@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/2 วันที่ 7 พ.ย. 55

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/2 วันที่ 7 พ.ย. 55

“ไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากฟังเรื่องลามกจกปี้ ยังไงก็ฝากดูผัวฉันด้วย”
“ไง รับฝากมั้ยหนูนก”
“นกจะคอยดูแลให้เป็นอย่างดีเลยค่ะ”
นพนภาหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด อ่อนล้า รัชนกสบตาเนตรนภิศมีแวววูบวาบนิดหนึ่ง นพนภาลืมตาขึ้น ทั้งคู่ก็หันไปหวานกับนพนภาได้เท่าเทียมกัน
มุนินทร์ก้าวมาตามทางเดิน ใส่แว่นดำ ชุดดำทำให้ดูขาวกว่าปรกติ สวมสร้อยไข่มุก ในมือมีพวงหรีดดอกไม้สีขาวสลับดำตรงมายังห้องผู้ป่วย

นพนภานอนหลับแต่กระสับกระส่าย เนตรนภิศลดหนังสือลงมองอย่างสะใจแล้วปิดหนังสือมีท่าทางเบื่อหน่ายเดินออกไป
ประตูลิฟท์เปิดออก มุนินทร์ก้าวออกมา เนตรนภิศเดินอยู่มุมหนึ่งมองมาสะดุ้งเฮือกรีบแอบหลังเสา มุนินทร์เดินผ่านไป



มุนินทร์เดินเข้ามาในห้องนพนภาช้าๆ เห็นนพนภานอนอยู่บนเตียง สายน้ำเกลือ หน้ากากออกซิเจนระโยงระยาง หน้าซีด ปากแตกระแหง มุนินทร์หยุดยืนที่ปลายเท้า มือถือพวงหรีดมองดูนพนภาอย่างชิงชัง นพนภากระสับกระส่ายด้วยฤทธิ์ยาแล้วด้วยอะไรบางอย่างนพนภาลืมตาขึ้นอย่างลำบาก ภาพทุกอย่างพร่าเลือนบิดเบี้ยว มุนินทร์ยืนอยู่ยิ้มหยัน นพนภาผงะดิ้นรน
“นังมุตตา”
นพนภาดิ้นรน พยายามจะร้อง แต่ฤทธิ์ยาทำให้ร้องไม่ออก สายออกซิเจนหลุด ร่างมุนินทร์เคลื่อนมาใกล้
“แก อีมุตตา แก แกตายไปแล้วหรือ” นพนภาพยายามกระถดถอยหนี แต่ป้อแป้ไม่มีแรง พยายามร้องกรีดก็ไม่มีเสียง “ออกไปนะ ออกไป ฉันกลัวแล้ว แกจะมาเอาภพไปหรือ อย่านะ อย่าเอาไป ไป๊ ไปผุดไปเกิดที่ไหนก็ไป”
นพนภาน้ำตาไหลพราก หน้าบิดเบี้ยว ยกมือโบกห้ามแล้วดึงสายน้ำเกลือหลุด เข็มน้ำเกลือทำให้เส้นเลือดฉีก เลือดทะลักออกมาชุ่มมือและนองลงบนชุดและผ้าปู สภาพดูน่าสมเพชยิ่ง มุนินทร์ตกใจพยายามจับมือนพนภา ห้ามไม่ให้นพนภาดิ้น จนมือมุนินทร์เปื้อนเลือดเสียเอง
“คุณนภา หยุดก่อน”
นพนภายิ่งกรี๊ด ปัดป่ายมือทั้งที่ยังหลับ

“นังมุตตามันจะฆ่าฉัน ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

นพนภาผลักมุนินทร์ออก มุนินทร์มองนพนภาอย่างตะลึงปนสมเพชแล้วรีบออกไปจากห้อง คว้าพวงหรีดออกมาด้วย นพนภาหลับตาแน่นมือเปื้อนเลือดยกมาป้องหน้า
มุนินทร์ออกมาหน้าห้อง วางพวงหรีดไว้ที่เก้าอี้ข้างๆ พิงผนังถอนหายใจ ความรู้สึกผิดท่วมท้น หยิบทิชชู่มาเช็ดเลือดที่มือ มองไปที่พวงหรีดก่อนจะหย่อนลงถังขยะแล้วรีบผละไป เนตรนภิศก้าวออกมาหยิบพวงหรีดออกมาจากถังขยะแล้วรีบเข้าห้องนพนภา

เนตรนภิศเข้ามาในห้องพบร่างนพนภานอนตัวสั่นเทา เลือดเปื้อนเต็มที่นอน หลับตาพึมพำด้วยความกลัว
“อย่า อย่ามาหลอกหลอนฉัน ฉันกลัวแล้ว”
เนตรนภิศมองพี่สาวอย่างสะใจ มองพวงหรีดในมือ แล้วเกิดความคิดขึ้น ก่อนจะกดปุ่มเรียกพยาบาลทำเสียงตื่นเต้น
“พยาบาลคะ สายน้ำเกลือหลุด เลือดกระจายเลย รีบมาดูเร็วค่ะ”

สร้อยคำถือแมกกาซีน กาแฟ ของกินเล่นยืนรอลิฟต์ ลิฟต์เปิดออก หมอและพยาบาลก้าวออกมา เห็นมุนินทร์ในชุดดำยืนอยู่ มุนินทร์ถอดแว่นแล้วใบหน้าว่างเปล่า สร้อยคำเบิกตากว้าง มุนินทร์ก้าวออกมาเกือบชนสร้อยคำ มุนินทร์มองอย่างไม่รู้จัก สร้อยคำงงคิดว่าเสแสร้ง ความเกลียดชังเพิ่มขึ้นถอยไป มุนินทร์เมินเดินจากไป สร้อยคำแน่ใจว่ามุนินทร์มาก่อเรื่องจึงถลันเข้าลิฟต์
สร้อยคำโผล่เข้ามาในห้องนพนภา เห็นนพนภาตื่นอยู่ พยาบาลกำลังพันพลาสเตอร์สายน้ำเกลือให้ใหม่
นพนภาเปลี่ยนชุดแล้ว ผ้าปูก็เปลี่ยนใหม่ นางพยาบาลอีกนางถือชุดและผ้าเปื้อนเลือดเอาไปส่งซัก เนตรนภิศยืนเป็นห่วงพี่อยู่
“อะไรกันคะนี่”
“ก็พี่นภาซีคะ นอนดิ้นจนสายน้ำเกลือหลุด เลือดออกมาตั้งเยอะแน่ะค่ะ”
สร้อยคำชั่งใจว่าใช่ฝีมือมุตตาหรือเปล่า นพนภาพูดอย่างเหนื่อยอ่อน สองนางพยาบาลถอยไป
“นอนดิ้นบ้าอะไร ฉันฝันร้ายต่างหากย่ะ” นพนภาบอกกับสร้อยคำ “หนูฝันเห็นผีนังมุตตา หนูเกิดรู้ขึ้นมาว่ามันตายแล้ว แล้วมายืนเป็นผีอยู่ปลายเตียง มองหนูยังกะจะกินเลือด”
สร้อยคำขมวดคิ้วมองเนตรนภิศ
“อู๊ย กินมากก็ฝันมาก หนูเฝ้าอยู่ไม่เห็นมีผีที่ไหนซักตัว”
“อีกริ่งบ้านี่เสียอีกแล้ว กดเรียกเท่าไรก็ไม่มีใครได้ยิน ทีหลังหนูจะเอาอินเตอร์คอมมาติด ถ้านังพยาบาลทำชักช้าหนูจะได้ด่ามันออกอากาศ นี่ภพไม่มาบ้างหรือคะ”
“ก็มา แต่พอดีหนูหลับอยู่ทุกที”
“แล้วทำไมไม่รอให้หนูตื่น ผัวอะไรก็ไม่รู้”
เนตรนภิศเดินไปยังชั้นฟลอริสต์หยิบถุงใบใหญ่มา พลางเรียกให้นพนภาดู
“พี่นภาขา นี่มาใหม่ค่ะ คุณหญิงเทพีเทพวยอะไรซักอย่างส่งมา”

นภาพยักหน้าให้เนตรนภิศสายตามองเลยไป เมื่อแจกันยักษ์ถูกยกออกก็เผยให้เห็นพวงหรีดดอกไม้ขาวดำ นพนภาหน้าเปลี่ยนสี สร้อยคำตกใจ

“นั่น นั่นใคร ส่งพวงหรีดมา”
นพนภาชี้นิ้วระริกระรัว สร้อยคำหันไปดูแล้วใจหายวาบ เนตรนภิศทำพาซื่อไปหยิบพวงหรีดมาให้
“ตายจริง”
“อุ๊ยตาย ใครอุตริขนาดนี้”
“หรือว่าส่งผิด เอาไปทิ้งเถอะจ้ะ”
“นังนภิศ ส่งนามบัตรมาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้”
เนตรนภิศอิดเอื้อนแต่ก็ส่งให้ นพนภารับมาดู หน้าซีดและเขียว พูดเสียงขาดเป็นห้วง
“อี อีมุตตา อีผีนั่น มันมาจริงๆ กรี๊ด”
นพนภาเส้นเลือดขมับปูดโปน ร้องกรี๊ดสุดเสียงแล้วหงายพับไป สร้อยคำกับเนตรนภิศร้องอุทาน

คืนนั้นที่ผับ ประพงส์กลัดกระดุมเสื้อแต่งตัวช้าๆ ต้องยังคงอยู่บนเตียง เปลือยมีผ้าห่มคลุมอยู่
“คืนนี้จะมีการบุกตรวจสายฟ้าแล่บ เธอรู้หรือยัง”
ต้องมองประพงส์อย่างขมขื่นนิดๆ แล้วพูดประชด
“ค่ะ รับรองว่าคืนนี้แขกอายุเกิน 20 หมด แล้วไม่มีใครฉี่สีม่วงเด็ดขาด”
“ดีมาก”
“คุณชอบใช่ไหม ให้ฉันร่วมมือกับคุณโกงทุกคน แม้แต่แม่ฉัน”
“งานประเภทนี้ มัวแต่ซื่อสัตย์ก็อยู่ไม่ได้”
“ใช่ ผับเนี่ยแค่งานบังหน้า เอาเข้าจริงมันคือที่ฟอกเงินของคุณต่างหาก แถมเป็นที่พัก “สินค้า” ของคุณด้วย”
“รู้แล้วก็เฉยไว้นะ”
“ก็อยากอยู่ แต่บางครั้งคุณก็โกงฉันด้วย”
“เธอพูดอะไร”
“ฉันเพิ่งเจอไอ้แจ็ค มันบอกความจริงทุกอย่างแล้ว เรื่องข่มขืนหลอกๆ นั่น เรื่องที่คุณหลอกแม่ฉันให้ฉันมาทำงานกับคุณ และลวงฉันให้ตกเป็นของคุณ”

ประพงส์หน้าเครียด
“ผมทำเพราะรักน่ะ โกรธเหรอ”
“จะไม่โกรธ ถ้าคุณไว้ชีวิตไอ้แจ็ค อย่าทำอะไรมันเลยนะ ฉันขอ”
“ได้ จะพยายาม”
“คุณเป็นคนดีอยู่อย่าง” ต้องยิ้ม
“ยังไง”
“คุณไม่เคยอ้างตัวว่าเป็นคนดีแบบที่พ่อกับแม่ฉันสร้างภาพอยู่เป็นประจำ”
“ทำไมเธอเกลียดพ่อแม่ของเธอนัก”
“สองคนนั่นเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด จนไม่นึกถึงใครแม้แต่ลูกนะซีคะ”
“สิ่งที่พวกเขาให้เธอมันมากจนเกินพอแล้วมั้งผมว่า”
“เด็กต้องการความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจค่ะ ไม่ใช่เงินกับของแพงๆ”
“ที่เธอพูดนี่ก็คือความเห็นแก่ตัวเหมือนกัน เธอรู้ไหมมีเด็กบางคน เห็นพ่อทารุณแม่ทุกวันเพราะติดยา แม่แค้นแต่ทำอะไรไม่ได้ก็มาระบายทุบตีลูก ลงท้ายแม่เองก็พาลูกวัย 12 ไปขายตัว”
“จริงเหรอ”
“เธอเทียบไม่ได้กับที่เด็กนั่นเจ็บปวดหรอก อ้อ ผมลืมบอกไปว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่เด็กผู้หญิงนะ” ต้องงุนงง

เจนภพยืนกระวนกระวายอยู่หน้าห้องไอซียู ต่อร้องไห้ วีกิจโอบไหล่ปลอบโยน ทั้งคู่มองผ่านกระจก เห็นนพนภานอนไม่ได้สติ สายระโยงระยางเต็มตัว สร้อยคำนั่งอยู่มุมหนึ่ง เจนภพเวทนาลูกก้าวไปแตะไหล่
“ต่อ แม่ไม่เป็นอะไรหรอก”
ต่อปัดมือพ่อออกมองอย่างเจ็บแค้น เจนภพตกใจแล้วโกรธ
“ถ้าแม่เป็นอะไรไป ผมไม่มีวันยกโทษให้พ่อ ไม่มีวัน”
“ไอ้ต่อ”
“ต่อ ใจเย็นๆ”
“โธ่เอ๋ยลูก พูดอะไรอย่างงั้น แม่ไม่เป็นอะไรหรอก”
สร้อยคำปลอบ

เจนภพเดินออกมาพร้อมวีกิจ สร้อยคำตามมา นภางค์ถือพวงหรีดน้ำตาไหล เนตรนภิศนั่งปลอบแม่อยู่ข้างๆ นภางค์เห็นเจนภพลุกพรวดทันที เข้ามาตบหน้าเจนภพฉาดใหญ่ พร้อมทุบตี เนตรนภิศ สร้อยคำเข้าห้าม
“แก แกร่วมมือกับนังมุตตา เอาพวงหรีดมาให้ลูกสาวฉันใช่ไหม แกอยากให้มันตายเสียเดี๋ยวนี้เลยใช่ไหม”
“ผมไม่รู้เรื่องนะครับ”
“ยังจะมาโกหก ถ้าลูกฉันตาย ฉันจะตั้งข้อหาว่าแกฆาตกรรมลูกฉันคอยดู”
นภางค์ปาพวงหรีดใส่หน้าเจนภพ เจนภพผลุนผลันออกไปทันที นภางค์ร้องไห้
“ทำใจดีๆ ค่ะคุณแม่”

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15/2 วันที่ 7 พ.ย. 55

ละครเรื่อง แรงเงา นำแสดงโดย: เจนี่, เคน ภูภูมิ, ปิ๊ป รวิชญ์, ธัญญ่า ธัญญาเรศ
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager