อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/3 วันที่ 2 ส.ค. 57
“ฉันขอโทษค่ะ...ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้”ทาเคชิอึ้ง ไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบนี้จากแพรวดาว เขากระซิบเสียงแผ่ว
“หรือคุณไม่ได้รักผม”
“ความรักไม่ได้จบที่การแต่งงานเสมอไปนะคะ ลืมไปแล้วเหรอคะว่าเส้นทางเดินของเรามีจุดหมายปลายทางที่ต่างกัน”
แพรวดาวตัดใจถอดแหวน และถอดสร้อยจี้หยกของทาเคชิออก เจ็บปวดแต่ต้องทำ
“ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา อยากแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองรัก...พร้อมจะแก่เฒ่าไปด้วยกัน ฉันไม่อยากอยู่ท่ามกลางคมหอกคมดาบไปตลอดชีวิต แล้วถ้าเรามีลูก ลูกของเราต้องสืบทอดภาระความแค้นไปอีกไม่มีที่สิ้นสุดงั้นเหรอคะ ฉันไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นค่ะ...ทาเคชิ”
บ้านมาซาโกะเช้าวันใหม่...แพรวดาวก้มศีรษะขอบคุณมาซาโกะ ใบหน้าเศร้าหมอง ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก มาซาโกะสบตาทาโร่ รู้ว่าแพรวดาวต้องมีเรื่องมา แต่ไม่กล้าถาม
“ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ ที่ยอมให้หนูกลับมาพักที่นี่”
“ป้ายินดีต้อนรับหนูเซโกะเสมอจ้ะ”
แพรวดาวหันไปบอกทาโร่ ที่คอยติดตามดูแลเธอ
“คุณทาโร่กลับไปเถอะค่ะ”
“โซเรียวสั่งให้ผมคอยดูแลโอคุซัง”
“ฉันไม่ใช่โอคุซังตั้งแต่ก้าวออกมาจากบ้านหลังนั้น”
ทาโร่ก้มศีรษะนิ่ง ยืนยันที่จะไม่กลับ แพรวดาวถอนใจแรงอย่างเหนื่อยใจ มิโยะโกะรีบมาหาแพรวดาวที่บ้านด้วยความร้อนใจ
“เซโกะ...เกิดอะไรขึ้น”
แพรวดาวอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะอธิบายยังไง
แพรวดาวซับน้ำตา หลังจากเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้มิโยะโกะฟัง
“คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้” มิโยะโกะจับมือแพรวดาวอย่างปลอบใจ
“โลกของทาเคชิไม่ใช่โลกที่ฉันต้องการ รักแค่ไหน...ฉันก็ต้องยอมรับความจริง”
“ความจริงจะทำร้ายหัวใจเธอให้เจ็บช้ำทรมานไปตลอดชีวิต”
แพรวดาวเบือนหน้าหนี น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฉันตัดสินใจไปแล้ว...ทันทีที่เรียนจบ ฉันจะกลับเมืองไทย”
“ก็ยังเหลืออีกตั้งหลายเดือน ถึงตอนนั้นก็ว่ากันอีกที ตอนนี้ไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นก่อนดีกว่า”
แพรวดาวพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย พอลุกขึ้น จู่ ๆ เธอก็รู้สึกวูบ หน้ามืด จนมิโยะโกะต้องประคองรับไว้
“เซโกะ”
ทาโร่วิ่งเข้ามา ตกใจที่เห็นแพรวดาวหมดสติอยู่กับมิโยะโกะ
“โอคุซัง”
โถงบ้านมาซาโกะ...แพรวดาวค่อย ๆ ลืมตา รู้สึกตัวตื่นขึ้นอย่างสะลึมสะลือ หลังจากที่มาซาโกะกับมิโยะโกะช่วยกันปฐมพยาบาล มิโยะโกะถามอย่างเป็นห่วง
“เซโกะเป็นยังไงบ้าง”
แพรวดาวงุนงง พยายามยันตัวเองลุกขึ้นนั่งจนมิโยะโกะต้องช่วยประคอง ทาโร่มองอย่างห่วงใย
“ผมจะพาโอคุซังไปตรวจที่โรงพยาบาล”
“ฉันไม่เป็นไร”
“แต่ช่วงนี้โอคุซังหน้ามืดเป็นลมบ่อยมากนะครับ”
“แค่หน้ามืด นอนพักก็หายแล้ว”
แพรวดาวยืนยัน ไม่ยอมไปโรงพยาบาล ทุกคนอ่อนใจ ในความดื้อดึงของเธอ
สวนบ้านโอะนิซึกะ...ริวเล่าเรื่องแพรวดาวให้ทาเคชิฟังด้วยความไม่สบายใจ
“ทาโร่ให้คนมาบอกว่าโอคุซังอาการดีขึ้นแล้ว แต่ไม่ยอมไปหาหมอ”
ริวพูดพลางนึกขึ้นได้ จึงแหย่ทาเคชิ
“ไม่รู้ว่าดื้อเหมือนใคร”
ทาเคชิทำหูทวนลม มองเมินไปทางอื่นอย่างไม่สนใจ ยังโกรธและน้อยใจที่แพรวดาวไม่ยอมแต่งงานด้วย
“สถานการณ์ของบ้านเราไม่ค่อยดี โอคุซังคงเครียดและสับสน ถึงได้ปฏิเสธการแต่งงาน...แกควรไปง้อเธอกลับบ้าน”
“ไม่มีประโยชน์”
“ถ้าแกรักโอคุซัง แกก็ต้องหาวิธีรั้งเธอไว้ด้วยหัวใจ”
“พูดเหมือนเข้าใจความรัก”
“ไม่เข้าใจ แต่เชื่อว่าความรักและความผูกพันที่แกกับโอคุซังมีต่อกัน จะทำให้โอคุซังยอมเปลี่ยนใจใช้ชีวิตอยู่กับแกที่นี่ แกต้องพยายาม...”
ทาเคชิลุกพรวด เดินหนีไปอย่างไม่สนใจฟังอีก ริวถอนใจมองตามอย่างเอือมระอา
ทาเคชิเดินมายังระเบียงทางเดินริมสวน กวาดสายตามองสวนสวยโดยรอบ หวังทำให้ตัวเองสบายใจ ทาเคชิเห็นภาพตัวเองประคองกอดแพรวดาวเดินเล่นด้วยกันในสวน ยิ้มแย้ม มีความสุข ทาเคชิผงะเล็กน้อย หันกลับไปมองอีกที ภาพในความคิดก็หายไปแล้ว
ทาเคชิเดินผ่านมุมทานข้าว มองโต๊ะอาหารอย่างเหงา ๆเห็นภาพตัวเองกับแพรวดาวนั่งทานข้าวด้วยกัน แพรวดาวคีบอาหารให้อย่างเอาใจ ทาเคชิพยายามสะบัดภาพความคิดออกไป แล้วรีบเดินหนีจากมุมที่มองเห็นแต่แพรวดาว
ทาเคชิเดินเข้ามาในห้อง รีบเลื่อนปิดประตูหนีภาพข้างนอกที่มองเห็นแต่แพรวดาว
“ทาเคชิ...”
ทาเคชิหันไปเห็นแพรวดาว ตะลึง เมื่อเธอยิ้มหวานปรี่เข้ามากอดเขาด้วยท่าทางคิดถึง เขาอ้าแขนรับกอดนั้น จู่ ๆ ร่างแพรวดาวก็หายวับไป
“เซโกะ”
ทาเคชิหันมองหาทั่วห้อง
“เซโกะ”
เงียบ...ไม่มีเสียงตอบรับ ภาพที่เห็นเป็นเพียงจิตใต้สำนึกของเขาเท่านั้นพลันสายตาทาเคชิสะดุดมองเห็นดาวกระดาษดวงหนึ่งตกอยู่ที่พื้น จึงก้มลงเก็บดาวกระดาษดวงนั้นขึ้นมามอง เขานึกถึงตอนที่เดินเข้ามาในห้องที่ตกแต่งด้วยดาวกระดาษ และต่อกลอนคู่กับแพรวดาว
“คุณไม่ต้องเอาชนะใคร เพราะคุณคือผู้ชายคนเดียวในหัวใจฉันค่ะอะนะตะ”
ทาเคชิเศร้า ทรุดตัวนั่งลงอย่างคนหมดแรง ชอกช้ำใจมาก
ค่ำนั้น โคจิอยู่ในสวนมองไปยังห้องนอนทาเคชิด้วยความเป็นห่วง
“อารมณ์ของโซเรียวตอนนี้ อาจมีผลกระทบต่อแผนที่เราเตรียมเล่นงานมิซาว่ากับซะโต้”
ริวหนักใจ
“ทาเคชิแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ แต่ต้องให้เวลาเขาทบทวนอะไรด้วยตัวเอง”
โคจิพยักหน้ารับรู้ ริวนึกขึ้นได้
“มีข่าวของมิซาว่ากับซะโต้บ้างไหม”
“ช่วงนี้ชินอิจิเงียบไป อาจยังไม่มีความคืบหน้า หรือยังไม่มีโอกาสส่งข่าว”
“คลื่นใต้น้ำ น่ากลัวกว่าลมพายุที่เห็นชัดเจนบนท้องฟ้า...มิซาว่ากำลังคิดทำอะไรกันแน่”
ริวหวั่นใจ ที่ไม่รู้ความเคลื่อนไหวของศัตรู
โถงบ้านมิซาว่า...ริกิถามความคืบหน้าจากเคนอิจิด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เตรียมแผนจัดการโอะนิซึกะให้สมกับความชั่วของมันหรือยัง”
“ผู้หญิงกับยารอบใหม่ จะเดินทางมาอาทิตย์หน้า”
เคนอิจิพูดพลางนึกเจ็บใจ
“คราวที่แล้ว...ของ ๆ ผมถูกตำรวจยึดไปหมด ขาดทุนย่อยยับ รอบนี้ว่าที่พ่อตาคงไม่ใจดำหักส่วนแบ่งเยอะเกินไป”
“ฉันไม่ต้องการอะไร นอกจากชีวิตโอะนิซึกะโซเรียว”
ริกิเสียงดังด้วยความโกรธแค้น แฝงความรำคาญที่เคนอิจิเรียกเขาว่าว่าที่พ่อตา เคนอิจิกระหยิ่มยิ้ม สายตาเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นว่าริกิไม่สนใจอะไรนอกจากการแก้แค้น
“ไม่ต้องห่วง...งานนี้ผมทุ่มสุดตัวเพื่อแก้แค้นแทนแน่ ไอ้ทาเคชิจะต้องตายแบบไม่เหลือซาก”
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18/3 วันที่ 2 ส.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ