@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 17 พ.ย. 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 17 พ.ย. 2555

“พิมจ๊ะเรื่องดอกไม้ในงาน ปลาจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะ” ปราสินีหันมาทางพิมภา

“นี่...ยัยแนนดูไว้ เพื่อนตัวอย่างมันต้องแบบนี้” พิมภาชื่นชม

“ใช่สิ แกเล่นใช้ให้ยัยปลาจัดการเรื่องงานแต่งทุกอย่างเหลืออย่างเดียวที่ไม่ให้ทำ”

“อะไร” พิมภาสงสัย

“เป็นเจ้าสาวซะเองไง...แต่ป่านนี้ยัยปลายังไม่มีแฟน อีกไม่นานคงโหนคานเป็นเพื่อนฉันมั้ง”

“บ้าแล้วแก สวย ๆ อย่างปลาไม่มีทางโสดหรอก ฉันคอนเฟิร์ม...เนอะ” พิมภาการันตี

“เออ...ฉันมันขี้เหร่”

“จริง!” พิมภา,ปราสินีพูดพร้อมกัน

นันทิกานต์งอนใส่เลย สองเพื่อนสาวเข้ามาง้อ สามสาวยิ้มให้กันอย่างสนิทสนม...หลังเสร็จการลองชุดและถ่ายรูปแต่งงาน เอกพลพาพิมภามาส่งที่คอนโดฯ



“พิมจ๊ะ...แล้วเรื่องที่จะเสนอผมเป็นคอนเซาต์ให้ทาง Naree ไปถึงไหนแล้วจ๊ะ”

“คุณสุบอกว่าหลังแต่งงานให้พาพี่เอกเข้าไปคุยที่บริษัทค่ะ วันนี้ขอบคุณมากนะคะพี่เอก”

พิมภาจะลงแต่เอกพลดึงไว้แล้วจะกอดหอม พิมภาตกใจ

“มะรืนนี้เราจะแต่งงานกันแล้ว ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะ”

“พิมว่ารอให้ถึงวันแต่งงานก่อนดีกว่านะคะ”

“นิดเดียวนะเป็นกำลังใจ..นะ”

เอกพลขยับเข้าหอม พิมภาหลับตาปี๋เกร็ง แต่เขาไม่หยุดแค่หอมจะลงมาไซ้คอ พิมภาสุดทนผลักเต็มแรง จนหัวแฟนหนุ่มไปกระแทกกับกระจกดังโป๊ก! เอกพลร้องโอ้ย รีบผละออก “พิมขอโทษค่ะพี่เอก”

“ไม่เป็นไร...พี่ขอโทษนะที่ทำให้พิมลำบากใจ...แต่พี่รักพิมนะครับ”

“พิมยังไม่คุ้นน่ะค่ะ”

“งั้น...พี่ว่าเราควรจะคุ้นเคยกันไว้”

พิมภาแกล้งหาว บอกว่าเธอง่วงมาก รีบเปิดประตูลงจากรถทันที เอกพลยิ้มอย่างเสียดายแล้วออกรถไป พิมภาเดินเข้าห้องมา พลางถอนใจ หยิบกระดาษทิซชูมาเช็ดคอ เช็ดหน้าแล้วบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

“แต่งงานแล้วก็ต้องเจอหอม เจอไซ้แบบนี้ตลอดใช่ไหมเนี่ย...ทำไม มันไม่เคลิ้มหวานเหมือนในหนังนะ”

พิมภาทิ้งตัวลงนั่งหน้าเครียด มองชุด เจ้าสาวที่ใส่หุ่นตั้งอยู่กลางห้อง...พลันได้ยินเสียงดังจากหน้าห้อง เธอจึงเปิดประตูออกไปดู เห็นสามีห้องข้าง ๆ กำลังตบตีภรรยาไม่ยั้ง พิมภาทนไม่ไหวเลยเข้าไปห้าม

“เรื่องของผัวเมีย อย่ายุ่ง!”

“ผู้หญิงโดนรังแก ฉันต้องยุ่ง! ถ้าฉันไม่ยุ่งฉันก็มีความผิด”

“เพ้อเจ้ออะไรวะ! คนนอกอย่ามายุ่ง ไม่งั้นผมจะแจ้งความ”

“ดักดาน! ไม่รู้ใช่ไหมว่ารัฐเขาออกกฎหมายแล้ว ถ้าเห็นคนโดนรังแกจะเด็กหรือผู้หญิง เราต้องช่วย ถ้าไม่ช่วยก็ถือว่ามีความผิด ดังนั้น ถ้าคุณไม่หยุด คุณจะโดนข้อหาทำร้ายร่างกาย!”

ฝ่ายสามีเมื่อเห็นพิมภาเอาจริงจึงไม่กล้า จะไป ฝ่ายหญิงเข้าไปดึงสามีไว้และร้องโวยวายไม่ให้ไปกับเมียน้อย ฝ่ายชายปัดป้องโวยวายแล้ว
ผลักเมียจนล้มลงไปที่พื้น พิมภาจะเข้าไปประคองแต่ชะงักที่เห็นภาณุวัฒน์ พ่อของเขาเข้าไปประคองผู้หญิงพาเดินมาที่สามี

“นี่พวกคุณมายุ่งอะไรด้วย!...คนพวกนี้มันเป็นใคร เธอตามพวกมันมาใช่ไหม”

“ภรรยาคุณไม่ได้ตามเรามา...แต่เราทนเห็นผู้หญิงถูกทำร้ายไม่ได้ แล้วแม่ก็ยอมไม่ได้ที่คนเป็นสามีจะขโมยของ ๆ ภรรยาตัวเองไปให้ผู้หญิงอื่น” พิมมาลา เดินเข้ามาจ้องผัวด้วยสีหน้าดุมาก

“นี่แกขโมยของฉันเหรอ” ภรรยาถามสามี

“พูดมั่วอะไรวะ ใครขโมยอะไร” สามีทำเฉไฉ

“สายสร้อยทองที่ห้อยอยู่ตรงกระเป๋ากางเกง เป็นสร้อยลายดอกไม้แบบที่ผู้ชายไม่ใส่ ท่าทางร้อนรน เหงื่อแตกเป็นลักษณะของคนที่ปิดบังความผิด...ถ้าโทรศัพท์ปิดเสียง ก็แสดงว่าไม่ต้องการให้ภรรยาอารมณ์เสียจนรู้ตัว ทำเนียน ๆ เอาใจ แต่คงใกล้จะได้เวลานัดก็เลยใช้วิธีเสียงดังโวยวายหาเรื่องออกไปข้างนอก”

แล้วภัทรพล พี่ชายของพิมภาโผล่มาตรง กลางระหว่างภาณุวัฒน์กับพิมมาลา

“แสดงว่าเป๊ะ! พี่ชายแต่งงานแล้วต้องจำไว้นะครับว่า...รักเมียต้องอดทน ต้องเป็นคนเคารพเมีย รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องสงสัยรักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร รักเมียต้องทำใจ ถึงอย่างไร เธอก้อเมีย!”

สามีไม่พอใจ ตวาดด่าว่าครอบครัวพิมภาที่เข้ามายุ่ง ภาณุวัฒณ์ อดีตนายตำรวจท่าทางใจดีเปลี่ยนเป็นหน้าโหดเล่นงานสามีจนสะบักสะบอมสลบไป...หลังเสร็จเรื่องแล้ว พิมภามีประชุมเช้า ขอตัวเข้าไปนอนก่อน พลางหอมแก้มพ่อกับแม่แล้วเดินเข้าห้องไป

ฤชวีนั่งยิ้มมองภาพของพิมภาที่สแกนลงเครื่องอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ แล้วเริ่มเปิดไฟล์พิมพ์นิยาย พลันสายตาสะดุดที่ผ้าเช็ดหน้าที่ถูกพับวางไว้อย่างดี ยิ้มเขินเคลิ้มฝันเมื่อนึกถึงหน้าหญิงสาว

“ถ้าได้เจอกันอีกครั้ง...ผมจะไม่พลาดอีกแน่ ๆ”

“พลาดอะไรเหรอพี่ต้น” มิ้นท์ชะโงกหน้ามาข้าง ๆ ฤชวี

“มิ้น เข้ามาตอนไหน มาเงียบ ๆ พี่ช็อกตายทำไง”

“ทำศพสิพี่ ถามไม่คิด...นี่พี่กลับมาจากอเมริกาเมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกกันมั่งเลย”

“สองอาทิตย์แล้ว”

“สองอาทิตย์ แล้วคุณย่ารู้หรือเปล่าเนี่ย”

“ไม่รู้หรอก พี่กลับมาปุ๊บก็ตรงไปเชียงใหม่เลย...แต่แกห้ามบอกคุณย่าเด็ดขาดนะว่าพี่กลับมาแล้ว”

“โอ๊ย! ระดับคุณย่าชุติภาของเราน่ะ กระดิกนิ้วสองทีก็ตามพี่เจอแล้ว นี่ก็โทรฯจิก
มิ้นท์ถี่มาก เห็นว่าเล็งสาวไว้ให้พี่ต้นคนนึง”

“ก็สาเหตุนี้ล่ะที่พี่พยายามหลบท่านอยู่ พี่ต้องรีบทำงานแล้วก็ไม่อยากปวดหัวไปดูตัวกับใคร”

มิ้นท์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าพิมภาขึ้นมาโชว์ พลางว่าคงเป็นเพราะเจ้าของผ้าเช็ดหน้าผืนนี้แน่ แล้วสาวน้อยก็ทำเสียงล้อเลียนคำพูดพี่ชาย

“เป็นครั้งแรกที่ผมไม่สนว่ามันจะเป็น กลางวันหรือกลางคืน ขอแค่ให้ทุกเวลามีคุณอยู่ ข้าง ๆ ผมก็พอ เพ้อเชียว”

“ไม่ได้เพ้อ...พี่เขียนนิยายอยู่”

“เหรอ...งั้นผ้าเช็ดหน้าผืนนี้มิ้นท์ขอนะ”

“ไม่ได้!” ฤชวีจะคว้ามา

“ฮ่า ๆ ๆ ฤาษีต้นกล้าตบะจะแตกแหะ อยากรู้จริง ๆ ว่าเจ้าของผ้าเช็ดหน้าผืนนี้หน้าตาเป็นยังไง เป็นใคร อยู่ที่ไหนอ่ะพี่ แนะนำให้น้องรู้จักมั่งดิ”

“สวยมาก เจอกันที่เชียงใหม่ เข้าใจผิดกันนิดหน่อย พอเคลียร์ได้ เขาก็รีบไปเลยไม่ได้ถามชื่อ”

“ว้า...แห้วสิพี่ชาย”

“ไม่หรอก พี่เชื่อว่าเราต้องได้เจอกันอีก”

“ขอให้ได้ขอให้โดนพี่ มิ้นท์ไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้มีกองถ่ายโฆษณาตัวใหม่ ต้องไปประกบใกล้ชิด”

“ไปเถอะ แต่อย่าลืมห้ามบอกคุณย่าเด็ดขาดนะ” ฤชวีกำชับน้องสาว

ที่บริษัท Naree เป็นที่รู้กันดีว่าพิมภากับลัลนาเป็นคู่แข่งขันและขับเคี่ยวกันทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลยทำให้ทีมงานมาร์เกตติ้งของคนทั้งคู่ก็เป็นเช่นกัน...ลัลนากับพิมภา ต่างฝ่ายต่างเชิดมองตรงไปข้างหน้าเพื่อรอเวลาเข้างาน เสียงนกหวีดดังขึ้นพิมภากับลัลนากก็เหยียบคันเร่งพุ่งเข้าไปที่หน้าออฟฟิศ จอดเอี๊ยด!ที่ปลายกันชนหน้าแตะกับแก้วน้ำพอดีเป๊ะ! ทั้งคู่ลงมาจากรถ

“ไม่เลวนี่” ลัลนาเหล่มองพิมภา

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”

พิมภากับลัลนาสะบัดหน้าออกจากกัน แล้วเดินไปหน้าออฟฟิศที่ทีมมาร์เกตติ้งของตัวเองรออยู่ ก่อนจะเดินเชิด ๆ เริ่ด ๆ เข้าไปในออฟฟิศตามด้วยแก๊งมาร์เกตติ้งทั้งสองทีม เจ้าหน้าที่พีอาร์ 2 คนมาดักหน้าพิมภากับลัลนา

“สวัสดีค่ะ น้องเป็นพีอาร์ของนารีจะนัดสัมภาษณ์แบรนด์เมเนเจอร์ลงนิตยสารของบริษัทค่ะ ไม่ทราบว่า...”

“พี่ซูซี่ บ่ายนี้มีงานอะไรหรือเปล่าคะ” ลัลนาถามทีมงาน

“หลังประชุมกับบอสมีวางแผนงานของปลายปีน่ะค่ะ”

“ถ้างั้นน้องเช็กตารางงานกับผู้ช่วยของพี่แล้วกันนะ”

“เอ่อ...พี่คือพี่พิมภาใช่ไหมคะ” พีอาร์สาวถามเช็กเพื่อความชัวร์

แก๊งลัลนาชะงัก

“น้องจะมาสัมภาษณ์แบรนด์เมเนเจอร์ไม่ใช่เหรอ คุณลัลนาเขาก็แบรนด์เมเนเจอร์เหมือนกัน”

“คือน้องต้องทำสัมภาษณ์เรื่องที่ไปมอบของขวัญแต่งงานให้กับมิสเตอร์ไดซุเกะน่ะค่ะ แล้วน้องเพิ่งมาทำงานวันแรกก็เลยไม่ทราบว่าใครเป็นใคร”

“ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ชื่อพิมนะ เดี๋ยวสักสิบโมง น้องโทรฯมาหาพี่แนนนะ พี่เขาจะเช็กตารางของพี่ให้”

“ได้ค่ะพี่ ขอบคุณนะคะงั้นหนูขอไปเตรียมหัวข้อก่อนนะคะ”

พีอาร์ออกไป พิมภาหันมองลัลนาแล้วยิ้มเยาะ

“มันคนละระดับกันน่ะนะ”

“ทำเป็นตัวพองปลาบปลื้ม ไปมอบของขวัญมันหน้าที่แมสเซ็นเจอร์ชัด ๆ” ลัลนาไม่ยอม

“แต่ก็เป็นหน้าที่ที่เธออยากได้จนตัวสั่น อุตส่าห์ไปอาสากับคุณสุไม่ใช่เหรอ” พิมภาสวนกลับ

“น้องพิมรู้ได้ยังไงคะเนี่ย” ซูซี่หันไปถามพิมภา

“พี่ซูซี่!” ลัลนาตวาดทีมงาน

“อิจฉาล่ะสิ...งานสำคัญเขาก็ต้องให้คนมีความสามารถทำ” พิมภาพูดพลางจ้องสาวคู่แข่งคนสำคัญ

“มองอะไร!”

“ไม่เจอกันแค่สามวันได้จมูกใหม่มาอีกแล้วนี่ เธอซื้อชาเขียวแถมซิลิโคนยัดจมูกหรือไง... เดี๋ยวโด่งเดี๋ยวแฟบเปลี่ยนทุกเดือนจนฉันจำหน้าเดิมเธอไม่ได้แล้วนะเนี่ย”

พิมภายกนิ้วชี้จะแกล้งทิ่มไปที่จมูก ลัลนาปัดมือพิมภาอย่างไม่พอใจ พิมภายิ้มก่อนจะเลื่อนมาชี้ที่หน้าอก

“เดือนที่แล้วคัพเอ เดือนนี้คัพอี ยัดซะใหญ่ขนาดนี้ไม่กลัวนมแตกหรือไงแต่ก็น่าเห็นใจนะ...อุตส่าห์ไปทำมาตั้งหลายแสน ป่านนี้ยังเดินเดี่ยวเหี่ยวจนซิลิโคนจะหมดอายุ”

“ใครจะคันอย่างหล่อน ต้องมี...เพราะกลัวขึ้นคาน”

“ก็จะให้ดักดานจนหยากไย่ขึ้นแบบเธอ ทำไม่ได้จริง ๆ”

ลัลนามองพิมภาอย่างแค้น สองคนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร...เสียงมือถือดังขึ้น พิมภากดรับแต่ตายังมองที่ลัลนาอย่างเอาเรื่อง

“ค่ะคุณสุ ใช่ค่ะเช้านี้เรามีประชุมตอนแปดโมง ท่านประธานอยู่ที่ห้องแล้ว พิมจะรีบขึ้นไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

ทุกคนตกใจ ลัลนากับพิมภามองหน้ากันแล้วรีบพุ่งไปที่ลิฟต์อย่างรีบร้อนอลหม่าน

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 17 พ.ย. 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์