อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 18/3 วันที่ 29 ก.ค. 57
เจติยายิ้มๆ แล้วเข้าไปเกาะแขนพูดอ้อนๆ “เจก็แค่พูดตามที่เห็นเท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าเค้าเป็นคนละโมบ เห็นแก่ได้จริง ป่านนี้เค้าคงขอพรให้ตัวเองเยอะแยะไปหมดแล้ว”“ก็อย่างที่ชาครบอกนั่นแหละ อยุทธ์ยังไม่เคยมีอำนาจ พอมีก็เลยเผยธาตุแท้ออกมา”
เจติยากำลังใช้ความคิดหนักในการผูกเรื่องทั้งหมดเข้าด้วยกัน
ชาครเผลอนั่งหลับอยู่หน้าห้องไอซียูด้วยความเหนื่อยอ่อน ส่วนวนันต์หลับไม่ได้สติอยู่ในห้องไอ.ซี.ยูทันใดนั้นนิ้วของวนันต์ก็ขยับได้ สัญญาณชีพบนจอมอนิเตอร์เต้นถี่เร็วขึ้นเหมือนตื่นกลัวอะไรบางอย่าง เงาใครบางคนเดินผ่านตัวชาครไป ชาครค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาเห็นพิมพ์อรเดินผ่านตนไป
พิมพ์อรเดินซึมเหมือนคนไร้ความรู้สึก ชาครรีบลุกขึ้นเดินตามไปทันที วนันต์นิ้วกระตุกเกร็งขึ้นมากกว่าเดิมเหมือนรับรู้อันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับชาคร
พิมพ์อรเดินนำชาครไปช้าๆ ชาครเร่งฝีเท้าตามมาแต่ก็ตามไม่ทัน
จากนิ้วที่กระตุกวนันต์เปลี่ยนเป็นกำหมัดแน่น สัญญาณชีพในจอมอนิเตอร์ถี่เร็วขึ้นเรื่อยๆ
พิมพ์อรเดินเลี้ยวไปตามทางเดิน ชาครรีบเดินตามไปทันทีแต่พอตามไป พิมพ์อรกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย ชาครมองไปรอบๆเพื่อหาพิมพ์อร ทันใดนั้น ประตูห้องๆหนึ่งก็เปิดออกช้าๆ เหมือนเชิญชวนให้ชาครเข้าไป
วนันต์กำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อแล้วบิดเกร็งไปทั้งตัว สัญญาณชีพในจอมอนิเตอร์ เต้นเร็วแรงมากขึ้น
ชาครกำลังจะเดินเข้าห้องนั้นไป ทันใดนั้น พยาบาลลึกลับคนเดิมก็เข้ามาดึงแขนชาครไว้
“อย่าเข้าไป”
ชาครตกใจเพราะนึกไม่ถึง “คุณเองเหรอ”
พยาบาลมองหน้าเรียบเฉย
“นี่คุณเป็นใครกันแน่ ผมเช็คประวัติคุณกับทางโรงพยาบาลแล้ว แต่ก็ไม่เจอพยาบาลรูปร่างหน้าตาแบบคุณเลย” ชาครถาม
“คุณไม่ต้องสนเรื่องฉันหรอก จำไว้ ว่าอย่าออกห่างจากคุณวนันต์เด็ดขาด”
“ทำไม คุณรู้อะไรอย่างงั้นเหรอ”
พยาบาลเดินหนีไปโดยไม่ยอมตอบคำถาม
“เดี๋ยวสิคุณ” ชาครเรียก
ชาครรีบตามไป แต่พอเขาเดินเลี้ยวมาตามทางเดิน พยาบาลคนนั้นก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ชาครตกใจจึงมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นพยาบาลคนเดิมแม้แต่น้อย
ภายในห้องพิจารณาคดี ลาภิณนั่งอยู่กับทนาย ในขณะที่อัยการกำลังถามพยานอยู่
“พยานมีอาชีพอะไร”
“เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานครับ” พยานบอก
“แล้วในวันเกิดเหตุ พยานได้เข้าตรวจสอบหลักฐานในที่เกิดเหตุใช่หรือไม่”
“ใช่ครับ”
อัยการหยิบมีดที่ใช้ฆ่าสิทธิพรซึ่งถูกห่อซีนไว้ในถุงพลาสติกออกมา “นี่คืออาวุธที่ใช้ฆ่าผู้ตายใช่หรือไม่”
“ใช่ครับ”
“จากการตรวจสอบลายนิ้วมือบนอาวุธ ได้พบลายนิ้วมือของจำเลยหรือไม่”
“พบครับ”
ลาภิณหน้าเครียดขึ้นมาทันที
อัยการหันไปพูดกับศาล “หมดคำถามครับ”
ผู้พิพากษาหันไปพูดกับทนายของลาภิณ “ทนายจำเลย มีอะไรจะถามมั้ย”
“ครับ” ทนายโค้งให้ผู้พิพากษานิดนึงก่อนจะเดินเข้าไปถามพยาน “พยานยืนยันว่าพบลายนิ้วมือของจำเลยบนอาวุธ และนอกจากลายนิ้วมือของจำเลยแล้ว พบลายนิ้วมือของบุคคลอื่นอีกหรือไม่”
“ไม่พบครับ”
ลาภิณรับฟังด้วยสีหน้าหนักใจ
“ถ้าดูจากอาวุธที่ใช้ฆาตกรรม น่าจะเป็นมีดทำครัวที่อยู่ในห้องพักของผู้ตายใช่หรือไม่”
“สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นครับ” พยานบอก
“แล้วพยานคิดว่าแปลกหรือไม่ ที่มีดของผู้ตายจะมีลายนิ้วมือของจำเลยติดอยู่เท่านั้น โดยไม่มีลายนิ้วมือของผู้ตายหรือบุคคลอื่นติดอยู่เลย ทั้งๆที่สถานที่เกิดเหตุเป็นห้องพักของผู้ตายเอง”
พยานคิดตามอยู่ครู่นึง “แปลกครับ”
ลาภิณมีสีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาที่ฟังการถามพยาน
น้ำกำลังไหลออกจากก๊อกน้ำ ลาภิณเอามือรอน้ำเพื่อล้างหน้า พอล้างหน้าเสร็จเขาก็เหลือบเห็นเงาของอยุทธ์ในกระจก
ลาภิณปิดน้ำแล้วหันกลับไปมองอยุทธ์ “ต่อให้ผมต้องติดคุก ผมก็ไม่มีวันยอมแพ้คุณหรอก”
“ผมไม่ได้ต้องการเอาแพ้เอาชนะกับคุณต้นนะครับ ผมต้องการแค่ช่วยคุณพ่อเท่านั้นเอง” อยุทธ์ว่า
ลาภิณยิ้มเยาะ “ตอนนี้คุณก็พูดได้ รอให้กล่องรากบุญอยู่ในมือคุณก่อนเถอะ”
อยุทธ์มีสีหน้าหนักใจ “ผมต้องทำยังไง คุณถึงจะเชื่อว่าผมจะช่วยแค่คุณพ่อเท่านั้น”
“คุณทำยังไง ผมก็ไม่เชื่อหรอก เพราะเมื่อก่อน คุณก็เคยบอกว่าจะไม่ขอพรจากเหรียญ แต่ตอนนี้ คุณขอโดยไม่ยั้งคิดด้วยซ้ำ”
อยุทธ์อึ้งไปเพราะเถียงไม่ออก
ลาภิณจ้องหน้าอยุทธ์เขม็ง “ผมยอมติดคุก หรือว่าล้มละลายซะดีกว่า ที่จะยอมให้คุณเอากล่องรากบุญไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น”
ลาภิณเดินออกจากห้องน้ำ อยุทธ์ได้แต่มองตามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแต่ก็แก้ตัวไม่ได้
เจติยาหอบข้าวของ อาหารแห้ง ขนม ฯลฯ เข้ามาในบ้านนวัช
เจติยาตะโกนบอก “พี่ผู้กองคะ ของที่จะเอาไปบริจาควางไว้ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวเจขอไปรับฐาไปโรงพยาบาลก่อน”
นวัชกับนิษฐาเดินจูงมือกันออกมาจากข้างใน
นวัชยิ้มแย้ม “พี่รับฐามาแล้วล่ะเจ”
“อ้าว ตัดหน้ากันซะแล้ว” เจติยาว่า
นวัชจับมือนิษฐาเอาไว้ “ว่างปุ๊บต้องให้เวลาเค้าทันที คนไข้คนนี้โหยหากำลังใจ” นวัชยกมือนิษฐามาจุ๊บ
นิษฐาเขิน
เจติยากระเซ้า “หวานไปป่าว”
นิษฐายิ้มๆ ก่อนจะกระเซ้าเพื่อนคืน “ทีใครทีมัน”
ทันใดนั้น นิษฐาก็เกิดเวียนหัวขึ้นมา
“เป็นอะไรฐา” เจติยาถาม
นิษฐาผะอืดผะอมขึ้นมาก่อนจะอาเจียนออกมาเลอะเสื้อนวัช นิษฐารีบเอามือปิดปากแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที โดยมีนวัชรีบตามไปติดๆ เจติยามองตามไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจึงจะตามไป แต่เธอก็ตัดสินใจหยุดเดิน เพราะอยากให้เขามีเวลาได้ดูแลกันเองสองต่อสองมากกว่า เจติยาได้แต่ชะเง้อมองตามไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
นิษฐากำลังอ้วก โดยมีนวัชคอยลูบหลัง นิษฐาอ้วกจนเสร็จก็ยืนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
นวัชหยิบผ้าขนหนูมาชูบน้ำแล้วบิดหมาดๆ ก่อนจะเช็ดหน้าให้นิษฐาอย่างทะนุถนอม
นิษฐาเห็นเสื้อนวัชเลอะอ้วกตัวเอง “เสื้อพี่เลอะนะคะ ไปเปลี่ยนก่อนเถอะ”
นวัชยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร ให้ฐาค่อยยังชั่วก่อนดีกว่า”
นิษฐาไม่สบายใจเพราะรู้สึกไม่ค่อยดี “แต่มันเปื้อนอ้วกนะคะ พี่ไม่รังเกียจเหรอ”
นวัชยิ้มอบอุ่น “ถ้าแค่นี้ยังรังเกียจ แล้วต่อไปเราจะดูแลกันจนแก่จนเฒ่าได้ยังไง”
นิษฐาซึ้งใจจนน้ำตารื้นขึ้นมา
นวัชยิ้มๆ แล้วพูดกระเซ้า “ขี้แยอีกแล้ว”
นวัชยิ้มแย้มขณะเช็ดหน้าเช็ดตาให้นิษฐา
วิญญาณสิทธิพรยืนดูทั้งคู่อยู่ด้วยสีหน้าเครียดขรึม
เจติยาเดินมาที่รถของตนที่จอดอยู่ข้างหน้าบ้านนวัช โดยมีวิญญาณสิทธิพรตามมาด้วย
“ผมไม่เคยคิดเล่นๆกับคุณฐานะครับ ผมชอบเธอจริงๆ แล้วผมก็ไม่เคยคิดว่าการที่ผมมาทีหลัง มันจะเป็นสิ่งผิดอะไรด้วย” สิทธิพรบอก
“คุณก็ตายไปแล้ว จะพูดถึงอีกทำไมคะ ยังไงมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว” เจติยาว่า
สิทธิพรหน้าจ๋อยลง “ถึงตอนนี้ผมยังไม่ตาย ผมก็ยอมแพ้แล้วล่ะครับ”
เจติยามองสิทธิพรอย่างคิดไม่ถึง
สิทธิพรมีสีหน้ายอมแพ้จริงๆ “ผมว่าคงไม่มีใครเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองคนนั่นได้แน่ๆ แล้วผมก็คงไม่มีทางดูแลคุณฐาได้ดีเท่ากับที่ผู้กองทำด้วย”
พูดจบ วิญญาณของสิทธิพรก็เลือนหายไปอย่างทำใจ เจติยายิ้มบางๆ เพราะดีใจที่สิทธิพรคิดได้ในที่สุด
เจติยากำลังเข็นรถพานิษฐามาตามทางเดินในโรงพยาบาลพร้อมกับพูดคุยกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
เจติยายิ้มแย้ม “ฉันชักอิจฉาแกแล้วสิ หวานเกินหน้าเกินตาเพื่อนไปหน่อยแล้ว”
นิษฐาเขินอาย “ไม่ต้องมาพูดดีเลย ทีแกกับคุณต้นสวีทล่วงหน้าฉันมาตั้งหลายปี ฉันยังไม่เห็นอิจฉาแกเลย”
เจติยายิ้มๆ “แล้วนี่เมื่อไหร่จะแจกการ์ดล่ะยะ”
“ดูสภาพฉันสิ”
“กำลังใจดีขนาดนี้ หายชัวร์ๆ”
นิษฐายิ้มแย้มเพราะลึกๆก็มีความหวังอย่างเต็มเปี่ยม
“งั้นแกรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง”
นิษฐาพยักหน้ารับ “อือ”
เจติยาเดินเลี่ยงไป นิษฐานั่งรออยู่ที่หน้าห้องตรวจด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างมีกำลังใจ ทันใดนั้น นิษฐาก็สะดุ้งเฮือก ตาแข็งค้าง และแขนบิดเกร็งขึ้นมาทันที กสิณที่อยู่ข้างหลังนิษฐาใช้มือเสียบทะลุรถเข็นเข้าไปในตัวนิษฐา
กสิณยิ้มเหี้ยมเพราะกะจะเล่นงานนิษฐาให้ถึงตาย
ทันใดนั้น สิทธิพรก็เข้ามาคว้าข้อมือกสิณไว้แล้วค่อยๆดึงมือของกสิณออกมาจากตัวของนิษฐา นิษซาหมดสติไปทันที
สิทธิพรมีหน้าตาถมึงทึงน่ากลัว “อย่าทำอะไรคุณฐานะ”
กสิณยิ้มเยาะ “แกอย่าโง่นักเลย ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเห็นแกอยู่ในสายตาเลยซักนิด ถึงแกปกป้องเค้า เค้าก็ไม่สนใจแกหรอก”
สิทธิพรตะคอก “มันเรื่องของฉัน ถ้าแกคิดจะทำร้ายคุณฐาล่ะก็ ต่อให้ฉันต้องตกนรก ฉันก็จะลากแกไปด้วย”
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 18/3 วันที่ 29 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ