@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 3-4 วันที่ 29 พ.ย. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 3

คิดถึงท่านทั้งสองเหลือเกิน หนูเอมเหมือนจะเดาความรู้สึกของเขาได้ เดินมานั่งข้างๆถามว่าคิดถึงพ่อกับแม่หรือ ไทนิ่วหน้าแปลกใจ ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น

“ตอนเด็กๆเวลาหนูเอมคิดถึงพ่อแม่ ก็จะมานั่งดูดาวแบบนี้แหละค่ะ ลองมานั่งนึกเล่นๆว่าพ่อกับแม่ของหนูเอมเป็นดาวดวงไหนกันน้า” หนูเอมหัวเราะขำ ไทถามว่าแล้วรู้หรือยัง เธอรู้คำตอบแล้ว ตอนนี้พวกท่านกำลังเมาอยู่ในร้าน ไทเห็นเธอหัวเราะก็พลอยขำไปด้วย แม้สีหน้าจะยิ้มแย้มแต่ในใจเขากลับอ้างว้างบอกไม่ถูก...

ปลายฟ้าไม่ได้โชคดีที่ได้งานสองชิ้นในวันเดียวกันอย่างที่แป้งคิด งานเดี่ยวเปียโนแทนรุ่นน้องที่โรงแรมหรูทำให้เธอต้องเจอกับพีทโดยบังเอิญที่หน้าห้องน้ำ ต่างฝ่ายต่างจำหน้ากันได้ ปลายฟ้าถึงกับหน้าเสียเพราะคราวที่แล้วหลอกเขาไว้เยอะ รีบขอตัวกลับ เขาไม่ยอมปล่อย ให้เธอลอยนวลอาสาจะไปส่ง เธอรีบบอกว่าขับรถมาเอง


“งั้นผมขับตามไปก็ได้”

หญิงสาวหน้าเจื่อนไม่รู้จะหาทางหนีอย่างไร แต่แล้วผู้หญิงของพีทถลาเข้ามาเกาะแขนเขาแสดงความเป็นเจ้าของ ปลายฟ้าสบช่องเผ่นแน่บ พีทได้แต่มองตามเซ็ง จังหวะนั้น ผู้จัดการห้องอาหารผ่านมาพอดี เขาหลอกถามที่อยู่ของปลายฟ้า อ้างว่าเล่นดนตรีถูกใจจะจ้างไปแสดงที่ผับของตน

“งั้นลองไปถามที่ชมรมดนตรีที่วิทยาลัยดูสิครับ เผื่อจะรู้ที่ติดต่อ”

พีทยิ้มอย่างมีความหวัง ตั้งใจว่าพรุ่งนี้ต้องตามตัวปลายฟ้าให้เจอ

ooooooo

เช้าวันถัดมา พีทไปที่ชมรมดนตรีตามที่ได้ข้อมูลมา กลับไม่ได้อะไรคืบหน้ามานัก ทราบจากหัวหน้าชมรมเพียงว่าปลายฟ้าอาจจะพักอยู่แถวริมทะเล เขาขับรถตระเวนไปตามชายหาด จอดถามผู้คนแถวอพาร์ตเมนต์ต่างๆหลายที่ แต่ไม่มีวี่แวว แม้จะเหนื่อยยาก แต่พีทตั้งใจจะหาเธอให้เจอให้ได้...

สายวันเดียวกัน พัดมีนัดเจรจาธุรกิจกับคุณปีเตอร์ที่โรงแรมหรูกลางเมือง โดยไม่ล่วงรู้ว่านี่เป็นแผนลวงสังหาร เมื่อเธอไปถึงล็อบบี้โรงแรม นักฆ่าสาวในคราบพนักงานต้อนรับกุลีกุจอจะพาเธอไปยังห้องประชม เรียวขยับจะตามแต่พัดสั่งให้รอที่นี่ เสร็จเมื่อไหร่จะโทร.เรียก เขารับคำ มองตามเจ้านายสาวเดินไปขึ้นลิฟต์

พอเห็นพนักงานสาวกดลิฟต์ไปชั้นอื่น พัดอดทักไม่ได้ว่าประชุมกันที่ชั้นฮอไลซอนไม่ใช่หรือ

“พอดีคุณปีเตอร์เปลี่ยนสถานที่เป็นชั้นพาราไดซ์การ์เด้นค่ะ”

พัดพยักหน้ารับรู้ ไม่ติดใจสงสัยอะไรอีก ด้านเรียวเพ่ิงมาเอะใจเมื่อรู้จากประชาสัมพันธ์สาวซึ่งรู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีว่าคุณปีเตอร์เลื่อนการประชุมไปเป็นวันพรุ่งนี้ เพื่อความแน่ใจ เรียวรีบไปสอบถามผู้จัดการโรงแรมว่าข้อมูลนี้ถูกต้องหรือเปล่า เขาขอไปตรวจสมุดนัดก่อน ระหว่างรอ เรียวเหลือบเห็นใครคนหนึ่งมองมาทางตนก่อนจะหลบวูบ รู้สึกไม่ชอบมาพากล แสร้งเดินเข้าห้องน้ำ

เป็นอย่างที่คาดไว้ ชายคนนั้นซึ่งคือชัชนั่นเองตามเข้ามาพร้อมปืนในมือ เรียวรอท่าอยู่แล้วพุ่งเข้าใส่ เกิดการต่อสู้กันขึ้น เมื่อเห็นหน้าชายคนนั้นชัดๆ เรียวจะได้ทันทีว่าเคยเจอบนเรือข้ามฟาก ถึงกับชะงัก ชัชฉวยโอกาสหนีไปได้ เขาจะตามแต่ผู้จัดการโรงแรมเข้ามารายงานเสียก่อนว่า

“คุณปีเตอร์เลื่อนนัดจริงๆน่ะครับ”

เรียวถึงกับหน้าเสีย บอกให้เขาพาไปที่ห้องคอนโทรล เพื่อดูกล้องวงจรปิด จึงได้รู้ว่าพัดถูกหลอกล่อให้ไปที่พาราดไดซ์การ์เด้น เรียวรีบตามไปทันที...

ขณะที่นักฆ่าอีกคนหนึ่งซึ่งรอท่าอยู่ กำลังเหนี่ยวไกปืนเก็บเสียงยิงพัด เรียวล็อกข้อมือเขาแล้วดันปืนขึ้นฟ้ากระสุนลั่นใส่เพดานหนึ่งนัด พัดถอยกรูดหน้าตาตื่นกลัว ด้วยความรวดเร็ว เรียวหันปากกระบอกปืนยิงใส่ตัวนักฆ่าสามนัดซ้อน ฟุบจมกองเลือด ก้มหยิบปลอกกระสุนที่ตกอยู่ แล้วคว้าข้อมือพัดวิ่งหนี นักฆ่าหญิงที่ปลอมเป็นพนักงานต้อนรับระดมยิงใส่ กระสุนโดนเรียวแค่ถากๆ ขณะที่พัดมีเพียงรอยถลอกเล็กน้อยตามตัว

ooooooo

หลังจากรู้ข่าวลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนถูกลอบทำร้าย บุ๊นรีบตรงไปยังโรงพยาบาลที่เธอเข้าไปรักษาตัว โดยมีอาฮวดมือขวาของเขาตามประกบแจ พอเห็นลูกสาวปลอดภัยเจ้าพ่อใหญ่ถึงกับถอนใจโล่งอก จังหวะนั้น ฉัตรกับคู่หูเพิ่งสอบปากคำเรียวซึ่งพักรักษาตัวอยู่ห้องติดกันเสร็จ เข้ามาในห้องพักของพัดพร้อมกับแนะนำตัว

“สวัสดีครับ ผมนักสืบฉัตรจากหน่วยสืบสวนพิเศษ ขอสอบปากคำคุณนันนภัสหน่อยครับ”

บุ๊นเชิญทั้งคู่ตามสบาย แล้วออกไปหาเรียวที่ห้องพักฟื้นเพื่อสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น เรียวไม่เคยเห็นนักฆ่าพวกนี้ในทำเนียบมือปืนมาก่อน หยิบปลอกกระสุนซึ่งเก็บได้จากที่เกิดเหตุให้ดู อาฮวดกับบุ๊นมองปราดเดียวรู้ทันทีว่าเป็นกระสุนจากปืนที่ทำในประเทศจีน และมีแก๊งเดียวในเมืองไทยที่ใช้ปืนแบบนี้ คือ แก๊งเส็ง ราชวงศ์

“สมัยก่อนมันเคยเป็นลิ่วล้อมังกรอยู่หลายปี” บุ๊นพึมพำด้วยความแค้น ระหว่างนั้น บอดี้การ์ดคนหนึ่งเข้ามากระซิบบางอย่างกับอาฮวด แล้วส่งแผ่นก๊อบปี้กล้องวงจรปิดให้ เขาส่งมันให้บุ๊นอีกทอดหนึ่ง

“นี่แผ่นก๊อบปี้วงจรปิดจากโรงแรมครับ...เอ่อ ...นักข่าวมารอที่หน้าโรงพยาบาลเต็มเลยครับ ผมว่าเราออกข้างหลังจะดีกว่า และทางที่ดีคุณพัดไม่ควรจะนั่งรถคันเดิม” อาฮวดว่าแล้วพาบุ๊นตามบอดี้การ์ดคนนั้นออกไป...

ทันทีที่ฉัตรสอบปากคำพัดเสร็จ เรียวรีบพาเธอหลบพวกนักข่าวไปยังที่จอดรถด้านหลังซึ่งอาฮวดรออยู่แล้วพากันขึ้นรถขับออกไป ส่วนบุ๊นแยกไปขึ้นรถอีกคันขับไปยังทิศทางตรงข้าม ที่ด้านหน้าโรงพยาบาล ฉัตรกับคู่หูถูกนักข่าวรุมสัมภาษณ์ว่าเป็นผีมือใครที่ลอบทำร้ายพัด ทั้งคู่ไม่สามารถตอบคำถามได้ต้องรอพยานหลักฐานก่อน แล้วเดินแหวกพวกนั้นขึ้นรถที่จอดอยู่ ฉัตรถึงกับบ่นอย่างหัวเสียว่าทั้งคุณพัดและเรียวไม่ได้ให้เบาะแสอะไรสักอย่าง แล้วพวกเราจะสืบสวนต่อไปได้อย่างไร คู่หูปลอบว่าพวกคนดังก็เป็นแบบนี้ ชอบมีลับลมคมใน

“ไม่ต้องออกความเห็นขับรถไป” ฉัตรสั่งเสียงเขียว...

บุ๊นต้องการจะรู้ให้ได้ว่าใครลอบทำร้ายลูกสาวของตน จึงตรงไปหามังกรที่บ้านเพื่อสอบถามถึงแก๊งเส็งราชวงศ์ เขาบ่ายเบี่ยงว่าไม่ได้ยุ่งกับแก๊งนี้นานแล้ว แต่พอถูกคาดคั้นว่ามีคนเคยเห็นพวกนั้นมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ มังกรยอมรับว่าเคยเจอกันจริงแต่นานมากแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน บุ๊นไม่เชื่อ

“พี่ใหญ่พูดแบบนี้เท่ากับว่าสงสัยผมหรือ...มีหลักฐานหรือเปล่า...เราก็ผ่านอะไรมาจนปูนนี้แล้วจะพูดจาอะไรให้มันสมกับวัยหน่อย นี่ฉันเห็นว่าเราเป็นพี่น้องกันนะ”

“ทำไม...ถ้าไม่ใช่พี่น้องแล้วจะทำไม” บุ๊นมอง อย่างท้าทาย

“ใครจะไปทำอะไรคนอย่างนายบุ๊นได้ล่ะ แต่พี่ใหญ่อย่านึกนะว่าฉันตาบอด ใครทำอะไรหรือหมกอะไรเอาไว้ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้นะ” มังกรจ้องตอบอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน

บุ๊นไม่พอใจกวาดข้าวของบนโต๊ะรับแขกตกแตกกระจาย พร้อมกับประกาศลั่น อย่าให้ตนรู้ว่าใครรู้อะไรแล้วไม่บอก ไม่เช่นนั้นจะเปลี่ยนบ้านในสนามกอล์ฟหลังนี้ให้เป็นฮวงซุ้ยแทน แล้วผละออกมาอย่างหัวเสีย สวนกับเพียวที่เดินเข้ามา มังกรสั่งให้สมุนคู่ใจคอยตามดูบุ๊นทุกฝีก้าว...

เมื่อได้รับคำสั่งจากบุ๊นให้ไปดูแลความปลอดภัยให้พีท อาฮวดรีบตรงไปยังคอนโดฯที่พักของเขา แต่ไม่พบ จึงโทร.ไปเตือนว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีให้รีบกลับที่พัก เขาไม่สนใจคำเตือนตัดบทอย่างรำคาญว่าตนเองเอาตัวรอดได้ไม่ต้องให้ใครมายุ่งแล้ววางสายทันที อาฮวดได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอา...

ooooooo

ขณะเดียวกัน ฉัตรกับแป๊ดหิ้วเบียร์พร้อมด้วยกับแกล้มมาที่สะพานปลา เหลือบเห็นไทนั่งใจลอยอยู่คนเดียว ฉัตรอดถามไม่ได้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

“ผมไม่เข้าใจว่าชีวิตคนเราเริ่มต้นเมื่อไหร่” ปากถามแต่ใจของไทกลับลอยไปถึงพัด

“เอ็งถามทำไมวะ...หรือว่าอยากมีเมีย” แป๊ดจ้องไทสีหน้าจริงจัง เจ้าตัวถึงกับสะดุ้ง

“โอ๊ย...จะบ้าหรือ ผู้หญิงที่ไหนจะมาเอาฉัน ฉันก็ถามไปอย่างนั้นแหละ...ดื่มเบียร์กันดีกว่า” ไทเปลี่ยนเรื่องแก้เขิน ฉัตรกับแป๊ดไม่สนใจจะถามอะไรอีก นั่งก๊งเบียร์กันอย่างมีความสุข คนชวนดื่มกลับไม่แตะแอลกอฮอล์แม้แต่น้อย พอเบียร์หมด ฉัตรกับแป๊ดชวนไทกลับ เขาส่ายหน้าขอเดินเล่นแถวนี้ต่ออีกสักพัก...

ตั้งแต่เกิดเหตุลอบยิง พัดรู้สึกดีๆกับเรียว ไม่รำคาญเหมือนเมื่อก่อน รู้แล้วว่าเขาเป็นห่วงตนจริงๆและมั่นใจว่าทุกที่ที่ไปจะปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ๆ...

นอกจากไม่สนใจคำเตือนของอาฮวด พีทยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เข้าผับหรูนั่งจิบเหล้าอย่างสบายอารมณ์ แต่แล้วเจอดีเข้าจนได้เมื่อนักเลงจากแก๊งลูกเต๋า 2 คนเข้ามาประกบข้างเอาปืนจี้เอวบังคับให้ไปขึ้นรถ

ขณะรถของสองนักเลงติดไฟแดงอยู่ที่สี่แยก พีทเหลือบเห็นปลายฟ้าขี่รถเวสป้าแล่นผ่านหน้า มองตามอย่างเซ็งสุดขีด อุตส่าห์เจอตัวแต่ดันมีกรรมมาบัง จากนั้นไม่นาน นักเลงทั้งสองคนพาพีทมายังท่าเทียบเรือ เห็นเต๋าหัวหน้าแก๊งพร้อมด้วยสมุนนับสิบยืนรออยู่ก่อนแล้ว เขาไม่พูดพล่ามสั่งให้สมุนรุมซ้อมพีทสะบักสะบอมแล้วโยนลงทะเลหมายสังหารให้สิ้นซากโทษฐานปูดเรื่องแก๊งของตนให้แก๊ง 3 เค ฟังทำให้โดนถล่มยับ

ไทอยู่ฝั่งตรงข้ามเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง รอจนพวกนั้นไปกันหมดรีบโดดน้ำลงไปช่วยดึงพีทที่หมดสติขึ้นมาได้ทันเวลา สักพักพีทก็รู้สึกตัว ไทเห็นสภาพบอบช้ำของเขาแล้วอาสาจะพาไปหาหมอ เขาส่ายหน้ารู้ดีว่าถ้าถึงมือหมอ พ่อต้องเอาเรื่องแน่จึงขอร้องให้ไทพาไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะเพื่อโทร.ตามอาฮวดให้มารับ

ครู่ต่อมา อาฮวดก็มาถึงเห็นสภาพนายน้อยแล้วตกใจ ยังไม่ทันจะอ้าปากถาม เหลือบไปเห็นไทเสียก่อนจำหน้าได้ว่าเป็นคนที่บุกรุกเข้าไปในบ้านของบุ๊น ร้องทักว่านายนั่นเอง พีทรำคาญรีบตัดบท

“ยังไม่ต้องถาม...คนนี้เขาช่วยฉันไว้”

อาฮวดควักเงินให้ไทเป็นค่าตอบแทนที่ช่วยชีวิตนายน้อยของตนไว้ เขาไม่รับเงิน ให้ถือเสียว่าเป็นค่าเช่าเครื่องมือคราวก่อนแล้วเดินจากไป พีทมองตามสงสัยและไม่เข้าใจว่าไทเป็นคนดีหรือหยิ่งกันแน่...

ทันทีที่กลับถึงคอนโดฯที่พักของพีท อาฮวดซักเป็นการใหญ่ว่านายน้อยถูกพวกไหนเล่นงานมา พีทตัดบทว่าเรื่องมันแล้วไปแล้ว เขาไม่ยอมแพ้ ยังคงซักไซ้ไม่เลิก เกรงจะเป็นพวกเดียวกับที่คิด พีทบอกปัดทันทีว่าคงไม่ใช่ อาฮวดไม่อยากบอกเรื่องพัดถูกลอบฆ่ากลัวเขาจะหุนหันพลันแล่น เลิกซักถาม บอกให้ไปนอนพักได้แล้ว และอย่าเพิ่งออกไปไหน พวกที่ทำร้ายเขาอาจจะไม่แน่ใจว่าเขาตายไปแล้วก็ได้

“ขอบคุณมาก เจ็กฮวด” พีทว่าแล้วล้มตัวนอนบนเตียง

อาฮวดหันมาอีกทีเขาหลับไปแล้ว ยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วเดินไปตรวจประตูห้องพักอีกครั้ง ก่อนจะกลับมาล้มตัวลงนอนที่โซฟา พลางเอาปืนซุกไว้ใต้หมอน จังหวะนั้น บุ๊นโทร.มาถามว่าลูกชายตัวดีเป็นอย่างไรบ้าง

“คุณพีทอยู่ที่คอนโดฯครับ...ครับ...ทุกอย่างเรียบร้อย” อาฮวดวางสายแล้วเอื้อมไปปิดโป๊ะไฟข้างๆ...

ด้านบุ๊นวางสายจากอาฮวดแล้ว ตรงรี่ไปยังห้องประชุมลับ เปิดดีวีดีที่ได้จากกล้องวงจรปิดของโรงแรมที่พัดถูกลอบทำร้าย เขากดรีโมตฯเลื่อนภาพไปมา พิจารณาทุกภาพละเอียดยิบ

ooooooo

อาฮวดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้พีทเรียบร้อย พร้อมกับส่งกุญแจรถที่สมุนขับกลับจากผับให้ และรับรองว่าเรื่องเมื่อคืนจะไม่ถึงหูนายใหญ่แล้วขอตัวกลับก่อน พีทขอบคุณเขามาก ตัดสินใจบอกว่าแก๊งลูกเต๋าเป็นคนเล่นงานเขา อาฮวดพยักหน้ารับรู้แล้วออกจากห้อง ระหว่างเดินไปยังลิฟต์ เขาหยิบมือถือขึ้นมาโทร.สั่งการ

“เดี๋ยวพาพวกแกแวะไปเยี่ยมแก๊งลูกเต๋ากันหน่อย” อาฮวดวางสายสีหน้าเหี้ยม...

หลังจากเห็นข่าวรับสมัครงานเป็นผู้ช่วยดูแลสวน สัตว์ทางเน็ต ปลายฟ้าในชุดซาฟารีทะมัดทะแมงยื่นใบสมัครงานพร้อมกับประวัติให้ธง ซึ่งเป็นผู้จัดการสวนสัตว์พิจารณา คุณสมบัติของเธอไม่มีอะไรตรงกับสายงานนี้สักอย่าง แต่ธงฟังปลายฟ้าสาธยายความสามารถของตัวเองจนเคลิ้ม ในที่สุดรับเธอเข้าทำงานและส่งให้ไปพบไทซึ่งเป็นหัวหน้าโดยตรงของเธอที่โรงซ่อมบำรุง ทั้งคู่มองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา ปลายฟ้าจำเขาได้

“นาย....นั่นเอง...ฉันไม่เคยถามชื่อนายเลยนี่เนอะ...นายเป็นหัวหน้าที่นี่หรือ...ดีจัง”

“ฉันก็เป็นทุกอย่างนั่นแหละ” ไทรู้สึกดีใจเช่นกัน แต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้...

งานแรกของผู้ช่วยดูแลสวนสัตว์ไม่ง่ายอย่างที่ปลายฟ้าคิด ไทแกล้งให้เธอไปทำความสะอาดโรงอนุบาลลูกเสือ แค่ได้ยินเสียงเสือในกรงคำราม หญิงสาวโดดผลุงเดียวไปแอบหลังไทด้วยความตกใจ เขาถามว่าตกลงจะทำไหม ถ้าไม่ทำจะได้รับคนใหม่ ปลายฟ้าจำต้องรับไม้ถูพื้นจากเขา

“นึกว่าเป็นเซลโล่ก็แล้วกัน....สีซะ เล่นให้เพราะๆนะ” ไทหัวเราะขำ ก่อนจะเดินจากไป...

เย็นวันเดียวกัน ปลายฟ้ากลับถึงที่พักพร้อมกลิ่นไม่พึงประสงค์ แป้งต้องเอามืออุดจมูก ก่อนจะถามว่าไปทำอะไรมาที่สวนสัตว์ให้ขนขยะใช่ไหมถึงได้เหม็นขนาดนี้ แล้วขอร้องให้เพื่อนหางานทำใหม่ ทีแรกปลายฟ้าเห็นด้วย แต่คิดไปคิดมาอีกทีขืนชิงลาออกตอนนี้ไทต้องหัวเราะเยาะแน่ ขอสู้ต่อเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าตนทำได้

ooooooo

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 4

ขณะบุ๊นกำลังกินมื้อเช้า เห็นพัดเตรียมจะออกไปทำงาน ขอร้องให้หยุดพักสักหนึ่งวัน เธอก็อยากจะทำอย่างนั้น แต่งานกำลังเร่งขืนหยุดหนึ่งวันงานอาจจะช้าไปถึงครึ่งเดือน บุ๊นมองลูกสาวอย่างเข้าใจแต่อดเป็นห่วงไม่ได้ หันไปส่งสายตาให้เรียวที่ยืนเยื้องไปด้านหลังเป็นทำนองให้ดูแลเธอให้ดี

“ไม่ต้องห่วงครับ” เรียวค้อมหัวให้นายใหญ่ ก่อนจะเดินตามพัดออกไป

บุ๊น ยืนมองส่งลูกสาวขึ้นรถไปกับเรียวจนลับสายตา แล้วหันมาถามอาฮวดว่าได้เรื่องตัวการสั่งยิงบ้างไหม เขากำลังให้คนตามอยู่ แล้วนึกถึงการประชุมกับมังกรและเจียงเมื่อคราวก่อน ขึ้นมาได้ รายงานว่าท่าทางเจียงจะไม่พอใจเรื่องโรงแรมมาก บุ๊นพยักหน้ารับเครียดๆ...

ใน เวลาเดียวกัน ปลายฟ้าสร้างความประทับใจให้ไทหัวหน้าคนใหม่ของเธอด้วยการมาทำงานสาย พอถูกตำหนิ เธอกลับแก้ตัวน้ำขุ่นๆว่าไม่ได้มาสาย เขาต่างหากที่มาเช้าเอง หัวหน้าหนุ่มขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วยสั่งให้ขึ้นรถกระบะไปช่วยกันเอาอาหาร ให้สัตว์กิน

ไทแวะให้อาหารสัตว์ไล่ไปตามเส้นทางเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงกรงงู เห็นปลายฟ้านั่งมองตนให้อาหารสัตว์มาหลายชนิดแล้ว สั่งให้ลองมาให้อาหารงูดูบ้าง เธอปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ ยอมตายดีกว่าต้องให้อาหารสัตว์น่าขยะแขยงพวกนี้

“ไม่ลองหน่อยหรือ พวกนี้น่ารักทั้งนั้นเลยนะ”

“น่า รักก็ขอแต่งงานไปเลยไป...อย่ามายุ่งกับฉัน” ปลายฟ้าเกาะรถไว้แน่น ไทส่ายหน้าเซ็งแล้วเอาอาหารให้งูเอง จากนั้น ทั้งสองคนมาถึงโรงเก็บช้าง ปลายฟ้าเห็นอาหารมากมายกองอยู่ที่พื้น อดสงสัยไม่ได้ของเก่ายังกินไม่หมด จะให้อาหารพวกมันอีกหรือ

“ใครบอกล่ะว่าจะให้อาหาร...โน่นเก็บขี้มันโน่น” ไทว่าแล้วส่งเครื่องมือทำความสะอาดให้ ปลายฟ้าเห็นมูลช้างกองมหึมาทำท่าจะอาเจียน เขารู้ทันทีดักคอว่าถ้าไม่ทำจะลาออกก็ได้ จะได้รับคนใหม่มาทำแทน เธอไม่มี ทางเลือกหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาคาดจมูกไว้แล้วลงมือทำงาน ไทยืนมองพอใจ...

ระหว่าง พัดนั่งรถไปตามเส้นทางสู่ออฟฟิศ ถามเรียวอย่างห่วงใยว่าแผลถูกยิงเป็นอย่างไรบ้าง เขาไม่เป็นอะไรมาก อีกสองสามวันก็คงหายเป็นปกติ

“อาชีพอย่างนายนี่เสี่ยงนะ ทำไมไม่หาอาชีพอย่างอื่นทำล่ะ”

“ผม รักอาชีพนี้ครับและก็เต็มใจที่จะดูแลความปลอดภัยให้คุณพัดตลอดไป” เรียวพยายามสื่อความนัยให้รู้ว่ารักเธอ แต่เธอกลับเข้าใจว่าเขาทำด้วยความซื่อสัตย์ จงรักภักดี จังหวะนั้น รถแล่นผ่านโบสถ์ของซิสเตอร์มารี พัดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ooooooo

ปลายฟ้านั่งสับปลาเตรียมให้อาหารแมวน้ำ เห็นไทกำลังฝึกมันอยู่ในกรง ขอลองทำบ้าง

“ยังไม่ได้หรอก แมวน้ำพวกนี้ยังไม่คุ้นกับเธอ... ทำไมถึงอยากฝึกแมวน้ำล่ะ”

“ก็ อยากเลื่อนตำแหน่งบ้างสิ...จะให้สับปลาให้มันทั้งชีวิตหรือไง” ปลายฟ้าเสียงอ่อย ไทอดยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอไม่ได้ ปลอบใจว่าถ้ายังไม่มีความสามารถพอจะเป็นครูฝึก ก็ให้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยครูฝึกแทน ปลายฟ้ายิ้มออก หันไปสับปลาต่อไปอย่างมีกำลังใจ

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 3-4 วันที่ 29 พ.ย. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ