อ่านละคร สามี ตอน 10/5 วันที่ 18 ธ.ค. 56
“คำว่า มี เธอเทียบกับใครล่ะ เทียบกับบริษัทนิตยสาร พิมพ์ขายเอง ซื้อเองของเธอหรือว่าบริษัทพร็อพเพอตี้ที่เข้ามหาชนไม่ได้สักทีอย่างคุณพ่อเธอล่ะ”สุรีย์ส่องโกรธ
“นังอ้าย”
“บริษัทขนาดกลางอย่างคุณพ่อเธอกับมหาชนของสามีฉัน มันเทียบกันได้ด้วยเหรอ”
ประสิทธิ์ตามออกมา
สุรีย์ส่องเสริม
“ก็โดนเงินฟาดหัวจนอกตัญญูสมบูรณ์แบบแล้วล่ะค่ะพ่อ”
รสิกาหัวเราะ สุรีย์ส่องมองหน้า
“แกหัวเราะอะไร”
“ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้างนะ คนเลวยืนสอนคนดี มันน่าสมเพช”
ราพณ์ตัดบท
“อย่าเสียเวลากับคนพวกนี้เลยครับ กลับไปก่อนที่ผมจะให้รปภ.มาโยนพวกคุณออกไป”
ประสิทธิ์โกรธ
“กระดูกอ่อนอย่างแก...คิดว่าจะแบกทุกอย่างไว้ได้นานแค่ไหนกัน”
ราพณ์ยิ้ม
“ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นหรอกครับ ผมเคยช่วยป๊าไล่ตีคนจนตรอกมาแล้ว ถ้าวันนี้จะลงมือเองคิดว่าไม่ยากหรอกครับ”
ประสิทธิ์โกรธมองจ้อง ราพณ์มองตอบไม่เกรงกลัว สุรีย์ส่องจ้องรสิกาที่มองตอบประกาศเป็นศัตรูอย่างชัดเจน
ปฐวีกับรุ้งรายเดินมาเจอกันตรงมุมหนึ่งของลานจอดรถของโรงพยาบาล
“ผมเสียใจด้วยนะเรื่องอาการเจ้าสัว”
“ฉันเชื่อว่าป๊าจะต้องหาย มีหลายเคสที่กลับมาเป็นปกติได้ ป๊าจะต้องเป็นเคสหนึ่งในนั้น”
ปฐวียิ้ม
“ผมชอบนะผู้หญิงที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เข้มแข็งไม่เรียกร้องความสนใจ”
รุ้งรายหยุดเดิน ปฐวีชะงักหันกลับมามอง
“มีอะไรเหรอ”
“ฉันเหนื่อย...”
ปฐวียิ้มรู้ว่ารุ้งรายแอบอ้อน เดินกลับมาจับมือ
“ดีขึ้นไหม”
“ก็โอเค...” รุ้งรายยิ้ม
ปฐวีเดินจับมือรุ้งรายจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลแต่พอมองไป ปฐวีก็รีบดึงรุ้งรายเข้ามากอดแล้วหลบแอบ รุ้งรายตกใจพยายามจะสะบัดตัวออก
“หื่นไปแล้วนะคุณ ฉันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
ปฐวีปิดปากรุ้งรายแล้วกระซิบข้างหู
“ผมไม่ได้หื่น พ่อกับยัยสุมา”
รุ้งรายชะงัก มองไปตามสายตาของปฐวี เห็นประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องเดินออกมา
“พวกมันไม่ได้กลัวพ่อเลยสักนิด สุอยากจะฆ่าพวกมันนัก”
“รอให้ไอ้เรียวมันตายก่อน พ่อจะเชือดพวกมันทุกคน”
ปฐวีมองไปเห็นมอเตอร์ไซค์มีผู้ชายซ้อนท้าย ดูจะวิ่งตรงเข้ามาหาประสิทธิ์ เห็นผู้ชายที่ซ้อนท้ายชักปืนออกมา ปฐวีตกใจตะโกน
“พ่อ ระวัง”
ปฐวีวิ่งออกมาจากมุมที่หลบ ประสิทธิ์มองเห็นสายตาปฐวีที่มองไปด้านหลัง เป็นจังหวะที่มือปืนกำลังจะยิง ปัง!ๆๆ ลูกกระสุนพุ่งลงที่พื้นตรงจุดที่ประสิทธิ์ยืน เขาก้าวถอยด้วยความตกใจจนหงายหลังล้มลง สุรีย์ส่องกรีดร้องด้วยความตกใจ ปฐวีรีบตรงเข้าไปที่มือปืน เอากระเป๋าที่สะพายหรือติดมือมาเหวี่ยงฟาดมือที่ถือปืนจนปืนกระเด็นไป คนขับมอเตอร์ไซค์รีบออกรถหนีไป ปฐวีเข้าไปประคองพ่อ
“พ่อ”
“พ่อไม่เป็นไร มันแค่ขู่...พาพ่อกลับบ้าน”
“ครับ”
ปฐวีเอากุญแจจากประสิทธิ์มาจะขึ้นรถ เขามองไปที่รุ้งรายที่มองมา เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ ปฐวีพาประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องไป รุ้งรายมองตามอย่างเป็นห่วง
ราพณ์กับรสิกาอึ้งๆ กับเรื่องที่รุ้งรายบอก ทั้งสามคุยกันโดยไม่ให้เจ้าสัวเรียวกับรัตนาวลีรับรู้
“แล้วนายประสิทธิ์เป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรค่ะ เหมือนตั้งใจยิงขู่ ตอนนี้คุณวีพากลับไปแล้ว”
เสียงระรินดังมาจากตรงเตียงเจ้าสัวเรียว
“ป๊ารินใครห้ามแตะ รินไล่ยัยนั่นกระเจิงเลย เก่งไหมคะป๊า”
รัตนาวลีมองเจ้าสัวเรียวเห็นสายตาของเขามองมาก็เข้าใจ
“เก่งค่ะ แต่เจ้าสัวคงอยากให้คุณรินใจเย็นมากกว่านี้นะคะ การรับมือกับคนพาลด้วยอารมณ์มันมีแต่จะทำลายตัวเราเอง”
ระรินชะงัก
“แต่...”
“คิดในมุมที่คุณรินเป็นคนอื่นมองมา เขาไม่สนใจว่าใครผิดแต่เห็นคุณรินยืนด่า อาละวาด มันน่ามองไหมคะ”
ระรินหน้าเสียส่ายหน้า
“ต่อไปรินจะไม่ทำแบบนี้แล้วค่ะ”
ราพณ์ รสิกา รุ้งรายขยับเข้ามาข้างเตียง รัตนาวลีหันไปถาม
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ดูสีหน้าเครียด ๆ กันทุกคนเลย”
รุ้งรายอึกอัก
“คือ...”
ราพณ์แทรกทันที
“เรื่องงานน่ะครับ”
รุ้งรายมองราพณ์ เห็นเขามองมาอย่างปราม ๆไม่ยอมให้พูด รุ้งรายกับรัตนาวลีมองตอบอย่างเข้าใจ ราพณ์หันไปหาเจ้าสัวเรียว
“ป๊าครับ เดี๋ยวผมต้องไปแถลงข่าวที่บริษัท คุณหญิงจะไปออฟฟิศเลยหรือเปล่าครับ ผมจะไปส่ง”
“ถ้าอย่างนั้นอ้ายขอไปทำงานก่อนนะคะ”
“รินไปด้วยค่ะ”
ราพณ์ รสิกา รุ้งราย ระรินออกไป รัตนาวลีมองเจ้าสัวเรียวเห็นความกังวล
“เด็ก ๆ คงมีเรื่องที่ไม่อยากให้เรากังวล ฉันเชื่อว่าคุณราพณ์จะจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดีไม่ต่างจากคุณ”
สายตาเจ้าสัวเรียวคลายลง เห็นตามที่รัตนาวลีพูด
ราพณ์เดินนำรสิกากับรุ้งรายมาได้สักนิด เขาหยุดหันกลับมาคุยกับรุ้งราย
“ให้ป๊ารับรู้ปัญหาให้น้อยที่สุด เข้าใจนะ”
“รุ้งทราบค่ะ”
ราพณ์หันมาหารสิกา
“ต่อไปนี้ผมขอร้องนะครับ ห้ามคุณหญิงไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด”
“เรื่องนายประสิทธิ์ มันจะโยงมาถึงคุณหญิงเหรอเฮีย”
“ตั้งแต่มีข่าวนายประสิทธิ์เจรจากับมิสเตอร์หยางมันก็สักพักแล้ว การลงทุนที่ไม่มีผลกำไร บวกกับข่าวนายประสิทธิ์ขาดทุนไปกับหุ้นสองร้อยล้าน คิดว่าเจ้าของเงินจะยอมอยู่เฉยไหมล่ะ”
รสิกามองราพณ์ว่ารู้เหรอว่าใครลงมือ ราพณ์ยิ้ม
ปฐวีเดินเข้ามาในห้องรับแขกกับประสิทธิ์ที่ทำแผลที่ต้นแขนเรียบร้อยแล้ว สุรีย์ส่องตามเข้ามา
“พ่อจะบอกผมได้หรือยัง ว่ามันเป็นฝีมือใคร”
ประสิทธิ์ไม่ตอบแต่พอก้าวเข้ามาที่ห้องรับแขกเขาก็ชะงัก ปฐวีกับสุรีย์ส่องชะงักไปด้วย มิสเตอร์หยางนั่งอยู่ในห้องรับแขก ท่าทางทรงอำนาจมาก
“สวัสดีครับ มิสเตอร์หยาง...วี แกออกไปก่อน”
ปฐวีจำต้องเดินออกไป มิสเตอร์หยางมองหน้า
“ผมเห็นว่าเลยกำหนดที่เราคุยกันมาหลายวันแล้ว คิดว่าคุณคงจะยุ่งจนลืม คุณพร้อมจะให้ผมเข้าไปสำรวจวังประกาศเกียรติเมื่อไหร่”
ประสิทธิ์อึ้ง
“คือ...มันมีเหตุขัดข้องนิดหน่อยน่ะครับ ผมกำลังพยายามเจรจา”
“ผมไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ผมจะต้องได้วังมาภายในเดือนหน้าตามที่เราตกลงกันไว้”
ประสิทธิ์หน้าเสีย
“ผม...”
“สำหรับผม สัจจะวาจาสำคัญเท่าชีวิต สำหรับงานครั้งนี้ ชีวิตของคุณคนเดียวก็คงไม่พอ” มิสเตอร์หยางมองไปทางสุรีย์ส่อง “คุณควรจะจำไว้เพราะผมไม่ชอบเตือนบ่อยๆ อย่างวันนี้”
มิสเตอร์หยางเดินออกไป ลูกน้องเดินตาม สุรีย์ส่องร้อนใจ
“ถ้าเราไม่ได้วังมา มันต้องฆ่าเราแน่ๆ เราจะทำยังไงดีคะพ่อ”
ประสิทธิ์เครียด ปฐวียืนอยู่มุมหนึ่งหน้าเครียดกับการได้เห็นปัญหาอันหนักอึ้งของครอบครัว
ในล็อบบี้บริษัท LK นักข่าวกำลังเตรียมตัวกันอย่างกระฉับกระเฉง ราพณ์กับรุ้งรายเดินเข้ามา นักข่าวพากันกรูเข้าไปสัมภาษณ์ราพณ์ รังรองกับชาญชัยเดินตามเข้ามายืนข้างราพณ์
“การขึ้นเป็นประธานบริษัทของคุณราพณ์ เป็นผลจากอาการป่วยของเจ้าสัวเรียว แสดงว่าอาการของเจ้าสัวหนักมากใช่ไหมครับ”
“อันที่จริง เจ้าสัววางแผนที่จะวางมือจากงานมาสักพักแล้วครับ”
รุ้งรายเสริม
“เจ้าสัวขยับเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทมาเกือบปีแล้วค่ะ ที่ผ่านมาโครงการของ LK ทั้งหมดเป็นการบริหารภายใต้การนำของคุณราพณ์มาตลอด เพียงแต่เราจะรับรู้เป็นการภายใน จนเกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ขึ้น เจ้าสัวจึงตัดสินใจวางมือให้คุณราพณ์ทำงานอย่างเต็มตัว”
ราพณ์พูดต่อ
“เจ้าสัวต้องการให้เกิดภาพลักษณ์ใหม่ ๆ ของ LK ผมและน้องๆ ในฐานะเลือดใหม่ก็ต้องทำงานกันอย่างหนักเพื่อตอบแทนความไว้วางใจลูกค้าของ LK ทุกท่าน”
ทันใดนั้นเสียงลินดาดังขึ้น
“สวัสดีค่ะทุกคน”
ทุกคนชะงักหันมองไปเห็นลินดาเดินนำรามเข้ามา
“วันที่น่ายินดีแบบนี้ พี่น้องลิ้มวัฒนาถาวรกุลก็ควรจะอยู่กันพร้อมหน้าจริงไหมคะคุณราพณ์”
ทุกคนอึ้งที่เห็นลินดาเข้ามา รุ้งรายจะเข้าไป
“คุณลินดา”
ราพณ์ปรามเสียงเข้ม
“รุ้ง”
รุ้งรายชะงัก นักข่าวมองท่าทีแล้วเสียบคำถามมาทันที
“คุณคนนี้คือ…”
“ฉันคือลินดา เป็นแม่ของราม ลิ้มวัฒนาถาวรกุล ลูกชายคนที่สองของเจ้าสัวเรียว สวัสดีพี่ ๆ นักข่าวสิลูก”
รามยิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ ผมราม ยินดีนะครับที่ได้เจอทุกคน”
“ไม่เคยเห็นข่าวออกงานสังคมเลย” นักข่าวถามเพื่อน
“ก็เมียเก็บ...เห็นว่าท้องเพื่อจับเจ้าสัวน่ะ” เพื่อนบอก
รังรองกับรุ้งรายได้ยินเห็นว่ากำลังจะกลายเป็นโดนเม้าท์มากกว่าแถลงข่าว รังรองพูดกับลินดา
“ถ้าคุณคิดจะก่อกวนมันไม่ควรเป็นที่นี่ ตอนนี้”
ลินดาเสียงดัง
“ทำไมคุณรังรองต้องกีดกันรามด้วยล่ะคะ เรื่องสำคัญแบบนี้จงใจปกปิดไม่ให้รามมาร่วมด้วย ทั้งที่รามก็เป็นน้องชายไม่มีน้ำใจสักคน”
ราพณ์นิ่งไปมองลินดาที่มองมาอย่างสะใจ เขารู้ว่าลินดามาแบบไม่มีอะไรจะเสีย เขามองบรรดานักข่าวที่รุมล้อมอยู่ต่างเริ่มคุยกันอย่างสนใจ
“ศึกสายเลือดชัดๆ สนุกแน่”
ราพณ์หันมาพูดกับรุ้งรายเบาๆ
“รุ้ง...”
ราพณ์มองไปทางลินดาว่าให้จัดการซะ รุ้งรายมองราพณ์อย่างเข้าใจ
“คุณลินดาคะ”
ทุกคนหันมองทางรุ้งรายที่ก้าวเข้ามา รามขยับมาขวางพร้อมอาละวาด
“อย่านะเจ้...”
รุ้งรายอ่อนลงไม่สนใจราม ขยับไปหาลินดาอย่างเป็นมิตร
“เรื่องวันนี้รุ้งผิดเองค่ะ รุ้งยุ่งมากจริงๆ แล้ววันนี้ก็แถลงข่าวกะทันหัน เลยไม่ได้แจ้งคุณลินดาทราบจนเกิดการเข้าใจผิดกัน”
ลินดากับรามอึ้งๆ ลินดารู้ว่ากำลังจะโดนดึงให้ตามเกมรุ้งราย ลินดากำลังจะง้างปากพูด
“รุ้งขอโทษนะคะ” รุ้งรายยกมือไหว้เข้าไปประชิดที่อกแบบที่ลินดาไม่ทันตั้งตัว พลางพูดเบาๆ “ประจานตัวเองให้สาแก่ใจ” รุ้งรายถอยออกมาแต่ไม่ห่างนักพูดได้ยินแค่สองคน “หุ้นตก รามก็ไม่เหลือเหมือนกัน” รุ้งรายเปลี่ยนเป็นยิ้มเสียงดังขึ้น
“คุณลินดาคงไม่ถือสารุ้งนะคะ”
ลินดามองรุ้งราย เห็นสายตากร้าวแล้วตัดสินใจเปลี่ยนแผน
“ได้ยินแบบนี้ น้าก็สบายใจ คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ”
รามงงจะแย้ง
“ม๊า”
ลินดาจับมือ รามชะงักมองแม่ที่ยังยิ้มไม่ยอมแพ้
“ถ้าอย่างนั้นรามบอกพี่ๆ เรื่องที่ลูกจะเข้ามาดูแลธุรกิจโรงแรมในเครือ LK สิจ๊ะ”
รุ้งรายกับรังรองอึ้งหันมองราพณ์ที่โดนอีกดอก ราพณ์เองก็อึ้งไม่แพ้กัน
“พอคุณราพณ์เป็นประธาน รามก็เลยอยากจะแบ่งเบาภาระ คุณราพณ์ก็เลยมอบหมายธุรกิจโรงแรมให้น่ะค่ะ รามยังอ่อนประสบการณ์ คุณราพณ์ก็ต้องคอยเป็นพี่เลี้ยง ดิฉันซาบซึ้งในความเมตตาของคุณราพณ์ที่ให้โอกาสกับน้องชายทั้งที่ไม่ใช่แม่เดียวกัน รามโชคดีที่มีพี่ชายที่มีน้ำใจ อย่างคุณราพณ์”
รามเสริม
“ป๊าสอนเสมอให้พวกเรารักกัน ผมพูดได้แค่รายละเอียด” รามมองราพณ์อย่างท้าทาย “ที่เหลือคงต้องให้เฮียราพณ์เป็นคนยืนยันจะดีกว่า”
นักข่าวทุกคนหันมาทางราพณ์ ราพณ์มองลินดากับรามที่มองมาอย่างเป็นต่อ ราพณ์มองรามตัดสินใจ เขายิ้มตอบ
“จริงครับ”
รุ้งรายกับรังรองตกใจ
“เฮีย”
ราพณ์มองรุ้งรายกับรังรองว่าจะจัดการเอง
“อย่างที่คุณลินดาบอก ผมรักน้องทุกคนและอยากส่งเสริมให้ทุกคนเข้ามาช่วยงานใน LK รามจะเข้ามาดูแลธุรกิจโรงแรมของ LK ในฐานะผู้ช่วยของผม”
รามมองไม่พอใจนักที่สุดท้ายก็อยู่ใต้อำนาจของราพณ์อยู่ดี ราพณ์ยิ้ม
“หวังว่าทุกท่านจะให้การสนับสนุนผมและครอบครัวตลอดไปนะครับ”
“ถ่ายรูปครอบครัวไหมคะ”
ลินดาดึงรามมายืนข้างราพณ์
“รุ้ง...เจ้รอง”
รุ้งรายกับรังรองต้องเดินมาร่วมถ่ายรูปด้วยสีหน้าไม่ค่อยเต็มใจนัก นักข่าวถ่ายรูป ลินดายิ้มอย่างสะใจที่เธอกับรามจะไม่ได้อยู่ในที่ลับอีกต่อไป
ในห้องทำงานราพณ์ที่บริษัท LK ราพณ์เข้ามาในห้อง รุ้งรายกับรังรองตามเข้ามาอย่างหัวเสีย
“ร้ายนัก ตั้งใจมาประกาศตัว ใช้สื่อบีบบังคับเราชัด ๆ” รุ้งรายโวย
รังรองไม่พอใจ
“คงกลัวจะโดนเราไล่ออกจากตระกูลล่ะมั้ง ตอนนี้ป๊าก็จัดการอะไรให้ไม่ได้แล้ว แต่เจ้ไม่เข้าใจว่าราพณ์ไปยอมรับทำไมว่าจะให้ไอ้รามดูเรื่องโรงแรม”
ทันใดนั้นเสียงลินดาดังขึ้น
“เพราะมันเป็นสิทธิ์ที่รามควรจะได้รับ”
ลินดากับรามเข้ามาในห้อง
“คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าพวกเธอพยายามจะฮุบทุกอย่างไว้ แล้วจะกันรามออกไปจากบริษัท”
“ถ้าคิดจะทำแบบนั้น ผมคงให้ รปภ.ลากคุณออกไปแล้วล่ะครับ แต่ที่ผมไม่ทำเพราะเห็นว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”
“ไม่ต้องมาสร้างภาพกับฉัน พวกแกคิดจะกำจัดฉันตลอดเวลา ถ้าไม่ใช่เพราะนักข่าวแกคงทำร้ายฉันกับรามไปแล้ว”
อ่านละคร สามี ตอน 10/5 วันที่ 18 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ