อ่านละคร สามี ตอน 10/7 วันที่ 19 ธ.ค. 56
ราพณ์กำลังจะวิ่งเกือบถึงหน้าห้องพัก แต่ชนกับคนไข้ขาหักเข้าเฝือกที่ใช้ไม้เท้าค้ำตัวเองเปิดประตูออกมาจนคนไข้ล้มไปกับพื้น ญาติคนไข้ที่ตามออกมาร้องโวยวาย ราพณ์เข้าประคอง“ขอโทษนะครับ”
ราพณ์จะรีบไปแต่ญาติคนไข้ดึงไว้
“นี่ชนคนเจ็บแล้วจะหนีหรือไง”
“ขอโทษนะครับ ผมรีบจริงๆ”
“คุณชนแฟนฉันเจ็บนะ”
ราพณ์จะไปแต่ญาติคนไข้ไม่ยอมโวยวายเสียงลั่น ราพณ์ร้อนใจแต่โดนดึงยื้อไว้ รสิกา อาม่า แม่นมเข้ามา
ญาติคนไข้ชะงักหันมอง อาม่ารีบบอก
“ราพณ์ รีบไป ทางนี้อาม่าจัดการเอง”
“ฝากด้วยนะครับอาม่า”
ราพณ์ตัดสินใจสะบัดจนหลุดแล้วรีบวิ่งไป ญาติคนไข้ไม่พอใจ
“นี่”
อาม่าเข้าขวาง
“หลานฉันขอโทษคุณแล้ว ถ้าคุณยังไม่พอใจก็คุยกับฉันได้”
ท่าทางอาม่าทำให้ญาติคนไข้ยอมเบาลงบ้าง ราพณ์วิ่งไปที่ประตูห้องที่ถัดไปอีกสองห้อง เขาจะเปิดแต่ประตูล็อค ราพณ์มองเข้าไปด้านในเห็นว่านักฆ่ากำลังเอาหมอนอุดหน้าเจ้าสัวเรียว
“ป๊า”
ราพณ์ตัดสินใจเอาตัวกระแทกประตู ปังๆ กลุ่มของอาม่ามองมาด้วยความตกใจ ญาติคนไข้พลอยมองตาม นักฆ่าตกใจที่ได้ยินเสียงคนโวยวายพยายามจะเปิดประตู นักฆ่ายิ่งกดอย่างหนักพยายามจะให้ตายให้ได้ ราพณ์กระแทกประตูเต็มแรงกลุ่มของอาม่ารีบวิ่งมาหาราพณ์
เจ้าสัวเรียวที่พยายามจะดิ้น มือข้างที่ขยับได้ค่อยๆ หมดแรง
เจ้าสัวเรียวกำลังจะสิ้นลม นักฆ่าพอใจ ทันใดนั้นมีเสียงดังปัง นักฆ่าหันตามเสียงมองไปที่ประตู ราพณ์กระแทกประตูเข้ามา รัตนาวลี อาม่า แม่นมรีบตามเข้ามา ราพณ์พุ่งเข้ามาถีบ นักฆ่าพยายามต่อสู้ ราพณ์โดนนักฆ่าถีบจนหงายหลังไป นักฆ่าตัดสินใจวิ่งออกนอกห้อง ฝ่ากลุ่มพยาบาลกับบุรุษพยาบาลที่วิ่งเข้ามาจนกลุ่มพยาบาลล้มระเนระนาด นักฆ่าวิ่งหนีไปจนได้ รัตนาวลีรีบเข้าไปหาเจ้าสัวเรียว
“เจ้าสัวคะ เจ้าสัว”
ราพณ์ อาม่ากับแม่นมรีบเข้าไปดูอาการ รัตนาวลีเขย่าตัว
“เจ้าสัว”
ราพณ์ร้องเรียก
“ป๊า”
เจ้าสัวเรียวพยายามจะหายใจ อาม่าเข้ามาที่เตียง
“อาเรียว ลื้อเป็นอะไรหรือเปล่า”
รัตนาวลีเอามืออังที่จมูก
“เจ้าสัวคะ”
เจ้าสัวเรียวพยายามหายใจ รสิกาวิ่งนำหมอกับพยาบาลเข้ามา ราพณ์หันไป
“คุณหมอ”
“ผมขอเช็คอาการคนไข้นะครับ”
พยาบาลหันมาบอกทุกคน
“เชิญญาติคนไข้ด้านนอกนะครับ”
“ผมจะอยู่ตรงนี้จนกว่าหมอจะตรวจป๊าเสร็จ”
การยืนยันของราพณ์อย่างจริงจังด้วยความห่วงใยทำให้หมอไม่ขัดข้อง รสิกา รัตนาวลี อาม่า แม่นมพากันออกไป ราพณ์ยืนมองด้วยความเครียด
รสิกากลับเข้ามาในคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว พร้อมกับอาม่าและแม่นม แหววรีบเข้ามาต้อนรับ
“คุณหญิง อาม่า คุณนม เป็นยังไงบ้างคะ ตอนแหววรับโทรศัพท์ตกใจแทบแย่ ห่วงว่าทุกคนจะเป็นอะไร”
รสิกกายังไม่ทันตอบ เสียงระรินดังมาจากห้องรับแขก
“ปล่อยนะเจ้รุ้ง เจ้รอง รินจะไปหาป๊า”
ทุกคนมองตามเห็นระรินพยายามจะสะบัดให้หลุด จากรุ้งราย กับรังรองที่พยายามดึงไว้
“ไม่ต้องไป เชื่อเจ้สิ” รุ้งรายห้ามเสียงเข้ม
รังรองจ้องหน้าน้องสาว
“ริน...ฟังเจ้”
ระรินไม่ยอม
“ไม่”
ทันใดนั้นเสียงรามดังขึ้น
“โวยวายอะไรกัน เสียงดังไปถึงหน้าบ้าน”
รามเดินเข้ามาหน้าตากวนประสาทมาก ระรินต่อว่าทันที
“เฮียไปมุดหัวอยู่ไหนมา ป๊าจะโดนฆ่าตายอยู่แล้ว”
รามตกใจ
“แล้วป๊าเป็นยังไงบ้าง” รามหันมาโวยกับรสิกา “อาซ้อกับเฮียดูแลป๊ายังไง ถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ไหนอวดว่าเก่งนักหนา”
รสิกาหน้าตึง
“เจ้าสัวปลอดภัยแล้วค่ะ”
“หึ...สุดท้ายก็ดีแต่เห่า”
“ราม” อาม่าปรามเสียงเข้ม
รังรองหันไปบอกรสิกา
“หมามันเห่าอย่าไปสนใจเลยค่ะ”
รามหันขวับมองพี่สาว รังรองมองตอบโต้แบบไม่ยอมแพ้ อาม่าไม่พอใจพูดขึ้น
“ศึกนอกก็มากพออยู่แล้ว อย่ามาเปิดศึกในบ้านต่อหน้าอั๊ว” อาม่ามองหน้าราม “อาราพณ์กับคุณหญิงดูแลป๊าลื้อมาตลอด แต่ลื้อไม่เคย ตำหนิผู้อื่นในสิ่งที่ลื้อไม่เคยทำ ก็ไม่ต่างจากคนโง่ที่เอาสติปัญญาของตนเองมากางให้ผู้อื่นสมเพช”
รามอึ้ง รังรองมองสะใจ อาม่าหันมาหารังรอง
“ลื้อเป็นอาเจ้ ดูถูกน้องชายสายเลือดเดียวกับตัวเอง แล้วใครที่ไหนจะยกย่องลื้อ ถ้ารามเป็นหมา ลื้อกับอาม่าก็ไม่ต่างกัน คำพูดกับการกระทำพวกลื้อทำให้อั๊วรู้สึกผิด ที่อบรมพวกลื้อไม่ดีพอ คนไทยเขาเรียกว่ายังไงนะคุณนม”
แม่นมพูดอย่างเกรงใจนิดหน่อย
“สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุลค่ะ”
“ลูกหลานอั๊วคงแสดงให้คุณนมเห็นซะแล้วว่า ลิ้มวัฒนาถาวรกุลไม่สั่งสอนลูกหลาน น่าละอายแค่ไหน”
รังรองจ๋อย
“รองขอโทษค่ะอาม่า”
รามยังยืนนิ่งคือรู้ว่าผิด แต่จะให้พูดว่าขอโทษต่อหน้าคนอื่นไม่มีทาง รุ้งรายเปลี่ยนเรื่อง
“แล้วเฮียราพณ์กับหม่อมล่ะคะ กลับมารึเปล่า แล้วใครเฝ้าป๊าคะ”
“ตอนนี้คุณราพณ์กับหม่อมท่านเฝ้าอยู่ค่ะ” แม่นมบอก
ระรินห่วงมาก
“ถ้าพวกมันกลับมาอีก เฮียกับหม่อมจะรับมือได้เหรอคะ รินจะไปช่วยเฝ้าด้วย”
ระรินจะไปแต่รุ้งรายกับรังรองช่วยกันดึงไว้ อาม่าเสียงเข้ม
“อาริน...ไม่ต้องไป”
ระรินขัดใจ
“อาม่า...”
“อาราพณ์ให้เพื่อนตำรวจของอีมาช่วยดูแลแล้ว ทุกคนเครียดกันมากแล้วอย่าสร้างปัญหาให้ต้องปวดหัว เข้าใจไหม”
รามเหมือนจะไม่ยี่หระแต่ก็ยอมเงียบฟัง ระรินสลดลง ยอมนิ่ง
“ค่ะ” ระรินกังวลขึ้นมาอีก “แล้วป๊าต้องอยู่โรงพยาบาลถึงเมื่อไหร่คะ รินเป็นห่วงป๊า”
รสิกาหันมาบอก
“พรุ่งนี้เราจะพาเจ้าสัวกลับมารักษาตัวที่บ้านค่ะ เพื่อความปลอดภัย พี่แหววจ๊ะ เราคงต้องจัดชั้นล่างเพื่อให้สะดวกกับการช่วยหม่อมแม่ดูแลเจ้าสัวช่วงกลางวันน่ะค่ะ”
อาม่าหันไปหาเง็ก
“อาเง็ก กิมท้อ ลื้อไปช่วยพวกอีด้วยนะ”
เง็กรับคำ
“ค่ะ”
กิมท้อ สีหน้าไม่พอใจแต่จำต้องรับปาก
“ค่ะ อาม่า”
“ใครมันคิดจะทำร้ายป๊า” ระรินหันไปหารุ้งราย “เจ้รู้ใช่ไหมว่าพวกมันเป็นใคร ให้ตำรวจจับมันเลยสิเจ้”
รสิกามองรุ้งรายเห็นสีหน้ารุ้งรายลำบากใจ
ปฐวีเข้ามาเห็นราพณ์คุยกับกันต์อยู่ เขารีรอที่จะเข้าไป...ราพณ์กำลังฟังข้อมูลจากกันต์
“ป๊าจะต้องรู้ว่าใคนเป็นคนทำร้ายป๊า มันถึงได้ส่งคนมาฆ่าปิดปาก”
“แกคิดว่าคนที่นัดป๊าแกออกมาพบคือ นายประสิทธิ์”
“ไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าป๊านัดนายประสิทธิ์ ฉันไม่คิดว่าป๊าจะต้องปิดบัง ฉันแต่การที่ป๊าไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งหม่อมวลี ฉันคิดว่ามันอาจเป็นคนที่ฉันคาดไม่ถึงแล้วเรื่องนาฬิกาที่ส่งตรวจ”
“เป็นของนายนที แต่ไม่พบลายนิ้วมือของคนอื่น ส่วนเรื่องกล้องวงจรปิด ฉันตามภาพคืนมาไม่ได้จริงๆ คงโดนลบไปแล้ว ถ้าได้เรื่องคืบหน้ายังไงฉันจะรีบแจ้งแกทันที”
“ขอบใจมาก”
“อีกสิบนาที ลูกน้องฉันคงมาถึง เขาจะอยู่ดูแลนายกับป๊าจนกว่าป๊านายจะออกจากโรงพยาบาล”
“ขอบใจแกมาก”
กันต์ตบไหล่เบาๆ ว่าไม่เป็นไรแล้วเดินออกไป ปฐวีเดินเข้าไปหา ราพณ์หันกลับมาอย่างระแวงชะงักที่เห็นปฐวี
“คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าไม่ใช่ฝีมือพ่อผม”
ราพณ์มองปฐวีอย่างหนักใจนิดหน่อยที่จะพูด
“ป๊าผมทราบดีว่าเขามีศัตรูทางธุรกิจที่เหลี่ยมจัดพอสมควร เราระวังตัวเสมอ ดังนั้นเขาจะไม่ไปไหนโดยไม่บอกผม...ผมรู้ว่าคุณกังวลเรื่องพ่อคุณ”
“ผมจะพยายามเกลี้ยกล่อมให้พ่อกับน้องผมเลิกวุ่นวายกับพวกคุณ”
“ขอบคุณครับ”
ปฐวีกับราพณ์ต่างคนต่างเครียดเรื่องของตนเอง
ในเล้าจ์...ลินดาคุยมือถือ
“ป๊าปลอดภัยก็ดีแล้ว รามต้องคอยดูแลเอาใจป๊านะลูก แล้วม๊าจะโทรกลับไปนะ” ลินดากดวางสายหันมาด้านข้าง “ฝีมือคุณหรือเปล่า”
ประสิทธิ์นั่งอยู่ข้างลินดาท่าทางไม่ได้เดือดร้อน เขาไม่ตอบยกแก้วขึ้นดื่ม
“เจ้าสัวน่ะ เป็นแมวเก้าชีวิต คิดจะเก็บน่ะไม่ง่ายหรอก”
“ง่อยอย่างมันรอดได้อีกไม่นานหรอก”
“คุณพลาด แต่ดูคุณจะไม่ร้อนใจเลย”
“คนที่ควรจะร้อนใจไม่ใช่ผมหรอก”
ลินดามองต้องการคำตอบ แต่ประสิทธิ์แค่ยิ้มยกแก้วดื่มไม่ตอบ
ชาญชัยอยู่ที่บ้านทุบโต๊ะปังหัวเสียมาก ฤดีขยับเข้ามาพูดจี้
“แกว่าเจ้าสัวจะหายหรือเปล่า”
“ก็มีสิทธิ์ครับ ไอ้ราพณ์มันพยายามเต็มที่อยู่แล้ว”
ชนพตามเข้ามา
“พวกมันสงสัยแกหรือเปล่า”
“ไม่ครับ พวกมันคงคิดว่าเป็นฝีมือไอ้ประสิทธิ์”
ฤดีเครียด
“แต่ถ้าเจ้าสัวมันพูดได้เมื่อไหร่ เราคงติดคุกกันทั้งบ้าน ลูกก็พยายามฆ่า พ่อก็ร่วมฉ้อโกง งามหน้าล่ะฉันมีผัวมีลูกเป็นไอ้ขี้คุกกันหมด”
ชนพตวาดเสียงดัง
“หุบปาก”
ฤดีชะงัก
“ถ้าไม่คิดจะช่วยแก้ปัญหาก็เงียบซะ” ชนพหันไปพูดกับชาญชัย “ระหว่างที่มันยังพูดไม่ได้แกต้องอย่าทำตัวมีพิรุธ”
“เพื่อความปลอดภัย เราคงต้องเตรียมตัวหนีออกนอกประเทศ”
ฤดีกรีดร้อง
“ไม่นะ ฉันจะไม่ยอมไปลำบากเด็ดขาด...ลูกต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้ เข้าใจไหม”
ชาญชัยเครียด รังรองรีบเดินเข้ามา ฤดีเห็นก็ตวาดแว้ด
“แกเข้ามาทำไม”
“รองได้ยินเสียงคุณแม่ดังออกไปที่หน้าบ้าน รองก็เลยรีบเข้ามาดูค่ะ”
“ฉันเรียกหล่อนหรือไง บ้านหล่อนไม่สั่งสอนเรื่องมารยาทใช่ไหม หะ”
ชนพกระชากฤดี
“พอได้แล้ว”
รังรองหน้าเสียจะเลี่ยงไป ชาญชัยพูดขึ้น
“ทำไมรองกลับดึกนัก”
“มีคนมาทำร้ายป๊าที่โรงพยาบาลค่ะ”
“แล้วเจ้าสัวเป็นยังไงบ้าง” ฤดีลุ้นมาก
“ปลอดภัยดีค่ะ เฮียราพณ์ช่วยไว้ได้ทัน”
ฤดีเกือบจะอุทานออกมา ชนพต้องบีบข้อมือไว้แน่น
“ก็ดีแล้ว”
“รองอยากให้ตำรวจจับพวกชั่วนั่นได้เร็วๆ พวกมันต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสม”
ฤดีโกรธ ร้อนตัว
“หุบปาก”
รังรองสะดุ้งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ชาญชัยรีบตัดบท
“รอง เข้าห้องไปก่อน”
รังรองรีบเดินออกไปอย่างไม่เข้าใจ ชนพเสียงเข้มใส่ฤดี
“คุณอย่าบ้าให้มันมากนัก อยากโดนสงสัยหรือไง” ชนพหันไปกำชับลูกชาย “แกต้องหาทางแก้ไขเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”
ชาญชัยเครียด
วันใหม่...ทุกคนในครอบครัว รวมทั้งเหล่าคนใช้ ออกมารอรับเจ้าสัวเรียว ไม่นานนัก รัตนาวลีเข็นรถเข็นพาเจ้าสัวเรียวเข้ามา รังรอง ระริน รุ้งรายเข้ามาหาพ่อ
“ป๊า...” ระรินจะร้องไห้
อาม่าเข้ามาบอก
“พาอาเรียวไปไหว้เจ้าก่อนมา ๆ”
อาม่าเอาธูป 5 ดอกใส่มือของเจ้าสัวเรียว ราพณ์ช่วยจับมือพ่อ
“เจ้าที่เจ้าทางคุ้มครอง ขอให้อาเรียวกลับมาแข็งแรงไวๆ”
ทุกคนมองสภาพของเจ้าสัวเรียวรู้สึกหดหู่
ราพณ์พาเจ้าสัวเรียวมาตรงมุมที่พักฟื้นกลางวันเป็นห้องที่จัดขึ้นใหม่ที่ชั้นล่างเพื่อสะดวกในการดูแล ราพณ์พาเจ้าสัวเรียวลงนั่งที่เก้าอี้เป็นแบบเก้าอี้ยาวมีที่วางขา ทุกคนเข้ามาช่วยกันจัดที่จัดทาง รุ้งรายไปเปิดหน้าต่าง
“กลางวัน ป๊าลงมานั่งมุมนี้นะครับ จะได้ไม่อุดอู้ในห้อง แล้วก็สะดวกในการดูแล”
พยาบาลกับนักกายภาพเข้ามา
“ผมจ้างพยาบาลพิเศษและนักกายภาพมาช่วยทำกายภาพบำบัด ให้กับป๊า กลางคืนค่อยขึ้นไปพักบนห้องนะครับ”
รุ้งราย รังรอง ระรินเข้ากอดเจ้าสัวเรียวอย่างให้กำลังใจ
“รินจะเข้ามาช่วยดูแลป๊านะคะ”
อ่านละคร สามี ตอน 10/7 วันที่ 19 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ