เลี่ยงสายตาจากแพรวดาว ก้มลงมองแหวนประจำตระกูลที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของตน ราวกับย้ำเตือนหน้าที่ของตน เขานึกถึงตอนที่เขารับมอบแหวนประจำตระกูลจากโคจิ
“แหวนประจำตระกูลซาซากิ”
“ต้นตระกูลเราสืบทอดหน้าที่องครักษ์ของโอะนิซึกะจากรุ่นสู่รุ่น ถึงเวลาแล้วที่พ่อจะมอบหน้าที่แห่งเกียรติยศให้ลูกเป็นผู้ดูแล ขอให้ลูกทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด”
“ขอบคุณครับพ่อ... ผมสัญญาจะดูแลโอะนิซึกะด้วยเลือดและลมหายใจของผม”
ทาโร่สีหน้าเข้มเครียด ระลึกถึงหน้าที่ซึ่งสัญญาไว้กับพ่อ คัตสึ เซกิ ลูกน้องโอะนิซึกะ คอยสังเกตผู้คนที่เดินผ่านไปมา รอบตัวอย่างระมัดระวังตลอดเวลา ทาเคชิกับแพรวดาวเดินผ่านตู้กดน้ำที่มีคนกำลังกดน้ำอยู่ดูเหมือนเป็นปกติไม่มีอะไรน่าผิดสังเกต ทาโร่ คัตสึ เซกิ เดินตามไป ทันทีที่ทาเคชิกับแพรวดาวกำลังเดินผ่านอยู่นั้นเอง คนที่กำลังกดน้ำอยู่หันขวับกลับมา ชักปืนออกมาเล็งที่ทาเคชิ ทาโร่หันขวับไปเห็น
“คุ้มกันโซเรียว”
ทาโร่พุ่งเข้าไป ดึงร่างทาเคชิกับแพรวดาวหมอบหลบวิถีกระสุนที่คนร้าย ยิงเข้าใส่ เปรี้ยง ๆ เสียงปืนทำให้ผู้คนแถวนั้นวิ่งแตกตื่น หลบกันอลหม่าน ทาโร่ คัตสึ เซกิ ลูกน้องโอะนิซึกะ กระชากปืนออกมายิงตอบโต้คนร้าย ปัง ๆ คนร้ายหมุนตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว รวดเร็ว พร้อมกับลั่นไกยิงทาโร่ เปรี้ยง... เป็นจังหวะเดียวกับที่ทาโร่ยิงสวนเข้าหาคนร้ายทันที เปรี้ยง...ทาโร่เอี้ยวตัวหลบ แต่ไม่พ้น ถูกกระสุนยิงเฉี่ยวไหล่ขวาจนทรุดลง คนร้ายถูกทาโร่ยิงเข้ากลางหน้าอก ล้มลงนอนแน่นิ่ง คัตสึ เซกิ ลูกน้องโอะนิซึกะกรูกันเข้าไปล้อมร่างคนร้ายไว้อย่างไม่ไว้ใจ คัตสึเอามืออังจมูกคนร้าย
“มันตายแล้วครับ”
คนร้ายอีกคนปรากฏตัวอีกมุมใกล้กัน ในขณะที่ทุกคนไปรุมดูร่างคนร้าย ทาเคชิหันขวับไปเห็นคนร้ายเล็งปืนมาที่เขากับแพรวดาว
“เซโกะ...ระวัง”
ทาเคชิกอดร่างแพรวดาว แล้วหมุนตัวให้หลังของเขาเป็นที่กำบังตัวของเธอเปรี้ยง...เสียงปืนของคนร้ายยิงเข้าใส่ร่างทาเคชิจากข้างหลังจนเขาสะดุ้งเฮือก...ทาเคชิทรุดลง แพรวดาวประคองรับไว้ด้วยความตกตะลึง
“ทาเคชิ”
“โซเรียวถูกยิง” คัตสึตกใจ
ทาโร่ พยายามชักปืนยิงเข้าใส่คนร้ายทั้งที่บาดเจ็บ คัตสึ เซกิ และลูกน้องโอะนิซึกะ ระดมยิงเข้าใส่คนร้ายไม่ยั้ง ทาโร่ตะโกนเตือน
“ระวังอย่าให้โดนชาวบ้าน”
คนร้ายอาศัยช่วงชุลมุนหลบหนีไป ท่ามกลางชาวบ้านที่วิ่งวุ่นวายบริเวณนั้น ลูกน้องโอะนิซึกะไล่ตามออกไป แพรวดาวกางมือที่กอดทาเคชิออกมาดู ตกใจที่เห็นเลือดสีแดงฉานในมือ
“เลือด”
ทาโร่พยุงตัววิ่งมาพร้อมกับคัตสึ เซกิ เห็นแพรวดาวกำลังเขย่าตัวทาเคชิ ร้องเรียกอย่างตกใจ
“ทาเคชิ...ทาเคชิ”
แพรวดาวประคองตัวทาเคชิที่นอนจมกองเลือดอยู่ ตะโกนลั่นด้วยความตกใจมาก
ในห้องผ่าตัด...ทาเคชินอนแน่นิ่ง เลือดไหลไม่หยุด หมอและพยาบาลช่วยกันห้ามเลือดอย่างรีบเร่ง
“ช่วยกันห้ามเลือดก่อน”
ทาเคชิหน้าเคร่งเครียดมาก ภาพบางอย่าง ผุดขึ้นในความคิด เป็นภาพที่เขากับอิจิโร่ทะเลาะกัน
“ผมชอบคุยด้วยเหตุผล มากกว่าใช้กำลัง”
“อ่อนแอ เพราะอย่างนี้ฉันถึงไม่ไว้ใจให้ดูแลโอะนิซึกะ”
“พี่ไดสุเกะดูแลทุกอย่างได้ก็ดีแล้วนี่ครับ”
“ถึงแกจะเป็นทายาทลำดับที่สอง แต่ก็ต้องร่วมสืบทอดเหมือนกัน”
“ผมไม่เคยปฏิเสธชาติกำเนิด แต่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ท่ามกลางคมหอกคมดาบ ผมไม่ต้องการต่อสู้กับใครจนตาย”
“ไอ้ลูกไม่รักดี”
ดวงตาของทาเคชิเริ่มขยับ กลอกไปมา ภายใต้หนังตาที่ปิดอยู่ เครื่องวัดสัญญาณชีพจร เส้นชีพจรค่อย ๆ ลดระดับลง พยาบาลหันมาบอกหมอ
“ความดันคนไข้ลดลงค่ะหมอ”
“เตรียมเครื่องปั๊มหัวใจ”
ทาเคชิยังคงฝันอยู่ ภาพในฝัน เขากำลังปะทะเคนโด้กับอิจิโร่อย่างหนักหน่วง หน้าตาของทั้งคู่ดุเดือดจริงจังมาก
“แกจะต้องเข้มแข็ง ไม่อ่อนข้อให้ใคร แกจะต้องเป็นโอะนิซึกะที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ที่สุด”
ทาเคชิทนความอึดอัดใจไม่ไหว รับดาบไม้ของอิจิโร่ แล้วผลักออกอย่างหมดความอดทน
“ผมไม่อยากเป็นแบบนี้”
ทาเคชิหันโยนดาบไม้ทิ้งไป หันหลังให้อิจิโร่ ระบายความอึดอัดใจออกมา
“ผมต้องการมีชีวิตสงบ ไม่อยากต่อสู้กับใครอีกแล้ว เลิกยุ่งกับผมสักที”
เสียงระเบิดตูม...ดังขึ้นมาจากข้างหลัง ทาเคชิหันหลังกลับไป เห็นอิจิโร่ ฮิเดโกะ ไดสุเกะ คุมิโกะ นอนจมกองเลือดอยู่ทั้งสี่คน ทาเคชิช็อค ตกใจมาก
“พ่อ...แม่...พี่ไดสุเกะ...พี่คุมิโกะ...”
ทาเคชิทรุดลง ก่อนคลานเข้าไปช้อนร่างฮิเดโกะขึ้นมากอดไว้ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
“ไม่จริง ทุกคนต้องไม่ตาย”
“ทาเคชิคะ”
ทาเคชิชะงัก หันไปเห็นแพรวดาวยืนอยู่ตรงหน้า
“เซโกะ”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11/3 วันที่ 25 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ