@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15 วันที่ 6 พ.ย. 55

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15 วันที่ 6 พ.ย. 55

“ใครบอกคะ เรานัดกันมาทำอย่างอื่นต่างหาก”
มุนินทร์กรายมาใกล้นพนภา โน้มตัวพูดเป่าหู
“นึกดูซีคะ ทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงอยากมาเที่ยวทะเลกับเมียโบท็อกซ์หมดอายุแบบคุณ แล้วแอบนัดฉันมา”
“ทำไม”
“ตอนนี้ทั้งโรคหัวใจ ไขมัน ความดัน มันรุมคุณอยู่ไม่ใช่หรือ นัดฉันมาทำลายฮันนีมูนครั้งที่สองของคุณ มันเจ็บยิ่งกว่าเจ็บ ยิ่งทำให้คุณอายุสั้นลงกว่าเดิม จริงไหม”
“ภพ”
“ในเมื่อนังเมียแก่ไม่ยอมหย่าก็ต้องทำให้มันตายเร็วขึ้น”

“นี่ไม่จริงนะ นภาอย่าไปเชื่อ ตา นี่ตาทำอะไร” เจนภพถามอย่างตกใจ
“ไอ้คนชั่วชาติ” วีกิจก้าวมาใกล้จนเห็นหน้าเผือดซีด ดวงตาเจ็บปวดเคียดแค้น เอื้อมมือปลดหน้ากาก “แปลว่าเรื่องของแกกับตากิจก็คือละคร ตบตาฉันกับใครต่อใครอีกฉากใช่ไหม”
มุนินทร์สะดุด แต่ฝืนยิ้ม



“โลกนี้คือละครโรงใหญ่ ละครของฉันกับวีกิจจบแล้ว”
“แกหลอกใช้ตากิจมากี่ครั้งแล้ว”
“โลกนี้คนโง่ตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดเสมอค่ะ”
วีกิจปลดหน้ากากพ้นจากหน้า ขบกรามเป็นสันนูน ทิ้งหน้ากากลงพื้น
“แกทำเพื่ออะไร เพื่อไอ้ผัวสารเลวของฉันน่ะหรือ”
“ทำเพื่อให้คุณรู้ไว้ ว่าเลือดจะนำมาซึ่งเลือด”
“ตา หยุดเดี๋ยวนี้ พอเถอะ”
“ปล่อยให้เขาพูดเถอะฮะ อาภพ ไหนๆ ทุกคนก็ถอดหน้ากากกันแล้ว”
วีกิจก้าวเข้ามา เท้าเหยียบหน้ากากกระเบื้องแตกละเอียด มุนินทร์ใจหายวาบหันไป วีกิจก้าวมาเผชิญหน้า มองมุนินทร์อย่างรวดร้าวจงชัง
“วีกิจ” มุนินทร์อุทานเสียงแผ่วเบา
“คุณยังเรียกชื่อผมได้สนิทใจหรือ”
มุนินทร์ใจร้าวรานจวนพินาศ แต่ฝืนเล่นบทร้ายต่อ ปากยิ้ม คิ้วเลิก
“สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ คุณเติบโตขึ้นอีกวัน”
“แล้วตาสว่างขึ้นอีกวันด้วย คุณทำอย่างนี้เพื่ออะไร”
“แต่ก่อนเขาเรียกยุทธการแย่งผัว แต่ตอนนี้เป็นมหากาพย์ค่ะ มหากาพย์แย่งผัวไตรภาค”
“ถ้าผมไม่เห็นกับตาก็คงไม่เชื่อว่าคุณจะร้ายกาจขนาดนี้”
“เชื่อเถอะค่ะว่าฉันไม่ได้ดีงามเหมือนมุตตาที่คุณรู้จัก เมื่อคบกับฉันคุณไม่เอะใจบ้างหรือคะ ว่าฉันไม่ใช่คนที่คุณคิด”
มุนินทร์พูดแสดงนัยทุกคำ แต่วีกิจเห็นว่าคือคำเยาะหยัน
“คุณกับอาภพหลอกผมมาตลอดใช่ไหม”
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันคนเดียวเท่านั้น เขาเองก็โดนหลอกเหมือนกัน”
“คุณรักอาภพจนทำได้ขนาดนี้เลยหรือ”
“ความรักสร้างและทำลายทุกอย่างไงคะ”
มุนินทร์ทำยิ้มยวนพูดเชือดเฉือน แต่ทุกคำกรีดใจตัวเอง
“ถ้าผมจะคุกเข่าลงแทบเท้าคุณตรงนี้ เพื่อขอร้องให้คุณหยุด คุณจะให้ผมได้ไหม”
มุนินทร์ผวาเยือก แทบทรุดลงตรงนั้น แต่กลับยืดไหล่มองวีกิจเย็นชา
“เท้าฉันไม่ใช่ที่สำหรับคุณค่ะ เพราะว่ามีคนอื่นพร้อมจะตายแทบเท้านี้อยู่แล้ว”
ความเคียดแค้นของวีกิจพุ่งขึ้น แต่ไม่รู้ตัวว่าคือความหึงหวง
“ถ้าคุณรักอาภพขนาดนั้น เขาก็น่าจะยอมตายแทบเท้าคุณได้”
“ใช่ไหมคะ เจนภพ”
เจนภพอึ้งมองทุกอย่างอย่างมึนงง นพนภายังตัวสั่นอยู่
“คุณเลวร้ายลงไปทุกที นายสิทธิ์มันเตือนผมแล้วว่าคุณน่ากลัวขนาดไหน”
“ค่ะ มีคนตายเพราะฉันมาสองศพแล้ว ถอยไปให้ห่างฉันเถอะค่ะ”
วีกิจตาวาวเน้นเสียง

“งั้นก็นับผมเป็นศพที่สามเพราะคุณฆ่าผมไปแล้วเมื่อคืน ฆ่าผมให้ตายในวันเกิดผมเอง” มุนินทร์ผวาเยือก วีกิจก้าวไปรวมกับนพนภากับเด็กๆ “ต่อไปนี้ไม่มีวีกิจคนเดิมอีกต่อไป ถ้าคุณยังทำลายญาติพี่น้องผม ครอบครัวผม
ผมก็จะทำลายคุณให้พินาศได้เหมือนกัน”
มุนินทร์แทบอยากหยุดทุกอย่าง อ่อนลง มือยื่นไปอย่างขอร้อง แตะแขนวีกิจ
“วีกิจ”
วีกิจสะบัดออกอย่างขยะแขยง พูดช้าชัด
“อย่ามาแตะต้องตัวผม”
มุนินทร์ถอยมายืดกายขึ้น ปากยิ้มใหม่
“ก็ได้ค่ะ งั้นต่อไปนี้ จะได้เป็นสงครามเต็มรูปแบบซะที”
“แล้วคุณจะต้องแพ้ด้วย”
“คุณก็รู้ว่าไม่มีใครเอาชนะฉันได้ ขอตัวก่อนนะคะ มีคนรอฉันอยู่”
มุนินทร์ยื่นมือไปวางมือในมือหนุ่มผมทองที่มีอาการอึ้งๆ งงๆ นิดหน่อย กระซิบแล้วปรายตามามอง วีกิจ เจนภพ แล้วควงกันเดินไป วีกิจเบือนหน้าหนี นพนภาได้สติร้องวี๊ดเข้าทุบตีหยิกข่วนเจนภพ เจนภพปัดป้อง ผู้คนมามุงดูมากขึ้น
“ไอ้คนชั่ว ไอ้แมงดา แกจะฆ่าฉัน”
“หยุดเดี๋ยวนี้”
“ไอ้สัตว์นรก เลวทั้งโคตร”
เจนภพขบกรามสะบัดมือโดนนพนภาเต็มหน้า นพนภาร้องหวีดล้มลง ต่อประคองไว้ นพนภาช็อคสลบมือเท้ากระตุก ต่อเรียกแม่ เจนภพจะเข้าไปดู ต่อตวาด
“อย่าเข้ามานะ ไป ไปให้พ้น”
“ต่อ พาแม่ส่งโรงพยาบาลก่อน”
ต่อและพนักงานชายประคองนพนภาขึ้นพาเดินไป ต้องตามไป ต้อมหน้าซีดเดินจดๆ จ้องๆ ไปหาเจนภพ ยื่นมือไปกุมมือพ่อ เจนภพสะอึกมองลูก ต้อมน้ำตาไหลพราก
วีกิจยังคงยืนนิ่ง หน้าขาวซีด ข้างในเหมือนมีไฟลุกไหม้ผลาญเผาไม่มีวันดับ

มุนินทร์ก้าวเข้ามาในห้อง ท่าทางทรนงกลายเป็นอ่อนแรงเดินต่อไปไม่ได้เข่าอ่อนทรุดลงกลางห้องกว้าง แล้วเอาหลังมือเช็ดริมฝีปากตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนลิปสติกจาง น้ำตาเอ่อแล้วกล้ำกลืนตัวสั่นระริก มุนินทร์เกาะสตูลโต๊ะเครื่องแป้งดึงตัวเองขึ้นนั่ง มองดูเงาสะท้อน เงาที่มองตอบมาดูคล้ายเยาะหยัน

“ตา ฉันทำร้ายคนที่รักฉันสุดหัวใจ รักฉันที่เป็นเพียงแค่เงา เงาของเธอ”

ที่บังกะโล อมรและพงศกรนอนดูฟ้าที่ระเบียงห้อง อมรใส่เสื้อคลุมเปิดแผงอก พงศกรเปลือยท่อนบน ใส่บ็อกเซอร์ทั้งคู่
“เงียบมาก แสดงว่านายศักดิ์ชายไม่อยู่จริงๆ”
“ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องกลัว พี่เขาไว้ใจได้” พงศกรโอบอมรไว้ อมรซบไหล่พงศกรอย่างสวีท “พี่น่ะกลัวเกินไป ปล่อยวางบ้างเถอะครับ”
“ขออะไรอย่างนะพงศ์”
“ครับผม”
“อย่าไปเป็นนายแบบให้เจ้านั่น”
“รู้แล้ว” พงศกรหัวเราะ อมรลุกมองหน้าพงศกร
“รู้อะไร”
“พี่หึงผมน่ะซี”
“ใช่ หึงซี มันหล่อล่ำขนาดนั้น”
อมรชกเข้าที่ไหล่พงศกร พงศกรชกตอบบ้างแต่ที่กลางอกอมร อมรจะชกกลับ พงศกรลุกพรวด อมรลุกไล่ตาม ทั้งสองวิ่งไล่ปล้ำกัน หัวเราะสนุกสนาน พงศกรวิ่งเข้าไปในห้อง
สองหนุ่มไล่ปล้ำกันเข้ามาในห้องนอน อมรพุ่งร่างเข้าชนพงศกรแล้วทั้งคู่ล้มลงบนเตียง พงศกรปล้ำถอดเสื้อคลุมอมรเป็นที่สนุกสนานโดยไม่รู้ว่าภายในห้องมีกล้องซ่อนอยู่
ศักดิ์ชายอยู่อีกห้องมองภาพในจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กอย่างสนุกระทึกไปด้วย ยิ้มร่า เสียงหัวเราะและเสียงครางดังมาจากจอ ศักดิ์ชายยิ้มโรคจิต บันทึกภาพไว้ทั้งหมด

วันต่อมานภางค์มองดูเจนภพอย่างกินเลือดกินเนื้อ เจนภพยืนคอตกอยู่ข้างเตียงคนไข้นพนภานอนหน้าซีดเผือด มีสายน้ำเกลือ หน้ากากออกซิเจนช่วยหายใจนอนหลับตาแน่นิ่ง เนตรนภิศยืนห่างมาหน้าสลดมีแววห่วงใยนพนภา
“แกจะฆ่าลูกฉันหรือ ไอ้ลูกเขยทรพี”
เจนภพสะดุ้ง วีกิจเดินเข้ามาหยุดที่หน้าประตู

“โธ่ ไปเชื่ออะไรที่ผู้หญิงคนนั้นพูด เขาไปเองฮะไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้อีคนไหนมันปากโป้ง”
เจนภพมองเนตรนภิศ เนตรนภิศทำหน้าซื่อตาใส

“จะอีไหน ก็อีแต้วน่ะซีคะ”
“แล้วมันพูดเรื่องวางแผนฆ่าทำไม”
“ผมไม่ทราบ เขาพูดอย่างงั้นเพื่ออะไรก็ไม่รู้”
“โถจะเพื่ออะไร ก็เพื่อให้พี่นภาช็อคสลบเข้าโรงพยาบาลน่ะซีคะ ถ้าเป็นอย่างนี้บ่อยๆ อีกหน่อยก็สมใจพี่ภพกับนังนั่น ไม่ต้องลงมือเองหรอกค่ะ”
“นี่คุณนภิศ นี่มันเรื่องภายในครอบครัวผม ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง พี่นภาเป็นพี่สาวคนเดียวของฉัน ฉันรักพี่สาวฉัน ฉันรู้ว่าธาตุแท้ของคุณเป็นยังไง”
“ทำไม ธาตุแท้ของผมเป็นยังไง”
“ก็พวกลูกหลานพระยาเทครัวไง”
เจนภพอึ้ง นพนภาขยับตัวคราง เจนภพจะเข้าไป แต่นภางค์ เนตรนภิศถลาเข้าไปก่อน
“อุ๊ย ลูกแม่ ยังไงลูกเป็นไง”
“อุ๊ย พี่นภาขา รู้สึกตัวแล้วหรือคะ”
“แม่ขา หนูไม่อยากอยู่แล้วค่ะ ผัวหนูกับอีมุตตามันจะฆ่าหนู”
“โธ่ คุณนี่ ผมไม่รู้เรื่องอะไรที่เขาพูดมาซักคำเลยนะ เขาพูดเองเออเองทั้งนั้น”
เจนภพปาดเนตรนภิศหัวทิ่มไป เข้าไปกุมมือนพนภา นพนภาสะบัดดึงหน้ากากออกด่าผัวให้ถนัด
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ออกไป๊”
“ออกไปซี จะอยู่ยั่วให้ลูกฉันตายหรือ”

เจนภพยอมถอยหน้าเจื่อน นภางค์ตาเขียว เนตรนภิศลอบยิ้ม นพนภารำพัน
“ทำไมนะ ฉันทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเจอคนอย่างคุณกะอีมุตตา แต่ก่อนมันแค่แย่งผัว แต่ตอนนี้มันถึงขั้นจะฆ่าจะแกงกันแล้ว”
วีกิจทนต่อไปไม่ได้หมุนตัวกลับไป

วีกิจกลับมาบ้านเปิดโน้ตบุ๊ค ภาพสกรีนเซฟเวอร์เป็นรูปตนเองกับมุนินทร์ วีกิจอึ้งพับโน้ตบุ๊คลงเหมือนไม่อยากเห็น หันไปอีกทางก็เห็นนาฬิกาทรายวางเด่น วีกิจนิ่งอั้น วีกิจเปิดตู้เสื้อผ้าเห็นไทที่มุนินทร์ซื้อให้ทั้งสองเส้น วีกิจกระชากไทออกปาลงกับพื้น

สองสามวันต่อมา นพนภายังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ด้านหนึ่งของห้องเป็นไซด์บอร์ดวางแจกัน กระเช้าดอกไม้เยี่ยมนานาชนิดยิ่งกว่าร้านฟลอริสต์ นางพยาบาลกำลังจดชาร์ต สร้อยคำและวีกิจดูอาการ หมอเช็คเข็มฉีดยาใหญ่ แล้วฉีดเข้ากล้ามนพนภา นพนภาร้องโอดโอยน้ำตาคลอ วีกิจดูอย่างเวทนา
อีกด้านหนึ่งที่คอนโดมุนินทร์ มุนินทร์สวมชุดดำแบบเรียบกริบนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มองดูเงาสะท้อนของตัวเองแล้วเอื้อมมือไปยังกล่องแบน มือปัดโดนดอกไม้คริสตัลเกือบล้มลง มุนินทร์จับมันไว้แล้วหยิบกล่องแบนมาเปิดออก สร้อยมุกในกล่องดูพราวพร่าง

ที่โรงพยาบาลหมอเช็คเข็มฉีดยาใหญ่ แล้วฉีดเข้ากล้ามนพนภา นพนภาร้องโอดโอยน้ำตาคลอ ด้านนอก สร้อยคำจัดโน่นจัดนี่อยู่ วีกิจกลับไปแล้ว เนตรนภิศกับรัชนกเข้ามา รัชนกถือแจกันดอกไม้
“มาแล้วหรือ ดี พี่จะได้ลงไปเซเว่นหน่อย” สร้อยคำบอก
“พี่สร้อยขา นี่หนูรัชนก หนูนก พี่สร้อยคำคุณแม่นายกิจจ้ะ”
“สวัสดีค่ะ” รัชนกย่อตัวไหว้อย่างอ่อนน้อม
“สวัสดีจ้ะ นี่เองหนูนก น่ารักจริง เอ้า พี่ไปข้างล่างล่ะ”
สร้อยคำออกไป หมอกับพยาบาลออกมา
“ผมเพิ่งให้ยาระงับประสาทกับยานอนหลับไป ดูให้พักมากๆ หน่อยนะครับ อย่าพูดเรื่องไม่สบายใจตอนนี้”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ”
นพนภายิ้มอิดโรย เนตรนภิศเข้าไปบีบนวด รัชนกวางแจกันลง
“ดีจังที่หนูมา ขอบใจนะ นี่ภพไปทำงานทุกวันใช่ไหม”
“ไปค่ะ แต่ไปกินข้าวกลางวัน 2 ชั่วโมงประจำ ตอนเย็นก็กลับก่อนค่ะ”
“กลับก่อนเวลา แต่มาเยี่ยมฉันตอนหลับแล้วทุกที แสดงว่ามันโทรมานัดใช่ไหม”
“ค่ะ พี่ตาโทรมาบ่อยมากเลยค่ะ พูดจากันมีแต่เรื่อง เอ้อ บนเตียง” รัชนกหน้าแดง
“ไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากฟังเรื่องลามกจกปี้ ยังไงก็ฝากดูผัวฉันด้วย”
“ไง รับฝากมั้ยหนูนก”
“นกจะคอยดูแลให้เป็นอย่างดีเลยค่ะ”

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 15 วันที่ 6 พ.ย. 55

ละครเรื่อง แรงเงา นำแสดงโดย: เจนี่, เคน ภูภูมิ, ปิ๊ป รวิชญ์, ธัญญ่า ธัญญาเรศ
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager