อ่านละคร สามี ตอน 13/5 วันที่ 27 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 13/5 วันที่ 27 ธ.ค. 56

“เรารู้ค่ะว่าคุณจะไม่ยอมหยุดถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการ” รังรองไม่พอใจ แต่พยายามระงับอารมณ์
ลินดามองว่าหมายความว่ายังไง รุ้งรายเอาเอกสารมายื่นให้ ลินดารับมาอย่างแปลกใจว่าเอกสารอะไร แต่พอมองดูก็ยิ่งแปลกใจ

“นี่เป็นเอกสารทรัพย์สินกับหุ้นในบริษัทส่วนของรามทั้งหมด ที่เฮียจัดการให้กับรามและคุณลินดา” รุ้งรายอธิบาย
“ทำไมต้องจัดการให้ ในเมื่อเจ้าสัวจะต้องทำพินัยกรรมแบ่งทรัพย์สินอยู่แล้ว แล้วที่พวกแกแบ่งมันจะยุติธรรมกับฉันได้ยังไง ฉันไม่ยอมรับ ต้องเปิดพินัยกรรมสิ ฉันถึงจะยอม”

“ป๊าไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้”
ลินดาอึ้ง
“พวกแกโกหก”
“เป็นความจริงค่ะ ป๊ารู้ดีว่าราพณ์จะแบ่งทุกอย่างให้กับพี่น้องอย่างยุติธรรมที่สุด ถ้าคุณลินดาข้องใจ...” รังรองหันไปพยักหน้าให้น้องสาว
รุ้งรายส่งเอกสารให้อีกชุด
“เอกสารชุดนี้แจกแจงทรัพย์สินและหุ้นทั้งหมดในกิจการของลิ้มวัฒนาถาวรกุล และส่วนแบ่งในมรดกของแต่ละคน คุณลินดาเช็คได้ว่าทุกอย่างถูกแบ่งอย่างยุติธรรมหรือไม่”
“ถ้าฉันรู้ว่าพวกแกโกงลูกฉันแม้แต่บาทเดียว ฉันจะฟ้องพวกแกทุกคน” ลินดามองทุกคนอย่างไม่พอใจ
“เมื่อไหร่คุณจะเลิกเห็นแก่ตัวแล้วรักลูกเหมือนกับแม่คนอื่นบ้าง” ราพณ์เริ่มหงุดหงิด
“ฉันต้องการให้รามสุขสบาย ได้ทุกสิ่งที่เขาควรจะได้ ที่ฉันทำทุกอย่างเพราะฉันรักราม”
“คุณรักตัวเองต่างหาก คุณอยากได้ อยากมี อยากเอาชนะ ใช้รามเป็นเครื่องมือเพื่อทำลายความสุขของทุกคน คุณเคยคิดบ้างไหมว่ารามเป็นคน เขามีจิตใจ เขาต้องการความรัก ผมขอร้อง...คุณช่วยกลับไปดูแลราม รักราม...อย่างที่แม่ดีๆ สักคนจะรักลูกของเขาได้”
“ฉันจะเลี้ยงลูกยังไงมันก็เรื่องของฉัน พวกแกอย่าสะเออะมาสั่งสอนฉัน คนที่ได้รับทุกอย่างจากเจ้าสัวอย่างพวกแกไม่มีวันเข้าใจฉันกับราม...ไม่มีวัน”
“คุณลินดาคะ...”

รังรองพยายามจะพูด ลินดาไม่ฟังเดินออกไปเลย สามคนได้แต่มองกันอย่างเครียดๆ
ราพณ์เข้ามาในห้องอย่างเครียดๆ รสิกาที่รออยู่แล้ว ถามทันที

“สำเร็จไหมคะ”
ราพณ์ลงนั่งสีหน้าเครียด
“ผมเปลี่ยนใจเขาไม่ได้”
รสิกาวางมือบนไหล่ราพณ์
“ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นนะคะ”
ราพณ์จับมือรสิกามาแนบหน้า
“ผมเหนื่อย....อยู่ข้างๆ ผมนะครับคุณหญิง”
รสิกายืนมองราพณ์ด้วยความรู้สึกเจ็บเพราะตัดสินใจแล้วว่าจะไป รสิกาน้ำตาคลอมองอย่างพยายามตัดใจ

ลินดากลับเข้ามาในบ้านที่ปิดไฟมืด เห็นเงาตะคุ่มนั่งอยู่มุมหนึ่ง
“นั่นใคร”
ลินดาเปิดไฟอย่างหวาดระแวงชะงักที่เห็นรามนั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่มุมหนึ่ง
“ราม...เป็นอะไร”
“ม๊า....”
ลินดาลงนั่งข้างราม รามโผเข้ากอดลินดาอย่างต้องการที่พึ่ง
“ม๊ารักผมนะครับ...รักผม อย่าทิ้งผมไป”
ลินดาไม่เข้าใจแต่ก็ปลอบ
“ม๊ารักรามสิลูก รักที่สุดในโลก เด็กดีของม๊า”
ลินดากอดอย่างปลอบโยน รามกอดลินดาแน่น

ราพณ์เดินลงมาจากชั้นบนอย่างร้อนรน เจอกับรัตนาวลี
“หม่อมครับ....เห็นคุณหญิงไหมครับ”
“ยังไม่ลงมานี่คะ” รัตนาวลีพูด
“คุณหญิงไม่ได้อยู่ข้างบนนะครับ ผมโทรหาก็ไม่ยอมรับสาย แล้วเสื้อผ้าบางส่วนก็หายไปด้วย”
รัตนาวลีตกใจ แหววเข้ามาจากด้านใน รัตนาวลีหันไปถามทันที
“แหวว เห็นคุณหญิงไหม”
“ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วค่ะ มีกระเป๋าเสื้อผ้าไปด้วยนะคะ แหววถามก็ไม่ยอมบอกว่าไปไหนค่ะ
ราพณ์กังวลพยายามโทรหา รัตนาวลีกังวลมาก เสียงมือถือรัตนาวลีดังขึ้น รัตนาวลีมองโทรศัพท์แล้วรับอย่างดีใจ

“อ้าย...อ้ายอยู่ไหนลูก...” รัตนาวลีตกใจ “อ้ายเป็นอะไรลูก”
รัตนาวลีมาพบรสิกาที่สวนสาธารณะที่นัดกันไว้ รสิการออยู่อย่างกระวนกระวาย

“อ้าย”
“หม่อมแม่”
รสิกาเข้ากอดรัตนาวลีร้องไห้
“แม่จะให้สิริโสภาออกจากบ้าน แม่จะไม่ยอมให้ลูกต้องโดนทำร้ายแบบนี้อีก ลูกไม่ต้องหนี แม่จะปกป้องลูกเอง”
“อ้ายไม่อยากเป็นปัญหาของคุณราพณ์ค่ะหม่อมแม่ ตอนนี้ในบ้านมีเรื่องมากพอแล้ว อ้ายเครียดกับทุกเรื่องในบ้านจนอ้ายกลัวว่าจะมีผลกับลูก อ้ายไม่พร้อมจะสู้รบปรบมือกับใครจริงๆ ค่ะหม่อมแม่”
รัตนาวลีกอดอ้ายอย่างเข้าใจ
“แม่ขอโทษนะอ้ายที่รู้เรื่องนี้ช้าไป แต่ตอนนี้อ้ายกำลังท้อง แม่ไม่อยากให้ลูกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว”
“อ้ายอยากออกไปตั้งหลัก รอให้อ้ายคลอดเขาได้อย่างปลอดภัย ถึงตอนนั้น อ้ายจะกลับมาช่วยคุณราพณ์ มาจัดการทุกปัญหาให้มันจบ”
“แม่จะไปกับอ้าย แม่จะไม่ยอมปล่อยอ้ายไปคนเดียว”
“แล้วอาม่า แม่นม ทุกคนในบ้านนี้ล่ะค่ะ”
รัตนาวลีอึ้งไป
“อ้ายดูแลตัวเองได้ค่ะ แต่ที่อ้ายห่วงที่สุดคือพระลบ”
“อ้ายไม่ต้องห่วงนะ แม่จะดูแลหลานให้เอง แล้วนี่อ้ายจะกลับไปอยู่ที่วังใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ อ้ายไม่อยากให้สิริโสภาเจออ้ายได้ง่ายๆ”
“แล้วอ้ายจะไปไหนล่ะลูก”
รสิกานิ่งอย่างวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว

ราพณ์เข้ามาในห้องทำงานที่รัตนาวลีรออยู่
“หม่อมทราบเหรอครับว่าคุณหญิงไปไหน” ราพณ์ถาม
“ค่ะ” รัตนาวลีตอบรับ
“หม่อมช่วยขอร้องให้คุณหญิงกลับมาได้ไหมครับ ผมเป็นห่วงเขา”
“ภาระหน้าที่ของหัวหน้าครอบครัวที่คุณรับอยู่มันหนักนะคะ คดีของอ้าย คุณชาญชัย คุณลินดา คุณราม ตัวอ้ายเองไม่อยากเป็นอีกหนึ่งปัญหาที่ให้คุณต้องแบกรับ เมื่อคุณจัดการเคลียร์ทุกอย่างได้แล้ว ค่อยไปรับอ้ายกลับมา”
“ถึงตอนนั้น มันจะไม่สายเกินไปใช่ไหมครับ”
“สิ่งสำคัญในการใช้ชีวิตคู่คือ การรู้จักตัวตนของอีกฝ่าย ยอมรับและปรับตัวเข้าหากัน คุณรู้จักตัวตนของภรรยาคุณดีหรือยัง”
“ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะรีบเคลียร์ทุกอย่างเพื่อจะได้รับคุณหญิงกลับมา”

รัตนาวลียิ้มพอใจที่ราพณ์ยอมเข้าใจและรู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป
สกรรจ์พารสิกาเข้ามาในบ้านพักที่เขาใหญ่

“ที่นี่ล่ะครับ...หลายปีแล้วครับที่ผมไม่ได้ปรับปรุงอะไรเลย”
รสิกามองไปรอบๆ แต่สีหน้านิ่งมาก
“ขอโทษนะครับคุณหญิง....คือ ผมดีใจนะครับที่คุณหญิงเลื่อนงานผมขึ้นมาเป็นคิวแรก แต่มันกะทันหันจนผม...แปลกใจ”
“ขอโทษนะคะ ฉันอยากทำงานในที่เงียบๆ”
“ผมเข้าใจครับ นักข่าวคงตามคุณหญิงตลอด แล้วคุณราพณ์รู้ไหมครับว่าคุณหญิงมาที่นี่”
“ฉันไม่อยากให้ใครรู้ค่ะ ฉันต้องขอร้องคุณสกรรจ์อย่าบอกใครนะคะว่าฉันอยู่ที่นี่”
สกรรจ์นิ่งไปไม่ตอบเสเปลี่ยนเรื่อง
“ผมเตรียมของไว้พร้อม คุณหญิงพักที่นี่ได้ตามสบายนะครับ แล้ววันหยุดผมจะแวะมาคุยเรื่องแบบอีกที”
“ขอบคุณค่ะ ฉันขอเดินดูรอบ ๆ ก่อนนะคะ คุณสกรรจ์ต้องการแบบไหนบอกฉันนะคะ”
สกรรจ์พยักหน้ารับ แต่ยังมองด้วยความสงสัยแต่ไม่กล้าถาม

ราพณ์ปรึกษากับรุ้งราย ปฐวี และกันต์
“ฉันจะเจรจาให้คุณลินดายอมเป็นพยานให้กับเรา” ราพณ์บอก
“เจ้รองเอาหลักฐานเรื่องการทุจริตของพี่เขยแกมาให้ฉัน” กันต์เล่า
“มันคงถึงเวลาแล้ว ต้องรีบก่อนที่ทางโน้นจะไหวตัวทัน” ราพณ์สรุป
รุ้งรายมองปฐวีอย่างห่วงความรู้สึก
“คุณวี...คุณแน่ใจนะว่า...”
ราพณ์กับกันต์มองปฐวีที่สีหน้าเครียด
“มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้พ่อปลอดภัยจากมิสเตอร์หยางให้เร็วที่สุด” ปฐวีบอกอย่างมั่นใจ
ทุกคนต่างพยักหน้าให้กันว่าเริ่มดำเนินเรื่องต่อได้เลย

ราพณ์เข้ามาในห้องนอนเห็นพระลบนั่งกอดรูปรสิกา หน้าพระลบเริ่มแดง ๆด้วยอาการไข้
“พระลบ ทำไมยังไม่นอนครับ มันดึกแล้วนะครับ”
ราพณ์ดึงกรอบรูปออกมาเห็นว่าเป็นรูปรสิกา ราพณ์อึ้งไป
“ป๊าครับ เมื่อไหร่หม่าม๊าจะกลับมา พระลบคิดถึงหม่าม๊า”
“พระลบ” ราพณ์ขยับเข้ากอดแล้วชะงัก “พระลบ...”
ราพณ์เอามือจับที่หน้าผากกับตัว
“ทำไมตัวร้อนแบบนี้”
ราพณ์รีบหาผ้ามาชุบน้ำ เช็ดตัวให้พระลบ
“ทานยาแล้วนอนนะครับ จะได้หายไวๆ”
“พระลบคิดถึงหม่าม๊า”

ราพณ์กอดพระลบด้วยความสงสาร แล้วตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
รสิกานั่งทำงานวาดแบบอยู่ในบ้านพัก แต่สมาธิไม่อยู่กับงานเลย เสียงโทรศัพท์ดัง รสิกามองเห็นเป็นราพณ์โทรมา เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองแล้วตัดสินใจไม่รับ

ราพณ์มองโทรศัพท์ด้วยความหวังแต่รสิกาก็ไม่ยอมรับสาย ราพณ์กอดพระลบรู้สึกเครียด ครู่หนึ่งเสียงข้อความจากไลน์เข้ามา เขาหยิบมาอ่าน
“ฉันสบายดีค่ะ ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยฉันจะติดต่อกลับไปนะคะ”
รสิกานั่งนิ่งอย่างพยายามตัดใจ เสียงข้อความไลน์ดังเข้ามา
รสิกากดดูเป็นคลิปวีดีโอ ราพณ์ถ่ายกับพระลบ
“พระลบคิดถึงหม่าม๊า...”
“พระลบไม่ค่อยสบาย...คุณหญิงครับ...ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพื่อไปรับคุณกลับมานะครับ”
รสิกามองด้วยความรักและความคิดถึง

รังรองเข้ามาในห้องประชุม ชาญชัยกับชนพกำลังรออยู่
“รอง ทำไมโปรเจ็คท์ของเฮียถึงเบิกงบไม่ได้” ชาญชัยตวาดถาม
รังรองยังไม่ทันตอบประตูเปิดฤดีเข้ามาอย่างเอาเรื่อง
“นังตัวดี แกใช่ไหมที่สั่งระงับการเบิกเงินของฉัน”
“ค่ะ” รังรองตอบเรียบๆ
“นี่มันเงินของลูกชายฉัน ทำไมฉันจะเบิกไม่ได้ แกไม่มีสิทธิ์ห้ามฉัน”
“รายการทุกบัญชีของทุกบริษัทในเครือ อยู่ในดุลยพินิจของรองที่จะอนุญาตหรือไม่”
“นังรังรอง แกคิดจะหือกับฉันใช่ไหม”
“เงียบ” ชนพสั่ง
“ว่ายังไง ทำไมเฮียถึงเบิกงบไม่ได้” ชาญชัยถาม
รังรองตัดสินใจเด็ดขาด
“เพราะว่าราพณ์จะโอนโปรเจ็คท์ของเฮียให้รุ้งรับช่วงงานต่อ คนที่จะทำเรื่องเบิกต้องเป็นรุ้งเท่านั้น”
ทุกคนอึ้ง
“ไม่ได้ นี่มันโปรเจ็คท์ของเฮีย ไอ้ราพณ์ไม่มีสิทธิ์ยกให้ใคร”
“เฮียถูกปลดจากโปรเจ็คท์ตั้งแต่เฮียกับคุณพ่อปลอมหลักฐานการจองของลูกค้าเพื่อโกงบริษัทแล้วล่ะค่ะ”
“นี่แกพูดบ้าอะไร” ฤดีตวาด
“ถ้าคุณแม่ต้องการหลักฐานทั้งเอกสารและตัวคนที่ขายบัตรประชาชนให้กับคุณพ่อ รองมีพร้อมทุกอย่างค่ะ”
“นังรังรอง ลูกฉันเป็นผัวแก นี่พ่อผัวแม่ผัวแกจะมาพูดอย่างนี้ไม่ได้”
“แล้วทุกคนเคยเห็นรองเป็นสะใภ้บ้างหรือเปล่าล่ะคะ หรือเห็นเป็นแค่ตัวทำประโยชน์”
“ไม่จริงนะรอง เฮียรักรองนะ”
“รองเห็นการกระทำของเฮียแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสำหรับเฮีย...รองเป็นอะไร ที่รองยอมให้คนในบ้านนี้กดขี่เพราะว่ารองเข้ามาเป็นสะใภ้ที่บ้านนี้ ยอมให้ทุกคนเอาเปรียบป๊าของรอง เพราะว่ารองโง่เองที่คิดว่าความดีจะชนะใจทุกคนได้ แต่มาถึงวันนี้วันที่พวกคุณฉ้อโกงบริษัท ทำร้ายป๊าของรอง รองยอมไม่ได้”
“ใครรู้เรื่องนี้บ้าง” ชนพถามอย่างตกใจ
“คนที่ทำร้ายป๊า จะต้องได้รับผลของการกระทำทุกคน”
ฤดีโผเข้าจิกหัวรังรองทำร้ายอย่างไม่มีเก็บอีก
“นังรังรอง แกมันก็แส่เหมือนพ่อแก วอนตายนัก”

“แล้วไอ้ราพณ์มันจะทำยังไง พูดมา” ชาญชัยตวาด
รังรองนิ่ง ชาญชัยเล่นงานรังรอง มีฤดีร่วมด้วย รังรองพยายามปัดป้องแต่สู้แรงบ้าของฤดีไม่ได้ ชนพยืนมองอย่างเลือดเย็น

ราพณ์ กับรุ้งรายเข้ามา ราพณ์พุ่งเข้าต่อยชาญชัย
“ไอ้สารเลว”
รุ้งรายผลักฤดีออกห่างแล้วเข้าไปประคองรังรอง
“พวกคุณมันเลวจริงๆ ทำกับลูกสะใภ้เหมือนไม่ใช่คน”
“นังเสนียดนี่มันไม่ใช่สะใภ้ฉัน” ฤดีตวาด
“ดีค่ะ ขาดกันซะจะทำอะไรก็ไม่ลำบากใจ” รังรองยิ้มเยาะ
ชาญชัยชะงักว่าหมายความว่ายังไง ราพณ์ยกโทรศัพท์ขึ้นเป็นคลิปวีดีโอกล้องวงจรปิดที่ชาญชัยกระชากคอเสื้อของเจ้าสัวเรียวที่คฤหาสน์เจ้าสัวเรียว ทั้งสามคนตกใจ

อ่านละคร สามี ตอน 13/5 วันที่ 27 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ