@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 4 วันที่ 30 พ.ย. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 4 วันที่ 30 พ.ย. 55

“ก็ อยากเลื่อนตำแหน่งบ้างสิ...จะให้สับปลาให้มันทั้งชีวิตหรือไง” ปลายฟ้าเสียงอ่อย ไทอดยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอไม่ได้ ปลอบใจว่าถ้ายังไม่มีความสามารถพอจะเป็นครูฝึก ก็ให้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยครูฝึกแทน ปลายฟ้ายิ้มออก หันไปสับปลาต่อไปอย่างมีกำลังใจ
“เดี๋ยวฉันไปเตรียมงานก่อนนะ ให้อาหารเสร็จแล้วไปเจอที่กรงเสือ”...

ที่คอนโดฯที่พักของพีท เสียงโทรศัพท์มือถือปลุกพีทที่นอนระบมไปทั้งตัวให้ตื่นขึ้น โจหุ้นส่วนทำอู่รถยนต์ โทร.มาแจ้งข่าวแก๊ง 3 เคโดนพวกไหนไม่รู้ถล่มไม่เหลือซาก เขารู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของอาฮวด แต่ไม่ได้พูดอะไร...

ได้เวลาที่สัตว์ป่าแสนรู้จะโชว์ความสามารถ ผู้ชมเริ่มทยอยเข้าไปนั่งรอดูการแสดงของเสือ หนูเอมกำลังบ่ายหน้าไปทางนั้นเช่นกัน เจอกระเป๋าถือหรูหราใบหนึ่งวางทิ้งไว้บนเก้าอี้สนามโดยไม่มีเจ้าของ รีบเดินไปเปิดดูพบเงินปึกใหญ่อยู่ข้างใน เธอกวาดตามองหาเจ้าของแต่ไม่พบ จึงคว้ากระเป๋าออกตามหา เจอหญิงวัยกลางคนท่าทางดี หนูเอมปรี่เข้าไปถามว่าเป็นเจ้าของกระเป๋าใบนี้หรือเปล่า เธอส่ายหน้า ปฏิเสธว่าไม่ใช่



ขณะหนูเอมกำลังจะเอากระเป๋าไปส่งกองอำนวยการสวนสัตว์ คุณนายท่าทางร่ำรวยกับเพื่อนๆเข้ามากระชากมันไปจากมือ พร้อมกับโวยวายหาว่าเธอขโมยกระเป๋าและจะเอาตัวไปส่งตำรวจ แต่ปลายฟ้าเข้ามาห้ามเสียก่อน ยิ่งเห็นท่าทางของหนูเอมแล้วยิ่งไม่เชื่อว่าจะเป็นหัวขโมย พยายามขอร้องคุณนายให้ใจเย็นๆก่อน เธอกลับหาว่าปลายฟ้าเข้าข้างพวกเดียวกัน

ก่อนเรื่องราวจะบานปลาย หญิงวัยกลางคนที่หนูเอมเคยถามว่าเป็นเจ้าของกระเป๋าหรือเปล่า เข้ามาช่วยยืนยันว่าเธอไม่ได้เป็นขโมย หนำซ้ำยังช่วยตามหาเจ้าของกระเป๋าใบนี้อีกด้วย เรื่องถึงจบลงได้...

ครู่ต่อมา ขณะปลายฟ้ากำลังป้อนนมลูกเสืออยู่กับหนูเอมภายในคอกอนุบาล ไทมาเห็นเข้านิ่วหน้าแปลกใจ ทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ สองสาวไม่ตอบได้แต่อมยิ้ม เขาไม่สนใจจะซักถามอะไรอีกหันไปทางหนูเอม

“จัดของให้น้าแป๊ดเรียบร้อยแล้ว...ไป...พี่ไปส่งบ้าน...พี่ซื้อขนมที่หนูเอมชอบมาฝากด้วยนะ”

“พี่ไทใจดีที่สุดเลย” หนูเอมว่าแล้วโผกอดเขาด้วยความรัก

ปลายฟ้าเห็นไทจะเข้าเมืองก็ขอติดรถมาด้วย หลังจากส่งของให้แป๊ดที่ร้านพิซซ่าเรียบร้อย เธอขอร้องไทช่วยพาไปส่งของให้ เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าของอะไร

“ยาไอซ์มั้ง...เหอะน่า...ไปๆ” ปลายฟ้าหัวเราะอารมณ์ดี...

ระหว่างนั่งมาในรถด้วยกัน ปลายฟ้านึกถึงเหตุการณ์เมื่อปีก่อน ตอนที่ไทมาบอกลาเพื่อออกตามหาจุดหมายปลายทางของตน จึงถามเขาว่าเจอจุดหมายปลายทางหรือยัง ไทยิ้ม

“ไม่รู้สิ...ฉันอาจจะยังหามันไม่เจอก็ได้ หรือบางทีฉันอาจจะไม่รู้จักว่ามันอยู่ตรงไหน...แล้วเธอล่ะ”

“รู้ไหมว่าปลายทางของชีวิตมันอยู่ตรงไหน...นี่...มันอยู่ที่ใจ ถ้าใจมันพอมันก็ถึง แต่ถ้าใจมันยังโหยหา บางที...หาจนตายก็ยังไม่เจอ” ปลายฟ้าสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที ไทคิดตามแล้วอดขำไม่ได้ แดกดันเธอว่าเป็นเจ้าแม่จอมปรัชญาไม่เคยเปลี่ยน...

ณ บ้านของเจียงในเมืองเซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน พอเจียงรู้ข่าวว่าพัดยังไม่ตายและทางบุ๊นยังจับมือใครดมไม่ได้ สั่งการให้สมุนจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทย เขามีแผนสำรองเตรียมไว้ให้ครอบครัวของบุ๊นแล้ว

ooooooo

ในเวลาเดียวกันที่บ้านหรูของมังกร ทนายวันชัย นำสัญญาก่อสร้างท่าเรือน้ำลึกมาให้มังกรตรวจทานอีกครั้ง ก่อนจะนัดเซ็นสัญญากับคู่ค้า

“เดี๋ยวว่างแล้วผมจะอ่านนะ...เออ...พอรู้ไหมว่าพี่ใหญ่กับไอ้ฝรั่งสองคนพี่น้องนั่นคุยเรื่องอะไรกัน”

“ไม่ทราบครับ...แต่ท่าทางจะเป็นเรื่องสำคัญ...เสร็จธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ มีงานต่ออีกหลายที่” ทนายวันชัยพูดจบลุกออกไป เพียวอดสงสัยไม่ได้ ท่านบุ๊น
คิดจะทำอะไรกันแน่ มังกรคาดเดาว่าพี่ใหญ่คงคิดจะหาคนมาซื้อโรงแรม เพราะฝรั่งสองคนนั่นเป็นถึงระดับเลขาฯสมาคมโรงแรมโลก

“แล้วทำไมท่านบุ๊นถึงไม่ขายให้คุณเจียงล่ะครับ”

“ฉันแค่สงสัย ไม่ได้ปักใจเชื่อว่าจะขาย บางทีพี่ใหญ่อาจจะทำอย่างอื่นก็ได้ คนคนนี้อ่านยาก แต่ถ้าจะขายจริงๆ เรื่องอะไรฉันจะปล่อยให้ถึงมือคุณเจียงล่ะ ส่งคนตามประกบพี่ใหญ่ไว้แล้วรายงานฉันทุกระยะ”...

ขณะที่ความสัมพันธ์ของมังกรและบุ๊นเริ่มมีรอยร้าวมากขึ้น ไทขับรถพาปลายฟ้ามาจอดหลังร้านสะดวกซื้อที่แป้งทำงาน สักพักแป้งเดินถือถุงดำสองถุง ซึ่งยัดของบางอย่างไว้เต็มเปิดประตูหลังร้านออกมา พอเห็นหน้าไทถึงกับชะงัก ปลายฟ้ารู้ทันว่าเพื่อนรักสนใจรีบแนะนำ

“นี่หัวหน้าฉัน...พอดีอาศัยรถเขามา”

“หล่อจัง...แกนี่โชคดีจริงนะ ชีวิตมีแต่หนุ่มหล่อๆรายล้อม...ดูฉันสิ ชีวิตเหี่ยวเฉาทั้งวัน” แป้งว่าพลางพยักพเยิดเข้าไปในร้าน ปลายฟ้ามองตามสายตาเห็นเพื่อนร่วมงานของแป้งแล้วถึงกับหัวเราะคิก เพราะแต่ละคนดูไม่ค่อยได้อย่างที่เธอว่าจริงๆ...

จากนั้นไม่นาน ปลายฟ้าเดินนำไทที่ช่วยหิ้วถุงดำเข้าไปในโบสถ์ของซิสเตอร์มารี พลางอธิบายว่าขนมปังที่อยู่ในถุงเหล่านี้อีกสองวันจะหมดอายุ ร้านค้าคิดว่าพวกคนมีเงินภูมิคุ้มกันต่ำกินเข้าไปอาจเป็นอันตรายก็เลยให้เอาไปทิ้ง เธอเสียดายจึงเก็บรวบรวมเอามาให้เด็กกำพร้าที่นี่บ่อยๆ ไทมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม ระหว่างนั้นซิสเตอร์มารีเข้ามาทักทาย ปลายฟ้าแปลกใจ ทำไมวันนี้เงียบมาก เด็กๆไปไหนกันหมด

“วันนี้มีพวกคนจากบริษัทจ้าวหยางที่เขาจะมา สร้างศูนย์การค้าที่นี่มาเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆน่ะสิ ตอนนี้เด็กๆกำลังอร่อยกันอยู่ที่โรงอาหารแน่ะ จะเข้าไปร่วมกับพวกเขาไหม”

ไทขอตัว ต้องกลับไปทำงานต่อ ซิสเตอร์มารีพยักหน้ารับรู้ มองตามสองหนุ่มสาวจนลับสายตา ก่อนจะรีบสาวเท้าไปยังโรงอาหาร เห็นพัด เรียว และลิลลี่กำลังแจกของให้เด็กๆที่นั่งอยู่ตามโต๊ะอาหาร สีหน้าของพัดเปี่ยมด้วยความสุข จนลิลลี่อดกระเซ้าไม่ได้ว่าอิ่มบุญมากไหม

“รู้สึกดีนะ มาทำบุญแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พัดว่าจะตั้งกองทุนมาสนับสนุนพวกเขาให้ได้เรียนหนังสือด้วย”

ซิสเตอร์มารีเดินเข้ามาขอบคุณพัดและลิลลี่ที่ทำให้เด็กๆเหล่านี้มีความสุข พัดรับปากจะหาโอกาสแวะมาที่นี่บ่อยๆ เรียวเห็นสมควรแก่เวลา เข้ามาเตือนเจ้านายสาวว่าต้องไปที่อื่นต่อ พัดพยักหน้ารับรู้ หันไปลาซิสเตอร์มารี ก่อนจะพากันกลับ

ooooooo

ธุระของพัดคือมาติดต่อสวนสัตว์เพื่อให้ช่วยจัดหาพันธุ์และขอคำแนะนำในการดูแลนก เพื่อไว้ตกแต่งสวนสวยภายในศูนย์การค้าแห่งใหม่ ธงเชิญพัดไปคุยกันที่ห้องทำงานของตน เรียวขยับจะตามแต่ลิลลี่ ดึงตัวไว้

“จะไปไหน...เจ๊เขาไปคุยธุระแค่นี้เอง ไม่ต้องตามไปหรอก มาเป็นบอดี้การ์ดฉันสักชั่วโมงดีกว่านะ...ไปทางโน้นกัน” ลิลลี่ลากเรียวไปอีกทางหนึ่ง เขามองตามเจ้านายสาวคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรก็วางใจ...

ครู่ต่อมา ธงพาพัดมาถึงบริเวณกรงเลี้ยงนก เป็นจังหวะที่ไทเดินผ่านมาพอดี จึงเรียกให้มารู้จักกับเธอ

“นี่คุณพัด เลขาฯของบริษัทจ้าวหยางที่จะมาทำศูนย์การค้าที่นี่”

“ผมรู้จักกันแล้วครับพี่ธง” ไทยิ้มดีใจที่ได้เจอพัดอีกครั้ง จากนั้น เขาทำหน้าที่เป็นไกด์พาเธอชมนกแทนธงซึ่งติดภารกิจ พร้อมกับอธิบายถึงกรงลักษณะต่างๆที่จะใช้เลี้ยงพวกมัน พัดไม่ยอมบอกความจริงว่าเป็นใครเพราะไม่อยากให้ฐานะมาเป็นช่องว่างระหว่างมิตรภาพของเธอกับไท โกหกว่าเจ้านายของเธอไม่ต้องการให้เลี้ยงนกแบบกักขัง อยากให้พวกมันสุขสบายที่สุดเท่าที่จะทำได้

“นกพวกนี้ดูแลไม่ยากครับ ส่วนใหญ่เป็นนกเขต ร้อน เหมาะกับอากาศบ้านเรา แค่รักษาอากาศให้บริสุทธิ์ก็พอ” ระหว่างที่ไทอธิบาย พัดจะคอยถ่ายภาพและจดบันทึกอย่างสนอกสนใจ...

ที่ลานจอดรถหน้าสวนสัตว์ เรียวเริ่มร้อนใจที่พัดหายไปนาน กวาดตามองไปยังสวนสัตว์เบื้องหน้าเห็นเจ้านายสาวเดินเคียงคู่มากับไทไกลๆยิ่งทำให้นั่งไม่ติด รู้แก่ใจดีว่าเธอมีใจให้ชายคนนี้ ด้านพัดหันไปถ่ายภาพกรงนกจากระยะไกลอีกครั้ง พอหันกลับมามองอีกที เห็นไทหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตนไว้ก็ร้องเอะอะ

“จะถ่ายไปทำไม...ไม่สวยหรอกค่ะ”

“แค่จะเก็บไว้เป็นที่ระลึกน่ะครับ” ไทว่าแล้วหันไป มองกรงนกและกำลังจะอธิบายต่อ พัดขโมยถ่ายรูปเขาเก็บไว้อย่างรวดเร็ว เขาถามว่าถ่ายทำไม ยังไม่ทันตั้งตัวเลย

“หายกัน” พัดยิ้มขำ พลอยทำให้ไทยิ้มไปด้วย...

ขณะเรียวขับรถพาพัดกับลิลลี่กลับจากสวนสัตว์ มองทางกระจกส่องหลังเห็นเจ้านายสาวนั่งยิ้มท่าทางมีความสุข อดรนทนไม่ไหว แกล้งถามว่าทำไมถึงไม่บอกไทว่าเธอเป็นเจ้าของบริษัทจ้าวหยาง

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 4 วันที่ 30 พ.ย. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ