อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 7 วันที่ 19 ก.ค. 57
“ฉันไม่คิดว่าคุณจะกลับมาที่นี่อีก ถ้าไอโกะรู้จะยิ่งไม่สบายใจ อย่าทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปกว่านี้เลย ไม่ต้องส่งใครมาคอยดูแลฉันด้วย”“ผมทำเพื่อความปลอดภัยของคุณ ส่วนเรื่องที่มาที่นี่...ผมรู้ดีว่าควรอยู่ห่างคุณให้มากๆ ผมขอโทษที่ทำตามใจตัวเองมากเกินไป”
ทาเคชิเข้าไปหาแพรวดาวแล้วกุมมือเธอขึ้นมา
“แต่บางครั้ง...คนเราก็ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหัวใจไม่ได้”
แพรวดาวอึ้งเขินไปเมื่อทาเคชิสารภาพรักตรงๆ แต่พยายามหักห้ามใจตัวเอง ค่อยๆ ดึงมือเธอออกจากการกุมมือของเขา
“อีกแค่ปีเดียวฉันก็จะกลับเมืองไทย พอแต่งงาน...คุณจะลืมฉันไปเอง”
ทาเคชิหยิบสร้อย จี้หยกแกะสลัก รูปตราประจำตระกูลโอะนิซึกะขึ้นมา
“หยกประจำตระกูลโอะนิซึกะ...ผมให้คุณ”
แพรวดาวอึ้งๆ
“ของสำคัญขนาดนี้ ฉันรับไว้ไม่ได้”
ทาเคชิยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากแพรวดาวไม่ให้ปฏิเสธ
“หยกชิ้นนี้จะช่วยปกป้องคุณ คนที่เห็นจะรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม จะไม่มีใครกล้าทำร้ายคุณ”
ทาเคชิสวมสร้อยให้แพรวดาว แต่เธอยังไม่ยอม
“สวมมันไว้...แล้วผมจะไม่มาพบคุณอีก”
แพรวดาวมองทาเคชิ ยอมให้เขาสวมสร้อยหยกให้ ทาเคชิดึงเธอเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหู
“ลาก่อนเซโกะ...ผมจะรักคุณตลอดไป”
แพรวดาวน้ำตาคลอ เสียใจที่ต้องจากเขาเช่นกัน ทาเคชิเลื่อนหน้ามาประทับจูบอำลาที่หน้าผาก ด้วยความทะนุถนอมอย่างแผ่วเบา ทาโร่ยืนแอบมองอยู่ที่ประตูบ้าน มองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บปวด
ค่ำนั้น โคจิและริวนั่งอยู่ในห้องรับแขก ท่าทางเครียดๆ เมื่อได้รับรายงานจากทาโร่
“ทาเคชิแอบไปหาเธอจริงๆ”
โคจิหันไปกำชับทาโร่
“ดูแลเซโกะให้ดีที่สุด ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป หัวใจของโซเรียวลุกเป็นไฟแน่”
“ครับ”
ทาโร่พยักหน้ารับคำ แต่แววตาเศร้าๆ
ไอโกะร้องไห้อยู่บนเตียง ข้าวของในห้องกระจัดกระจายไปทั่ว คำพูดของพ่อดึงก้องในหัว
“ถ้ายังทำตัวแย่ๆ แบบนี้ ทาเคชิคงหาเรื่องไม่แต่งงานอีกจนได้ พ่อขอสั่ง...ห้ามทำร้ายผู้หญิงคนนั้นอีก”
แววตาไอโกะโกรธแค้นมากขึ้นแล้วคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตอนที่ทาเคชิยิ้มให้แพรวดาว และ อุ้มแพรวดาวออกไปจากงาน ไอโกะยิ่งแค้นกรี๊ดลั่นแล้วคว้าของใกล้มือปาลงพื้นอย่างโมโห ไอโกะคว้ากระเป๋าถือของตัวเองมาปาทิ้ง แต่กระเป๋าไม่ได้ปิด ข้าวของตกลงมา เธอหยิบข้าวของปาไปทั่วห้อง แล้วอยู่ๆ ชะงักไป มองของบางอย่างในมือ เป็นกระดาษโน้ตเขียนภาษาญี่ปุ่นที่เคนอิจิให้ไว้
“มีปัญหาอะไร เชิญปรึกษาที่ไนท์คลับของผม ผมยินดีรับใช้เสมอ”
ไอโกะมองกระดาษโน้ตในมือ แววตาเครียด
ไอโกะขับรถเข้ามาจอดที่หน้าไนต์คลับของเคนอิจิ เธอลงจากรถแล้วเดินไปที่ประตูทางเข้า ยามะและโคเฮเฝ้าประตูอยู่
“ฉันต้องการพบเคนอิจิ...”
เคนอิจิและไอโกะนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของเคนอิจิ
“ไม่นึกว่าคุณหนูไอโกะจะเรียกใช้บริการผมเร็วขนาดนี้”
เคนอิจิยิ้มเยาะแล้วรินชาให้ไอโกะ แต่ไอโกะไม่รับชามาดื่ม
“ดูจากสภาพคุณ ท่าทางจะร้องไห้มาทั้งวัน”
“จับตัวนังนั่นมาขายที่นี่ จัดการอย่าให้มันออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันอีก”
เคนอิจิยิ้มกวน
“ทำแบบนั้นมันเรียกหาคุกนะครับ”
“นังผู้หญิงไทยคนนี้จะเป็นบ่อเงินบ่อทองให้แก”
“ทำไมไม่ให้พ่อคุณจัดการ”
ไอโกะอึกอัก
“ฉันไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องนี้”
“กลัวพ่อจะรู้...หรือกลัวว่าทาเคชิสุดที่รักจะรู้ แล้วเกลียดคุณกันแน่”
ไอโกะหันขวับไปจ้องหน้าเคนอิจิโกรธๆ ที่รู้ทัน เคนอิจิยิ้มสะใจ
“ตกลงจะช่วยหรือไม่ช่วย ถ้าไม่...ฉันจะกลับ”
ไอโกะลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่เคนอิจิเดินมาตัดหน้าไว้แล้วจับแขนเธอไว้แน่น
“ผมช่วยแน่ แต่เสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางขนาดนี้ ค่าตอบแทนสูงมากนะครับ”
“จะเรียกเท่าไหร่ก็ว่ามา”
“ของบางอย่างมีค่ามากกว่าเงิน”
เคนอิจิเดินอ้อมมายืนด้านหลังไอโกะ ค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไปตามแขน พร้อมทั้งไซ้จูบซอกคอ ไอโกะผละออกอย่างตกใจ
“แกจะทำอะไร”
เคนอิจิเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ไอโกะถอยกรูดไปจนติดกำแพงห้อง
“ผมกำลังคิดค่าจ้างจากคุณ”
เคนอิจิใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ที่ต้นขาไอโกะอีก เธอทั้งอึ้งทั้งโกรธ ผลักเขาออกอย่างแรง
“ไม่มีทาง...แกไม่มีทางได้ตัวฉัน”
ไอโกะจะเดินออกไปจากห้อง แต่เคนอิจิกระชากตัวมา แล้วดันให้ติดกับกำแพง
“ขอโทษที่ต้องทำให้ผิดหวัง”
เคนอิจิเหวี่ยวไอโกะลงบนโซฟาแล้วโน้มตัวตามลงไปจัดการไอโกะทันที
เสียงไอโกะกรีดร้องดังมาจากในห้อง ชินอิจิ ยามะและโคเฮยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง มองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างรู้ทันว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง
“ฉันว่าเราไปกินอุด้งรอดีกว่า” ยามะชวน
โคเฮเห็นด้วย
“ท่าทางอีกนานกว่าถึงจะคุยกัน...เสร็จ”
ทั้งสามคนหัวเราะลั่นแล้วเดินออกไป เสียงไอโกะยังกรีดร้องอยู่
เช้าวันใหม่...แม่บ้านเสิร์ฟอาหารเช้าให้ริกิและซาโตชิ ริกิแปลกใจที่ไม่เห็นไอโกะ
“ไอโกะไม่ลงมาทานข้าวเหรอ หรือออกไปตั้งแต่เช้า”
“กลับบ้านเช้าต่างหาก ผมได้ยินเสียงรถไอโกะกลับเข้ามาตอนตี 5” ซาโตชิบอก
ริกิส่ายหน้าไม่พอใจ
ไอโกะทรุดร้องไห้อยู่ในห้องน้ำในเสื้อผ้าชุดเดิม เปียกปอนไปทั้งตัว ใบหน้าผ่านการร้องไห้มา
อย่างหนัก ภาพเคนอิจิระดมระดมจูบและไซ้ซอกคอเธอแว่บเข้ามา ไอโกะร้องไห้ไปแล้วใช้มือถูไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายอย่างขยะแขยง ล้างรอยจูบของเคนอิจิ แววตาไอโกะโกรธแค้นและเจ็บปวดจากสิ่งที่เคนอิจิทำกับเธอ
เคนอิจินั่งยิ้มสะใจอยู่บนโซฟา แล้วหันไปทางยามะกับโคเฮ
“ไปจัดการตามที่สั่ง...” เคนอิจิหันไปหาชินอิจิ “ส่วนแก...รอรับสินค้าชิ้นใหม่ได้เลย”
“ครับนาย”
ทั้งหมดออกไปจากห้อง เคนอิจิยังยิ้มสะใจอยู่
ทาโร่เดินยิ้มอย่างอารมณ์ดีมาที่หน้าบ้าน แล้วหยิบรองเท้ามาใส่ โคจิเดินผ่านมาพอดี
“จะไปแล้วเหรอ”
ทาโร่ยิ้ม
“ครับพ่อ วันนี้คุณเซโกะไปช่วยป้าเจ้าของบ้านขายผลไม้แต่เช้า”
“ผู้หญิงคนนี้สวยทั้งรูป สวยทั้งจิตใจจริงๆ”
“เธอเป็นคนดีมากครับพ่อ จิตใจดี อ่อนโยน...แต่เข้มแข็งไม่แพ้ผู้ชาย”
“มิน่า...ใครที่อยู่ใกล้เป็นต้องหลงรักไปซะทุกราย”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 7 วันที่ 19 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ