@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 26 พ.ย. 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 26 พ.ย. 2555

“แหม..จำแม่นเชียวนะ”

“ก็ชื่อแปลก ๆ ก็เลยจำได้”

“ขอนึกก่อนนะ จำได้ว่าเขาตัวเตี้ย ขี้เหร่ ๆ หน่อยใช่ป่ะ”

“ไม่นะ คุณต้นเขาสูงขาว หน้าตาเขาก็ดีนะ”

“แหม ๆ ๆ ชมขนาดนี้ ติดใจแล้วล่ะซี้”

“บ้า ก็เห็นว่าเขาดูเป็นสุภาพบุรุษดี ไม่ฉวยโอกาส น่าไว้ใจ”

“น่าไว้ใจ หรือว่าน่ามอบใจให้ยะ”

“เว่อร์แล้ว เว่อร์ ฉันไม่ได้ชอบใครง่าย ๆ อย่างที่แกคิดนะยะ”

“ฉันรู้ ก็แซวเล่นน่ะ ได้รู้จักคนดี ๆ เพิ่มก็ดี ดีกว่าเจอคนเลวนี่จริงไหม...คืนนี้แกก็มาส์กหน้าสักหน่อย ตอนเช้าเจอคุณต้นหน้าจะได้สวยใส”



“ไร้สาระ ทำไมฉันต้องทำสวยเพื่อคนที่เพิ่งรู้จักด้วย กับพี่เอกฉันยังไม่เคยทำขนาดนั้นเลย...พรุ่งนี้สิบโมงเช้า ฉันกลับมาเปิดเมล ต้องเจอเมมโมของแกนะไม่งั้นฉันกลับไปแกหูชาแน่”

“อะไรนะพิม แกพูดอะไรนะ พิม ฉันไม่ได้ยินเลย ไม่มีคลื่นเลยน่ะ ฮัลโหล ฮัลโหล” นันทิกานต์วางสาย

“ยัยแนน ยัยแนน มุกวางสายเอาตัวรอดอีกแล้วนะ”

พิมภาวางมือถือไว้บนโต๊ะ มองอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วเดินไปที่ตู้เย็นหยิบแผ่นมาส์กหน้า มาที่หน้ากระจกแล้วจะเอามาทาบหน้าก่อนจะชะงักเล็กน้อย

“คนอย่างพิมภาสวยเพื่อตัวเอง ไม่ได้สวยเพื่อใคร จบปะ”

พิมภาพยักหน้า แล้วเอามาส์กวางที่หน้าตัวเองแล้วลงนอนหลังแก้ต่างกับตัวเองอย่างสบายใจ...ขณะที่ฤชวีเดินมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ระเบียงห้องท่าทางมีความสุขมาก พลันเสียงมือถือดังขึ้น ฤชวีเห็นเป็นชื่อกิ่งแก้วก็กดรับถามว่ามีอะไร กิ่งแก้วบอกว่าชุติภาขู่บังคับให้เธอบอกเรื่องฤชวี เธอจำเป็นต้องบอก ฤชวีถึงกับอึ้งไป

เช้าวันใหม่ พิมภาลุกขึ้นมาเตรียมตัวจะออกไปวิ่งที่ชายหาด เสียงเคาะประตู พิมภาเดินไปเปิดประตูพบพนักงานส่งดอกไม้สีขาวถูกจัดเข้าช่อเล็ก ๆดูน่ารัก ส่งให้พร้อมกับการ์ดหนึ่งใบ พิมภาเปิดการ์ดออกอ่าน

“ผมขอโทษที่ต้องผิดนัดคุณพิม แต่ผมมีเรื่องด่วนต้องรีบกลับกรุงเทพฯตั้งแต่กลางดึก ผมอยากมาลาคุณแต่กลัวจะเป็นการรบกวน ผมจึงฝากการ์ดนี้ไว้พร้อมกับเบอร์ติดต่อของผมไว้ด้านหลัง
การ์ดใบนี้ ด้วยหวังว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง...ฤชวี”

พิมภามองการ์ดในมือ พลางมองดอกไม้อย่างเซ็ง ๆ

“เอาไงดีล่ะพิมภา..คนอย่างพิมภาเดินหน้าแล้วไม่มีวันถอยหลัง!”

พิมภาวางการ์ดกับดอกไม้ไว้บนเตียง พิมภาจัดการคว้าชุดวิ่งแล้วก็เดินเข้าไปที่ห้องน้ำ พิมภาจะเดินออกไปวิ่งที่ชายหาด แต่ชะงักเพราะเสียงชุติภา

“หมายความว่ายังไงหาไม่เจอ หาทั่วหรือยัง”

“ทั่วแล้วครับ แต่ตอนที่เราไปถึงคุณฤชวีก็ไม่อยู่ที่ห้องแล้วครับ” ผู้จัดการรายงาน

“ช้าไปอีกแล้วเหรอเนี่ย”

พิมภามองชุติภาถึงเข้าใจว่า ทำไมฤชวีถึงต้องรีบไป ชุติภาหันมาสบตากับพิมภา เธอยกมือไหว้ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ชุติภาสะบัดหน้าเมินไปอีกทาง พิมภาไม่คิดมากเดินออกไปที่ชายหาด

มาถึงกรุงเทพฯ ฤชวีก็รีบมาที่ออฟฟิศทันที กิ่งแก้วขอโทษที่ทำให้เขาต้องผิดนัดกับพิมภา ฤชวีมองมือถือที่ไม่มีการติดต่อหรือข้อความใด ๆ จากพิมภากลับมาเลย ชายหนุ่มถอนใจอย่างเซ็ง ๆพลางบอกว่าไม่เป็นไร เขาฝากเบอร์ไว้แล้ว ถ้าเป็นพรหมลิขิตจริง เธอก็น่าจะโทรฯ มา

“เฮ้อ...แต่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนขนาดนี้มันจะเหนื่อยไปไหมต้น กิ่งว่าคุยกับคุณย่าดี ๆ ท่านอาจจะยอมรามือจากต้นบ้างนะ ก็ขนาดต้นจะไปเรียนเมืองนอก ท่านค้านสุดตัว แต่สุดท้ายท่านก็ยอมไม่ใช่เหรอ”

“ที่ยอมเพราะว่าพ่อกับแม่แล้วก็คุณปู่ออกหน้าให้ต้น ตอนแรกท่านจับต้นขังที่บ้านเพชรบูรณ์ ขนาดพ่อกับแม่ยังไม่กล้าช่วยเลย ได้คุณปู่คานอำนาจกับคุณย่าบ้าง ก็เลยรอดมาได้ แต่หลังจากคุณพ่อคุณแม่คุณปู่ประสบอุบัติเหตุ ก็ไม่มีใครคานอำนาจท่านอีก ต้นกับมิ้นท์ถึงต้องเอาตัวรอดกันแบบนี้ไง ถ้าเจอจัง ๆ ก็ขัดท่านไม่ได้หรอก”

“แล้วถ้าต้นกับคุณพิมมีโอกาสได้คบกัน ถ้าคุณย่าไม่ยอม..ต้นจะ...”

กิ่งแก้วพูดไม่ทันจบประโยค ฤชวีก็พูดสวนกลับทันควัน ว่า เขาจะสู้หัวชนฝา

“เมื่อกี้ยังว่าขัดไม่ได้อยู่เลย”

“ถ้าไม่ใช่เรื่องแต่งงาน ต้นก็ไม่อยากขัดใจท่านนะ ยังไงท่านก็ทำเพราะรักต้น ต้นถึงเลี่ยงไม่เจอท่านเพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจท่าน...”

“แล้วจะหลบได้นานแค่ไหนกัน สักวันท่านต้องมาที่นี่แน่ เพราะท่านก็รู้ว่ากิ่งช่วยต้นอยู่”

“ขอหลบที่นี่อีกสักสองสามวัน แล้วจะหาที่อยู่ใหม่”

“บ้านก็กลับไม่ได้ ต้องมาเร่ร่อน นี่ทายาทมหาเศรษฐีเพชรบูรณ์นะเนี่ย หนีหัวซุกหัวซุนเป็นนักโทษการเมืองเชียว” กิ่งแก้วแซว

“ก็หวังว่าคุณย่าจะเหนื่อยจนไม่อยากยุ่งกับต้นเร็ว ๆ นี้”

“หลานสุดที่รักก็ต้องทำใจนะต้นนะ”

ฤชวีเซ็ง ๆ หยิบมือถือมาดูเห็นหน้าจอเงียบยิ่งเซ็งกว่าเดิม เช่นเดียวกับพิมภาที่รู้สึกเหงาหงอยไม่มีเพื่อนคุยเธอจึงตัดสินใจเก็บของกลับกรุงเทพฯ และตรงไปหานันทิกานต์ที่คอนโดฯ นันทิกานต์เข้ากอดแล้วจับหน้าพิมภาขยับดู

“สีหน้าสดใสขึ้นตั้งเยอะ ไม่รู้เป็นเพราะทะเลหรือคุณฤชวีน้า” นันทิกานต์แซว

“เพ้อเจ้อน่าแก”

พิมภาเดินกลับไปตรงที่เปิดกระเป๋าไว้ หยิบ
ดอกลิลลี่กับการ์ดออกมาวาง นันทิกานต์คว้ามาดู

“นี่เหรอดอกไม้ทิ้งไว้ต่างหน้า...แกรู้ไหมว่าดอกลิลลี่สีขาวหมายถึงอะไร”

“ไม่รู้หรอก”

“มันแทนคำขอโทษย่ะ เป็นผู้ชายละเอียดอ่อนนะเนี่ย...เฮ้ย ให้เบอร์ไว้ด้วย อ่อยกันชัด ๆ แกโทรฯหรือยัง”

“ฉันไม่โทรฯ หรอก เป็นผู้หญิงมันต้องไว้ตัวกันบ้าง”

“แกคิดดี ถูกต้อง..แต่ถ้าเขาเป็นคนดีก็น่าเสียดายนะ”

“ฉันยังไม่คิดเรื่องอื่นนอกจากงาน...ว่าแต่ที่ออฟฟิศเป็นยังไงบ้าง” พิมภาเปลี่ยนเรื่อง

“ก็พวกอยากรู้อยากเห็นเยอะ แล้วพรุ่งนี้จะเข้าออฟฟิศ แกพร้อมแล้วใช่ไหม”

“ฉันหนีปัญหาตลอดไปไม่ได้หรอก แต่ฉันมีแกอยู่ด้วย ฉันก็ไม่กลัวแล้วล่ะ”

“แบบนี้สิ ถึงจะสมเป็นเพื่อนฉัน”

นันทิกานต์ดึงแก้มพิมภาสองข้างแรงมาก พิมภาไม่ยอมแพ้ดึงมั่ง สองสาวแกล้งกันสนุกสนาน

เช้าวันใหม่ ลัลนาขับรถเข้ามาจอด แล้วชะงักเมื่อเห็นรถของพิมภาเข้ามาจอดเทียบ สองสาวลงมาจากรถมองสบตากัน ก่อนจะเดินเชิดเท่ ๆเข้าออฟฟิศ ทีมงานของทั้งสองสาวที่รออยู่ รีบตามเข้าประกบหัวหน้าทีม

“น้องพิม..มาทำงานได้แล้วเหรอคะ พี่คิดว่าน้องพิมต้องการเวลาทำใจมากกว่านี้ซะอีก” ซูซี่เอ่ยถามขึ้น

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 26 พ.ย. 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์