อ่านละคร สามี ตอน 7/3 วันที่ 8 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 7/3 วันที่ 8 ธ.ค. 56

“ก็แค่ฐานะทางสังคม แต่สำหรับฉันความหมายของคำว่าสามี มันมีคุณค่ามากเกินกว่าผู้ชายมักง่ายอย่างคุณจะได้รับมัน อย่างคุณก็เป็นได้แค่เจ้าหนี้ที่รังแกคนไม่มีทางสู้ ฉันเกลียดคุณ”
ราพณ์โมโหกระชากแขน รสิกาพยายามสะบัด
“ปล่อยฉัน” เธอสะบัดไม่หลุดจะตบ “ฉันบอกให้ปล่อย”

ราพณ์จับแขนทั้งสองข้างของรสิกาไว้
“ถ้าผมมันน่ารังเกียจนัก เจ้าหนี้อย่างผมก็จะทวงสิทธิ์ให้มันคุ้มค่าเงินที่ต้องเสียไป”
ราพณ์ตรงเข้าซุกไซ้ รสิกาดิ้น

“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
ราพณ์ปล่อยมือจากรสิกาแล้วรวบตัวเธอลงบนเตียง รสิกาโดนทับแต่ยังพยายามดิ้นหนีสุดชีวิต เธอตัดสินใจใช้สองมือจิกที่แผลถูกแทงของเขา
“โอ้ย”
ราพณ์ปล่อยมือด้วยความเจ็บปวด รสิการีบลุกหนีออกมายืนห่างๆ ราพณ์ชะงักที่เห็นสภาพของรสิกาที่ผมยุ่ง รสิกาน้ำตาร่วงด้วยความเจ็บช้ำ ราพณ์รู้สึกผิดแต่พอขยับ รสิกาก็เดินหนีเข้าห้องน้ำไป ราพณ์ชกผนังอย่างหัวเสีย
“ทำอะไรไปวะ”
ราพณ์มองไปทางห้องน้ำ รู้สึกผิดกับรสิกามาก ๆ

รสิกาเข้ามาในห้องน้ำ ร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ เธอนึกถึงคำพูดของแม่นม
“แค่นมได้เห็นว่าคุณราพณ์รักและดูแลคุณหญิงเป็นอย่างดี นมก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ”
รสิกาแค้นใจ
“เขาไม่ได้ดีอย่างที่นมคิด”
รสิกามองตัวเองในกระจกสายตาโกรธมาก

รสิกาล้างหน้าล้างตาออกมาจากห้องน้ำเห็นราพณ์ยืนมองออกไปด้านนอก เขาหันมา เธอหน้าตึงเชิดไม่ขยับ
“ผมจะไปนอนกับลูก”
ราพณ์เดินออกไปจากห้อง รสิกาหน้านิ่งไม่แคร์ไม่สนใจ

พระลบนอนหลับสนิท ราพณ์เข้ามาในห้องแล้วขยับขึ้นบนเตียงแล้วเข้ากอดพระลบถอนใจเครียด ๆ

“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะรักผม”
รสิกานอนอยู่ตามลำพัง มือแตะแก้มที่ถูกเขาหอม เธอสับสนที่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจ รสิการู้สึกหงุดหงิดพยายามจะข่มตานอนให้หลับ เสียงมือถือดังขึ้น รสิกามองเบอร์ที่หน้าจอ

“วศิน”
รสิกากดวางสาย เสียงเรียกสายก็ดังขึ้นอีก รสิกาเห็นเป็นเบอร์วศินเธอตัดสินใจกดรับสาย
“ฮัลโหล”
วศินที่กำลังเมามายอยู่ในผับพยายามตื้อรสิกา
“อ้าย...ผมขอโทษ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะอ้าย”
รสิกาฟังเสียงวศินรู้ว่าเมา
“มันเป็นไปไม่ได้แล้วค่ะ อย่าดื้ออีกเลยค่ะศิน”
“ผมโดนหลอก ไอ้ราพณ์กับรุ้งรายมันหลอกเรา มันทำลายความรักของเรานะอ้าย ผมรักอ้ายนะ อ้ายได้ยินไหม ผมรักอ้าย”
“วศินคะ...”
วศินไม่ฟัง
“ผมรักอ้าย...เชื่อผมนะอ้าย”
รสิกาเห็นว่าไม่มีสติ ไม่ฟังแน่
“ถ้าคุณเมาก็ไปพักเถอะค่ะ”
รสิกาตัดสินใจกดวางสายแต่วศินก็โทรมาใหม่ รสิกามองโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด รำคาญเต็มทีแล้วตัดสินใจกดปิดเครื่องไปเลย วศินพยายามกดอีกแต่ไม่มีสัญญาณ
“โธ่เว้ย”
วศินยกแก้วขึ้นดื่มแล้วเขวี้ยงลงพื้นตามอารมณ์จนแก้วแตก น้ำแข็งไปโดนขาของนักเที่ยวที่มาเป็นกลุ่ม
“เฮ้ย”
นักเที่ยวมองหน้าวศิน
“มีปัญหาหรือไงวะ”
วศินมองหน้าอารมณ์ที่กรุ่น ๆ อยู่แล้วก็ปัดขวดหรือถังน้ำแข็งใส่อย่างกวนๆ มองท้าทาย นักเที่ยวโมโหต่อย วศินพยายามจะสู้แต่ความเมาทำให้เป็นฝ่ายถูกรุมกระทืบซะมากว่า

ร่างของวศินถูกโยนออกมาที่พื้นหน้าผับ กลุ่มนักเที่ยวเดินกลับเข้าไปอย่างไม่สนใจ วศินพยายามลุกขึ้นโซซัดโซเซจะเดินออกไปเป็นจังหวะเดียวกับที่สุรีย์ส่องขับรถเข้ามา สุรีย์ส่องตกใจที่เห็นคนเดินตัดหน้ารถ เธอเบรกรถสุดตัว เอี๊ยด ร่างของวศินเข่าอ่อนล้มลงไปกับพื้น สุรีย์ส่องเห็นคนนอนอยู่ที่พื้นหน้ารถก็ตกใจ
“บ้าจริง”
สุรีย์ส่องลงมาจากรถลงไปดู
“นี่คุณ”
วศินที่เมาขยับพลิกตัว สุรีย์ส่องอึ้งที่เห็นเป็นเขา รีบเข้าไปประคอง
“ศินคะ ศิน”
วศินพยายามมองหน้าสุรีย์ส่อง
“ใคร”
วศินเห็นภาพเบลอจากหน้าสุรีย์ส่องเป็นหน้ารสิกา
“อ้าย...อ้าย ผมโดนพวกมันหลอก อ้ายยกโทษให้ผมนะ”
สุรีย์ส่องสะดุดหู พนักงานผับเข้ามาหาสุรีย์ส่อง
“คุณครับ ช่วยขยับรถได้ไหมครับ รถคุณขวางทางอยู่น่ะครับ”
“ขอโทษที น้องช่วยพาเพื่อนพี่ขึ้นรถหน่อยสิ”
พนักงานช่วยสุรีย์ส่องพาวศินขึ้นนั่งข้างที่นั่งคนขับ สุรีย์ส่องขึ้นรถหันมองวศินแล้วยิ้มอย่างพอใจ

วศินนอนอยู่บนเตียงในห้องนอน สุรีย์ส่องนั่งลงข้างๆ เอามือลูบใบหน้าไล่ลงมาเบาๆ ที่แผงอก วศินจับมือของสุรีย์ส่องไว้พยายามเขม้นตามอง
“อ้าย...ยกโทษให้ผมนะ”
วศินเข้ากอดซุกไซ้
“ไอ้ราพณ์กับรุ้งรายมันจงใจทำลายความรักเรา พวกมันหลอกผม”
สุรีย์ส่องดันวศินออกเบาๆ
“เขาหลอกอะไรคุณคะศิน”
“ผมบอกคุณไปทุกอย่างแล้วนะอ้าย”
สุรีย์ส่องใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก
“ทวนให้อ้ายฟังอีกครั้งนะคะ แล้วอ้ายจะตามใจคุณทุกอย่าง”
สุรีย์ส่องมองวศินอย่างรอคำตอบ

เช้าวันใหม่...รสิกานอนหลับอยู่บนเตียง ราพณ์เปิดประตูเข้ามาในห้องจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเห็นเธอหลับนิ่ง เขาเข้าไปใกล้ยืนมองทั้งรักทั้งน้อยใจ
“ผมไม่มีค่าสำหรับคุณเลยใช่ไหม”
ราพณ์ยื่นมือปัดผมที่ปรกแก้มของเธอ
“คุณหญิง...ผม...”
ราพณ์เห็นหน้าของรสิกาเกร็ง เขาชะงักรู้ว่าเธอตื่นแล้วแต่รอฟัง เขาไม่กล้าพูดตัดสินใจลุกไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป รสิกาลืมตามองตามอย่างเสียดายและสงสัยว่าเขาจะพูดว่าอะไร

ราพณ์ในชุดทำงานเดินออกมาที่รถเอากระเป๋าใส่ในรถแล้วรี ๆ รอ ๆ ยังไม่ขึ้นจนรสิกาเดินออกมา เธอชะงักที่เห็นเขา ราพณ์ยืนมองนิ่ง ต่างคนต่างนิ่งไม่ยอมขยับ รัตนาวลีกับแหวนที่ใส่บาตรเสร็จกลับเข้ามา แหววกระซิบ
“หม่อมขา พายุเข้าค่ะ”
รัตนาวลีมองราพณ์มองรสิกาที่เมินหน้าไปอีกทาง
“สายตาเปรี๊ยะ ๆ ใส่กัน เมื่อคืนต้องทะเลาะกันแน่เลยค่ะ” แหววสงสัย
รัตนาวลีมองดุ แหววที่เม้าท์เพลิน รีบปิดปากก้มหน้า
“คุณราพณ์ วันนี้ออกเช้าจังนะคะ” รัตนาวลียิ้มแย้มทักทาย
“วันนี้เป็นวันแรกน่ะครับ ผมจะไปดูความเรียบร้อยหน่อย”
รัตนาวลีเข้าใจว่าราพณ์กำลังจะไปที่วังดูเรื่องการขายขนม
“ค่ะ”
“ผมไปก่อนนะครับ”
ราพณ์ขึ้นรถขับออกไป รัตนาวลีเดินไปหารสิกาที่มองตามรถเขาไปยังไม่ขยับตัว
“อ้าย...ทำไมเมื่อคืนถึงกลับมาดึกนักล่ะลูก”
“อ้ายไปที่วังเยี่ยมแม่นมมาค่ะ หม่อมแม่รู้เรื่องที่วังทำขนมขายไหมคะ”
“รู้จ๊ะ”
รสิกาอึ้งไปนิดที่รัตนาวลีรู้เรื่องนี้ด้วย แหววเสนอหน้า
“ก็หม่อมเป็นทูตเจรจาให้พวกป้าๆ เข้าใจคุณราพณ์เองค่ะ”
“ถ้าเขาคิดจะทำอะไรกับคนที่วัง ก็ควรจะบอกอ้าย ไม่มีมารยาท”
รัตนาวลีพยายามสยบความร้อนของลูกสาว
“คุณราพณ์เห็นว่าอ้ายเจอแต่เรื่องยุ่งๆ มามากแล้ว ก็เลยขอว่าอย่าบอก”
“แต่อ้ายดูแลแม่นมกับทุกคนมาตลอด หรือเขาคิดว่าอ้ายไม่เอาไหนดูแลทุกคนได้ไม่ดี คิดว่าอ้ายดูแลทุกคนไม่ได้ใช่ไหมคะ หม่อมร่วมมือกับเขาทั้งที่เขากำลังดูถูกอ้าย ดูถูกประกาศเกียรติ”
รัตนาวลีมองรสิกา
“งั้นแม่จะให้ลูกลองตัดสินเอาเองว่า...มันใช่อย่างที่ลูกคิดไหม”

รสิกามองว่าหมายความว่ายังไง รัตนาวลียิ้มคิดจะชี้แนะรสิกาให้เห็นความจริงใจของราพณ์
วศินนอนอยู่บนเตียง แสงแดดส่องเข้ามาในห้องเขาพลิกตัวหนีแสงที่แยงตาพอพลิกตัวมามือก่ายถูกตัวของสุรีย์ส่องที่นอนเปลือยอยู่ข้างๆ วศินตกใจที่สัมผัสได้ว่ามีคนอยู่ข้างๆ เขาลืมตาพยายามเขม้นมองเห็นสุรีย์ส่องยิ้มยั่ว

“ตื่นแล้วเหรอคะ”
วศินตกใจเด้งตัวขึ้นมา
“สุ”
วศินมองตัวเองเห็นว่าอยู่ในสภาพเปลือยทั้งคู่
“ทำไมเรา...” เขาพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณเมาอยู่ข้างถนน ฉันสงสารก็เลยเก็บมา”
วศินลุกขึ้นรีบคว้าเสื้อผ้ามาแต่งตัว
“ผมจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น”
“ซอรี่ด้วยนะคะที่คุณเสียรู้ยัยรุ้งราย”
วศินชะงักมองสุรีย์ส่องว่ารู้ได้ยังไง
“เมื่อคืนคุณดื่มหนักไปหน่อย”
สุรีย์ส่องมองแบบเข้าใจใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น วศินอายที่ตัวเองพูดออกไป เขาเลี่ยงจะออกไป
“ถึงตอนนี้คุณจะกลับไปหาอ้าย ก็คงไม่มีประโยชน์แล้ว ยิ่งถ้ารู้ว่าคุณกับสุ...อ้ายไม่รับของมือสองต่อจากสุแน่นอน”
“ผมไม่จำเป็นต้องกลับไปหาอ้าย ผมมีความสามารถ”
“แต่ไม่มีเครดิต...” สุรีย์ส่องยิ้ม “ที่ผ่านมาคุณได้แต่เกาะชื่อเสียงของอ้าย ถ้าจะเริ่มต้นใหม่ คงต้องเริ่มจากศูนย์ แต่สุมีทางลัดให้คุณ”
วศินมอง สุรีย์ส่องนิ่งยังไม่พูดต่อ รอวศินยอม
“ผมรอฟังอยู่”
“ก็เป็นสถาปนิกของประสิทธิ์เรียลเอสเตท งานออกแบบทุกโครงการของประสิทธิ์”
วศินมองว่าเป็นไปได้เหรอ สุรีย์ส่องยิ้มอย่างมั่นใจ วศินมองอย่างตัดสินใจ

รามแต่งตัวลงมาจะออกไปที่บริษัท ชะงักที่ได้ยินเสียงโบตั๋นที่คุยโทรศัพท์อยู่
“ขอบคุณคุณประสิทธิ์มากนะคะ ที่คอยให้คำแนะนำดิฉัน”
รามขยับมายืนมองโบตั๋นที่คุยโทรศัพท์หน้าดูยิ้ม ๆ
“ทานข้าวเหรอคะ” โบตั๋นยิ้มพอใจแต่ก็ยังเล่นตัว “วันนี้ฉันมีนัดแล้วน่ะค่ะ ไว้เป็นโอกาสหน้านะคะ สวัสดีค่ะ”
โบตั๋นวางสายหันมาชะงักที่เห็นรามยืนมองอยู่
“วัยนี้ยังเล่นตัวอีกเหรอม๊า”
“พูดเรื่องอะไร”
“มีผู้ชายมาสนใจก็ดีแล้วนี่ม๊า อายุขนาดนี้ถ้าหลุดไปก็หายากแล้วนะ”
“แกอย่าพูดมั่วซั่วนะเจ้าราม ถ้าป๊าแกได้ยิน...”
“ป๊าจะดีใจด้วยซ้ำ เพราะม๊าจะได้เลิกไปวุ่นวายกับหม่อมไง”
“ยังไงก็ให้ป๊าแกรู้ไม่ได้ เดี๋ยวพวกไอ้ราพณ์มันจะเอาไปอ้างไม่ให้ม๊าได้ส่วนแบ่งมรดกของป๊าแก”
รามเข้ากอดโบตั๋น
“ผมไม่บอกป๊าหรอกครับ ม๊าเสียใจกับป๊ามาเยอะแล้ว อะไรที่ม๊าทำแล้วมีความสุข ทำเถอะครับ”
โบตั๋นกอดราม
“ขอบใจนะลูก ม๊ารักรามที่สุดเลยนะ”
“ผมก็รักม๊าครับ บนโลกนี้มีมาคนเดียวที่รักผม...”
โบตั๋นกับรามกอดกัน โบตั๋นก็รักลูกชายแต่ถูกความเห็นแก่ตัวความแค้นมีอำนาจเหนือตัวเอง

ประสิทธิ์วางโทรศัพท์หลังจากคุยกับโบตั๋น ยิ้มอย่างพอใจที่แผนที่วางไว้เป็นไปได้ด้วยดี พลางอ่านหนังสือพิมพ์ที่มีรูปของเจ้าสัวเรียวออกงาน
“ไอ้เรียว ถ้าไม่มีแกสักคน...” ประสิทธิ์แค้น
สุรีย์ส่องพาวศินเข้ามา
“พ่อคะ”
ประสิทธิ์หันมาเห็นวศิน
“วศิน...นี่ลูกพามันเข้ามาบ้านเราทำไม”
“วศินไม่ได้อยู่กับรุ้งรายแล้วค่ะพ่อ แล้ววันนี้ศินมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับเรา ข้อมูลของราพณ์กับยัยอ้าย”
ประสิทธิ์มองวศินว่าเรื่องอะไร

รสิกาขับรถพารัตนาวลีกับแหววเข้ามาที่หน้าตึกวังประกาศเกียรติ แหววรีบลงจากรถมาเปิดประตูให้ รัตนาวลีกับรสิกาลงมาจากรถอย่างสงสัย
“เชิญค่ะ หม่อม”
“หม่อมแม่จะพาอ้ายมาดูอะไรคะ”
รัตนาวลียังไม่ทันตอบ แม่นมออกมาด้วยความดีใจ
“หม่อม...คุณหญิง วันนี้มาพร้อมกันเลย นมดีใจจริง ๆ”
“ข้างในเป็นยังไงบ้างจ๊ะนม”

อ่านละคร สามี ตอน 7/3 วันที่ 8 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ