อ่านละคร สามี ตอน 6/4 วันที่ 7 ธ.ค. 56
“เธอทำหน้าที่ได้ดี ครอบครัวฉันมีความสุขมาก ฉันต้องขอบใจเธอ” รุ้งรายยื่นเช็คให้ “เช็คงวดสุดท้ายฉันเพิ่มให้เธอเป็นสองแสนบาท”วศินรู้สึกเหมือนฝันสลายลงตรงหน้า จะเข้าจับรุ้งราย ลูกน้องรุ้งรายขยับเข้ามาในห้องมองวศินชะงักไม่กล้า
“คุณหมายความว่ายังไงที่ว่า ผมทำให้ครอบครัวคุณมีความสุข”
รุ้งรายไม่ตอบเดินออกไป
“คุณรุ้ง”
วศินรีบตามไป
“นี่คุณหลับจริงเหรอเนี่ย คุณราพณ์”
รสิกาจ้องเห็นราพณ์ตายุกยิกรู้ทัน
“หลับใช่ไหม...หลับทำอะไรก็คงไม่รู้สึกตัวหรอกเนอะ”
รสิกาบีบจมูกราพณ์มีบิด ๆ อย่างจงใจ
“โอ้ย ๆ ผมเจ็บอยู่นะคุณ”
“ตื่นแล้วเหรอคะ”
“คุณหญิงใจร้าย”
แต่ยังจับมือไปแนบแก้มไว้ไม่ยอมปล่อย
“ฉันจะนั่งร่างแบบงานของโรงแรมของคุณ ปล่อยมือสิคะ”
“ผมปวดแผล...”
รสิกาถอนใจเบาๆ กับลีลาของเขา
“เพราะคุณช่วยฉันไว้หรอกนะ หายเมื่อไหร่...ฉันไม่ยอมแน่”
ราพณ์ยิ้มหลับตาแต่ไม่ปล่อยมือ รสิการะอากับความอ้อนของเขาแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากหยิบหนังสือพวกดีไซน์มาเปิดดู ราพณ์แอบมองเสี้ยวหน้าของรสิกาอย่างมีความสุข
ปฐวีขับรถเข้ามาจอดที่หน้าลานจอดของค่ายมวย เขาจะลงจากรถแต่พอดับเครื่องก็หยิบโทรศัพท์มากดโทรออกเบอร์ของรสิกาแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ ปฐวีถอนใจจะลงจากรถแต่พอจะเปิดประตูลงเสียงรถแล่นเข้ามาจอด รุ้งรายลงจากรถ วศินเข้ามากระชากแขนไว้ รุ้งรายต่อยสวนใส่หน้าวศินวะ
“ฉันทำตามข้อตกลงทุกอย่าง เธอได้เงินก็ควรจะจบ”
“คุณลงทุนซื้อผมตั้งเป็นล้าน แต่ไม่ยุ่งกับผม ไม่สนใจผม แล้วนี่จู่ๆ ก็ยกเลิก คุณทำเพื่ออะไร”
รุ้งรายสมเพชตัดสินใจคุย
“ผู้ชายที่มีแต่ตัวอย่างเธอ ผลงานไม่ได้โดดเด่น อะไรล่ะที่ทำให้เธอดูมีค่า”
วศินคิด แล้วเข้าใจ
“อ้าย...นี่คุณซื้อผมเพราะอ้ายใช่ไหม เพราะพี่ชายคุณจะแต่งงานกับอ้าย”
รุ้งรายยิ้มมองว่าเริ่มฉลาดแล้วใช่ไหม
“คุณหลอกให้ผมทิ้งอ้าย”
“ฉันไม่ได้บังคับให้เธอทิ้งคุณหญิง แต่เธอมาหาฉันเพราะเธอเลือกเงิน จริงไหม”
“คุณทำลายความรักของผมกับอ้าย”
“คนรักตัวเองอย่างเธอ ไม่มีความรักให้ใครจริง ๆ หรอก วศิน”
“เรื่องนี้คุณจะต้องชดใช้”
“เรื่องครั้งนี้เธอได้สิ่งที่คุ้มกว่าเงินอีกนะ...บทเรียนที่จะสอนเธอให้หัดสร้างตัวด้วยสองขาบนพื้น ไม่ใช่สองเข่าบนเตียง”
วศินสะอึก
“ฉันไม่เคยคิดจะใช้อำนาจเงินเพื่อตัดอนาคตใคร แต่ถ้าเธออยากลองเป็นคนแรก ฉันก็ยินดีนะ”
วศินทั้งแค้นทั้งอึ้ง ยอมออกไป รุ้งรายมองตามอย่างสมเพชจะเข้าไปด้านในค่ายมวยแต่ชะงักที่เห็นปฐวีก้าวลงมาจากรถ รุ้งรายมองปฐวีอย่างชั่งใจว่าเห็นเหตุการณ์หรือเปล่า ปฐวีมองนิ่งๆ กวนประสาทไม่พูดอะไรเข้าไปด้านใน รุ้งรายมองตามระแวง
ปฐวีซ้อมชกกระสอบทราย รุ้งรายเข้ามาเตะกระสอบทรายข้าง ๆ ตั๊บ ๆ สายตาก็มองไปทางปฐวี พอเขามองเธอก็เตะแรงขึ้น ตั๊บๆ ปฐวีหยุดยืนมอง รุ้งรายยังเตะไม่หยุด
“คุณมีอะไรกับผมก็พูดมาดีกว่า อย่ามาเล่นเกมเรียกร้องความสนใจ”
รุ้งรายหยุดหันมาคุยอย่างพอใจ
“ดี...ฉันอยากรู้ว่าคุณได้ยินอะไรบ้าง”
ปฐวีมองรุ้งรายรู้ทันว่าเธอกังวล
“ก็ได้ยินเรื่องประหลาด ที่น้องสาวใช้เงินซื้อแฟนเก่าพี่สะใภ้เปิดทางให้ พี่ชาย” ปฐวีมองกวน “คุณหมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่า”
รุ้งรายอึ้งที่ปฐวีเข้าใจเรื่องหมดเลย
“คุณคงไม่ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านใช่ไหม”
“ก็ไม่แน่...ผมภูมิต้านทานต่ำ ติดเชื้อคนง่าย โดยเฉพาะพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ผมมีคุณเป็นตัวอย่างให้ศึกษาเลยนะ อ้ายต้องโกรธมากถ้ารู้ว่าพวกคุณรวมหัวกันทำลายความรักของเขา...ผมชักอยากคุยกับอ้ายแล้วสิ” ปฐวีกวนประสาท
“คิดในแง่บวก ฉันช่วยคุณหญิงนะ...ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้วศินจะแสดงธาตุแท้ออกมาหรือไง คุณน่าจะดีใจนะที่ผู้หญิงที่คุณรักไม่ต้องอยู่กับผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างวศิน”
ปฐวีนิ่งไป รุ้งรายมองรู้ว่าวศินเห็นด้วย
“แต่ก็ตามใจคุณนะ จะไปบอกก็ได้ คุณหญิงจะได้เห็นใจกลับไปหานายวศิน” รุ้งรายมองเยาะ “ยังไงคุณก็ฟาล์วอยู่ดี”
รุ้งรายยิ้มทิ้งบอมบ์ไว้แล้วก็ไปแบบเชิด ๆ ปฐวีนิ่งรู้ว่ามันจริงอย่างที่เธอพูด
ค่ำนั้น เจ้าสัวเรียวนั่งอยู่ในห้อง ราพณ์เข้ามา
“แผลเป็นยังไงบ้าง”
ราพณ์ยิ้ม
“ดีขึ้นแล้วครับ”
นทีเข้ามา เจ้าสัวเรียวหันไปถาม
“เรื่องไปถึงไหนแล้ว”
“ตำรวจพาตัวคนร้ายมาฝากขังที่กรุงเทพแล้วครับ รอการสอบสวน”
ราพณ์แค้นๆ
“ผมอยากให้นายประสิทธิ์รับกรรมที่มันก่อเหลือเกิน”
เจ้าสัวเรียวมุ่งมั่น
“ครั้งนี้ป๊าจะบีบให้มันซัดทอดไอ้ตัวบงการให้ได้”
โรงพักในกรุงเทพ...ตำรวจคุมตัว ลูกน้องสุรีย์ส่องเข้ามาในห้องขัง ภายในห้องขังมีนักโทษหน้าโหดอยู่หนึ่งคนกำลังกินขาไก่ทอด
“เพื่อนใหม่”
ตำรวจปิดประตูห้องขังออกไป ลูกน้องสุรีย์ส่องลงนั่งอย่างสุดเซ็งแล้วมองไปทางไก่ตรงหน้าของนักโทษคนนั้น นักโทษกินไปเห็นสายตาของลูกน้องที่มองก็หยิบไก่ที่ยังไม่ได้กินยื่นให้ ลูกน้องสุรีย์ส่องมองอย่างหิว ๆ แล้วขยับลุกเข้ามารับน่องไก่
“ขอบใจพี่”
ลูกน้องสุรีย์ส่องรับมากิน
“อร่อยไหม”
ลูกน้องสุรีย์ส่องพยักหน้ารับยังกินไม่ระแวง
“กินช้าๆ เดี๋ยวกระดูกติดคอ”
ลูกน้องสุรีย์ส่องกินไม่หยุด นักโทษมองยิ้มร้าย
เวลาผ่านไปนักโทษขยับเข้ามาเกาะลูกกรง
“จ่า...จ่า”
ตำรวจเข้ามา
“มีอะไร”
“ไอ้เพื่อนใหม่น่ะสิจ่า สงสัยกระดูกไก่จะติดคอ”
ตำรวจมองเข้าไปเห็นลูกน้องสุรีย์ส่องที่นอนชักอยู่กับพื้น
“เฮ้ย”
ตำรวจรีบเปิดประตูห้องขังเข้าไปอย่างร้อนรน เข้าไปดูอาการ ลูกน้องสุรีย์ส่องร่างกระตุกอย่างแรง นักโทษมองอย่างพอใจในผลงาน
เช้าวันใหม่...เจ้าสัวเรียวหัวเสียใส่นทีที่มารายงาน รัตนาวลีอยู่ข้างๆ ผิดหวังเช่นกัน
“ตายในห้องขัง”
“ครับ”
“ไอ้ประสิทธิ์” เจ้าสัวเรียวโมโหมาก “มันทำลายหลักฐานได้อีกแล้ว”
เจ้าสัวมีอาการมึนเซแล้วล้มวูบไป รัตนาวลีตกใจ
“เจ้าสัวคะ นทีเอารถออก ฉันจะพาเจ้าสัวไปโรงพยาบาล”
ประสิทธิ์คุยโทรศัพท์เข้ามาด้านหน้าบริษัทโบรกเกอร์ หัวเราะอย่างพอใจ
“ดี...แกหลบไปสักพักแล้วฉันจะจัดการเรื่องเงินให้”
ประสิทธิ์วางสายยิ้มอย่างพอใจ ที่ลูกน้องตาย ทำให้เจ้าสัวเรียวสาวไม่ถึงตัว ไพศาลเข้ามาหาประสิทธิ์
“คุณประสิทธิ์ ยินดีครับที่กลับมาใช้บริการผมอีกครั้ง วันนี้มาถึงที่นี่เลยเหรอครับ”
ประสิทธิ์ยิ้มแต่ยังไม่ทันคุย คุณนายก็พาลินดาข้ามา
“คุณไพศาล”
ไพศาลหันไปทักทาย
“สวัสดีครับ ผลประกอบการครั้งล่าสุดเป็นที่พอใจไหมครับ”
“พี่พอใจมากก็เลยจะพาเพื่อนมาใช้บริการคุณไพศาล คุณลินดาคะ” คุณนายยิ้มแย้ม
ประสิทธิ์หันไป โบตั๋นเข้ามา
“นี่เพื่อนพี่จ๊ะ ลินดา ลิ้มวัฒนาถาวรกุล” คุณนายแนะนำ
ประสิทธิ์ชะงักมองลินดา
“คุณเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าสัวเรียวเหรอครับ”
“ฉันเป็นภรรยาของเจ้าสัวเรียวค่ะ” ลินดาเชิด
“ภรรยา” ประสิทธิ์มองท่าทีของโบตั๋นอย่างประเมิน “แต่ผมทราบมาว่าแม่ของคุณราพณ์เสียไปแล้วนี่ครับ”
“คงไม่ใช่ธุระของฉันที่ต้องอธิบายกับคนแปลกหน้าหรอกนะคะ”
ประสิทธิ์อึ้งไปนิดว่าลินดาก็ไว้ตัวพอควร คุณนายสงสัยว่าประสิทธิ์เป็นใคร
“เอ่อ...ไพศาลจ๊ะ คุณคนนี้...”
ประสิทธิ์โค้งแนะนำตัว
“ผมประสิทธิ์ครับ เป็นเจ้าของประสิทธิ์ เรียลเอสเตท ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณลินดา”
ลินดามองออกว่าประสิทธิ์ให้ความสนใจกับตัวเองเป็นพิเศษ ประสิทธิ์มองมีแผนร้ายคิดจะใช้ลินดาเป็นเครื่องมือหาทางเล่นงานเจ้าสัวเรียว
รสิกาถือถุงของฝากเข้ามาในออฟฟิศ พบศิริพรที่ยืนรออยู่
“สวัสดีค่ะคุณหญิง บอสเชิญที่ห้องประชุมค่ะ” ศิริพรหน้าเครียดมาก
รสิกาแปลกใจ
“ประชุมด่วนเหรอคะ”
“ค่ะ”
“แล้วทำไมออฟฟิศเงียบจัง...มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
ศิริพรไม่ตอบสีหน้าเครียดมากจนรสิกากังวลว่ามีเรื่องอะไร
รสิกาเดินตามศิริพรมาที่หน้าห้องประชุม เธอหันมองศิริพรเห็นหน้ายังเครียดมาก
“เชิญค่ะ บอสรออยู่”
รสิกาตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ทันที่ที่ประตูเปิดเข้าไป เสียงพลุป๊อบอัพด้านในดัง พร้อม ๆ กันหลายอัน พนักงานและศิริพรเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“ยินดีด้วยค่ะ”
รสิกามองภายในเห็นว่าภายในห้องประชุมถูกจัดเป็นมีทติ้งเล็ก ๆ กอบกู้และพนักงานในออฟฟิศต่างยืนยิ้มรออย่างยินดี
“นี่มันเรื่องอะไรคะ อ้ายงงไปหมดแล้ว” รสิกางงๆ
“แสดงความยินดีย้อนหลังให้กับคุณหญิงเนื่องในโอกาสที่คุณหญิงแต่งงาน” กอบกู้ยิ้มให้
“พวกเราไม่ได้ไปร่วมงานแต่งคุณหญิง บอสเลยออกไอเดียฉลองให้คุณหญิงเป็นการภายในค่ะ” ศิริพรยิ้มแย้มบอก
รสิกามองกอบกู้อย่างขอบคุณ กอบกู้ยิ้มกว้าง
“ช่วงเช้านี้งานของทุกคนคือ มีทติ้งกันให้สนุก เริ่มงานบ่ายโมง โอเคไหม”
ทุกคนตอบพร้อมเพียง
“โอเคค่ะ”
ทุกคนต่างทาน ดื่มและคุยกันสนุกสนาน รสิกาเข้าไปหากอบกู้ สิริโสภาที่แฝงตัวอยู่กับกลุ่ม หาจังหวะจะเข้าไปหารสิกาแต่ชะงักที่ได้ยินกอบกู้คุยกับรสิกา
“ฮันนีมูนสนุกไหมครับ”
“ก็...”
“แต่ผมเดาว่าคุณหญิงคงมีความสุขไม่น้อย”
สิริโสภาชะงักไปนิดมองรสิกา
“อ้ายแสดงอะไรให้รู้สึกอย่างนั้นเหรอคะ” รสิกาเขินๆ
“คนมีความสุขไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ แค่มีความสุข คนอื่นก็สัมผัสได้ ไม่ต้องแสดงให้เหนื่อยเลยครับ ผมยินดีด้วยจริงๆ ที่คุณราพณ์ทำให้คุณหญิงมีความสุข”
รสิกายิ้มไม่ปฏิเสธ สิริโสภามองด้วยความแค้น พยายามหายใจเพื่อสงบใจ พอเห็นว่ากอบกู้เดินผละจากตรงที่รสิกายืนเธอยิ้มให้
“สวัสดีค่ะคุณหญิง”
รสิกาหันมาตามเสียง แปลกใจที่เห็นสิริโสภา
“คุณ...สิริโสภาใช่ไหมคะ”
สิริโสภายิ้มอย่างเป็นมิตร
“ค่ะ ดีใจจังเลยค่ะที่ได้ทำงานที่เดียวกับคุณหญิง”
รสิกายิ้มตอบรับอย่างไม่สงสัย
บริเวณลานจอดรถโรงแรมธีรพัฒน์...ราพณ์เดินมาที่รถกำลังจะขึ้นรถชะงักที่ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหนึ่ง
“ปล่อยนะ...ไอ้บ้า”
ราพณ์ชะงักแล้วรีบวิ่งไปตามเสียง เห็นว่าสุรีย์ส่องกำลังถูกคนร้ายกระชากลากถูจะเอาตัวไปให้ได้
“ปล่อยผู้หญิง”
คนร้ายชะงักมองราพณ์ แล้วสบตากับสุรีย์ส่องที่หันหลังให้กับราพณ์
อ่านละคร สามี ตอน 6/4 วันที่ 7 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ