@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/3 วันที่ 8 พ.ย. 55

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/3 วันที่ 8 พ.ย. 55

นภางค์ปาพวงหรีดใส่หน้าเจนภพ เจนภพผลุนผลันออกไปทันที นภางค์ร้องไห้
“ทำใจดีๆ ค่ะคุณแม่”
เนตรนภิศพานภางค์แยกไป วีกิจหยิบพวงหรีดขึ้น ขบกรามแน่น
“แม่แน่ใจนะครับว่าเห็นมุตตาจริงๆ”
“แม่ไม่ตาฝาดหรอก เขาทำเป็นจำแม่ไม่ได้ด้วยซ้ำ นายกิจ แม่รู้ว่าแกยังเจ็บปวดอยู่ แต่เราต้องตัดใจนะลูก ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน เลิกรักเขาซะ”

“แม่ฮะ ผมเคยรักเขามากเหลือเกิน แต่ตอนนี้ผมรู้ว่าผมยิ่งรักเขาแค่ไหนก็ยิ่งเกลียดเขาแค่นั้น”
“สัญญากับแม่นะตากิจ ว่าไม่ว่ายังไงแกก็จะไม่เอามุตตามาเกี่ยวข้องกับเราอีก”
“ผมขอสัญญาด้วยชีวิต ผมจะไม่มีวันเอามุตตามาเป็นลูกสะใภ้ของแม่แน่ๆ”
สร้อยคำพยักหน้า วีกิจนิ่ง ความรักความแค้นพุ่งขึ้นอีก



วันรุ่งขึ้นที่คอนโดมุนินทร์ ลูกศรถึงกับอึ้งเมื่อฟังคำสารภาพของมุนินทร์
“เธอทำเกินกว่าเหตุแล้วนิน นี่มันจะอาฆาตพยาบาทอะไรกันนักหนาพอได้แล้วนะนิน”
“พอเห็นเลือดของคุณนพนภา เห็นสภาพน่าสังเวชของเธอ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันกำลังฆ่าคนอีกคนแล้วหรือ ฉันทำไปได้ยังไง”
“สำนึกแล้วใช่ไหม”
มุนินทร์พยักหน้า
“ฉันไม่จองเวรล้างผลาญใครอีกแล้ว”
มุนินทร์ถอนใจ
มุนินทร์เปิดประตูออกมาส่งลูกศร
“เทคแคร์นะ อย่าให้ใครหรืออะไรมาชักจูงเธอได้อีก”
“จ้ะ”
ลูกศรแยกไป มุนินทร์กลับเข้าห้อง ร่างของวีกิจก้าวออกมาจากมุมมืด ตาวาวโรจน์
ภายในห้อง มุนินทร์จะกลับไปมุม Pantry เสียงกริ่งประตูดังขึ้น มุนินทร์กลับมาเปิดประตู
“ลืมอะไรเหรอศร”
วีกิจยืนหน้าเครียดอยู่ มุนินทร์จะปิดประตูแต่วีกิจผลักประตูเข้ามา และปิดประตูอย่างแรง

มุนินทร์ถอยกรูดมากลางโถง ได้กลิ่นเหล้าจากร่างวีกิจ วีกิจเคราครึ้มหน้าหมองคล้ำผิดจากที่เคย
“มีธุระอะไรหรือคะ”
“ผมมีเรื่องมาตกลงกับคุณ”
“นี่คุณเมามาหรือคะ”
“เมา แต่ก็ไม่ถึงตายหรอก”
มุนินทร์ยักไหล่เดินไปกลางห้องอย่างไม่แยแส
“พูดมาซีคะ ธุระของคุณน่ะ”
“ผมอยากจะบอกคุณว่า ผมทนเห็นคุณทำตัวอย่างนี้ไม่ได้อีกแล้ว”
“งั้นก็อย่ามองซีคะ บางทีสายตาของคุณอาจจะลวงคุณก็ได้”
“ไม่ ผมตาสว่างแล้ว สว่างพอที่จะเห็นตัวจริงของคุณ ตัวจริงที่คุณสร้างภาพว่าแสนซื่อบริสุทธิ์ แต่ที่จริงแล้วคุณมันแค่หญิงโสมมทั้งกายทั้งใจ รู้ไหม ตอนนี้อานภาช็อคเพราะพวงหรีดของคุณ ถ้าหมอช่วยไม่ทันก็ตายไปแล้ว”
มุนินทร์เลิกคิ้วงงกับกรณีพวงหรีด
“อะไรนะคะ”
“คุณจะบอกว่าคุณไม่ได้เอาพวงหรีดนั่นไปล่ะซี”
มุนินทร์เห็นท่าทีวีกิจก็ยิ่งน้อยใจจึงยิ้มแย้ม
“อ๋อ ฉันเอาไปจริงๆ ค่ะ แต่ฉันทิ้งลง...” มุนินทร์เห็นสายตาไม่เชื่อถือของวีกิจมองมาเลยไม่จำเป็นต้องแก้ตัว เปลี่ยนท่าทีเป็นเย้ยหยัน “ช็อคเลยหรือคะ แต่ไม่ถึงตายนี่ น่าเสียดายจัง”
“คุณคิดว่าอานภาตาย อาภพจะได้เป็นของคุณคนเดียว มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอก”
“แต่อะไรยากๆ ฉันก็ทำได้มาตั้งเยอะแล้วนะคะ”
“คุณตั้งใจฆ่าอานภาใช่ไหม”
“ฉันรู้แต่ว่าถ้าเขามัวป่วยอยู่หนึ่งวัน ฉันจะแซงหน้าเขาไปหนึ่งปี”
วีกิจโกรธมากขึ้น
“ผมขอร้อง เด็กสามคนนั่นเป็นหลานผม อย่าให้แกต้องเสียแม่”
“แล้วแม่ฉันที่ต้องเสียทั้งลูกทั้งหลานไปในคราวเดียวล่ะคะ”
วีกิจไม่เข้าใจ คิดแต่ว่ามุนินทร์เล่นลิ้นพูดเพ้อเจ้อก็ยิ่งชัง
“คุณบอกมา คุณจะให้ผมทำยังไง ผมยอมทำทุกอย่าง”
มุนินทร์มองเห็นความเกลียดชังของวีกิจก็ยิ่งสะเทือนใจ เปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างตาวาวก้าวมาใกล้
“คุณจะพูดเรื่องคุกเข่าต่อหน้าฉันอีกหรือคะ”
วีกิจกัดริมฝีปาก มุนินทร์เชิดหน้าถอยไปนั่งลงยกเท้าข้างหนึ่งชี้ยื่นมา เสื้อคลุมแหวกเห็นช่วงขาเรียวงาม
“ก็ได้ ฉันต้องการให้คุณพาอาผู้ชายกับอาสะใภ้มาคุกเข่าขออโหสิกรรมแทบเท้าฉัน ในนามมุตตาแล้วฉันจะยุติเรื่องราวทั้งหมด”
“เป็นไปไม่ได้ มันมากเกินไป อานภาเคยทำให้คุณอับอาย แต่คุณก็โต้ตอบแล้วไม่ใช่หรือ”
“อานภาของคุณเสียแค่ตบเดียว น้อยกว่าที่ฉันสูญเสีย”
“คุณรักอาภพอย่างแท้จริงซีนะ ไม่รู้เลยหรือว่าคนอย่างอาภพเขาไม่ยอมสูญเสียเพื่อแลกกับสิ่งไม่มีค่า อย่างคุณหรอก”
วีกิจเจ็บในใจ มุนินทร์เลิกคิ้วยิ้มยั่ว
“คุณสำคัญตัวผิดอีกแล้วล่ะค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์มาประเมินฉันว่ามีค่าแค่ไหน ปล่อยให้คนที่เขาจ่าย เป็นคนประเมินดีกว่า”
“อ้อ ทุกอย่างคือราคา ทั้งอาภพทั้งเจ้าบอสนั่น คงเป็นสปอนเซอร์ให้จนคุ้มถึงได้พาขึ้นเตียงลงเตียงกันทั้งวันทั้งคืน”
“ใครว่าฉันต้องใช้เตียงคะ ฉันใช้แค่ตัวก็พอแล้ว”
วีกิจสุดทน เข้ากอดปล้ำมุนินทร์

“งั้นผมขอใช้บริการด้วยคนก็แล้วกัน รับรองจ่ายให้คุ้มแน่”
“ปล่อยฉัน”
“ผมอยากรู้นักว่าผมเป็นผู้ชายคนที่เท่าไรของคุณ ถึงร้อยไหม”
มุนินทร์ผลักวีกิจหลุด แล้ววิ่งเข้าห้องด้านใน วีกิจไล่ตาม

วีกิจกระชากร่างของมุนินทร์เข้ามาทั้งกอดทั้งปล้ำ กระแทกร่างมุนินทร์กับผนัง เบียดร่างทาบทับจนมุนินทร์ดิ้นไม่หลุด
“วันนึงๆ คุณรับแขกได้กี่คน จะรับเพิ่มอีกซักคนคงไม่ว่า ชอบล่ะซี เป็นนางบำเรอให้ผู้ชายพร้อมๆ กันน่ะ”
มุนินทร์ยิ่งรักยิ่งโกรธ ยิ่งรับสมอ้าง ทำท่ายั่วยวน
“ตาย ทำไมไม่คิดบ้างว่าผู้ชายพวกนั้นต่างหากที่คอยบำรุงบำเรอฉัน”
วีกิจรดริมฝีปากจูบมุนินทร์อย่างรุนแรง เร่าร้อน มุนินทร์เบือนหน้าหนี น้ำตาไหลพราก
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา คุณมันแพศยา อย่างนี้ใช่ไหมที่คุณต้องการ”
มุนินทร์หน้าเชิดขึ้น ยิ่งประชด
“เปล่า คุณไม่ได้ครึ่งอาภพของคุณ คุณน่ะมันอ่อนหัด”
“ได้ ผมจะพิสูจน์ว่าผมไม่แพ้ใครต่อใครที่คุณเคยผ่านมา”
วีกิจกระชากเสื้อคลุมมุตตาแบะออก มุนินทร์ร้องวี๊ด เห็นเสื้อชุดนอนบางเบาสีขาวสะอาดข้างใน วีกิจระดมจูบทั่วใบหน้าอย่างรุนแรง มุนินทร์ดิ้นรน ความเก่งกาจหายไปหมด
“วีกิจ อย่า”
วีกิจกระชากเสื้อคลุมหล่นจากตัว มุนินทร์กรี๊ด วีกิจดึงร่างของมุนินทร์อุ้มขึ้นแล้วพาเข้าห้องนอน

มุนินทร์ถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง วีกิจปลดกระดุมเสื้อ ดึงเสื้อเชิ้ตออก ท่อนบนเปลือยเปล่า มุนินทร์จะหนี วีกิจเข้าปล้ำกอดรัดแล้วเหวี่ยงร่างมุนินทร์ลงกับเตียงยึดแขนมุนินทร์ไว้ วีกิจตาวาววับคุโชนด้วยความรักและแค้น
“เมื่อก่อน คุณทำให้ผมอยากเป็นคนที่ดีขึ้น แต่ตอนนี้คุณทำให้ผมอยากเป็นคนเลว เลวที่สุดที่จะเลวได้”
“ไม่ ถ้าคุณเคยรักฉัน ถ้าคุณเคยรักตา กรุณาหยุด”
“ใครบอกว่าผมเคยรักคุณ คุณสำคัญตัวผิดแล้ว ผมแค่เคลิบเคลิ้มไปกับมายาสาไถยของคุณเท่านั้น” มุนินทร์ตัวชา แม้รู้ว่าวีกิจโกรธเข้าใจผิด แต่ก็น้อยใจขมขื่นรุนแรง วีกิจเข้ากอดรัดจูบลงบนหน้าริมฝีปาก แล้วปล่อยมองอย่างจงชัง “ผมไม่เคยรักคุณ”
วีกิจปล้ำจูบมุนินทร์อย่างเร่าร้อนรุนแรง ดอกไม้คริสตัลที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงล้มฟาดลงตามแรงสะเทือน กลีบดอกแตกร้าวราน

เวลาผ่านไป มุนินทร์นอนซบหน้ากับหมอน น้ำตายังเป็นคราบอยู่บนใบหน้า วีกิจนอนเปลือยท่อนบน สีหน้านั้นสงสัยงุนงง นิ่งงันอยู่ พยายามรวบรวมสติ ความรักความแค้นจางลงเหลือเพียงความรักและไม่เข้าใจและความรับรู้ใหม่ที่เข้ามา วีกิจเอื้อมมือไปแตะแผ่นหลังเปล่าเปลือยของมุนินทร์

“อย่าแตะต้องตัวฉัน”
วีกิจชะงักมือ
“ผม ผมขอโทษ”
มุนินทร์ลุกขึ้น ดึงผ้าห่มมาคลุมร่าง หันหลังให้วีกิจ
ความรู้สึกของวีกิจตอนนี้ความรักความแค้นจางลงเหลือเพียงความรักและไม่เข้าใจและความรับรู้ใหม่ที่เข้ามา
มุนินทร์เชิดหน้า เปลี่ยนสีหน้าเป็นไม่แยแส เล่นละครบทนางร้ายใหม่ ปากยิ้มเยาะ
“ไงคะ สมใจคุณหรือยัง ผู้ชายนี่ ไม่ว่ารักหรือเกลียดก็ต้องมาจบลงบนเตียงเสมอ”
“คุณ”
มุนินทร์ถอนใจก้าวเดินพูดยิ้มๆ
“อาของคุณบอกว่าคุณไม่ต่างจากเขา ฉันไม่เชื่อ แต่วันนี้คุณได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าอาคุณถูก คุณไม่ต่างจากอาคุณแม้สักนิด”
“นิน” มุนินทร์ตัวชาไปนิดหนึ่ง มองวีกิจเหมือนจะให้ทะลุกับการที่เรียกเธอว่านิน “ผมขอโทษ”
“ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้อง ตามหลักก็คือ เมื่อมันผ่านไปแล้วก็ต้องรีบแต่งตัวแยกย้ายกันกลับ” มุนินทร์โยนเสื้อกางเกงให้วีกิจแต่งตัวแล้วกอดอกเมินไป วีกิจแต่งตัวอย่างใจไม่อยู่กับตัว “เชิญกลับไปได้แล้ว”

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/3 วันที่ 8 พ.ย. 55

ละครเรื่อง แรงเงา นำแสดงโดย: เจนี่, เคน ภูภูมิ, ปิ๊ป รวิชญ์, ธัญญ่า ธัญญาเรศ
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager