@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 23 พ.ย. 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 23 พ.ย. 2555

มินท์วิ่งเข้าไปในบ้าน รีบโทรฯบอกพี่ชายทันที ฤชวีออกมาเดินเล่นทิ้งมือถือไว้ที่ระเบียง จึงไม่ได้รับสาย
ฤชวีเปิดโน้ตบุ๊กนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะริมสระ ห่างจากชายหาดไม่เกิน 100 เมตร ชายหนุ่มนักเขียนกำลังใช้ความคิดจินตนาการ ยกกาแฟขึ้นดื่มพลางมองไปที่ชายหาด พลันสายตาสะดุดร่างหญิงสาวหน้าตาคุ้น ๆ เดินคุยโทรศัพท์อยู่ เขาเพ่งมองเพื่อความแน่ใจ แล้วก็เผยยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจ

หลังคุยโทรศัพท์กับนันทิกานต์เรื่องงานจบ พิมภาเดินมาหยุดที่เก้าอี้ชายหาด แล้ววางมือถือ สมอลทอล์กและผ้าขนหนู ก่อนจะวิ่งลงไปเล่นน้ำทะเล

ฤชวีเดินมาหามุมยืนดูนางในฝันว่ายน้ำอย่างมีความสุข จู่ ๆ พิมภาที่ว่ายน้ำเกิดอาการตะคริวกินขา ว่ายไม่ไหวจะจมน้ำ พยายามตะเกียกตะกายสุดชีวิต แล้วตะโกนร้องให้คนช่วย ฤชวีตกใจมากรีบลงทะเลช่วยพิมภาจนพาขึ้นมาเหนือน้ำ เห็นเธอยังสลบนิ่งไป เขาจึงรีบพาหญิงสาวขึ้น ตัดสินใจทำการปั๊มหัวใจ เห็นเธอยังนอนนิ่ง ฤชวีใจไม่ดีจะเมาท์ทูเมาท์...



จังหวะที่ฤชวีก้มลงจะเมาท์ทูเมาท์นั้น รถที่ชุติภานั่งอยู่แล่นผ่านมาระยะไกล จึงเห็นเพียงผู้ชายกำลังก้มลงหาผู้หญิง ชุติภาเบือนหน้าไปอีกทางอย่างรังเกียจ โดยไม่รู้ว่าผู้ชายที่เธอเห็นนั้นคือฤชวี หลานชายสุดที่รัก

ด้านพิมภาได้สติตอนที่ฤชวีกำลังเมาท์ทูเมาท์ พิมภาตกใจผลักฤชวีออกจากตัว แล้วโวยวายใส่

“นี่ทำอะไรน่ะ! ทำไมฉัน...ฉัน...ฉันจมน้ำ แล้ว...คุณช่วยฉันเหรอ” พิมภาครุ่นคิด งงกับตัวเอง

ฤชวียิ้มรับ พิมภามองฤชวีอย่างมีไมตรี

“ดิฉันพิมภาค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันไว้”

“ผมฤชวี...ยินดีครับ..ถ้าไม่เป็นอะไรแล้ว คุณไปล้างตัวดีไหมครับ เปื้อนทรายหมดแล้ว”

พิมภายิ้มให้อย่างขอบคุณ จะลุกแต่เกิดอาการเจ็บจี๊ดที่ขาอยู่ เธอจึงต้องนั่งลงอย่างเดิมจับน่องซ้ายที่เจ็บ

“คุณพิมเป็นอะไรครับ” ฤชวีเป็นห่วง

“น่องเป็นตะคริวน่ะค่ะ เจ็บ...”

ฤชวีจะจับขาแต่ชะงัก มองซ้ายมองขวาแล้วไปที่เก้าอี้ชายหาด เห็นผ้าขนหนู กับโทรศัพท์ พลางขออนุญาตหยิบผ้าขนหนูมาคลุมที่เท้าพิมภา แล้วจับขาเธอขึ้นมาวางบนขาของตัวเอง พิมภามองอย่างงง

“คุณจะทำอะไร”

“ทนเจ็บหน่อยนะครับ”

ฤชวีใช้ผ้าขนหนูที่คลุมขาจับขาข้างที่เป็นตะคริวเหยียดออกและค่อย ๆ ยกเท้าขึ้น ขณะเดียวกันให้ดันปลายเท้าเข้าหาตัวของพิมภาต่อจากนั้นจึงนวดบริเวณน่องอย่างเบา ๆ จนหญิงสาวรู้สึกผ่อนคลาย

“ดีขึ้นไหมครับ”

“ค่ะ” พิมภารู้สึกผ่อนคลาย

“ลองลุกนะครับ”

พิมภาลองลุกแต่ไม่ค่อยถนัดนักจะล้ม

ฤชวีเข้าประคอง สองคนหน้าใกล้กันระยะใกล้ ฤชวีหน้าแดง ก่อนจะวางหญิงสาวลงนั่งที่พื้นเหมือนเดิม และคิดว่าเธอคงเดินไปเองไม่ไหว

ฤชวีรีบวิ่งไปตามพนักงานโรงแรมผู้หญิงมาช่วยประคองพิมภากลับห้องพัก

ฤชวีเก็บข้่าวของหญิงสาวตามมาที่ห้อง วางโทรศัพท์กับคีย์การ์ดไว้ที่โต๊ะ แล้วหันไปบอกให้พนักงานหญิงช่วยดูแลเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เจ้าของห้องพักด้วย

“ไม่ต้องหรอกค่ะ อีกสักเดี๋ยวคงจะดีขึ้น”

ก่อนพนักงานจะออกไป ฤชวีก็ส่งทิปให้พร้อมกับขอบคุณ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเขาก็ขอตัวกลับ

“เดี๋ยวค่ะ คือ..ฉันคุ้น ๆ หน้าคุณ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ”พิมภามองหน้าฤชวี

“เราเคยเจอกันที่เชียงใหม่”

พิมภานึก แล้วต้องตกใจเมื่อนึกได้ว่าเขาคือคนที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นขโมย แล้วยิ้มแหย ๆ

“คุณนั่นเอง คราวที่แล้วฉันต้องขอโทษจริง ๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณเข้าใจผิด ผมเข้าใจ”

“ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะ คุณฤทธิ์..เอ่อ...”

“เรียกผมว่าต้นก็ได้ครับ”

“ค่ะ..คุณต้น”

ฤชวียิ้มแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูในห้องน้ำมาส่งให้หญิงสาว

“เอาคลุมตัวก่อนนะครับ...ผมอยู่ในห้องนี้นานแล้ว คงไม่เหมาะ ขอตัวก่อนนะครับ”

ฤชวียิ้มแล้วเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูให้ด้วย พิมภามองตามอย่างใช้ความคิด

ที่บริษัทซูซี่รายงานความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามให้ลัลนาฟังอย่างละเอียด และว่า หลังงานแต่งงานมีเหตุให้ถูกยกเลิกพิมภาก็ยังไม่มาทำงานเลย ลัลนายิ้มเยาะ พลางว่า

“คงจะอายจนไม่กล้าโผล่หน้ามา นึกว่าจะแน่..”

“แต่จะว่าไปผู้หญิงคิดดีอย่างพี่ก็เห็นใจน้องพิมเหมือนกันนะ งานแต่งล่มขนาดนั้น”

“พี่คิดจะเข้าข้างยัยพิมใช่ไหม ถ้างั้นน้ำหอมจากปารีส กระเป๋าจากอิตาลีที่ลัลจะให้พี่ ลัลคงต้องให้คนอื่น”

“ว้ายยยยย พี่ต้องอยู่ข้างเดียวกับน้องลัลอยู่แล้วค่ะ” ซูซี่ประจบ

“ศัตรู..ใจอ่อนให้มีแต่จะเหยียบเราให้จมดิน คนอย่างลัลฆ่าได้..แพ้ไม่ได้ แต่คนอย่างยัยพิมไม่กล้าหยุดงานโดยไม่ลาหรอก พี่ไปสืบมาทีว่ายัยพิมส่งใบลาหรือเปล่า” ลัลนาสายตากร้าวไม่ยอมแพ้

ขณะเดียวกันทางทีมงานของฝั่งพิมภา นันทิกานต์นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะเดียวกับฤทธิ์รีบเข้ามาถามหาหัวหน้าอย่างเป็นห่วงเพราะเห็นเธอไม่มาทำงาน

“พิมไม่ได้เป็นอะไร แค่พักร้อนน่ะ ไม่กี่วันก็กลับ”นันทิกานต์บอก

“คิดแล้วเจ็บใจแทนพี่พิม เดียนะอยากจะกระโดดคิกยอดหน้าไอ้พี่เอกจริง ๆ ผู้ชายสุดเลว”เดียโมโห

“ไอ้ผู้ชายน่ะไม่เท่าไหร่หรอกเดีย ผู้หญิงนี่สิ...เพื่อนทำร้ายเพื่อน เลวกว่าเยอะ”

ฤทธิ์พูดพลางมองไปที่ปราสินีที่เดินเข้ามาที่โต๊ะทำงาน

“ต้องเรียกว่าไม่รู้คุณคนน่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่พิมช่วย โดนไล่ออกไปนานแล้ว” เดียพูดเหน็บ

“หุบปากไปเลย” ปราสินีตวาดใส่เดีย

“ไม่หุบ มีอะไรไหม” เดียไม่ยอม

“ยัยเดีย!” ปราสินีเสียงเข้มเอาเรื่อง

“เปลี่ยนสรรพนามจิกหัวกันขนาดนี้ แอ็บไม่ไหวแล้วใช่ไหม” ฤทธิ์ทนไม่ไหว

“แก!” ปราสินีโมโห

“พอได้แล้ว! เดีย ฤทธิ์ ไปทำงานไป” นันทิกานต์รีบเข้ามาห้าม เพราะเกรงจะเกิดเรื่อง

“อย่าลามปามให้มันมากนัก” ปราสินีไม่ยอมหยุด

นันทิกานต์มองปราสินีตากร้าวแต่ปากพูดกับเดีย ฤทธิ์

“เอาปากไปถากกับขี้เรื้อน เดี๋ยวเกลื้อนมันจะติดปาก”

“แนน! ฉันเพื่อนเธอนะ”ปราสินีหันไปทางนันทิกานต์

“ทำชั่วแล้วหวังจะเหมือนเดิม สมองคงไม่มีสำนึกเลยใช่ไหม ...ทุเรศว่ะ”

“มากไปแล้ว!”

ปราสินีโมโหเดินเข้าหาจะเอาเรื่อง นันทิกานต์ไม่หลบ

“อย่าคะน้อง ๆ อยู่ฝูงเดียวกันอย่ากัดกันเลยนะคะ” ซูซี่เข้าปราม พลางหัวเราะเยาะสะใจ

“ถ้าพี่ยังไม่เลิกเห่า แนนจะปิดปาก...ให้ดีไหมคะ” นันทิกานต์กำหมัดชูขึ้น

ซูซี่ยิ้มแหย ๆ แล้วถอยห่างนันทิกานต์ออกไป หันไปหาเรื่องแขวะปราสินีต่อ

“น้องปลา หนาดีจริง ๆ นะคะ ยังมีหน้ามาทำงานได้อีก”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 23 พ.ย. 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์