@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 9 พ.ย. 55

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 9 พ.ย. 55

คำขอให้สำเร็จสามครั้งต่อหนึ่งความปรารถนา เหรียญโลหะสีดำในกล่องเป็นสัญลักษณ์แทนงานแต่ละชิ้น นำไปติดที่ข้างกล่อง เมื่อครบจำนวนที่กำหนด สิ่งที่ขอไว้ก็จะปรากฏผล”
“ถ้าเกิดเจไม่อยากได้อะไรอีกนอกจากให้แม่หายป่วย แล้วเจต้องทำยังไงคะ”

“เมื่อก่อนนี้ลุงทำงานตามคำขอจากศพโดยไม่สนใจความต้องการใด ๆ กล่องปิดไว้ตลอดเวลา ลุงเลยไม่ได้สังเกตว่าการไม่ขอจะต้องพบเรื่องดีหรือร้าย”

เจติยาวางมือลงบนกล่องรากบุญ “ฉันยอมทำตามคำขอที่ได้รับฟังจากศพ เพื่อบอกความจริงตามที่เค้าต้องการ ส่วนความปรารถนาของฉันก็คือ ขอให้แม่มยุรีหายเจ็บป่วยจากโรคร้ายและมีชีวิตยืนยาวเพื่อเห็นความเจริญพัฒนาของลูกคนนี้”



มีแสงสว่างวูบฉาบมือเจติยาเหมือนการตอบรับคำขอ

“สิ่งที่เจต้องจำไว้อย่างนึงก็คือ ชะตาชีวิตของแต่ละคนถูกกำหนดไว้แล้ว นี่เป็นแค่การต่อรองชั่วคราว แม่ของเจอาจตายช้าไปเท่านั้น แต่ไม่ใช่ยืนยาวเป็นอมตะ สิ่งที่เจใช้แลกเปลี่ยนกับกล่องใบนี้ คือกำหนดเวลาตายของตัวเจเอง”

“เจเข้าใจดีแล้วค่ะลุง เจแค่ขอเวลาที่ยาวนานขึ้น สวรรค์รู้ดีว่าเจต้องการแค่ไหน”

เจติยามัวแต่คุยกับลุงทวีเลยไปประชุมสาย เจติยาถูกลาภิณเอ็ดเสียงเขียว แถมลาภิณยังขู่จะไล่เจติยาออกอีก เจติยาตัดสินใจเดินหนีออกไปจากห้องประชุมทันที ลาภิณมองตามหลังไป ด้วยสีหน้าเขม่น ๆ ไม่หาย

เจติยาไปหานิษฐาที่คอนโดฯ นิษฐาได้รับข่าวว่าเด็กที่มูลนิธิโดดตึกฆ่าตัวตาย จึงรีบร้อนออกไปดู เจติยากำลังเซ็ง ไม่อยากอยู่คนเดียว เลยขอตามไปด้วย พอไปถึงที่เกิดเหตุนิษฐารีบวิ่งพาเจติยาฝ่ากลุ่มไทยมุงเข้าไป เจ้าหน้าที่กู้ภัยและเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเก็บศพหนุงหนิงที่นอนตายคอหักที่หน้าตึก เจติยาเห็นศพหนุงหนิงเต็มตา รีบเบือนหน้าหนี

นิษฐาเห็นศพหนุงหนิงก็ถึงกับช็อกไม่อยากเชื่อพยายามตั้งสติก่อนจะเดินไปหานวัชที่กำลังสอบปากคำเจ้าของอพาร์ตเมนต์อยู่ นิษฐาถูกใจนวัชตั้งแต่แรกเห็น แต่ต้องเก็บอาการไว้ เพราะอยู่ในหน้าที่ตัวแทนมูลนิธิ

เจ้าหน้าที่กู้ภัยยกเปลหามศพผ่านไปทางเจติยา เจติยายังไม่ชิน กลัวศพจะพูดกับตัวเองรีบเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง ไม่คาดคิดศพหนุงหนิงคอหักเอียง เลือดอาบ สภาพเหมือนที่ตาย ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ เจติยา เจติยากรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ นวัชรีบวิ่งเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง นิษฐาแปลกใจมากที่รู้ว่านวัชรู้จักกับเจติยา

พิสัยบุกไปโวยวายที่ห้องแต่งศพทันทีที่รู้เรื่องลุงทวีจะรับทำศพอนาถา “คิดว่าตัวเองเป็นใคร เจ้าของบริษัทรึไง”

ลุงทวีอธิบายเสียงเรียบ “ผมทำทุกอย่างตามเจตนารมณ์ของคุณสารัช”

“พี่สารัชเสียชีวิตไปแล้ว นโยบายหลาย ๆ อย่างของบริษัทก็ต้องเปลี่ยน”

“เหรอครับ คุณต้นไม่เห็นบอกผม”

“ก็ฉันกำลังบอกอยู่นี่ไง”

“แต่ผมไม่เห็นด้วยว่านโยบายดี ๆ เพื่อผู้ยากไร้ของคุณสารัชจะต้องตายไปพร้อมกับท่านด้วย ท่านคงไม่ต้องการแบบนั้น”

“ตกลงแกจะทำศพฟรีให้ได้ แล้วทิ้งรายได้บริษัทใช่มั้ย”

“คิวไหนจองมาก่อน ก็ต้องคิวนั้นล่ะครับ”

“แกไม่เห็นรึไงว่าห้องสวดศพมันเต็มหมดแล้ว”

“เห็นครับ แล้วก็เห็นกำไรมากมายที่บริษัทรับมาแล้ว เราหากินกับศพ มันสมควรที่เราจะยอมขาดทุนกำไรทำบุญให้กับศพยากไร้ซักศพ ซึ่งน้อยไปด้วยซ้ำ”

“อวดดีให้ตลอดเถอะ อีกไม่นานหรอก”

พิสัยเดินออกไปอย่างหัวเสียกลับไปที่ห้องทำงาน เลขาฯ รีบเข้าไปรายงานให้ทราบว่าลาภิณกำลังเรียกคุยหัวหน้าฝ่ายเรียงตัว แถมยังขอเอกสารย้อนหลังวุ่นวายไปทั้งบริษัท พิสัยบอกเลขาฯ ให้ไปกระซิบบอกหัวหน้าแผนกต่าง ๆ ให้ทำโอที รอให้ลาภิณกลับไปแล้วค่อยมาพบตนทีละคน

ช่วงบ่าย เจติยาเดินคุยกับลุงทวีอยู่บริเวณบริษัทด้วยสีหน้ากังวลปนกลัว “หนุงหนิงต้องเป็นงานต่อไปของเจแน่ ๆ เลยค่ะลุง”

“ศพพูดกับเจแล้วเหรอ”

“ยังเลยค่ะลุง แค่ปรากฏให้เห็น...เจต้องประสาทหลอนตายก่อนคำขอสำเร็จแน่ ๆ...นี่มันไม่มีสัญญาณอะไรเตือนเราล่วงหน้าเลยเหรอคะลุง ว่าคนตายพวกนั้นจะมาหาเรา”

“ซักพักเดี๋ยวก็ชินไปเองล่ะ”

เจติยาเดินพ้นแนวต้นไม้ ไม่คาดคิด ศพหนุงหนิงยืนหน้าซีดอยู่แล้วข้างต้นไม้ มองมาที่เจติยาเขม็ง เจติยาร้องลั่นด้วยความตกใจโดดเหยงไปที่ถนน จังหวะเดียวกับที่ลาภิณขับรถกลับเข้าบริษัทมาพอดี ลาภิณตกใจเบรกรถตัวโกร่งบีบแตรสนั่น เจติยาตกใจมาก ยืนหลับตาปี๋อยู่หน้ารถลาภิณ

ลาภิณและปริมลงจากรถมา หน้าหงิกบอกบุญไม่รับ ปริมดูถูกหาว่าเจติยาคิดจะเรียกค่าทำขวัญหารายได้เสริม ลุงทวีรีบเข้ามาขอโทษแทน แล้วลากตัวเจติยาหลบไปให้พ้นทาง ลาภิณถอนใจส่ายหน้าเดินกลับขึ้นรถไป ปริมค้อนใส่อีกขวับก่อนตามกลับไปขึ้นรถ เจติยาเหล่ ๆ มองตามรถลาภิณ ไม่คาดคิดเห็นหนุงหนิงนั่งอยู่เบาะหลังหน้าซีดชิดหน้าต่าง หันมองมาทางเจติยา พร้อมกับพูดว่า “บอกความจริง” เจติยาผงะไปด้วยความตกใจ

“เห็นหนุงหนิงเหรอ”

“ค่ะลุง เธอมอบหมายงานให้เจแล้ว”

นิษฐาชวนเจติยาไปตามดูพฤติกรรมเด็กในมูลนิธิที่ผับหรูแห่งหนึ่ง ระหว่างทาง นิษฐาถือโอกาสถามถึงเรื่องความสัมพันธ์ของเจติยากับนวัช เจติยายืนยันว่าเธอไม่ได้คบหาอยู่กับนวัช นิษฐาค่อยโล่งอก ไม่อยากผิดใจกับเพื่อนรักเพราะเรื่องผู้ชาย

บังเอิญปริมพาลาภิณมาปาร์ตี้กับกลุ่มเพื่อนที่ผับเดียวกัน เพื่อนปริมช่วยกันมอมเหล้าจนลาภิณ
เมามาก แทบยืนทรงตัวไม่ไหว ลาภิณเดินเซออกไปหน้าผับ ปริมหันไปเห็นรีบเดินตามออกไปดูด้วยความเป็นห่วง

ลาภิณเมามาก เดินเซออกมาอาเจียนใส่หน้ากระโปรงรถนิษฐา เจติยารีบปรี่เข้าไปโวยวาย ลาภิณหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาควักเงินให้สองพัน แล้วบอกให้เจติยาหุบปาก หยุดโวยวาย เจติยามีสีหน้าเจ็บใจ ปนหมั่นไส้ สีหน้าท่าทางและน้ำเสียงลาภิณดูถูกตนสุด ๆ ปริมเดินตามมาเจอเข้าพอดี ลาภิณพยายามยัดเยียดเงินสองพันให้เจติยา ปริมจะดึงเงินคืนมาพันนึง แต่เจติยาไวกว่าดึงเงิน สองพันมาแล้วหันหลังเดินหนีเลย

ปริมเจ็บใจปนหมั่นไส้ พูดแขวะใส่ “มีงานพิเศษทำหลายที่จริงนะจ๊ะ ได้ไปสองพันฟรี ๆ คืนนี้คงไม่ต้องยืนหาลูกค้าแล้วล่ะ”

เจติยาหันขวับมาจ้องหน้าปริม “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความอย่างที่พูด นักศึกษาดี ๆ จะมายืนซุ่มที่ลานจอดรถมืด ๆ หน้าผับทำไม ถ้าไม่ใช่...”

นิษฐาเดินมาสมทบ “เจมากับฉันค่ะ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิเพื่อนแท้ตามมาดูพฤติกรรมเด็กในมูลนิธิค่ะ จะดูบัตรประจำตัวมั้ยคะ”

ปริมค้อนใส่เจติยาก่อนจะควงแขนลาภิณพากันเดินกลับไป นิษฐาเดินไปดูหน้ารถ เจติยามองตามไปก่อนมองเลยไปซอยข้างผับ ตกใจผงะไปเมื่อเห็นหนุงหนิงยืนหน้าซีดเผือดมองมาทางตน แล้วพยักหน้าเรียก เจติยาสูดหายใจลึก พยายามตั้งสติ แล้วรวบรวมความกล้าเดินตามไป นิษฐาไม่ทันสนใจเจติยาเปิดรถเอาน้ำขวดมาเทล้างหน้ารถไปด้วยท่าทางขยะแขยง

เจติยาเดินตามไปจนถึงกลางซอย หนุงหนิงหยุดถามเจติยาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เจติยาบอกให้รู้ว่าหนุงหนิงโดดตึกฆ่าตัวตาย ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อ นิษฐาก็โผล่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน หนุงหนิงหายตัวไปทันที

เด็กในมูลนิธิที่จะมาตามดูพฤติกรรมไม่มาที่ผับคืนนี้ นิษฐาชวนเจติยากลับ จะได้รีบเอารถไปล้าง เจติยาเอาเงินสองพันให้นิษฐาไปจ่ายค่าล้างรถ นิษฐาไม่ยอมรับเงิน บอกให้เจติยาเก็บเงินไว้รักษาแม่จะมีประโยชน์กว่า เจติยาซาบซึ้งกับน้ำใจของเพื่อนเป็นอย่างมาก

หัวหน้าฝ่ายรายงานให้พิสัยทราบว่าลาภิณจะออกไปตรวจโรงงานโดยไม่บอกให้พิสัยรู้ก่อน พิสัยหน้าเครียด รู้ดีว่าลาภิณกำลังหาทางจับผิดตนอยู่ จึงบอกให้หัวหน้าฝ่ายช่วยหาทางถ่วงเวลาให้ลาภิณออกไปจากออฟฟิศช้าที่สุด

ลาภิณตามไปดูเจติยาทำงาน จึงได้เห็นว่าเจติยารู้ระบบงานจริงและทำงานดีใช้ได้จริง ๆ บางอย่างก็รู้ลึกกว่าตนด้วยซ้ำ หลังจากคุยกับลูกค้าเสร็จ เจติยาเดินเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ หนุงหนิงปรากฏตัวให้เห็นพร้อมกับบอกว่าเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ก็มีพนักงานคนอื่นเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา หนุงหนิงหายตัวไปทันที

ลาภิณบุกไปขอเอกสารตัวจริงถึงโรงงานผลิตโลงศพของบริษัท ระหว่างยืนคุยอยู่กับหัวหน้าฝ่าย จู่ ๆ พิสัยก็เดินยิ้มแย้มเข้ามาหา มีปองและย้งเดินตามประกบหลังมา

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 9 พ.ย. 55

รากบุญ บทประพันธ์ของ ช่อมณี จากบริษัท ทีวีซีน จำกัด
รากบุญ บทโทรทัศโดย เอกลิขิต
รากบุญกำกับการแสดงโดย ย้ง ธราธร
รากบุญ ผู้จัดโดย ปิ่น ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
รากบุญ ละครแนวลึกลับ สืบสวน ให้แง่คิดเรื่องความสุขแท้จริง บาปบุญ คุณโทษและคุณค่าของเวลา
ที่มา เดลินิวส์