อ่านละคร สามี ตอนอวสาน(1) วันที่ 29 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอนอวสาน(1) วันที่ 29 ธ.ค. 56

ลินดาเข้ามาพยายามจะกระชากสิริโสภาเหวี่ยงไป
“นังบ้า ราพณ์มันฆ่าแกแน่ ถ้านังนี่มันตาย”
“ยังไงฉันก็ต้องตายเพราะติดโรคจากลูกชายแกอยู่แล้ว ฉันจะไม่ยอมตายคนเดียว”
ลินดาชะงักไม่เข้าใจ สิริโสภาจะเข้าไปเล่นงานรสิกา แต่ลินดาคว้าตัวไว้
“รามเป็นอะไร”

“จะสนใจทำไม”
“สิริโสภา” ลินดาเขย่าด้วยความโกรธ “รามเป็นอะไร”

สิริโสภาโกรธ ตะคอก
“เอดส์!”
ลินดาตะลึง
“ลูกแกมันเป็นเอดส์ ได้ยินหรือยัง”
รสิกามองลินดาที่อึ้งไป จู่ๆ ลินดาก็กรีดร้อง
“ไม่จริง”
“ไม่เชื่อก็ถามมันสิ” ชี้ไปที่รสิกา”พี่น้องรามทุกคนรู้หมดแล้ว มีแต่แกที่ไม่รู้”
ลินดามองรสิกา

“คุณหญิง...”
รสิกามองลินดาอย่างลำบากใจ

“จริงค่ะ...”
ลินดายิ่งช็อกหนัก ลินดาพูดเบาๆ กับตัวเอง
“ทำไม...”
ลินดาคิดชั่วเสี้ยวนาทีแล้วก็หันมาทางสิริโสภา
“แกใช่ไหม แกเอาเชื้อมาติดลูกฉัน เพราะแกแน่ ๆ นังสกปรก”
ลินดาเข้าทำร้าย สิริโสภาตกใจต้องตั้งรับการอาละวาดของลินดา ที่เข้ามาตบตีด้วยความโกรธ
“แกทำร้ายลูกฉัน นังบ้า”
สิริโสภาสุดทนตบลินดาสุดแรง ผัวะ! ลินดาล้มลงไปตามแรงตบ
“ฉันไม่ได้ทำร้ายราม”
“แกทำให้ลูกฉันติดโรค แกมันสำส่อน สกปรก”
“ฉันสกปรกก็แค่ตัว น้อยกว่าแม่ใจสกปรกอย่างแก”
“นังสิริโสภา”
ราม ราพณ์ รุ้งรายที่ตามมาทันชะงักที่ได้ยินเสียงโวยวายของสิริโสภา
“ลูกแกเป็นบ้า สำส่อน ติดโรคก่อนจะเจอฉัน รามเป็นอย่างนั้นเพราะแก ไม่ใช่ฉัน”
ลินดาอึ้กไป เพราะเป็นความจริง
“ไม่น่าเลย...ฉันไม่น่ายอมทำตามแผนแก เอาตัวเข้าไปจับรามเพื่อแก้แค้นราพณ์ จนฉันต้องติดโรคแบบนี้”
รสิกา รามตะลึงกับสิ่งที่รู้ว่าลินดาเป็นคนวางแผนทั้งหมด
“คุณลินดา...คุณ...”
“ฉัน...ฉัน...”
สิริโสภาเห็นราม ราพณ์ รุ้งราย ก็ตะลึง
“ราม”
ลินดาตกใจที่เห็นรามที่ได้ยินทุกอย่าง
“ราม...”
รามมองลินดาอย่างหัวใจแตกสลาย
“ผมรู้....ว่าสิรักเฮีย รู้ว่าสิใช้ผมเป็นเครื่องมือ...สิไม่รักผม ผมทนได้...แต่ม๊า...ม๊าบอกผมว่าโลกนี้มีแค่ม๊าที่รักผม ผมคิดว่า...ม๊าคนเดียวเท่านั้นที่จะไม่มีวันทรยศผม”
“ราม...ม๊าทำเพื่อราม”
“ผมเป็นแค่เครื่องมือแก้แค้นของม๊างั้นเหรอ ม๊าเคยเห็นผมเป็นลูกบ้างไหม”
“ราม...ม๊ารักรามนะลูก ม๊ารักราม”
รามยืนมองลินดาด้วยความเจ็บปวด ลินดาพยายามจะเข้าไปหาราม แต่รามสะบัดด้วยความเสียใจ ขณะที่ราพณ์เห็นว่าสิริโสภา ราม ลินดากำลังชุลมุนกันอยู่ เขาค่อยๆเข้าไปหารสิกา
“ไปครับคุณหญิง”
ราพณ์จะพารสิกาไป แต่สิริโสภาที่ได้สติเห็นรีบคว้ามีดจากที่พื้น
“ฉันไม่ให้ไป”
ราพณ์กับรสิกาหันมาเห็นสิริโสภาที่กำลังจะเข้ามาแทงรสิกา
“คุณหญิง”
ราพณ์เอาตัวเข้าบังรสิกาไว้ มีดของสิริโสภาแทงเข้าที่ไหล่ราพณ์ ฉึก!
“คุณราพณ์” รสิกาตกใจ
สิริโสภาตะลึง
“ราพณ์ นี่คุณยอมตายแทนมันเหรอ”
“พอได้แล้วสิริโสภา อย่าทำให้ทุกอย่างมันแย่ไปกว่านี้”

“ฉันผิดเหรอที่ฉันจะทวงของฉันคืน ถ้าฉันไม่โดนคุณทรยศ ไม่โดนคุณทิ้งอย่างเลือดเย็น ชีวิตฉันคงไม่เป็นแบบนี้ เพราะคุณ คุณคนเดียว”
ราพณ์อึ้งเพราะทุกคำที่สิริโสภาพูดคือความจริง

“ถ้างั้นก็ฆ่าผมเถอะสิ ถ้ามันจะทำให้คุณหายแค้น แต่อย่าทำร้ายคุณหญิง...ผมขอร้อง”
สิริโสภาเจ็บใจ กรีดร้องด้วยความเสียใจ เจ็บปวด เธอวิ่งออกไปรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ รามกับรุ้งรายเข้ามาดูราพณ์
“เฮีย”
“คุณราพณ์”
กันต์กับตำรวจเข้ามา
“ราพณ์ ไหวไหม”
“ไหว...”
ลินดาเข้ามาหาราม
“ราม...ม๊าขอโทษ...”
รามมองลินดาอย่างเสียใจ แล้วหันมาทางราพณ์
“เฮียไปทำแผลก่อนเถอะครับ”
“ต้องรีบตามสิริโสภาไป ก่อนที่สิจะทำอะไรบ้าๆ อีก”
ราพณ์จะไปแต่เจ็บ
“ผมช่วย...”
รามกับรสิกาช่วยกันพาราพณ์ออกไป
“ราม...ฟังม๊าก่อน...ราม...”
รามไม่ยอมมองหน้า ลินดาเสียใจตามไป รุ้งราย กันต์ ตำรวจรีบไป

สิริโสภาวิ่งเข้ามาที่หน้าบ้านพักชะงักที่เห็นตำรวจยืนเฝ้าอยู่ เธอตกใจพยายามมองหาทางหนีทีไล่ แล้วมองไปที่รถที่จอดอยู่ เธอรีรอหาจังหวะที่ตำรวจไม่ได้หันมาสนใจรีบวิ่งไปขึ้นรถแล้วสตาร์ทรถ จะขับรถออกแต่ เห็นรสิกากับรามที่ประคองราพณ์มา รุ้งราย ลินดา กันต์ตามมา
สิริโสภาจับจ้องแต่ราพณ์กับรสิกาที่ดูห่วงใยกันและกัน สิริโสภามองด้วยความแค้น มือที่จับพวงมาลัยบีบแน่น
“ฉันจะไม่แพ้ ไม่แพ้”

สิริโสภาเหยียบคันเร่งจนมิด แล้วขับรถพุ่งเข้าไปหารสิกากับราพณ์ เสียงรถที่กำลังพุ่งเข้ามาทำให้ทุกคนหันไปมอง ต่างพากันตกใจ แต่ก่อนที่ราพณ์จะตั้งสติได้ทัน รามตัดสินใจผลักราพณ์กับรสิกาให้พ้นทาง
ราพณ์กับรสิกาเสียหลักหล่นลงไปที่พื้นข้างถนน ราพณ์กอดรสิกาไว้เพื่อปกป้อง รสิกาทับลงบนตัวราพณ์ รถของลินดาพุ่งเข้าชนรามเต็มแรง ปึ้ง! ร่างของรามถูกแรงชนกระเด็นต่อหน้าต่อตาทุกคน

ลินดาช็อก กรีดร้อง
“ราม”
รุ้งรายตกใจ
“ราม”
สิริโสภาตกใจเหยียบเบรกจมเท้า สิริโสภาเบรกรถได้สำเร็จ
“ราม”
ลินดา รุ้งรายวิ่งเข้าไปหาราม ราพณ์กับรสิกาที่ตั้งหลักได้รีบวิ่งเข้ามาหาราม
“ราม” ราพณ์ตะโกน “ไอ้กันต์”
กันต์ได้สติสั่งลูกน้อง
“เรียกรถพยาบาล เดี๋ยวนี้”
ลูกน้องกันต์วิ่งวุ่นไปที่รถวอ.เรียกรถพยาบาล ลินดาเข้าประคองราม
“ราม...รามอย่าเป็นอะไรนะลูก ม๊ารักรามที่สุดในโลก ม๊ารักราม”
รามมองลินดา
“ม๊า...ผมรักม๊า รักป๊า อาม่า รักเฮีย รักเจ้ รักน้อง รักครอบครัวของเราทุกคน ตั้งแต่เด็กจนโต ผมฝันอยากให้ป๊ารักเรา อยากให้ทุกคนรักผม กอดผม....” รามมองราพณ์กับรุ้งราย “ผมคิดมาตลอดว่าเฮียกับเจ้เกลียดผม ผมเป็นส่วนเกินเป็นน้องที่ทุกคนเกลียด...ทำไมถึงไม่มีใครรักผม”
ลินดาแทบจะขาดใจ
“ม๊าไงราม ม๊ารักรามนะลูก...”
“เราทุกคนรักแกนะราม...” ราพณ์จับมือราม “แกเป็นน้องชายของเฮีย...”
“เจ้รักรามนะ...อย่าเป็นอะไรนะราม...”
รามร้องไห้
“ผมรู้..ว่าม๊ารักป๊ามาก อยากให้ป๊าสนใจเราบ้าง แต่ที่เราทำมันผิด กลับตัวตอนนี้ ยังไม่สาย เฮียจะดูแลม๊ากับผม บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผมที่รักม๊า”
รามหยิบรูปครอบครัวที่ลินดาฉีก สภาพของรูปถูกต่อเรียบร้อยเป็นภาพที่พยายามจะต่อให้สมบูรณ์แบบที่สุด

“เรามีครอบครัว....นะครับม๊า”
ลินดามองรูปที่รามต่อร้องไห้เหมือนจะขาดใจ รู้ว่าสิ่งที่รามพูดคือสิ่งที่เธอโหยหามาตลอดทั้งชีวิต ...ทั้งความรัก และความสำคัญจากคนในครอบครัว

“ราม...ม๊าขอโทษ...ม๊าผิดเอง...”
รามรู้ตัวว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้ว
“เฮีย...ผมฝากม๊า”
“ไม่...ม๊าไม่เอาใครทั้งนั้น รามจะต้องอยู่กับม๊า ดูแลม๊า”
ราพณ์บีบมือรามมองอย่างให้สัญญา
“อดทนไว้นะราม รถพยาบาลกำลังมา แกจะไม่เป็นอะไรแกต้องอยู่ดูแลม๊าแกนะ แกอย่าเป็นอะไรนะราม”
รามหายใจแผ่วเหลือเกิน ที่มือของรามยกขึ้นเหมือนพยายามจะยื่นให้กับใคร ทุกคนมองตามมือของรามเห็นเป็นสิริโสภาที่เดินมาอย่างรู้สึกผิด เธอเข้าไปจับมือรามด้วยความรู้สึกผิด

อ่านละคร สามี ตอนอวสาน(1) วันที่ 29 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ