อ่านละคร สามี ตอน 12/7 วันที่ 25 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 12/7 วันที่ 25 ธ.ค. 56

“อดีต...แค่คิดว่าเขาเคยรักกัน อ้ายก็เจ็บปวด”
“อ้าย...เราย้อนกลับไปแก้อะไรไม่ได้อีกแล้ว อ้ายต้องเดินหน้าต่อ อ้ายรักคุณราพณ์ใช่ไหม”
รสิกามองปฐวีอย่างยอมรับเต็มหัวใจ
“ถ้ารัก...อ้ายต้องตัดสินใจ”

“อ้ายคิดจะฝากชีวิตไว้กับเขา แต่เขาจัดการกับสิริโสภาไม่ได้ ไม่ยอมบอกความจริงกับอ้าย”
“เรื่องแบบนี้ มันพูดยากนะ เขาอาจจะกลัวว่าอ้ายจะเสียใจแล้วก็รับไม่ได้”

“แล้วอ้ายจะยิ้มอย่างภาคภูมิในตัวสามีของอ้ายได้ยังไงคะพี่วี....ความกล้าของเขาจะเป็นตัววัดว่าอ้ายคือคู่ชีวิตที่เขาไว้ใจจริงๆ”
“อ้าย..ศักดิ์ศรีมันสำคัญกับชีวิตคู่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“มันไม่ใช่ศักดิ์ศรีค่ะ แต่มันคือความศรัทธาที่สามีภรรยาควรจะมีให้กันและกัน ถ้าอ้ายก้าวผ่านความรู้สึกนี้ไปไม่ได้ อ้ายคงไม่สามารถอยู่กับเขาได้ พี่วีเข้าใจอ้ายนะคะ”
“พี่เข้าใจ แต่พี่อยากให้อ้ายใช้สติมากกว่าอารมณ์นะอ้าย”
“อ้ายจะพยายามค่ะ”
เสียงมือถือปฐวีดัง ปฐวีกดรับ
“ครับคุณราพณ์ ผมกำลังจะเข้าไป” ปฐมวีวางสาย
“มีอะไรเหรอคะพี่วี”
“มีเรื่องสำคัญที่คุณราพณ์กับอ้ายต้องรู้”
รสิกามองอย่างสงสัยว่าเรื่องอะไร

ห้องทำงานในคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว...ภาพชาญชัยกับลินดาจากโทรศัพท์มือถือของปฐวีทำให้ ราพณ์ รสิกา และรุ้งรายต่างอึ้งกันไป
“นี่เฮียชาญกับคุณลินดา ร่วมมือกับศัตรูงั้นเหรอ” รุ้งรายโพล่งขึ้นมา
ราพณ์ รสิกามองปฐวีที่นิ่งไปด้วยความรู้สึกสะเทือนใจ
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นความจริง”
รุ้งรายก็นิ่งไป ไม่ได้ตั้งใจแต่มันหลุดปากไปแล้ว เงียบกันไปชั่วขณะ ปฐวีก็ทำลายความเงียบขึ้นมา
“ถ้าคุณลินดา ชาญชัย ร่วมมือกับพ่อผมจริงๆ การที่สิริโสภาเข้ามาในบ้านนี้ก็อาจจะเป็นหนึ่งในแผนด้วย อ้ายบอกว่าสิริโสภาเป็นคนทำยาหกใช่ไหม”
“ใช่ ฉันก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย เขารู้ว่าฉันกับคุณหญิงจะต้องไปรับยาที่โรงพยาบาล”
“แล้วรุ้งกับคุณหญิงก็ไปเจอกับวศิน คุณวี สุรีย์ส่อง ทุกอย่างมันเหมาะเจาะมาก แต่ถ้าคุณวีไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนยา แล้วใคร”
รสิกากับรุ้งรายช่วยกันคิด รสิกานึกถึงตอนที่เห็นลินดา
“ฉันเห็นคุณลินดาค่ะ หลังจากแยกพี่วีกับวศินออกจากกัน ฉันเห็นคุณลินดาอยู่ที่นั่นด้วย”
ทุกคนเริ่มปะติดปะต่อและอึ้งที่รู้ว่าเป็นฝีมือลินดา

รุ้งรายเดินมาส่งปฐวีที่หน้าตึก
“ฉันขอโทษที่เข้าใจคุณผิด แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง”
รุ้งรายอึ้งกับท่าทีเย็นชาของปฐวี
“คุณวีคะ...ฉัน...”
“คุณพูดถูกครับ ศัตรูก็คือศัตรู...เรื่องของเรามันก็ไม่มีวันเป็นไปได้ หยุดไว้แค่นี้คงจะดีกว่า”
รุ้งรายอึ้งที่โดนปฐวีตัดสัมพันธ์
“เรื่องระหว่างบ้านคุณกับบ้านผม มันไม่มีวันจบอย่างสวยงาม ถึงวันนั้นเราคงจะไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้”
“แล้วคุณมาช่วยพวกฉันทำไม”
“ผมอยากจะให้พ่อกับยัยสุกลับมาสู่ทางที่ถูกต้อง ถ้าวันนี้เราทำสิ่งที่ถูก พรุ่งนี้เราก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก”
“เหตุผลแค่นี้”
“ครับ...แค่นี้”
รุ้งรายมองสายตาปฐวี รู้ว่าเรื่องครั้งนี้ทำร้ายน้ำใจปฐวีไปมากจนเขาไม่ยอมอภัย

ราพณ์เข้ามาในห้องชะงักที่เห็นรสิกายืนนิ่งอยู่กับสภาพข้าวของภายในห้องที่กระจัดกระจาย
“คุณหญิง...”
“อ้ายไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ห้องของเราไม่น่าจะมีใครกล้าเข้ามาทำอะไรแบบนี้ได้ มันเป็นห้องนอนของเราแท้ๆ”
ราพณ์อึกอัก รสิกามองราพณ์อย่างต้องการคำตอบ
“คุณคิดว่ายังไงคะ เราควรจะปล่อยผ่านหรือหาตัวคนทำ”
ราพณ์อึ้ง ๆ
“...คุณหญิงครับ”
รสิกาหันมองรอให้ราพณ์พูด
“ผม....” ราพณ์นึกถึงที่แก้วพูด
‘แก้วว่านี่ไม่ใช่แค่เชื่อใจแต่มันคือ ศรัทธา’
ราพณ์กลัวเกินกว่าจะพูดออกไป
“ไว้ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้นะครับ”
“...แค่นี้เหรอคะ”
ราพณ์อึกอัก
“ครับ”
รสิกาผิดหวัง ก้มหน้าเก็บของ ราพณ์รู้สึกผิดที่ตัวเองไม่กล้าพอ

รามเดินไปที่บ้านลินดาอย่างเศร้าๆ เขานึกถึงที่สิริโสภาเข้ามาดีกับเขาทุกอย่าง ที่แท้เป็นแค่คำโกหกรามเสียใจมาก
รามเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนลินดาด้วยสภาพหัวใจสลาย

“ม๊า...”
รามเข้ามาเห็นในห้องว่างเปล่า เขารู้สึกเครียดที่อ้างว้างไม่มีใคร จึงคว้าข้าวของใกล้มือ รวมทั้งกระเป๋าของลินดา ใบที่มีขวดยากับถุงมือค้างอยู่ เหวี่ยงกระจาย แล้วร้องเหมือนสัตว์บาดเจ็บฟุบลงกับพื้น ขวดยากลิ้งอยู่กับพื้น เศษถุงมือบางๆใช้แล้วกระจายอยู่ข้าง ๆ ขวดยากลิ้งมาหยุดตรงหน้าราม เห็นเป็นชื่อ เรียว ลิ้มวัฒนาถาวรกุล เขาหยิบขวดยามาดู
“เรียว ลิ้มวัฒนา...”
รามอึ้ง ๆ เดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น ลินดาเข้ามาในห้องตกใจที่เห็นรามอยู่ในห้องในมือรามมีขวดยาอยู่
“ราม”
“ทำไมขวดยาของป๊าถึงมาอยู่ที่นี่ ม๊าเอามาจากไหน”
“ราม...ฟังม๊านะ..”
“ผมถามว่าม๊าเอามาจากไหน”
ลินดานิ่งไม่ตอบ มองอย่างไม่รู้สึกผิด
“ป๊าตายเพราะถูกสลับยา มันไม่ใช่ฝีมือม๊าใช่ไหม บอกผมว่ามันไม่ใช่”
“ราม...ม๊าทำเพื่อแก”
“บอกผมว่ามันไม่ใช่ ม๊าไม่ได้ฆ่าป๊า ไม่ได้ฆ่า”
“ม๊าทำเอง”
รามตะลึง
“ป๊าแกไม่เคยรักเรา ทั้งที่ม๊าเป็นเมียแต่เขาไม่เคยยกย่อง ม๊าไม่เคยมีค่าในสายตาของป๊าแกเลยสักครั้ง นังหม่อมวลีกับลูกมันมาทีหลังแต่มันกลับได้ทุกอย่างไป ม๊าไม่ยอมให้พวกมันมีความสุข พวกมันจะต้องไม่มีความสุข ไม่มี”
รามไม่ได้ซึมซับกับคำพูดเจ็บปวดของลินดาอีกแล้วเขาเดินออกไปอย่างคนที่ไร้หัวใจ ลินดามาขวางไว้
“แกจะไปไหน”
รามพูดย้ำๆ
“ใครก็ได้ เป็นใครก็ได้”
“แกพูดอะไรของแก ราม” ลินดาจะบังคับ “ฟังม๊า..”
รามสะบัด
“ไอ้ฆาตกรคนนั้น มันจะเป็นใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ม๊า ต้องไม่ใช่ม๊าที่ฆ่าป๊า”
ลินดาชะงักกับอาการของราม แล้วอยู่ๆเขาก็แหกปากร้องด้วยความเจ็บปวด
“ไม่”
ลินดาเองก็ตะลึงกับอาการของรามที่เสียใจจนลินดาควบคุมไม่ได้ รามวิ่งออกไปอย่างต้องการหนีความจริงที่ได้รับรู้
“ราม”
ลินดามองตามด้วยความหวาดหวั่น กลัวว่ารามจะเปิดเผยความจริง

ราพณ์กับรสิกาต่างนอนบนเตียง แต่รสิกาหันหลังให้กับ ราพณ์กังวลกับท่าทีของรสิกา สับสนว่าควรจะทำยังไงดี รสิกาน้ำตารินเงียบๆ ด้วยความเสียใจ

สิริโสภาคุยโทรศัพท์มือถือกับลินดา
“สิติดต่อรามไม่ได้เลยค่ะ รามรู้ความจริงแบบนี้แล้วเราจะทำยังไงดี”
ลินดาเกรี้ยวกราดเครียดไม่แพ้กัน
“ฉันไม่รู้ เธอต้องรีบตามหารามให้เจอ กล่อมเขาให้อยู่ข้างเราให้ได้”
“ฉันจะไปตามหาเขาได้ที่ไหน”
“ฉันไม่รู้”
ลินดากดวางสายเครียดๆ ความรู้สึกเสียใจของรามที่แสดงออกทำให้ความรู้สึกผิดของลินดาประทุขึ้นมานิด ๆ
“ฉันไม่ผิด ไม่ผิด”
ทางด้านสิริโสภาเครียดไม่ต่างกัน
“ไม่...มันจะต้องไม่จบแค่นี้”
สิริโสภาตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้ว

รามนั่งซุกตัวอยู่บนตึกเก่าๆ น้ำตาร่วงเจ็บปวด
“ป๊า....” รามเจ็บปวด “ป๊า”

รสิกาลืมตาขึ้นมาเห็นราพณ์ที่นั่งมองอยู่ สายตาราพณ์ดูสับสน
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผม... ”ราพณ์ไม่กล้าพอ “วันนี้ผมจะไปส่งคุณหญิงนะครับ”
รสิกาผิดหวังมาก
“ค่ะ..”
รสิกาลุกขึ้นจะเดินไปแต่ตัดสินใจหันกลับมา
“ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นภรรยาที่ดีพอสำหรับคุณแล้วหรือยัง”
“คุณหญิงเป็นภรรยาที่ดีมาก มากจนผมเริ่มคิดว่า ตัวผมดีพอที่จะคู่ควรกับคุณหญิงหรือเปล่า”
“แต่ฉันว่าฉันยังไม่ดีพอที่จะเป็นคู่คิดที่คุณไว้ใจ”
“อะไรทำให้คุณหญิงคิดแบบนั้นล่ะครับ”
“ความไว้ใจ ศรัทธาซึ่งกันและกันไงคะ”
รสิกาหมายถึงว่าราพณ์ไว้ใจและศรัทธาในตัวเธอ ว่าจะเข้าใจในเหตุผลของเขา แต่
ราพณ์ได้แต่ชะงัก ไม่เข้าใจความหมายของรสิกา
“ฉันรออยู่นะคะ รอคำตอบว่าฉันจะดีพอที่คุณจะเชื่อมั่นและศรัทธาในตัวฉัน”
รสิกาไปที่ห้องน้ำ ราพณ์มองตามอย่างไม่เข้าใจ เสียงมือถือราพณ์ดัง ราพณ์ชะงักมองแล้วตัดสินใจกดรับ
“คุณต้องการอะไร”
สิริโสภาคุยมือถืออย่างหมายมาด
“ฉันต้องการคุยกับคุณ ฉันมีข้อเสนอ...”
“ยังไง...”
“ไม่ใช่ทางโทรศัพท์”

ราพณ์รับฟังรู้สึกแปลกใจ ราพณ์มองไปทางห้องน้ำที่รสิกาเข้าไปอย่างหนักใจ

ปฐวียืนนิ่งมองวิวด้านหน้าของสวนสาธารณะ อย่างใช้ความคิด รุ้งรายก้าวเข้ามาด้านหลัง

ปฐวีหันกลับมา
“ขอบคุณนะคะที่คุณมา...”
“ผมไม่ควรต่อเวลาทั้งที่รู้ว่าปลายทางจะต้องเจ็บ”
“คุณวี...ฉันขอโทษที่เข้าใจคุณผิด ขอโทษที่พูดทำร้ายจิตใจคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันเสียใจแค่ไหนที่เข้าใจว่าคุณหลอกฉัน”
“เราคงรู้จักกันน้อยเกินไปที่จะไว้ใจกันและกัน ช่างมันเถอะ”
ปฐวีจะไป แต่รุ้งรายคว้ามือเขาไว้
“ให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง ให้เราได้รู้จักกันและกันมากกว่านี้ นะคะคุณวี”
“ทำไมคุณรุ้ง ทำไมต้องเป็นผม...”
“ฉันรู้แต่ว่าฉันไม่อยากเสียคุณไป...”
รุ้งรายมองตา ปฐวีอึ้งไป
“คุณรู้สึกเหมือนฉัน...ใช่ไหม”
“ผม...ไม่แน่ใจ มันมีข้อแม้หลายอย่างที่...”
รุ้งรายแทรกอย่างขอร้อง
“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะคะ...”
ปฐวีหนักใจแต่ก็รู้ว่าใจตัวเองเอนเอียงไปทางรุ้งรายมาก
“ไม่ว่าปลายทางมันจะเป็นยังไง คุณพร้อมที่จะรับมันใช่ไหม...”
“ค่ะ...”
ปฐวีตัดสินใจ
“ผมก็พร้อม...”
รุ้งรายดีใจมาก
“คุณวี”
รุ้งรายจับมือปฐวีแน่น สองคนมองตากันเป็นการตกลงที่จะลองก้าวเดินไปด้วยกันอีกครั้ง
เสียงมือถือปฐวีดังขึ้น ปฐวีกดรับแล้วฟัง
“ได้ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
“ไปไหนเหรอคะ”
ปฐวีเดินนำไป รุ้งรายตาม

ปฐวีเดินเข้ามาที่หน้าคอนโดของวศิน รุ้งรายตามมาอย่างแปลกใจ
“คุณวี..คุณมาที่นี่ทำไม”
ปฐวีไม่ฟังมองไปอีกทางแล้วออกวิ่งทันที รุ้งรายวิ่งตาม
“คุณวี”
รุ้งรายชะงักที่เห็นว่าปฐวีกำลังวิ่งเข้าไปหาวศินที่หอบกระเป๋าเสื้อผ้าลงมากำลังจะหนี วศินเห็นปฐวีกับรุ้งรายก็วิ่งหนี
“หยุดนะ”
วศินออกวิ่งทันที ปฐวีตามไปพุ่งเข้ารวบตัววศินไว้ได้ วศินพยายามจะหนีหันมาเล่นงาน ปฐวีพลิกตัวเข้ารับมือกับวศิน รุ้งรายตามเข้ามาช่วยถีบจนวศินหน้าคว่ำ ปฐวีจับตัววศิน
“ปล่อยนะ แกมาจับฉันทำไม ปล่อย”
ปฐวีล็อคตัววศินไว้ได้ รุ้งรายมองปฐวีว่ากำลังคิดจะทำอะไร

ราพณ์มานั่งเครียดที่ร้านกาแฟ มานพกับแก้วมองอย่างเห็นใจ
“ผมไม่เข้าใจว่าคุณหญิงต้องการบอกอะไร”
แก้วมองมานพ แต่เพราะติดสัญญาเลยบอกราพณ์ไม่ได้ว่ารสิการู้เรื่องทุกอย่างแล้ว
“ผมเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำ ไม่ใช่คนผิดและพยายามช่วยเขา ขนาดนี้แล้วเขายังไม่เข้าใจเหรอว่าผมไว้ใจและศรัทธาในตัวเขามากแค่ไหน”
“แก้วว่าไม่น่าจะใช่เรื่องนี้นะคะ ไว้ใจกับศรัทธาของคุณหญิงอาจจะหมายถึงความไว้ใจที่สามีมีต่อภรรยา เชื่อมั่นว่าภรรยาคือคนที่เคียงข้างและช่วยกันแก้ปัญหาของครอบครัว”

อ่านละคร สามี ตอน 12/7 วันที่ 25 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ