อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 5/4 วันที่ 17 ก.ค. 57
“ผมกำลังฝันดี...ฝันว่าได้กอดผู้หญิงที่ผมรัก”“คุณมีไอโกะอยู่แล้ว”
“ไอโกะคือหน้าที่ แต่คุณคือหัวใจ”
แพรวดาวน้ำตาคลอด้วยความซาบซึ้งระคนเศร้าใจ
“คุณต้องอยู่ในโลกของความจริงค่ะทาเคชิ...โลกที่ไม่มีฉัน”
ทาเคชิกับแพรวดาวสบตากัน เจ็บปวดในรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ของทั้งคู่...มิโยะโกะถือชุดกิโมโนออกมาจากอีกห้อง เคาะประตูเรียกแพรวดาว
“เสร็จรึยังเซโกะ”
แพรวดาวกับทาเคชิตื่นจากภวังค์ มิโยะโกะยังเคาะประตูเรียกด้วยความเป็นห่วง
“เซโกะเป็นอะไรรึเปล่า”
แพรวดาวตะโกนบอกค่อย ๆ ถอนตัวออกจากอ้อมกอดทาเคชิ ขณะที่มือของเธอกำลังจะเลื่อนหลุดจากมือเขา จู่ ๆ ทาเคชิก็คว้ามือเธอจับไว้ ราวกับยังไม่ยอมให้จากไป แพรวดาวมองแววตาเศร้ากระซิบเบาๆ
“เราจะเจอกันในฝันค่ะ”
“คุณคือฝันดีของผม”
แพรวดาวสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้รินไหล ดึงมือตัวเองออกจากมือทาเคชิช้าๆ แล้วจึงรีบหันหลังเปิดประตูออกไปจากห้อง ทาเคชิมองมือตัวเองที่ว่างเปล่า ไม่มีมือแพรวดาวให้จับแล้ว เศร้ามาก
มุมชำระเงินในร้านขายกิโมโน...พนักงานยื่นถุงกระดาษที่ใส่ชุดกิโมโนมาให้มิโยะโกะกับแพรวดาวคนละถุง แพรวดาวตรวจดูชุดกิโมโนสีน้ำเงินในถุงกระดาษ รีบทักพนักงานด้วยความแปลกใจ
“ไม่ใช่ชุดกิโมโนที่ฉันเลือกนี่คะ”
“ผ้าไหมอย่างดี...คงราคาแพงมากเลย”
มิโยะโกะจับเนื้อผ้ากิโมโนของแพรวดาว ใช้นิ้วลูบไปตามเนื้อผ้า รู้เรื่องผ้ากิโมโนเป็นอย่างดี พนักงานยิ้มแย้มบอก
“ลดพิเศษเฉพาะวันนี้ค่ะ ดิฉันเห็นคุณผู้หญิงคนนี้เหมาะกับผ้าเนื้อดีมากกว่า ก็เลยเปลี่ยนให้”
“เอาคืนไปเถอะค่ะ ดิฉันไม่...”
แพรวดาวยื่นถุงใส่ชุดกิโมโนคืนให้พนักงาน แต่มิโยะโกะรีบคว้ามาไว้
“เพื่อนฉันไม่ปฏิเสธค่ะ” มิโยะโกะรีบกระซิบบอก “ของดี สวย ราคาถูกไม่เอาก็เสียดายแย่”
มิโยะโกะยื่นถุงกระดาษคืนให้แพรวดาว แล้วหันไปยิ้มขอบคุณพนักงาน แพรวดาวมองชุดกิโมโนในถุงกระดาษอย่างไม่ค่อยสบายใจ พยายามมองหาทาเคชิ แต่ไม่เห็นแล้ว ทาเคชิแอบมองแพรวดาวจากมุมหนึ่ง ยิ้มพึงพอใจ
ค่ำนั้น แพรวดาวอยู่ในห้องนอนเอาชุดกิโมโนในถุงกระดาษออกมาดูอีกครั้ง ราวกับยังไม่แน่ใจที่จะรับชุดนี้ไว้ ดาวกระดาษสีชมพูดวงหนึ่ง หล่นออกมาจากชุดกิโมโน ตกลงบนพื้น แพรวดาวหยิบดาวกระดาษขึ้นมาดู อึ้ง ๆ
“คุณคือเจ้าของกิโมโนชุดนี้”
แพรวดาวมองดาวกระดาษในมือด้วยความสงสัย
หน้าบ้านพักโคจิวันใหม่...ทาโร่กำลังทำความสะอาดดาบซามุไร โดยการใช้ผ้าขัดลูบจนทั่วใบดาบอย่างมีสมาธิ นิ่งมาก โคจิเดินเข้ามามองทาโร่ ด้วยสายตาชื่นชม ทาโร่ทำความสะอาดดาบเสร็จ จึงวางดาบไว้บนที่วางข้างตัว โคจิมองเห็นรอยเย็บที่ชายเสื้อของทาโร่ จึงทักขณะนั่งลง
“ใส่เสื้อตัวนี้บ่อยจัง มันขาดแล้วไม่ใช่เหรอ”
ทาโร่มองรอยเย็บที่ชายเสื้อ อึกอักตอบ
“ผ้ามันใส่สบาย ซ่อมแล้วก็ยังใช้ได้” ทาโร่เสเปลี่ยนเรื่อง “พ่อมีอะไรจะใช้ผม หรือครับ”
“ตั้งแต่เรียนจบจนทำงาน พ่อยังไม่เคยเห็นพาแฟนมาแนะนำที่บ้านเลย”
“แฟน” ทาโร่ชะงัก
“ครอบครัวที่อบอุ่นของลูก คือสิ่งที่พ่อแม่ทุกคนอยากเห็น”
“พ่อกับแม่เจอกันได้ยังไงครับ”
โคจิยิ้ม เล่าอดีตให้ฟัง
“แม่ของลูกเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา เราเจอกันตอนพ่อรับคำสั่งจากโซเรียวไปขับไล่พวกอันธพาลที่เข้ามาข่มเหงรังแกชาวบ้าน...รอยยิ้มและกิริยามารยาทที่เรียบร้อยของแม่ ทำให้พ่อประทับใจมาตลอด จนเราได้แต่งงานกันในที่สุด”
ทาโร่เอามือจับรอยเย็บที่ชายเสื้อตัวเอง อมยิ้ม นึกถึงแพรวดาว
“อมยิ้มทำไม เรื่องที่พ่อพบกับแม่มันเหมือนเรื่องของเรางั้นเหรอ”
โคจิจ้องหน้าทาโร่อย่างค้นหา
“พบผู้หญิงคนที่ถูกใจแล้วใช่มั้ย”
“เปล่าครับ...” ทาโร่ยิ้มเขินๆ
“จริงเหรอ”
“ถ้าผมพบ...ผมจะบอกพ่อเป็นคนแรก”
โคจิมองทาโร่ด้วยรอยยิ้ม ทาโร่หันไปเห็นสายตาโคจิ จึงทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โคจินึกขึ้นได้
“เกือบลืมอีกเรื่อง...โซเรียวจะไปร่วมงานแต่งงานของลูกสาวท่านโอะซะมุ เตรียมตัวให้พร้อม”
“ทำไมไม่จัดคนของเราเพิ่ม”
“งานนี้เชิญแต่แขกคนสำคัญ เรามีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของท่านโซเรียว...อย่าประมาท”
“ครับพ่อ”
ทาโร่รีบรับคำ ก่อนทำทีเก็บดาบเลี่ยงหนีไป โคจิมองตาม นึกแปลกใจในท่าทางมีพิรุธของทาโร่
ภายในบ้านพักโคจิ...ทาโร่แอบมองโคจิจากภายในบ้าน เห็นพ่อนั่งนิ่งเหมือนกำลังใช้สมาธิครุ่นคิดงาน เขาถอนใจโล่งอกที่พ่อไม่สงสัยอะไร ทาโร่มองรอยเย็บที่ชายเสื้อ นึกถึงรอยยิ้มของแพรวดาว เขายิ้มมีความสุข
ในห้องแต่งตัวเจ้าสาว...แพรวดาวกับมิโยะโกะในชุดปกติ คอยช่วยช่างแต่งหน้า หยิบจับอุปกรณ์แต่งหน้าให้เจ้าสาว ยูริหันมายิ้มให้แพรวดาวอย่างเป็นกันเอง แพรวดาวยิ้มรับ เขิน ๆ เฝ้าดูช่างแต่งหน้า ช่างทำผม ช่วยเจ้าสาวสวมชุดกิโมโนสีขาวทั้งชุด ด้วยความตื่นเต้น เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน มิโยะโกะคอยอธิบายขั้นตอนการแต่งชุดกิโมโนให้ฟัง แพรวดาวมองยูริ ด้วยความสนใจ เธอมองช่างทำผมรวบผมเจ้าสาวเป็นมวยแน่น ก่อนสวมวิกผมซึ่งเกล้าแบบญี่ปุ่น แล้วคลุมผ้าสีขาวลงบนวิกอีกที
ในความคิดของแพรวดาว... เธออยู่ในชุดกิโมโนสีขาวทั้งชุดที่งดงามมาก เธอเดินไปที่กระจกมองตัวเองในชุดเจ้าสาว อึ้ง ไม่คาดคิด
“คุณสวยมาก เซโกะ”
ทาเคชิเดินเข้ามาในชุดเจ้าบ่าว โค้งตัวต่ำและยื่นมือมาให้ แพรวดาวยิ้มหวาน ยื่นมือไปจับมือเขา ทาเคชิดึงตัวเธอเข้ามากอด ยิ้มมีความสุข
“เซโกะ...เจ้าสาวของผม”
แพรวดาวยืนมองภาพตัวเองในชุดเจ้าสาวกอดกับทาเคชิ ตะลึง...มิโยะโกะสะกิดเรียกแพรวดาวด้วยความแปลกใจ
“เซโกะ เป็นอะไร”
แพรวดาวรู้สึกตัว หันไปเห็นยูริในชุดเจ้าสาว ยิ้มหวานให้ เธอยิ้มรับเจื่อน ๆ ช่างแต่งหน้าหันมาเรียก
“เพื่อนเจ้าสาวรีบแต่งตัวได้แล้วค่ะ เดี๋ยวไม่ทันงานพิธี”
แพรวดาวนึกได้
“ฉันยังใส่ชุดกิโมโนไม่เก่งเลย”
มิโยะโกะยิ้มอย่างไม่ยี่หระ มองช่างแต่งหน้าและช่างทำผมที่ยืนรออยู่อย่างเตรียมพร้อม
บริเวณประกอบพิธีแต่งงาน...พ่อแม่บ่าวสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเข้ามาในงาน โดยญาติของเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นผู้ดูแลพาแขกฝ่ายของตนไปนั่งที่นั่งซึ่งจัดไว้ตรงเต็นท์บริเวณพิธี ทาเคชิ ริว ทาโร่ โคจิ มาซาโตะ คาซูมะ เดินทางมาถึง ทั้งหมดสวมชุดกิโมโนสีดำแบบผู้ชาย บนอกซ้ายของเสื้อปักตัวอักษรสัญลักษณ์ประจำตระกูล พวกทาเคชิเข้าไปแสดงความยินดีกับโอะซะมุ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ขอบคุณที่โอะนิซึกะโซเรียวให้เกียรติมางานแต่งลูกสาวผม”
ทาเคชิโค้ง
“ขอบคุณท่านโอะซะมุที่ให้เกียรติเชิญผมมาเป็นแขกเช่นกัน”
ฮิโระ อาเบะ เดินมากระซิบเตือนโอะซะมุ โอะซะมุจึงหันไปถามยูริ
“ใกล้เริ่มพิธีแล้ว เพื่อนเจ้าสาวของลูกยังไม่มาอีกเหรอ”
“มาแล้วค่ะ”
ขาดคำของยูริ แพรวดาวเดินออกมาในชุดกิโมโน สีน้ำเงิน สวยโดดเด่น และสะดุดตามาก ทาเคชิตะลึง มองแพรวดาวเหมือนต้องมนต์สะกด ทาโร่มองแพรวดาวด้วยความทึ่ง ริวและแขกทุกคนในงานต่างหันมองแพรวดาวเป็นสายตาเดียว มิโยะโกะเดินมาพร้อมแพรวดาว สะกิดแพรวดาวด้วยความตื่นเต้น
อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 5/4 วันที่ 17 ก.ค. 57
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณาราละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ