อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 6/4 วันที่ 18 ก.ค. 57
“เห็นผมมั้ยเซโกะ”แพรวดาวกระพริบตา 2-3 ครั้งเพื่อปรับสายตาตัวเอง...จนมองเห็นทาเคชิชัดเจน เธอยิ้มออกมา
“ฉันเห็นคุณค่ะ”
ทาเคชิโล่งใจ ลืมตัวดึงแพรวดาวเข้ามากอดอย่างดีใจ
“ผมดีใจที่ตาคุณไม่เป็นไร คุณปลอดภัยแล้ว...ผมห่วงคุณมากนะเซโกะ”
แพรวดาวยิ้ม ปล่อยให้ทาเคชิกอดอยู่อย่างนั้น ด้วยรับรู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้รักและห่วงใยเธอมากแค่ไหน ทาโร่มองภาพตรงหน้าอย่างปวดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
บรรยากาศยามเย็นสวยงาม...ทาเคชิเดินมาส่งแพรวดาวที่หน้าบ้าน
“ฉันขอโทษที่วันนี้ทำให้คุณต้องลำบาก”
“อย่าให้เรื่องแย่กว่านี้เลยค่ะ...บอกเธอว่าฉันจะไม่พบคุณอีก ฉันจะกลับเมืองไทยทันทีที่เรียนจบ”
ทาเคชิยังมีท่าทีนิ่งเฉยไม่ตอบ แพรวดาวยิ่งไม่สบายใจเอื้อมมือไปแตะมือทาเคชิ
“ฉันผิดเองที่เข้ามาวุ่นวายกับคุณ”
ทาเคชิกุมมือแพรวดาวขึ้นมา
“ไม่เซโกะ คุณไม่ได้ทำอะไรผิด”
แพรวดาวชักมือตัวเองกลับแล้วขยับตัวออกห่างจากทาเคชิ
“คุณกับไอโกะกำลังจะหมั้นกัน ฉันยังปล่อยตัวเองให้มาอยู่ใกล้คุณ...สมควรแล้วที่ต้องเจอแบบนี้”
“ผมแค่อยากให้เวลาที่เหลืออยู่ของเรา มีค่ามากที่สุด มันก็เท่านั้น”
ทาเคชิขยับตัวเข้าหาแพรวดาวอีก แต่เธอยกมือขึ้นยันตัวทาเคชิไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้
“เราทำตามหัวใจมากพอแล้วค่ะ”
“แต่ว่า...”
แพรวดาวใช้มือแตะที่ริมฝีปากทาเคชิแล้วส่ายหน้าไม่ให้ทาเคชิพูดอะไรอีก ทาเคชิมองด้วยสายตาผูกพัน แต่เธอหลบตาเขา
“จากนี้ไป...เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
“แต่ผมไม่เคยรู้สึกกับคุณแค่นั้น”
“เราเป็นได้แค่นั้นค่ะ”
ทาเคชิมองหน้าแพรวดาวอย่างรู้สึกเจ็บปวด แพรวดาวน้ำตาคลอเจ็บปวดไม่แพ้กัน ทาเคชิเห็นแพรวดาวร้องไห้ก็ดึงเข้ามากอดทันที
“คุณจะเป็นฝันดีของผมตลอดไปเซโกะ”
ทั้งสองคนกอดกันแน่นเพราะรู้ดีว่านี่คือกอดครั้งสุดท้ายของตน
ทาโร่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ที่รถที่จอดอยู่ใกล้ๆบ้านแพรวดาว เขาถอนใจเศร้าๆแล้วพลิกตัวพิงรถไปเพราะไม่อยากเห็นภาพบาดตาแล้วก้มลงมองเสื้อตัวเองยิ้มเศร้าๆคิดถึงแพรวดาว
“ทาโร่”
ทาโร่หันไปทางต้นเสียง เห็นทาเคชิยืนอยู่
“อยู่ดูแลเซโกะที่นี่ อย่าให้ใครมาทำอะไรเธออีก...ดูแลเธอให้ดีเหมือนกับที่ดูแลฉัน”
“ครับโซเรียว...ผมจะดูแลเธอด้วยชีวิต”
ทาโร่โค้งศีรษะให้ทาเคชิเพื่อเป็นการสัญญาแล้วมองไปทางบ้านแพรวดาว
ค่ำนั้น ไอโกะอยู่ในห้องนอนน้ำตาคลอเบ้าด้วยด้วยความเคียดแค้น
“นังเซโกะ...”
ไอโกะกำคัทเตอร์อยู่ในมือแล้วง้างขึ้นพร้อมจะแทง
“ใครที่คิดจะมายุ่งกับทาเคชิของฉัน มันต้องเจอดี”
ไอโกะแทงคัทเตอร์ลงกลางตัวของตุ๊กตาเด็กผู้หญิงทันที ไอโกะน้ำตาไหลอาบแก้มแต่เป็นน้ำตาแห่งความเคียดแค้น เธอง้างมีดขึ้นแล้วแทงตุ๊กตาซ้ำอีกหลายครั้ง
ริกิและซาโตชิยืนมองไอโกะอยู่หน้าห้อง ซาโตชิโกรธแค้นแทนไอโกะ
“ไอ้ทาเคชิไม่ให้เกียรติไอโกะ เอาแต่ปกป้องผู้หญิงคนนั้น เหมือนมันไม่ให้เกียรติมิซาว่า”
“มิซาว่ากับโอะนิซึกะใกล้จะอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้ว”
ริกิเต็มไปด้วยความเครียด โหดเหี้ยม
แพรวดาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องแล้วนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทาโร่นั่งมองแพรวดาวอยู่เช่นกัน ในมือถือแก้วกาแฟร้อนกระดาษ
เช้ามืด วันใหม่...ทาโร่ลงมาจากรถ มองขึ้นไปบนห้องแพรวดาว เห็นไฟในห้องเปิดขึ้น แพรวดาวเดินมาที่หน้าต่าง ทาโร่รีบหลบเพราะกลัวแพรวดาวเห็น แต่ยังแอบหันมามองยิ้มๆ
แพรวดาวเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวแล้ว เอาขยะออกมาทิ้งหน้าบ้านแล้วชะงักไป หยิบแก้วกาแฟร้อนที่ทิ้งอยู่ในถังขยะขึ้นมามองอย่างแปลกใจ
“แก้วกาแฟมาจากไหน”
ทาโร่ พอเห็นว่าแพรวดาวหันมองไปรอบ ๆ ก็รีบหลบทันที เขามองแก้วกาแฟร้อนในมือแล้วส่ายหน้าเซ็งๆ โมโหตัวเองบ่นเบาๆ
“เดี๋ยวก็โดนจับได้กันพอดีว่ามาเฝ้า”
ทาโร่เงยหน้ากลับขึ้นไปมองที่แพรวดาวแล้วอึ้งช็อคไป
“คุณเซโกะ”
ทาโร่ทิ้งแก้วกาแฟในมือแล้ววิ่งไปหาแพรวดาวทันที ชายแก่ผอมๆ โทรมๆ ท่าทางเหมือนคนติดยา กำลังเดินไปหาแพรวดาวแล้วเอื้อมมือไปจะจับตัว
“แม่หนู...”
ทันใดนั้นทาโร่โผล่เข้ามาจับข้อมือชายแก่ไว้แล้วบิดไพล่หลังทันที
“โอ๊ย...”
แพรวดาวตกใจหันมาเห็นทาโร่ล็อคตัวชายแก่อยู่ยิ่งตกใจ ทาโร่ถามชายแก่
“จะทำอะไร”
แพรวดาวจ้องทาโร่
“คุณนั่นแหละ ปล่อยคุณลุงเดี๋ยวนี้”
ทาโร่เห็นแพรวดาวรู้จักชายแก่ก็อึ้งเหวอไป
แพรวดาวส่งกล่องข้าวให้ชายแก่ พร้อมกับทาโร่ที่โค้งตัวก้มศีรษะให้ชายแก่อย่างรู้สึกผิด
“ขอโทษที่ใจร้อนครับ”
ชายแก่รับกล่องข้าวจากแพรวดาวแล้วเดินแยกไป แพรวดาวแอบขำทาโร่ที่ทำท่ารู้สึกผิดมากมาย ทาโร่เห็นแพรวดาวยิ้มก็ยิ้มตามไปด้วย
“ลุงแกมาเก็บขยะไปขายทุกวัน ฉันก็ทำข้าวเผื่อแกตลอด...แล้วคุณล่ะคะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ทาโร่ที่ยืนยิ้มอยู่ค่อยๆเปลี่ยนสีหน้าเป็นลำบากใจ พูดอะไรไม่ออก
“คือผม...คือ...”
แพรวดาวนึกรู้
“ทำไมทาเคชิต้องส่งคุณมา เมื่อคืนนึกว่าคุยกันรู้เรื่องแล้ว”
“โซเรียวกลัวคุณหนูไอโกะจะมาทำร้ายคุณอีก”
“ฉันไม่อยากให้คุณต้องลำบาก”
“ไม่เลยครับ ผมเต็มใจและพร้อมที่จะดูแลคุณ”
แพรวดาวถอนหายใจเครียดๆ แต่เมื่อเห็นสายตาของทาโร่ที่มองเธออย่างเป็นห่วงก็อารมณ์คลายลง เสียงท้องร้องของทาโร่ดังขึ้น แพรวดาวหันมามองขำๆ
“หิวขนาดนี้...ยังพร้อมอยู่อีกหรือคะ”
ทาโร่ยิ้มเขินๆ แพรวดาวยิ้มให้ทาโร่ทั้งขำทั้งเห็นใจ
“เดี๋ยวจะทำข้าวต้มหมูให้ทาน รับรองว่าคุณต้องติดใจฝีมือข้าวต้มหมูแบบไทยๆ แน่นอน”
“ไม่เหมาะมั้งครับ...คุณเป็นเหมือนเจ้านายของผม”
“ฉันไม่รู้ว่าพวกของคุณแบ่งสถานะกันยังไง แต่สำหรับฉัน คุณไม่ใช่ลูกน้อง ฉันไม่ใช่เจ้านาย...คิดซะว่าเป็นเพื่อนกันนะคะ”
ทาโร่ยิ้มแล้วมองแพรวดาวอย่างชื่นชม
“เป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือกัน จริงมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปช่วยคุณทำข้าวต้มหมูเอง”
แพรวดาวสอนทาโร่ทำข้าวต้มหมูอย่างสนุกสนาน ทาโร่มองแพรวดาวแล้วยิ้มมีความสุข ทั้งสองนั่งทานข้าวต้มด้วยกันอย่างมีความสุข
สวนในบ้านโอะนิซึกะ...ทาเคชิและโคจิยืนประจันหน้ากับ ริกิและไอโกะอยู่ในสวน สถานการณ์และบรรยากาศเครียดมาก
“เมื่อวานไม่เหมาะจะพูด วันนี้พร้อมจะอธิบายรึยัง”
“พ่อจะให้อธิบายอีกทำไม หนูบอกไปหมดแล้ว ทาเคชิเห็นผู้หญิงอื่นดีกว่าหนู” ไอโกะไม่พอใจ
ริกิบอกกับจูโร่
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 6/4 วันที่ 18 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ