@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 10 พ.ย. 55

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 10 พ.ย. 55

ลาภิณบุกไปขอเอกสารตัวจริงถึงโรงงานผลิตโลงศพของบริษัท ระหว่างยืนคุยอยู่กับหัวหน้าฝ่าย จู่ ๆ พิสัยก็เดินยิ้มแย้มเข้ามาหา มีปองและย้งเดินตามประกบหลังมา

“อ้าว คุณต้น มาไม่บอกกันเลยนะครับ ผมจะได้มาต้อนรับ”

ลาภิณยิ้มแบบรู้ทัน “วันนี้เราใจตรงกันเลยนะครับ หรือมีใครสายด่วนไปรายงานว่าผมจะมา” หัวหน้าฝ่ายหลบสายตาไปเล็กน้อย

“จะมีไม้ลอตใหม่มาส่ง ผมต้องเข้ามาเช็กสินค้าอยู่แล้ว”

“งั้นผมกลับเลยแล้วกัน มีธุระต่อ” พูดจบลาภิณก็เดินกลับไปทันที

พอลาภิณเดินลับตาไปแล้ว พิสัยก็รีบหันไปถามหัวหน้าฝ่าย “มันเอาเอกสารอะไรไปมั่ง”



“ใบออร์เดอร์ลูกค้ากับบิลค่าใช้จ่ายน่ะครับ”

“ไม่มีอะไรผิดสังเกตใช่มั้ย”

“มือใหม่ไร้ประสบการณ์ จับเรายากครับ”พิสัยยิ้มพอใจ ตบบ่าหัวหน้าฝ่ายแล้วเดินนำไปด้านใน เหล่าลูกน้องตามประกบแจ

กลับมาถึงบ้าน เจติยารีบเอาเงินค่าแรงแบ่งให้แม่ไว้ใช้จ่าย มยุรีบอกจะเอาไปให้นทีจ่ายค่าเรียนพิเศษ เจติยาแอบเคือง พอเดินผ่านไปทางห้องนอนนทีได้กลิ่นบุหรี่ลอยออกมา เจติยาก็โมโหมากรีบปรี่เข้าไปทุบประตูห้องนอนนทีโครม ๆทันที นทีตกใจมากรีบหยิบสเปรย์ปรับอากาศมาฉีดทั่วห้อง แล้วใช้สเปรย์ดับกลิ่นปากฉีดใส่ปากตัวเอง ดับกลิ่นบุหรี่ ก่อนเดินไปเปิดประตูห้องคุยกับเจติยา เจติยาจับไม่ได้คาหนังคาเขา จำต้องปล่อยนทีไป แถมหนุงหนิงยังมาปรากฏตัวให้เห็น เจติยาจึงรีบร้อนเดินตามหนุงหนิงไป

รากบุญ ตอนที่ 3

“จะพาพี่ไปไหนหนิง”

หนุงหนิงหยุดเดินหันมาทั้งตัว “หนิงไม่ได้ฆ่าตัวตาย ไม่มีใครฆ่าหนิงด้วยพี่เจ”

หนุงหนิงเล่าให้เจติยาฟังทั้งน้ำตาว่าเมื่อวันเกิดเหตุ เธอกำลังคุยโทรศัพท์กับปั๊มแฟนเก่าอยู่ที่ระเบียงอพาร์ตเมนต์ หนุงหนิงบอกกับปั๊มว่าเธอทำใจได้แล้ว ของที่ปั๊มเคยซื้อให้จะส่งคืนให้ทั้งหมด แต่ขอเก็บเสื้อยืดไว้ตัวเดียว หนุงหนิงไม่ทันระวัง ขยับตัวไปโดนเสื้อยืดที่วางไว้อยู่ตรงราวระเบียง เสื้อยืดปลิวตกลงไปด้านล่าง อารมณ์รักและหวงเสื้อมาก หนุงหนิงตามคว้าเสียหลักตกระเบียงตามเสื้อไป

หนุงหนิงพาเจติยาไปหาปั๊มที่บ้าน “หนิง อยากให้พี่เจช่วยบอกปั๊ม หนิงตายไม่ใช่ความผิดของปั๊ม ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น”

ปั๊มเปิดประตูเดินออกมาจากบ้านพอดี เจติยา เดินเข้าไปทัก แล้วพูดบอกปั๊มตามที่หนุงหนิง บอก ตอนแรกปั๊มไม่เชื่อ หนุงหนิงให้เจติยาอธิบายรายละเอียดเสื้อยืดที่ปั๊มเป็นคนออกแบบ ปั๊มถึงได้ยอมเชื่อคำพูดของเจติยา หนุงหนิงได้บอกทุกอย่างกับปั๊มแล้วก็หมดห่วง ค่อย ๆ จางหายไป

เจติยาทำหน้าที่บอกความจริงให้หนุงหนิง เสร็จเรียบร้อย พอกลับมาถึงบ้านก็ได้เห็นที่ปากยักษ์บนฝากล่องรากบุญมีดาวโลหะสีดำเพิ่มมาอีก 1 เหรียญ เจติยาหยิบดาวโลหะสีดำนั้นมาดูเทียบกับดาวโลหะเหรียญก่อนที่ตอนนี้เป็นสีดำเหมือนกัน ลวดลายบนดาวโลหะแตกต่างกัน เจติยามีสีหน้าติดใจสงสัย ก่อนจะเอาดาวโลหะมาติดที่ข้างฝากล่องอีกข้าง...ดาวติดสนิททันทีพร้อมสว่างวูบเรืองแสงทองขึ้นมา เจติยาพยายามแกะดาวโลหะออกก็แกะออกไม่ได้...

เจติยาหลับตาภาวนา “ขอให้ช่วยแม่ให้หายได้จริง ๆ เถอะ…เหลืออีกงานเดียวเท่านั้น”

เช้าวันรุ่งขึ้น ลาภิณเห็นเจติยามาตอกเข้าทำงานสาย จึงรีบปรี่เข้าไปต่อว่า

“ถึงเธอจะมีหุ้น ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีอภิสิทธิ์มาทำงานเลทได้เป็นชั่วโมง ๆ อย่างงี้หรอกนะ”

“ขอโทษนะคะ ฉันยังเป็นลูกจ้างชั่วคราวอยู่ ทำงานแบบเข้ากะ ไม่ได้ทำงานตามเวลาเหมือนพนักงานคนอื่น แล้ววันนี้ลุงทวีขอลาไปทำธุระ ฉันก็เลยมาช่วยทำงานแทน”

“ลื่นไหลได้ตลอด เดี๋ยวจะมีลูกค้าวีไอพีมา เธอดูแลศพภรรยาเค้าให้ดี ๆ ด้วยล่ะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ดิฉันดูแลศพทุกศพเต็มที่เท่าเทียมกันอยู่แล้ว ลูกค้าจะได้ตามที่ต้องการทุกอย่างค่ะ”

“มีปากก็พูดได้ทั้งนั้นล่ะ ใครจะรู้ว่าเธอจะทำได้จริงอย่างที่ปากพูดรึเปล่า”

“ไม่ไว้ใจก็ให้คุณลาภิณเข้าไปจับผิดการทำงานของดิฉันที่ห้องแต่งศพสิคะ ถ้าคุณกล้าพอ”

ลาภิณรับไม่ได้ที่โดนดูถูก รีบเดินตามเจติยาไปที่ห้องแต่งศพทันที

“นี่ไงคะ ศพคุณปรียา ลูกค้าวีไอพีของคุณ จะตรวจดูซักหน่อยมั้ยคะ”

ลาภิณกลัวแต่ยังทำฟอร์ม “ไม่ต้องเปิด เธอทำหน้าที่ของเธอให้ดีก็แล้วกัน”

เจติยายิ้ม ๆ รู้ทันว่ากลัว หญิงสาวเดินไปล้างมือ ใส่ถุงมือ พร้อมกับพูดไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์อยากแกล้ง “ฉันต้องทำงานตามคิวนะคะ ศพของคุณปรียา ต้องรอก่อน คุณช่วยหยิบถาดนั่นให้ฉันหน่อยสิคะ ถาดที่มีผ้าคลุมอยู่ข้าง ๆ คุณนั่นไงคะ”

ลาภิณเปิดผ้าคลุมออก แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นใบหู ของมนุษย์วางอยู่ในถาด ลาภิณ
เด้งถอยเหยง แต่พยายามเก็บอาการ

“ศพนั้นได้รับอุบัติเหตุร้ายแรงมากน่ะค่ะ หูฉีกขาด ฉันคงต้องเย็บติดให้เรียบร้อยก่อน เพื่อให้สภาพศพดูดีที่สุดน่ะค่ะ” เจติยาจงใจยื่นมือไปหยิบใบหูมาผ่านตรงหน้าลาภิณช้า ๆ

“ฉันขึ้นไปเคลียร์งานก่อน” ลาภิณรีบเดินออกไปทันที ท่าทางผะอืดผะอม

“แค่นี้ก็เผ่นซะแล้วคุณหนู นี่น่ะเหรอจะคอยจับตาดูฉัน”

ทันใดนั้นเอง ศพของปรียาก็เด้งลุกขึ้นนั่ง แล้วหันมาพูดกับเจติยาด้วยใบหน้าถมึงทึง น่าหวาดกลัว “บอกความจริง” เจติยาตกใจสุด ๆ ผงะถอยกระแทกตู้ คิดไม่ถึงว่างานต่อไปของกล่องรากบุญที่มอบหมายให้เธอคือ ศพของปรียานั่นเอง

พิสัยเรียกเจติยามาต่อว่า “เธอมีหน้าที่อะไรก็ทำไป อย่ามาสะเออะรู้ดีไปหน่อยเลย”

“ดิฉันรู้หน้าที่ตัวเองดีค่ะ แต่ยังไงศพของคุณปรียาก็ต้องได้รับการชันสูตรจากทางนิติเวชก่อน”

สามีปรียาท่าทางโมโหมาก “จะต้องชันสูตรอะไรอีก ภรรยาผมป่วยเป็นอัมพาตมาตั้งหลายปี ใคร ๆ ก็รู้ แล้วผมก็จัดการถูกต้องทุกอย่าง ไม่อย่างงั้นจะออกใบมรณบัตรได้เหรอ”

“ได้ยินชัดแล้วใช่มั้ย เธอรีบไปจัดการทำความสะอาดศพคุณปรียาแล้วก็ฉีดยาให้เรียบ ร้อยซะ จะได้ทันงานศพเย็นนี้”

เจติยาไหว้พิสัย กับสามีปรียา “ดิฉันต้องขอโทษอีกครั้งค่ะ ถ้าไม่ได้รับผลการชันสูตรจากทางนิติเวชก่อน ดิฉันคงทำให้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”

ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงโทรศัพท์ของพิสัยดังขึ้น พิสัยกดสปีกเกอร์โฟนรับอย่างหัวเสีย เลขาบอกให้รู้ว่ามีตำรวจมาขอรับศพปรียาไปชันสูตร พิสัยหน้าเสีย ในขณะที่สามีปรียาโกรธจัดมาก

“คุณคอยดูนะคุณพิสัย ถ้าผมไม่ได้จัดพิธีศพภรรยาผมภายในเย็นนี้ ผมจะฟ้องเรียกค่าเสียหายคุณ”

สามีปรียาเดินออกจากห้องไปด้วยความโมโหจัด พิสัยรีบเดินตามสามีปรียาไปด้วยความร้อนใจ เจติยาหน้าเสีย ไม่สบายใจที่ทำให้บริษัทเดือดร้อน เลยรีบตามไปอีกคน

“คุณชัยวัฒน์ครับ ฟังผมอธิบายก่อนครับ คุณชัยวัฒน์” พิสัยรีบเดินไปดักหน้าสามีปรียา

“ผมไว้ใจคุณ ถึงได้เอาศพภรรยามาอยู่ในความดูแลของบริษัทคุณ แล้วนี่น่ะเหรอะคือสิ่งที่คุณตอบแทนความไว้วางใจของผม ผมจะประจานความเฮงซวยของบริษัทคุณออกสื่อ ให้รู้ไปทั้งประเทศเลยคอยดู”

สามีปรียาเดินหงุดหงิดหนีไป พิสัยโมโหมาก หันกลับไป เล่นงานเจติยาทันที

“เพราะเธอยุ่งไม่เข้าเรื่องแท้ ๆ รู้มั้ยว่าบริษัทจะเสียหายแค่ไหน...ฉันไล่เธอออก”

“ไม่เร็วไปหน่อยเหรอครับ” ลาภิณทำ หน้ากวน ๆ เดินเข้ามาหา มีปริมเดินตามหลังมาติด ๆ “คนที่จะไล่ใครในบริษัทนี้ออกได้น่าจะเป็นผมคนเดียวมากกว่า”

“ต้นก็รู้ดีว่าคุณชัยวัฒน์เป็นใคร มีปัญหากับคนระดับนี้ ไม่เป็นผลดีกับบริษัทแน่ ๆ”

“มีปัญหากับใครก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะครับ แต่ถึงยังไง ผมก็ต้องถามเหตุผลก่อน ว่าไง ทำไมเธอถึงต้องส่งศพคุณปรียาให้ตำรวจด้วย”

“ฉันทำไปตามระเบียบที่ลุงทวีสอนไว้ค่ะ แล้วฉันก็เห็นว่าการตายของคุณปรียามันผิดธรรมชาติ

ปริมหมั่นไส้ปนดูถูก “อย่างเธอจะรู้ได้ยังไงยะ”

“สู่รู้น่ะสิ คุณปรียาเป็นอัมพาตมาตั้งหลายปีแล้ว ตายไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลก พยานรู้เห็นก็มี ไม่งั้นเค้าจะออกใบมรณบัตรมาได้ยังไง”

“ถ้าเราจะจัดฉากให้ตายแบบดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติ ก็สามารถทำได้ไม่ใช่เหรอคะ”

“ฉันว่าเธอคงดูซีรีส์ฝรั่งมากไปแล้วล่ะ”

ลาภิณรีบตัดบท “เอาล่ะ อย่ามาเถียงกันให้เสียเวลาเลย ยังไงตอนนี้ศพก็อยู่ในมือตำรวจแล้ว อีกไม่นานเราก็คงรู้ผลการชันสูตร แล้วถ้ามันไม่ใช่การฆาตกรรม เธอจะรับผิดชอบยังไง”

“ฉันยินดีลาออกค่ะ” พิสัยแค่นขำ ดูถูก “กะแค่ลูกจ้างชั่วคราวอย่างเธอลาออก มันจะชด ใช้ความเสียหายให้บริษัทได้ตรงไหน มองมุมไหนก็ไม่คุ้ม”

อ่านละคร รากบุญ วันที่ 10 พ.ย. 55

รากบุญ บทประพันธ์ของ ช่อมณี จากบริษัท ทีวีซีน จำกัด
รากบุญ บทโทรทัศโดย เอกลิขิต
รากบุญกำกับการแสดงโดย ย้ง ธราธร
รากบุญ ผู้จัดโดย ปิ่น ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
รากบุญ ละครแนวลึกลับ สืบสวน ให้แง่คิดเรื่องความสุขแท้จริง บาปบุญ คุณโทษและคุณค่าของเวลา
ที่มา เดลินิวส์