อ่านละคร สามี ตอน 9/4 วันที่ 14 ธ.ค. 56
“คุณยังไม่ตาย...” เธอจับหน้าเขาอย่างพยายามยืนยันสายตาตัวเอง “คุณยังไม่ตาย”ราพณ์กอดปลอบรสิกาที่ร้องไห้ด้วยความดีใจ เขาค่อย ๆ จับเธอให้ขยับห่างออกมาใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
“ที่คุณร้องไห้เพราะดีใจที่ผมไม่ตาย...หรือว่าเสียใจที่ชนไม่แรงพอ”
รสิกาหยิก
“มันใช่เรื่องพูดเล่นไหม...”
“โอ้ย...ผมดีใจมาก คุณรู้ไหม”
รสิกานิ่งว่าหมายความว่ายังไง
“ดีใจที่คุณไม่อยากให้ผมตาย”
สองคนมองตากันอย่างไม่อาจปิดบังความรู้สึกตัวเองได้อีก
รสิกาอยากพูดแต่พูดไม่ออก
“ฉัน...” รสิกาพยายามจะพูดคำว่ารัก
ราพณ์ใช้นิ้วโป้งแตะที่ริมฝีปากเธอพูดแทรกเบาๆ
“ผมรู้แล้ว...”
ราพณ์ไล้นิ้วโป้งบนริมฝีปากของเธอเบาๆแล้วขยับเข้าใกล้มากขึ้น รสิกาลังเลเหมือนจะขืนตัว ราพณ์ชะงักมองตา รสิกานึกถึงคำพูดของหมวยที่เตือนสติเธอก่อนหน้านี้
“อย่าเอาอดีตมาบีบตัวเองจนไม่มีอนาคตแบบนี้ ถ้าวันนึงแกต้องเสียเขาไปจริงๆ แกจะเสียใจที่ทำลายความรักด้วยความคิดบ้าๆ ของแกเอง”
ราพณ์มองรสิกาที่ดูผ่อนคลาย เขาจับมือของเธอ รสิกาไม่ขืนมองเขาอย่างตัดสินใจ เธอหลับตาพร้อมจะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับการยอมรับความรักของเขาด้วยความเต็มใจ
ห้องรับแขกบ้านประสิทธิ์เช้าวันใหม่...ภาพข่าวในทีวีเป็นภาพข่าวต่างประเทศ ภาพคนเดินขบวนมีการประท้วง สลับกับผู้ประกาศรายงานข่าว ประสิทธิ์ถือแก้วกาแฟยืนจ้องอยู่หน้าโทรทัศน์หน้าเครียดมาก เขารีบคว้าโทรศัพท์กดโทรออกอย่างร้อนใจ
“ปล่อยให้หมด ว่าไงนะ”
ประสิทธิ์กำโทรศัพท์แน่น สุรีย์ส่องรีบเข้ามาอย่างร้อนรน
“พ่อเห็นข่าวหรือยัง ตัวที่พ่อเล่นมันโดนฟ้อง ถ้ามันล้มเราหมดแน่”
ประสิทธิ์ไม่ตอบ ยกกาแฟขึ้นดื่ม
“พ่อ มันใช่เวลาดื่มกาแฟเหรอคะ”
ประสิทธิ์วางแก้วกาแฟเสียงดัง
“พ่อ”
ประสิทธิ์สุดทนหันมาตะคอกใส่สุรีย์ส่อง
“เงียบ”
“ไม่เงียบ ก็พ่อบอกว่าบริษัทนี้มันลงทุนหลายประเทศ มันมั่นคง ตอนนี้มันจะโดนฟ้องล้มละลาย พ่อเทขายไปหรือยัง พ่อ”
“เราช้าไป”
สุรีย์ส่องอึ้ง
“ทั้งหมดที่ลงไปเลยเหรอ พ่อ ไม่ใช่เงินมิสเตอร์หยางใช่ไหม บอกสุสิว่ามันไม่ใช่”
ประสิทธิ์กัดฟันแน่นที่ลูกสาวย้ำความผิดพลาดไม่หยุด สุรีย์ส่องช็อค
“สองร้อยล้าน หมด...ไม่เหลือเลย” ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องต่างนิ่งอึ้งไป
ปฐวีแต่งตัวเตรียมไปทำงานลงมาด้านล่างเห็นว่าไม่มีคนแต่ทีวียังเปิดไว้ ปฐวีมองหาไม่เห็นใครหยิบรีโมทมากดปิด เขามองออกไปที่โรงรถ
“รถก็ยังอยู่ ไปไหน...”
ปฐวีมองไปที่ห้องทำงาน เดินไปที่หน้าห้องจะเปิดเข้าไปแต่ชะงักที่ได้ยินเสียงดังมาจากด้านใน
“สองร้อยล้าน พ่อจะเอาที่ไหนไปคืนมัน”
“พ่อมีวิธีของพ่อ”
สุรีย์ส่องไม่ได้ลดความหงุดหงิดลงเลย
“วิธีที่ไม่เคยได้ผลเลยน่ะเหรอคะ”
ประสิทธิ์โกรธ
“ยัยสุ”
“สุเบื่อเต็มทีแล้ว สุไม่อยากเห็นมันมีความสุข พวกเจ้าสัวก็เชิดชูมันจนน่าหมั่นไส้ ทำไมพ่อไม่จัดการนังอ้ายให้มันเด็ดขาดไปสักที ฆ่ามันเอาวังมาก็จบ”
ปฐวีอึ้งๆ กับความคิดสุรีย์ส่อง
“มันมีเรื่องทางกฎหมาย วังเป็นทางเดียวที่จะช่วยให้เรารอดจากมิสเตอร์หยาง” ประสิทธิ์แววตามาดมั่น
“มาคอยตะล่อมให้หย่ามันช้า ใจเสาะอย่างพี่วี นังอ้ายมันก็ไม่มอง สุว่าจับมันทั้งคู่มาบังคับให้มันสองคนเซ็นใบหย่า ปืนจ่อหัวมันอยู่มันจะกล้าขัดขืนก็ให้มันรู้ไป”
“รอดจากหยางแต่ต้องติดคุก แกจะเอาอย่างนั้นเหรอ”
“กี่ครั้งที่พวกมันเสียรู้พ่อ ครั้งนี้ก็ต้องเป็นอย่างนั้น”
“เพราะมันไม่มีหลักฐาน แล้วอย่าคิดลงมือเองอีก แกอาจไม่โชคดีเหมือนคราวที่แล้ว”
“แต่...”
ประสิทธิ์จ้องหน้าเสียงเข้มมาก
“เป็นคำสั่ง”
สุรีย์ส่องหน้าเชิดว่าไม่เชื่อ และรอวันจะทำตามใจตนเองเมื่อมีโอกาสแน่
“สุจะไม่ยอมให้มันมีความสุข”
สุรีย์ส่องพูดจบก็เดินออกไป
สุรีย์ส่องเดินออกมาไม่ยอมแพ้หยิบมือถือออกมากดโทรออก
“หานังอ้ายให้เจอแล้วจัดการมันซะ จำไว้ อย่าใช้คนของเรา จ้างมาจากที่อื่น เก็บกวาดแบบไม่เหลือซาก”
สุรีย์ส่องวางสายยิ้มร้าย ปฐวียืนอยู่มุมหนึ่งได้ยินทุกคำของน้องสาว
ผ้าม่านห้องนอนของบ้านพักชายทะเลถูกลมพัดมาเบาๆ ราพณ์นอนอยู่บนเตียงค่อย ๆขยับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาใช้มือควานหารสิกาทั้งที่ยังหลับตาแต่เจอความว่างเปล่า ราพณ์ลืมตาขึ้นมองหาสายตาไปหยุดที่ระเบียงที่เปิดประตูไว้
ราพณ์สวมเสื้อคลุมเดินออกมาเห็นรสิกาที่เปลี่ยนชุดใหม่นั่งเหม่อมองออกไปที่ทะเล ราพณ์ขยับลงนั่งข้างๆ โอบตัวเธอคลอเคลียข้างแก้มเบาๆ
“ตื่นแต่เช้าเลย หิวหรือเปล่า ออกไปทานข้าวกันนะครับ”
รสิกาไม่รู้จะทำยังไงกับภาวะนี้ดี
“ฉันไม่รู้ว่าที่ฉันตัดสินใจมันถูกหรือว่าผิด”
“ผมรักคุณ คุณรักผม เราแต่งงานกันแล้ว มันไม่สิ่งที่ผิดเลยนะครับ”
“แต่คุณเป็นลูกของ...”
ราพณ์รู้ว่ารสิกายังติดเรื่องที่เขาเป็นลูกของเจ้าสัวเรียว เขาจับมือเธอ
“เรื่องในอดีตผมไม่สามารถที่จะเลือกกลับไปแก้ไขมันได้ แต่วันนี้ ตอนนี้ผมเลือกที่จะรักคุณ ไม่ว่าผลสุดท้ายคุณจะเลือกผมหรือไม่ก็ตาม”
รสิกาลังเล
“ฉันไม่รู้...ไม่รู้จริง ๆว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง”
“ถ้าเรายังไม่รู้ก็ปล่อยมันไปก่อนไหมครับ”
รสิกามองว่าหมายความว่ายังไง
“ที่นี่ ตอนนี้ มีแค่คุณกับผม ไม่มีประกาศเกียรติ ไม่มีลิ้มวัฒนาถาวรกุลได้ไหมครับ”
รสิกาหันมองราพณ์
“วางทุกอย่างที่ถือ มีแค่เราสองคนที่นี่...นะครับ”
ล
“ฉัน...”
ราพณ์ขอร้อง
“อ้าย...ได้ไหมครับ”
รสิกามองอย่างตัดสินใจ
“อ้ายเหนื่อยเหลือเกินค่ะ”
ราพณ์ดึงเธอลงมาซบกับอกตนเอง เขาแนบหน้าลงกับศีรษะของเธอ
“เหนื่อยก็พักนะครับ”
ราพณ์ยื่นมือไปตรงหน้า รสิกาเหลือบมองว่าทำไม
“ถ้าคุณไว้ใจผม ผมจะดูแลคุณเอง” ราพณ์ยิ้ม
รสิการู้สึกวางใจตัดสินใจวางมือบนมือเขา
“อุ่นจังเลยค่ะ”
ราพณ์บีบกระชับมือของเธอเบาๆ รสิกาอิงซบกับเขาอย่างรู้สึกอุ่นใจ ราพณ์ยิ้มมีความสุขกับช่วงเวลาดีๆ ของคนสองคน
รามพลิกตัวทั้งยังหลับอยู่ เสียงจัดจาน วางแก้ว ทำให้เขาค่อยๆ รู้สึกตัว
“เบาหน่อยสิม๊า ผมจะนอน”
สิริโสภาพูดขึ้น
“สายแล้วนะคะ”
รามได้ยินเสียงสิริโสภาลืมตาหันกลับไปเห็นเธอกำลังจัดโต๊ะอาหารเช้าเล็ก ๆ สำหรับสองคน
“ตื่นเถอะค่ะ”
รามลุกขึ้นมามองห้องมองสภาพตัวเอง คิดถึงเรื่องเมื่อคืน เขาลุกขึ้นไปกอดสิริโสภาจากด้านหลัง สิริโสภาเบี่ยงตัวออก
“อย่าให้สิรู้สึกผิดกับตัวเองไปมากไปกว่านี้เลยค่ะ สายแล้ว คุณกลับไปเถอะนะคะ”
“แต่เรื่องเมื่อคืน”
“มันเกิดขึ้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ สิไม่โกรธคุณหรอกค่ะ”
รามอึ้งๆ ที่เธอดูนิ่ง ไม่เรียกร้อง
“คุณกลับไปเถอะค่ะ นะคะ”
สิริโสภาหยิบเสื้อให้แล้วกันเขาออกไปนอกห้อง รามพยายามจะยื้อคุยแต่สิริโสภาไม่ยอมดันเขาออกไปนอกห้องแล้วปิดประตู รามงุนงงกับท่าทีของเธอ สิริโสภายิ้มเตรียมดำเนินมารยาขั้นต่อไป
รุ้งรายฟิตกับการเตะกระสอบทรายจนกระสอบทรายเหวี่ยงตามแรง ปฐวีเข้ามาเอามือดันยั้งกระสอบทรายไว้ รุ้งรายชะงักแต่ยังไม่ทันถาม
“อ้ายอยู่ที่ไหน”
รุ้งรายหงุดหงิดเลยที่ได้ยิน
“เขาก็อยู่กับสามีเขาน่ะสิ”
“ผมเช็กแล้วทั้งที่บ้านคุณ ที่วัง อ้ายไม่ได้อยู่กรุงเทพใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้เป็นจีพีเอสประจำตัวคุณหญิงถึงต้องรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนตลอดเวลา อย่ารบกวนเวลาออกกำลังของฉัน”
“ผมมีเรื่องสำคัญกับอ้าย”
“เลิกตื้อเมียคนอื่นสักทีได้ไหม หน้ามืดมากเหรอคุณน่ะ”
รุ้งรายจะไป ปฐวีจับมือรุ้งรายกระชากเบาๆ เข้ามาหาตัวเอง
“อ้ายอยู่ในอันตราย บอกผมมาว่าอ้ายอยู่ที่ไหน”
ท่าทีเคร่งเครียดของปฐวีทำให้รุ้งรายชะงัก
ราพณ์จับมือรสิกาเดินไปตามชายหาด ราพณ์เดินไปคุยไป ด้วยท่าทีสบายใจมากๆ
“ผมอยากให้มีวันนี้มาตลอด”
เขาจับมือเธอขึ้นมาจูบเบาๆ แล้วแนบกับหัวใจ รสิกามองว่ามีอะไร
“อยากให้คุณรู้ว่าใจผมเต้นแรงแค่ไหนที่ได้อยู่กับคุณ”
รสิกาขำ
“แต่อ้ายไม่คิดเลยนะคะว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้”
ราพณ์มองว่าหมายความว่ายังไง
“ก็หวาน...” รสิกาเขินที่จะพูด “น่ารัก...”
“แล้ว...รักไหมครับ”
รสิกาเขินมาก
“ไม่ตอบ...ได้ไหม”
ราพณ์เห็นว่าเธอเขิน
“ไม่ตอบก็ได้ครับ แต่ต้องทำแทน”
รสิกามอง เขาหันแก้มให้ เธอหัวเราะ
“คุณขี้โกง” รสิกาจะหันหนี
ราพณ์จับหันกลับมา
“นะครับ...” ราพณ์ยิ้มหวาน
รสิกาเขินแต่ก็ยอมหอมแก้มอย่างเร็วแล้วเดินหนี จนเขาจับไม่ทันต้องเดินตาม
ในทะเลมีคนขี่เจ็ทสกีมา รสิกาหยุดมอง ราพณ์มองตาม
“อยากเล่นเหรอครับ”
“ไม่ค่ะ...ตอนเด็ก ๆ ท่านพ่อเคยพาอ้ายเล่นครั้งหนึ่งแต่คลื่นแรงก็เลยล่ม อ้ายกินน้ำไปหลายอึก เข็ดเลยค่ะ”
“แล้วเคยเล่นเองไหมครับ”
“ขนาดอยู่กับท่านพ่อยังคุมไม่อยู่ ให้เล่นเองยิ่งไม่กล้าค่ะ”
ราพณ์มองรสิกา
“เล่นกับผมนะครับ”
“ไม่ค่ะ อ้ายกลัวค่ะ คุณราพณ์”
“ผมจะดูแลคุณเอง”
รสิกามองอย่างลังเล
“เชื่อใจผมนะครับ”
รสิกามองเขาอย่างตัดสินใจ
ราพณ์ประจำที่นั่งคนขับเจ็ทสกี รสิกานั่งซ้อนท้าย เขาจับมือเธอขยับมาโอบรอบเอวเขาไว้ รสิกาขยับโอบอย่างเต็มใจ ราพณ์ขี่เจ็ทสกีอย่างคล่องแคล่ว บางครั้งมีจังหวะเลี้ยวเอียงๆ รสิกาตกใจแต่ราพณ์ก็บังคับให้ผ่านไปได้ รสิกายิ้มอย่างตื่นเต้น
รสิกาหันขับเจ็ทสกีมีราพณ์นั่งซ้อนด้านหลัง เธอจับเจ็ทสกีจากที่เกร็ง ๆ เริ่มผ่อนคลายมั่นใจมากขึ้น รสิการู้สึกสนุกกับการได้ฝ่าความกลัวของตัวเองมาเจอประสบการณ์แปลกใหม่ที่ราพณ์หยิบยื่นให้ ทั้งคู่สนุกสนานกับเจ็ทสกีแรงจากเจ็ทสกีดันน้ำให้เป็นคลื่นกระทบฝั่ง
ภายในบ้านพักชายทะเล...เสียงโทรศัพท์บ้านดังสักพักก็เงียบ โทรศัพท์ของราพณ์ที่ถูกวางทิ้งไว้บนห้องมีสายเข้าเป็นรุ้งรายโทรเข้ามา...รุ้งรายมองโทรศัพท์อย่างหัวเสีย
“เฮียไม่รับสาย...” รุ้งรายคิด ๆ แล้วจะไป
“คุณจะไปไหน”
“ฉันจะไปบอกป๊า จะให้ตำรวจจัดการกับพวกมัน”
รุ้งรายพูดออกไปเห็นปฐวีหน้าเสียแล้วนึกได้
“ขอโทษ ฉันลืมไปว่า...”
ปฐวีหน้าสลด
“อย่าให้เรื่องถึงตำรวจ...ได้ไหม”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง”
ปฐวีมองรุ้งรายอย่างใช้ความคิด
คลื่นม้วนตัวเข้ามากระทบฝั่ง รสิกากับราพณ์จับมือกันยืนหันหลังให้คลื่นกระแทก รสิกาหลุดฟอร์มโผเล่นน้ำ ราพณ์ยิ้มเล่นไปด้วยมองอย่างมีความสุข
ราพณ์กับรสิกานอนหงายลงบนพื้นทราย ทั้งคู่อยู่ในอาการเหนื่อยหอบ ไม่สนใจกับเม็ดทรายที่ติดตามผมตามตัว ราพณ์พลิกตัวหันมามอง
อ่านละคร สามี ตอน 9/4 วันที่ 14 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ